Etty, ik ben bang voor het onbewaakte ogenblik. Voor mijn gevoel ben ik daar zelf niet bij, er komt ineens één of andere yolo-puber tevoorschijn, en die zegt: 'Ja lekker, rood graag!' als iemand een glas wijn aanbiedt.
Er is geen overweging, geen wilskracht-gevecht. Ik noem het 'puber' omdat ik op zo'n moment die houding heb: 'Ik doe alles al zo braaf. Flikker op met je regeltjes. Aanstellerij, ik ben helemaal niet verslaafd. Morgen stop ik wel weer.'
En 'avonds in bed ben ik er zelf weer, en dan bijt ik in het laken van woede en machteloosheid, want ik weet dat ik er weer in zit. (In de bekerplant, zegt Alan Carr) We zijn weer met z'n tweeën, en morgen om een uur of vijf zegt die ander weer: 'Ja graag, lekker!'
En soms duurt het maanden voordat ik 'de knop' weer heb gevonden. Ik kom er nooit, nooit meer vanaf, denk ik dan.
Maar om even wat luchtiger te eindigen: ik heb nu echt alle hens aan dek, ik geloof dat het nu eindelijk klaar is.
Nou, nou, wat een betoog. Dank je wel voor je vraag.