Klassement

Bijna 2 jaar rond, @Fabienne1985. Dat gaat lekker zo.

Al een week geen alcohol. Ik mis het niet, wel komen er echte gevoelens.

@garfield076 Op vakantie kom je dat heel erg tegen is ook mijn ervaring. Zijn we normaal gewend om in de toekomst te leven, van moment naar moment, plaatje naar plaatje, op vakantie hoor je te genieten, dat is een harde wet. Van elk moment. Je mag je niet even waardeloos of ongemakkelijk voelen. Maar het ongemak laat zich eigenlijk veel vaker voelen, omdat we allerlei momenten van ontspanning hebben gecreëerd waar we ons geen raad mee weten omdat we dan direct geconfronteerd worden met die verstopte overtuiging: dat we in de kern waardeloos zijn. En dat dekken we doorgaans af met van anderen horen dat we dat niet zijn. Zelf zijn we daar niet toe in staat. Alles moet van buiten komen. En dat klopt niet, we zijn zelf heel goed in staat om vanuit een intrinsieke motivatie te leven zonder toestemming van anderen, we hebben dat alleen niet nog geleerd.

Goedemorgen @ikkanhet en goedemorgen frummers. Jammer voor de voetballiefhebbers.... het is alweer voorbij Intussen schijnt de zon gul, die haalt zijn/haar afwezigheid van gisteren blijkbaar een beetje in nu. Mooi, we gaan er een mooie dag van maken. Maar eerst natuurlijk een bakje.

@Etty Fijne uitleg, het bevestigd een hoop. Ik denk dat het inderdaad belangrijk is om eens goed mezelf te leren kennen en dus eerlijk moet zijn over mijn onzekerheden. Heel veel mensen zijn onder de indruk van mijn zekere voorkomen. Mensen complimenteren me vaak en willen vaak ook zo in het leven staan zoals ik doe. Het verbaast me wel eens dat mijn beste vrienden, familie en zelfs mijn man denken dat ik alles zo goed op een rijtje en onder controle heb. Zelfs als ik zeg dat dit niet zo is, vinden ze het zo sterk dat ik ervoor uitkom en zijn ze onder de indruk van mijn zelf kennis. Misschien ben ik helemaal niet zo zeker als iedereen (en ikzelf) denkt. Die schaamte komt zoals je schreef natuurlijk vanuit onzekerheid. Weer stof tot nadenken....

Nee hoor. Ik hou mijn hart niet vast. Ik heb in mijn mail naar de kinderen gezet dat ik de alcohol ga laten staan. Dat heb ik bewust gedaan. Ik heb sinds de terugval ook geen druppel meer gedronken. Maar.... ik ben ook niet fysiek verslaafd aan alcohol. Heb nooit alcohol in huis en hunker er ook niet dagelijks naar. Toen ik me destijds liet opnemen en naar AA-meetings ging, vroegen lotgenoten me soms wat ik kwam doen. Velen zouden er voor tekenen om 1x per week (teveel) te drinken. Het werd vergeleken met 1x per week op stap gaan ofzo. Vond het soms best lastig uit te leggen, dat ik toch echt wel een probleem had. Is het verslaving? Is het misbruik? Geen idee. Ik weet wel dat het soms goed gaat maar soms ook heel erg fout. En dat laatste wil ik voorkomen. En dan is de enige oplossing de drank laten staan. Want ik weet niet wanneer het goed gaat en wanneer niet. Deze heftige terugval had ik zelf ook niet zien aankomen. Maar het is toch gebeurd. En ik zit nog niet eens met het feit dat ik teveel gedronken had, maar met het gedrag dat eraan gekoppeld is. Veel teveel vertellen. Heel emotioneel worden. Enz. En dan achteraf de kater. De fysieke kater was heel erg dit keer, maar de mentale kater vind ik nog het allerergste. En het feit dat anderen (met name mijn kinderen) mij weer in die toestand zagen en zich voor me schaamden. We dachten met zijn allen, dat dit "oud gedrag" was, maar blijkbaar nog zeer actueel...

Welkom @Evelin, Ik herken je drinkpatroon, geen rem over het drinken en dan ook niet over mijn emoties. En die vreselijke schaamte. Zolang ik me schaamde was het supereenvoudig om niet te drinken. Onder schaamte zit ook een angst om er niet meer bij te horen, om te worden buitengesloten. Maar als ik iedereen die getuige was geweest weer onder ogen was gekomen en ze deden vriendelijk of neutraal, dan was die angst weg. Eigenlijk voelde ik me zelfs meer geaccepteerd dan ervóór, want ik mag kennelijk fouten maken. Weg motivatie om iets te doen aan mijn probleem. Kop kon weer in het zand. In onze schaamte overdrijven we de gevolgen vreselijk, vanwege die angst. Maar uiteindelijk doet het wel iets in je relaties. En wat dat precies is, dat krijg je niet zo gauw te horen. Hoeft ook niet altijd een probleem te zijn. Niet iedereen begrijpt het even goed, dat we geen controle hebben, lelijk gaan doen, gaan paaldansen met een vlaggemast, oeverloos over onszelf lullen enz. Mensen die zelf geen probleem hebben met alcohol, mensen die zijn gekwetst in relatie tot alcohol zullen er weer heel anders tegenaan kijken dan wij hier. Mijn gedachte hierover is dat mensen zoals ik die gebukt gaan onder schaamte na een drinkgelag vaak teveel naar zichzelf kijken door de ogen van anderen. En zich in hun dagelijks leven veel te veel aanpassen aan dat vermeende beeld dat anderen van ze hebben. Je straalbezopen presenteren met alles wat je in het dagelijks leven zo zorgvuldig probeert te verbergen word in één klap teniet gedaan. Zolang het er voor de buitenwereld uitzag alsof ik oké was, succes had, gelukkig was, dan was het goed. Of ik echt gelukkig was, mijn eigen behoeften kende, daar stond ik niet bij stil. Ik was de hele dag bezig met voldoen aan het beeld. Veel piekeren. Passen in het plaatje. De angst om er niet bij te horen zat er diep in, zonder er echt bewust van te zijn. Daar iets aan doen was uiteindelijk de uitweg uit een vicieuze cirkel waar ik in zat. Zelfcompassie, ontdekken hoe vervreemd ik was van mezelf, hoe ik steeds bezig was met erkenning en bevestiging krijgen van buiten. Hoe bang om het te verliezen. Dat had ik allemaal niet zo door hoor, ik vond mezelf een heel stoer mens. Stoppen met drinken zodat ik me niet meer hoef te schamen, aan mezelf denken in de meest vreselijke toestanden werkt gek genoeg niet bij mij. Dat komt omdat het zo streng is, zo niet liefdevol naar mezelf. Ik doe het dan eigenlijk weer zodat anderen me een braaf kind vinden. Daar zit juist de pijn en alcohol maakt dat ik die niet hoef te voelen. Dan krijg ik mijn dopamine zomaar, zonder eerst aan allerlei voorwaarden te hoeven voldoen. Nooit goed genoeg. Ik vind het heel fijn dat ik niet meer wakker word in schaamte. Maar dat is bijvangst.

Ook van mij een warm welkom @Evelin! Ik wens je veel succes en wijsheid bij je route naar de eeuwige nuchterheid! :-) Zeer herkenbaar wat je schrijft. Op een rock bottom-moment denken: Dit moet écht stoppen. Dit is de belangrijkste beslissing van m'n leven. Als ik zo door ga verlies ik uiteindelijk alles. En na een weekje denk je dan: achja, hoe erg was/is het nou eigenlijk allemaal? De wonderlijke wereld van het menselijke brein....

Gefeliciteerd met je 7 maanden, @Maarten82. Wordt het al normaal?