Klassement

Ondanks dat ik nog niet lang deelneem aan dit forum, wil ik er wel het maximale uithalen. Vandaar dat ik dit draadje begin. Gisteren nam ik deel aan een internationale online meeting van Sisters in Sobriety. Het heeft mijn ogen geopend. Er spraken vrouwen van over de hele wereld — uit Amerika, het Verenigd Koninkrijk, Afrika, alle delen van Europa, enzovoort. Ik hoorde dingen die ik eigenlijk niet wíl horen, maar wel moet horen. Het was zo helend en herkenbaar: die constante strijd, het gevecht tegen de hunkering, de problemen die ons triggeren om de roes op te zoeken. De redenen waarom we er ooit mee begonnen zijn, en de gevolgen. Verlies van rijbewijs, ernstige ongelukken onder invloed, verlies van familieleden, eenzaamheid, depressies, verhoogd risico op overlijden, geldproblemen, medische problemen, valse mensen die weten dat je alcoholist bent en je tóch weer over de streep trekken om “maar één glaasje” te drinken… en nog zoveel ellende meer. Niet iedereen wil eigenlijk stoppen, maar soms word je daartoe gedwongen door de wet. Anderen wíllen stoppen, maar kunnen het gewoon niet alleen. En heeejj… ik ben daar één van. Ik sta nu op het punt om te zeggen: ik red het niet alleen. Ik heb hulp nodig — en die zal ik krijgen — maar uiteindelijk moet ik het doen. Of juist: niet meer doen. Ik probeer die enorme, zware last op mijn schouders neer te leggen bij een hogere macht, zodat ik wat lichter door het leven kan gaan. Mijn hogere macht? Hmm… daar heb ik heel veel en heel lang over nagedacht, en erover gepraat met een gelijkgestemde. Voorlopig hou ik het op de natuur. De prachtige bergen en hun magie, waar ik eind september weer zal verblijven — voor vijf maanden. Voor mij voelt het als een soort retraite. Omringd door 350 geiten en zo’n 20 mensen die ook vrij op zichzelf wonen. Een levensstijl die doet denken aan het oude boerenleven. Weinig luxe, géén winkels, een gevaarlijke bergweg waardoor ik ’s avonds niet op pad kan om iets te halen met de auto. Mijn toevluchtsoord — waarin ik rust en genezing kan vinden. Misschien moet ik het hier even bij laten… 🌺🌼🌻

@Mormel, ik ben jaloers...

Beste Mariposa, ook ik kampte met graving. Soms gebeurde het dat ik dacht dat ik ervan verlost was maar dan ging ik slapen en midden in de nacht vond ik mezelf dan terug in de tuin met een spade in mijn handen. En maar graven. Goed, alle gekheid op een stokje. Zelf heb ik weinig last van craving behalve na sociale of stressvolle situaties, dan kan het bij mij wel op lopen. Op dit moment zijn er twee zaken die dan helpen: afleiding (door een serie te zien of iets dergelijks) of even een dutje doen. Wat mij helpt om de negatieve kanten van alcohol beter in te zien is te kijken naar wat ik allemaal kan doen wanneer ik niet gedronken heb. Zo hou ik er eigenlijk van om te lezen, gamen of een serie/film te kijken, maar als ik drink gebeurd dit weinig of ben ik te dronken om er iets van te herinneren, terwijl ik mij op nuchtere dagen daarmee 's avonds kan belonen en met een tevreden gevoel kan gaan slapen.

Goeiemorgen iedereen. Ik kan geen alcohol drinken, want als ik een glas drink, drink ik er twee en dan een volgende en een volgende … Daarom drink ik geen alcohol. Nooit meer. Ik mag trouwens niet van mijn psychiater. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Dagpact: Claudius

Applaus voor @SoberMummy, @Yogajuf en @Kate.

Ik snap je morgen weer nieuwe dag of als het op is. Blijf in contact. @SpiritDjw. Weet het trots op jou ook. Je kwam ook van diep. Mijn 2 jaar neemt niemand mij af. Nu echt verder slapen. Fijne dag nog.

De combinatie met het tweede deel werkt voor mij heel goed: Om slechts een dag tegelijk te leven van een moment tegelijk te genieten en moeilijke tijden te accepteren als pad naar vrede.

Fijn je nog even te lezen @Smaragdie. Fijn dat het boottochtje toch is doorgegaan. Ja, het spreekwoord zegt niet voor niets: "kinderen en dronken mensen, spreken de waarheid." Jammer altijd is, dat dronken mensen vaak niet voor rede vatbaar zijn. Ik spreek hier uit eigen ervaring. Gelukkig komt het steeds minder vaak voor, maar als mijn vriend een uitglijder heeft, dan is het gewoon wel goed mis. Vaak is het een kwestie van stapelen, net zolang je tot wanhoop wordt gedreven en dan toch de weg van de minste weerstand neemt. DRANK.We weten allemaal hier wel dat dit niets oplost. Wel vind ik het altijd jammer. Ikzelf laat het zover niet meer komen. Nuchter is alles toch wel beter te overzien voor mij. Dat wetende, raak ik niet meer zo gauw in de verleiding.

Natuurlijk is het een last, dat ervaar ik nog steeds alhoewel ik nu al meer dan een jaar nuchter ben. Maar een mens leeft in ontkenning. De voorzitter van de plaatselijke AA dacht vroeger altijd "Ik ben niet verslaafd, maar hij of zij daar die is verslaafd". Zo dacht ik er niet over, maar ik vond het nooit echt een probleem tot mijn gesprekje met mijn psychiater waar ik al veel over geschreven heb. Maar sindsdien heb ik het spul niet meer aangeraakt. De animatie 'hoe werkt een verslaving' vind ik heel treffend. @Mormel Volgens mij heeft mijn geheugen veel last gehad van mijn alchohol gebruik.

Zo, weer over tot de orde van de dag. Manlief is werken en ik ga eens kijken, wat ik vanmiddag ga doen. Voor een redelijke supermarkt, moet ik naar het andere dorp fietsen, maar uiteindelijk zit je er zo. 2e optie: zwemmen en daarna naar de buurtsuper. Nog 12 dagen en dan is het uit, met de pret. Dan is het seizoen over. Afijn, de raderen draaien.Optie 2 spreekt me wel aan .

Dankjewel @karin123, ja, dat is goed omschreven! Ik wil geloven in genezing en dat zal me niet zomaar als een cadeautje gegeven worden. Door dagelijkse dingetjes uit te wisselen kunnen we moed opdoen en de kans op een terugval verkleinen. Ik wens je veel succes en hoop je af en toe tegen te komen op dit nuttige forum. 🌸

@Yana, ons huisje ligt in een vallei, we kijken uit op de bergen en het smalle steile weggetje dat toegang geeft tot ons kleine dorpje. De geitenhoeder komt regelmatig onderdoor ons terras met zijn prachtige kudde geiten. Je kunt een wandeling maken naar een waterval en we hebben drinkwater dat afkomstig is uit de Sierra Nevada. De lucht is puur, geen enkele industrie in de directe omgeving. Heel geïsoleerd, zeer vredig en rauw. Met de auto op een uurtje afstand van het strand. Maar ook op een uurtje afstand van skigebieden in de Sierra Nevada. Het was onze grote droom om dit te bereiken en we hebben er lang naartoe gewerkt. Zoveel om sober voor te blijven, nog zoveel te ontdekken. Tijd om stil te staan bij wat we bereikt hebben......

Het was allerminst mijn bedoeling om verwarring te brengen! Ik heb geprobeerd om het te verwijderen zodat anderen er geen last meer van hebben. Helaas het lukt me niet, Waarschijnlijk heb ik te oud en onhandig in de omgang met computers en fora. Mijn bedoeling was een dagboekje aan te maken. Misschien kunnen mensen er dan ook wat uithalen. Misschien kan ik er tips krijgen, misschien zelf geven Mocht jij de bevoegdheid hebben om dit draadje er uit te halen? Dan graag. Je antwoord geeft me niet echt moed om er mee door te gaan maar alles is een leerproces. Ook een bot antwoord.

Gisterenavond weer een moeilijk momentje. Ik heb een lastige relatie met mijn ouders. Mijn moeder zit opgesloten in een psychiatrisch verzorgingstehuis en met haar heb ik al zeker vijf jaar geen contact meer daarvoor is er te veel gebeurd in het verre verleden (volgens mijn psychologen valt het onder mishandeling), meer recent (liegen, diefstal,...) en is het voor mij ook gewoon beter voor mijn mentaal welzijn om geen contact te hebben. Met mijn vader is het contact moeizaam omdat hij vrij afwezig was tijdens mijn jeugd. Hij heeft altijd voltijds gewerkt, deed daarnaast het leeuwendeel van het huishouden, maar dronk ook stevig. Na de scheiding is hij van de ene dag op de andere volledig gestopt met drinken (zowel ik als mijn broer waren het huis al uit toen). Gisteren is hij mosselen komen eten (nodig hem éénmaal per jaar uit om te komen eten, meestal rond zijn verjaardag) en weer viel het mij op hoe moeizaam ons contact verloopt. Na drie uur hadden wij elkaar nog weinig te vertellen (denk niet dat hij ooit al een woord gesproken heeft over zijn of mijn gevoelsleven) en wachtte ik eigenlijk tot hij terug naar huis ging. Eigenlijk vind ik het spijtig dat wij geen betere band hebben want in de kern lijk ik enorm op hem, maar zelfs nu mijn moeder er niet langer tussen staat, lukt het ons niet om soepeler met elkaar om te gaan. Volgend jaar wordt hij zeventig en steeds vaker begin ik te beseffen dat hij aan het laatste stuk van zijn leven bezig is, te meer omdat hij een prijs zal moeten betalen voor zijn vroegere levensstijl. Terwijl het anderen misschien zou nopen om diepere gesprekken te hebben, voel ik daar geen behoefte aan. Enfin, weer niet gedronken gisterenavond al was er wel twijfel om het te doen.

Respect voor @Koala84, @Francoise en @BamBam.