Etty

Ik doe graag mee, kan wel een stok achter de deur gebruiken. Nu 74, en denk dat ik niet minder dan 69 wil als doel.

Goedemorgen, Ben in Athene. Beetje pech met man die door enkelproblemen niet veel kan lopen. Onze normale manier van een stad verkennen is alles lopend doen. Oefening in omgaan met verandering, aanpassen. Ouder worden. Door een cursus die ik aan het doen ben zijn de Stoïcijnen meer gaan leven voor mij, leuk om straks naar de plekken te gaan waar ze in gesprek gingen met iedereen die maar wilde over de dingen waar we ons nu nog steeds mee bezig houden. Fietstour geboekt. Ik schreeuwde het nog net niet uit van de pijn tijdens het dalen. Zo maar ook zoek naar oordoppen. Mooi zoals jullie het beschrijven @Yvonne en @lady jane, even lucht geven aan ongenoegen maakt toch ook weer dat je de afweging kunt maken om te blijven doen wat weerstand oproept soms.

Ik heb ooit een paar maanden meegedraaid in de pleegzorgondersteuning. Als het om een netwerkplaatsing ging, iemand uit je familie in huis nemen, dan viel me op hoe resoluut en eerlijk de medewerkers waren in het begeleiden van de beslissing: heb je het te geven? Want als je het niet trekt, wat dan? Dat vonden mensen dan heel cru, want dat heb je toch over voor je familie, een kind? Maar de medewerkers haden de ervaring van wat het met iemand doet als ie blijft geven terwijl ie het niet te geven heeft. Het kind werd dan alsog afgedankt en in de reguliere pleegzorg opgenomen. Wie doe je dan een plezier? Wie ben je als je nee zegt, hoe denk je dan over jezelf? Het llijkt erop dat je het eigenlijk niet wilt maar geen nee durft te zeggen. Ik herken het graag geven, helpen, maar eigenlijk heb ik het zelf vaak nodig, en dat is wel een valkuil. Toen ik klein was schoot ik al in de helpstand, het was mijn manier om aandacht te krijgen. En dat liet men zich graag aanleunen in mijn omgeving. Goed dat je dit topic start om het te onderzoeken.

We hadden tijdelijk AppleTV vanwege Slough Horses, heel leuk, maar kijken nu ook naar Pluribus (van maker Breaking Bad en better Call Saul). En om on topic 😜 te blijven: 'Little America', elke aflevering staat op zich en vertelt een verhaal over een migrant in Amerika. Juweeltjes. Zouden we hier ook moeten maken.

Goedemorgen lieve mensen, Wat een fijne positieve berichten hier. Ik ben langzaam aan het opkrabbelen uit een behoorlijke dip, lang niet meer gehad zo. Vanochtend was de zwaarte minder, en dan zit ik weer in de lift als ik dat merk, krijg ik er weer vertrouwen in. Pffff. Wat fijn van je broertje @Smaragdie, het ontroert me hoe je over hem praat.

Hallo, Ontspanning hier na een paar maanden naar deadlines toewerken. Heb nu tijd om de dingen te gaan doen die ik wil doen. Ben al begonnen met een meditatiegroep en een filosofiecursus gericht op levenskunst. Dat vind ik zo ontzettend leuk, dat het zeker een vervolg gaat hebben. En die prachtige herfst....

Van wat we wegklokten ook denk ik:-) Heb ooit een paar sessies hypnotherapie gedaan, stopte helaas omdat ze ging verhuizen, maar dat was via ontspanning intunen op situaties en kijken of we terugkonden naar eerdere ervaringen waarbij dezelfde gevoelens speelden. De manier van bevragen maakte dat ik me dan op een gegeven moment aanwezig voelde in oude situaties en de impact van de emoties opnieuw of voor het eerst kon beleven en nu onschuldig kon verklaren voor de volwassene die ik was. Ik heb later andere therapie gedaan waarbij dat ook gebeurde maar dat werd geen hypnotherapie genoemd. Ik heb even gegoogled, is het AVE wat je doet? Klinkt wel geinig. Ik heb ooit een naar binaurale beats geluisterd en het leek wel alsof dat wat deed. Misschien weer eens doen, als ik behoefte heb aan ontspanning.

Hier filterkoffie met de hand gezet, in een thermoskan, blijft langer lekker dan op het warmhoudplaatje van een koffiezetapparaat. Een koffiezetapparaat pruttelt wel gezellig. We hadden ooit een espressoapparaat maar het malen van de bonen in dat ding maakte zo'n herrie dat de kinderen er wakker van werden en dat was niet de bedoeling in de vroege ochtend. Mijnn zus heeft een hand koffiemaler, was nog van onze opa. Dat geluid klinkt ook heel gezellig. Morgen stemmen. Ik las dat nog best veel mensen pas in het stemhokje een keuze maken. Hoe dan ook, ik hoop dat we met z'n allen er een beetje uitkomen.

Oh nee, opruimachterstanden heb ik nauwelijks, het is bij mij werk dat ik zelf kan plannen en dus ook uitstellen, wat een enorm voordeel is, maar dat ik tot nu toe vooral in mijn nadeel laat werken. Maar, je bent nooit te oud om te leren en dit keer ga het me gewoon lukken om na het behalen van de deadlines niet in te kakken. Ik vind opruimen leuk, altijd al gehad. Maar wel het liefst als het een troepje is geworden, dan kun je het verschil voor en na zo goed zien. Maar als het te erg wordt, en dingen zijn ook nog vies en stoffig, dan kan ik er wel moedeloos van worden, en narrig naar mijn partner omdat hij niets doet, terwijl ik ook niets doe.

Goedemorgen, De weersvoorspellingen kloppen niet, stralende zon, hup naar buiten! En dan aan het werk, het einde van de achterstanden is in zicht, en dan heb ik zeeën van tijd. Ben ik vast stiekem een beetje bang voor. Wil het nooit meer, zoveel achterstanden, zo dat de druk er altijd is in mijn achterhoofd, ook als ik even iets anders doe. Het zal een omslag vergen, maar het is ook een leuke uitdaging.

@Yana lief mens, veel beterschap, ik hoop dat je je snel wat minder akelig gaat voelen❤️

Het zou kunnen dat er binnenkort een verzoek komt, verhoging van zakgeld of zo😀

@Mormel Ik wil niet tegen elkaar gaan opbieden over wie zich het lulligst voelt, of heeft gevoeld. Zoals jij het beschijft heb ik het denk ik niet gehad. Ik weet wel dat ik sinds een paar jaar eindelijk niet meer zo worstel met een diep gevoelde zelfafwijzing en bijbehorende neerslachtigheid, en voor mijn gevoel eindelijk een beetje doorheb hoe het ook kan zijn en dat blijft redelijk stabiel. Ik hoop dat ik door mijn zelfdestructieve gewoonten mezelf niet de kans heb ontnomen om er nog heel wat jaren van te genieten. En anders, nou ja, pech. Overigens, als iemand dat tegen mij had gezegd jaren geleden, dan had dat geen zier uitgemaakt. Ik snap heel goed dat het je niet motiveert: over twintig jaar wordt het beter.

Het gaat er ook om hoe het voor jou is, jouw kwaliteit van leven, als je geen partner meer hebt? Dan stop je niet voor de ander, maar voor jezelf, voor hoe jij wil dat je leven eruit ziet. Wil je deze partner graag in je leven? Of denk je heimelijk dat ze ook wel blijft hangen als je blijft drinken? Stoppen 'voor de partner' kan wel voelen als de ene afhankelijkheid inruilen voor de ander, en je afhankelijk voelen van een partner is lastig. Die kan er vandoor gaan, je moet nog steeds met jezelf aan de bank, terwijl alcohol er altijd voor je is. Dat we geen instrinsieke motivatie hebben om zoiets naars als een alcoholverslaving te willen aanpakken zegt iets over hoe het met ons is gesteld, de verhouding die we met onszelf hebben. Ik praat nu over mezelf, daar ligt steeds de sleutel: mijn eigen behoeften leren kennen en er serieus werk van maken om ze te vervullen. Dat valt niet mee maar is wel vervullend, en neemt de behoefte aan verdoving steeds meer weg. Dat kan ik me voorstellen als je nog geen 45 bent (even gespiekt op je eerste bericht in dit draadje). Ik word dit jaar 60, en ben er inmiddels heel anders over gaan denken🙂 In je eerste bericht zeg je ook dat je er wel klaar mee bent, is dat inmiddels veranderd?

Goedemorgen, Mooie berichten hier.

Voortgedreven door weemoed, als in heimwee naar het verleden, en verlangen naar iets dat er nu niet is? Dat lijkt me niet fijn. Meer geleefd worden dan leven. Interessant gezichtspunt, intensiteit. Intens genieten maar ook intens lijden misschien? En met dat laatste goed kunnen omgaan is een levenskunst waarin we helaas niet bedreven zijn. Ik las laatst dat ons denkvermogen er niet is om ons gelukkig te maken, maar om ons voor gevaar te behoeden, en daarom zijn we geneigd veel meer belang te hechten aan de ellende. Daar vond ik wel wat inzitten.

Goedemorgen, Wat een heerlijk seizoen is dit!

Goedemorgen, Beetje bijgelezen, jee @Yana blij dat je je weer van het buitenzijn kon genieten❤️ @Musashiweer in town, leuk! Niet drinken bevalt weer goed, slaap beter, kan ook van het frissere weer komen. Heb het idee dat ik overdag weer blijer wordt van de dagelijkse dingen. Duurde zo'n drie weken voordat dat echt weer op gang kwam. Ik geniet ervan.

Ik vind het ook een mooie uitspraak van @lady jane. Het glas voor 95 % vol zien in plaats van de andere 5 % je leven te belangrijk maken en mijn hele leven laten overschaduwen, waar ik zelf nogal eens een handje van heb. Toen ik het vanochtend las gaf het me een fijne zet in de goede richting voor vandaag.

Goedemorgen, Ja heerlijk om het huis weer voor jezelf te hebben na bezoek van logees. Dag 10 zonder wijn maar belangrijker: zonder de vraag of ik het wel of niet zal doen en wanneer en hoeveel. Ik kan er van op aan dat mijn energielevel morgen ongeveer gelijk is aan dat van vandaag en krijg direct meer zin in het aanpakken van dingen die wat langer duren dan vandaag. De dopamineaanmaak is zo te merken ook weer op orde bij de gewone dagelijkse dingen, waardoor mijn leven meer kleur krijgt zonder dat er bijzondere dingen hoeven te gebeuren. Ik vond het mooi wat @Kohtje gisteren tegen @knakker zei: 'Feitelijk heb ik mezelf bevrijd door te zijn wie en wat ik ben.' Dat is het eigenlijk, meer niet. Het klinkt simpel, maar is voor mij altijd heel ingewikkeld geweest omdat ik mijn focus altijd heb gehad op wat ik denk te moeten zijn om me veilig te voelen. En dat geeft het leven een beknellende, soms loodzware ondertoon. Ik kan niet zeggen dat ik mezelf heb bevrijd, maar wel dat ik op de goede weg ben.

Het kan goed vallen als iemand je eens stevig toespreekt, misschien afhankelijk van hoe je je voelt op het moment dat het wordt gezegd. En wie het zegt. Je kunt je kop even niet meer in het zand stoppen en denken dat het wel mee valt, met het lijden dat je bij de ander veroorzaakt. Op zo'n moment zit het boetekleed comfortabel. De dankbaarheid dat ze er nog willen zijn is groot. Maar als het de voornaamste stok achter de deur is om niet terug te vallen en je blijkt toch wel vaker terug te vallen, wat dan? Dan is er toch ook iets anders nodig om van de drank af te blijven, meer dan alleen de angst voor verlating of de angst voor schaamte. Natuurlijk wil je niet de mensen van wie je houdt verliezen, en weet je diep van binnen echt wel dat ze niet onvoorwaardelijk bij je zullen blijven. Je moet ergens ook de motivatie vinden om het voor jezelf te doen, omdat je voelt en vindt dat je de moeite waard bent, onafhankelijk van je omgeving.

Goedemorgen, Dagpact: renaldo61 MaryArt knakker Noelle Etty

Orenwasserij (van iemand die geen lotgenoot is en die geen idee heeft waar ik doorheen ga ook nog) of dreigen met verlating kan de drempel hoger maken, net als de schaamte dat kan doen na een uit de hand gelopen zuippartij, maar na verloop van tijd kan het juist de andere kant op gaan werken. Als het weer gaat knellen en de bom weer moet barsten.

Goedemorgen, Dat kan vreselijk stinken, hoop voor je dat je 'm snel vindt. Dagpact: renaldo61 knakker Mormel MaryArt Noelle Etty

Misschien zijn het ook geen grote trauma's of spanningen, maar puur de gewoonte om ongemak niet te ervaren maar weg te wuiven. Ongemakkelijke gevoelens horen bij het leven en als het goed is hebben we er elke dag wel enkele. We komen uit een generatie waar het niet de bedoeling is dat we er even bij stilstaan. Dan blijf je er maar in hangen, maak je het te groot, maak je jezelf verdrietig. Zolang dat wegwuiven werkt is het nog oké, maar na verloop van tijd gaat zich dat toch wreken, althans, bij mij is dat zo.