Goh, alweer bijna een jaar na de laatste uitglijder. Blijkbaar heb ik dat alleen gepost op de dagdraad. Ik zit gelukkig weer stevig in het zadel. En wat is er veel gebeurd en voorbij gekomen in dit jaar. En ook genoeg wat ik had kunnen aangrijpen om de fles te pakken, te verdoven, even te ontsnappen, weg te gaan bij wat er is, wat ik voel.
Een lid in de AA groep die ik wekelijks bezoek zei: 'we hebben niet geleerd het leven te leven.' Daarmee sloeg hij voor mij de spijker op zijn kop. Maar he, het is nooit te laat om te leren. En dat gaat wat mij betreft om, doen, uitproberen, fouten maken, opnieuw beginnen. Incasseren, accepteren, hollen en stilstaan. Alles erop en eraan. Want, hoe je het ook wend of keert, 'het' is er, wat dat dan ook is. En ik ben er ook, met alles erop en eraan. En er is geen 'controle' op het leven...wel op hoe ik reageer. En ik maak vorderingen 😊
Veel beweging in de levens van mijn kinderen. Pittig en niet altijd even gemakkelijk. En toen het leek alsof we even in een wat rustiger vaarwater kwamen, plots gezondheidsissues met mijn partner. Spannend, hoop dat het allemaal wel weer goed komt, maar nu even een fase van niet weten.
Drank is geen optie.
De groep is ondersteunend. Ben erg blij dat ik die stap weer gezet heb. Ik weet dat ik nuchter kan blijven. Omdat ik het echt wil. Ik vind 'het leven' er niet perse leuker of makkelijker op worden, maar ik ervaar wel 'het leven'. En heb inmiddels wat meer vertrouwen dat ook ik het leven kan leven. Zonder verdoving.
Het gaat om durven doen. (En soms is niets doen, ook durven doen). Kleine stapjes, ander gedrag. Niet groots en meeslepend. Met compassie. Durven zijn. Met alles erop en eraan.
Ik geniet van de zon vandaag.
Keep up the good work🌹