Klassement

N.a.v. de vraag van Klavertje4: Ik heb een behoorlijke periode van drankmisbruik achter de rug. Vroeg mee begonnen en jaren "op karakter" mee doorgegaan. De laatste tien à vijftien jaar had ik wel in de gaten dat ik me een steeds groter probleem aan het bezorgen was. Ik gebruikte stiekum en alleen. Als alleenstaande kon dat gemakkelijk. Ik dacht ook werkelijk dat ik het zo kon verstoppen en verbergen dat niemand in mijn omgeving het inde gaten had. Ik was niet verslaafd, eg nie! Het kwam niet eens in me op. Mijn ego liet me geloven dat ik elk moment kon stoppen of in elk geval minderen. Ik loog en manipuleerde mijn hele leventje linksom en als dat beter uitkwam rechtsom. In werkelijk raakte ik serieus geïsoleerd, familie, vrienden, kennissen en andere sociale structuren stuurde ik de laan uit. Ik wilde gebruiken en daar kon ik geen pottekijkers bij gebruiken. Bovendien haalde ik dan mijn target niet en stel je voor dat ze mee wilden drinken, dan zou mijn hele logistieke plannen in het honderd lopen. Nee, verslaafd was ik niet, eg nie! Verslaafden waren van die junks van de nachtopvang of sliepen in bananendozen op het station. Dat waren geen nette mensen zoals ik: een huurhuis (je moest eens binnen kijken....), een auto, en een baan (jaja, daar gebruikte ik zoveel mentaal en verbaal geweld dat men wel uitkeek me voor de voeten te lopen...) De werkelijkheid was dat ik steeds minder mensen onder ogen durfde te komen. Schuchter zei ik mijn straatgenoten gedag als dat niet anders kon. Ik haalde één bak (sociaal geaccepteerd..) uit mijn auto als ik naar die goedkope groothandel net over de grens was geweest. Daar kon ik even mee vooruit. Die andere kisten pakt ik 's avonds wel eruit als iedereen te bed lag of er niemand meer op straat was. Waarom ik nog met een telefoon rondliep verbaast me nu helemaal: ik had niemand om te bellen en niemand belde mij. In mijn leventje gebeurde helemaal niks meer dan zuipen. Mijn lijf ging er ook aan geloven. Allerlei kwalen, soms ernstige, staken de kop op. Mijn vooruitzichten namen met de week af. Op een zaterdag overwerken zag ik op een kantoor bij verslavingszorg waar ik ICT werk deed, die AA poster tegen een kast hangen van dat paar sombere ogen met de tekst eronder: "Ik wil dit niet meer!" Dat bleef hangen. Ik zou toch niet verslaafd zijn? Nee, toch! In augustus had ik een operatie aan mijn rug waarbij ik wakker moest blijven. Ik heb die operatie bezopen meegemaakt....... Op 9 september zat ik achter mijn pc te zoeken en te lezen. Wat ik las deed me de ogen open: Verslaving is een ziekte in je hoofd van progressieve en terminale aard. Het is een ziekte, geen morele tekortkoming. Bovendien was het verloop van de ziekte te beïnvloeden door te stoppen met gebruiken. Daar waren zelfhulpprogramma's voor. Niemand kan zeggen dat je verslaafd bent, dat is een overweging die je zelf moet maken. Dat deed ik op dat moment en ik nam meteen het besluit erbij ermee te stoppen, helemaal en voor altijd. Ik was verslaafd per 9 september 2012. Later leerde ik dat meteen stoppen medisch volstrekt onverantwoord was, gezien mijn gebruiksduur en de hoeveelheden die ik wegzette. Ik zocht hulp en vond hulp. Alleen zaten daar nog zo'n zes weken tussen, werkelijk helse weken. Bij een bokswedstrijd is nog een scheidsrechter die het gevecht stillegt, die had ik niet. Op 26 oktober 2012 was het net alsof ik met de laatste energie de stap over de drempel van de Detox kliniek zette.Ik was er! Ik had het gehaald! Nu was het over en was ik er helemaal klaar mee. Een einde aan de ellende, Goddank! Het is begrijpelijk dat het pad van herstel vanaf daar niet uitsluitend over rozen liep, maar ik was eraan begonnen. Vanaf die dag drink ik geen alcohol meer. Vanaf die dag heb ik geleerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven en het ten volste te genieten. Dat is wat ik nu doe. Ik heb mijn ziekte verslaving in mijn leven geïntegreerd, ga wekelijks naar verschillende bijeenkomsten, heb dagelijks contact met fellow verslaafden, al of niet in herstel en doe diensten voor zowel de AA als de NA. Daarnaast breidt mijn sociale kring, ook met mensen die niet met verslaving bekend zijn, nog bijna wekelijks uit. Ik houd een agenda bij en die heb ik harder nodig dan ooit! Ik leef weer ten volste. Ik ben verslaafd, daar werk ik dagelijks aan, maar in tegenstelling tot ooit toen ik er niets van wilde weten, wordt mijn leven er nu dagelijks beter in plaats van slechter van. Vandaag precies 1100 dagen......

Dank voor de steun en het meeleven vandaag. Meld me droog af en dat voelt goed.

een grandioze dag gehad slaapwel

het duurde ff maar nu heb je ook wat. schrijven de binnenkant van jezelf mooi meis♥

Welkom Lana, je zet goede stappen!

zou ik me ook aan mogen melden ik hoop er nog vele maanden aan toe te voegen. gisteren mijn half jaar gevierd tijdens een meting en vandaag werd me hier het jaarpact aanbevolen.

Jammer joh van die terugval en schrikken dat het gelijk meer drinken dan ooit wordt bij een terugval. Dat had ik ook elke keer bij een terugval. En over je lever, dan doe je het nu voor je lever en bedenk je ondertussen vast heel veel nieuwe redenen om niet te drinken. Niet tever vooruit denken. En bang zijn je eigen graf gegraven te hebben....met zulke woorden en doemdenken kom je niet verder. Ga wat eten en slapen anders of nog net even buiten de zonsondergang kijken als je heel rap opschiet. Wellicht helpt even buiten even lichamelijk wat doen met honger krijgen. Goed dat je hier dagelijks komt. Zou het niet alleen bij lezen laten. Schrijf gewoon elke dag een paar regels alsof het een dagboek is.

Lieve Huttula, las onlangs een prachtige beeldspraak van jou.. 'Afbreken van een ruïne, en complete wederopbouw' Wat heb ik veel respect voor hoe jij stelselmatig alle zaken in jouw leven aanpakt. Dat wordt een paleis!

hallo allemaal ik voel me feestelijk na gisteren net zo als ik als klein kind verjaarde gisteren in de avond mijn 6maanden abstinentie mogen vieren. dat geeft een enorm goed gevoel. een half jaar overwonnen. de depressie overwinnen is het volgende doel in mijn herstel al zal dat nog een stuk moeilijker zijn dan niet drinken. vroeger dacht ik dat ik de morgen zo ellendig voelde alleen door de drank. nu weet ik wel beter, de drank is weg, totaal uit beeld en komt er een onderliggend probleem naar boven. een bak vol ellende om te handelen. maar vandaag drink ik niet op naar een verder herstel

Jou had ik ook nog geen welkom geheten. Bij mij werkte nooit meer drinken ook heel verstikkend. Ik ben ook maar begonnen met vandaag drink ik niet. De rest zie je later wel. Succes

Nou Klavertje als je een stukje grond bezit kan je ze zelf kweken hoor. De zaadjes heb ik hier, en stuur ze graag op. Het is in ieder geval veel (gezonder) voor mij. Meer lucht, geen aanslag op m'n vingers en tanden, maar vooral, ik rook veel minder omdat er geen suiker aan toe is gevoegd. Suiker in shag maakt erg verslavend, heb ik gelezen. Ook zitten er geen 4-8000 toevoegingen in. Ik rook omgerekend zo'n 8 tot 10 sigaretten terwijl het er voorheen veel meer waren.

Hoi Huttula, Prachtige brieven, die je jezelf schrijft! Jammer dat ik je niet langer ken. Als ik je lees heb je al een prachtige weg afgelegd! Ik Waarder ook enorm de steun voor anderen hier op het forum. Zou je me iets meer willen vertellen over EMDR? Mijn huisarts denkt me daarheen te sturen. Jij hebt er blijkbaar ervaring mee. In pb? Hou vooral vol! Je zegt zelf nooit meer terug te willen, en het klinkt echt of je de kracht hebt om dat waar te maken! Petje af voor jou!

Goeie morgen allemaal Wat ga ik vandaag doen? Eerst even de dagelijkse bezigheden, en dan mijn tabaksbladeren bewerken. Ontdoen van de nerf en dan fijn maken. Ik heb me toch een bult liggen. Daar ben ik wel dagen mee zoet, maar als het goed is heb ik dan voor een heel jaar tabak.

Bel een vriend Loop met de hond Brei een sjaal Ga je nagels vijlen Ren een rondje om het huis Drink een fles water Ga schoonmaken Zet muziek op en doe een dansje Stamp op de grond Kleur in een kleurboek Naai, punnik, klos kant Verf je muur opnieuw Koop een Linda, VT Wonen of gewoon de Privé Lees de krant of een boek Wandel door het bos Ga heel hard gillen Maar rook niet!

Bovenstaande zijn 2 brieven die ik aan mezelf moest sturen. Ik vind ze ook passen op mijn draadje. Tenslotte al mijn verslavingen lijken op elkaar. Het traject gaat goed...heb er zin in En ja het komt steeds dichterbij Net als elke stap die ik neem. Emdr gaat moeilijk..huil veel Maar toch blij dat tranen er uit mogen. Ik werk mezelf een beetje tegen. Moet me concentreren op de gebeurtenis van toen, En druk het vervolgens weg omdat het er niet mag zijn. Ik herken mijn jarenlange vlucht gedrag hierin. Als ik er niet aan denk mag het er ook niet wezen Psycholoog neemt alle tijd en we praten veel. Ik laat hem ook lezen wat ik schrijf Schrijven is de binnenkant van mezelf. Zo voelt het...rust

Toekomst Mijn ontdekkingsreis gaat door. Al 5 jaar onderweg naar een gezonde ik. Geen makkelijke klus. Ik ben een alles of niets type. Daar tussen in heb ik moeite. Al zoveel bereikt. Ik heb mezelf meer en meer mogen leren kennen. Iets waar ik trots op ben geworden. Het lijf past niet meer bij me..want ik ben zoveel meer als overgewicht Met GBP word mijn keuze beperkt. Ik ga voor gezond omdat dit in me zit. Gek maar zo voelt het. Gezondheid zit van binnen. Ik wil graag met mijn rugzak op pad. Klompepaden wandelen...torens beklimmen...fietstochten. Fotografie..schilderen...filosofie..yoga (leniger) Mijn gewicht omlaag..conditie omhoog Ik ga dit redden...waar een wil is is een weg. En die weg heb ik nu gekozen. Eten ik word er niet meer vrolijk van. Ik heb het gebruikt ..misbruikt Ik heb het niet meer nodig om te overleven. De gezonde voeding is nu genoeg. Ik weet dat ik daar van kan genieten. Moet mezelf daar nog een weg in gaan vinden. Ik leerde op filosofie de grote 4 kennen Wijsheid Rechtvaardigheid Moed "Matigheid"wil ik ook graag aan dat rijtje toevoegen. Weet zeker dat ik deze ook onder controle krijg. That's me

Ik geloof je om wat je zegt alhoewel het anders klinkt. Ik zie nog steeds geen vraag van je of iets anders waar ik iets mee kan, maar misschien hoeft dat ook niet? Ploffie zou vast zeggen dat het weekeinde alweer begonnen was......

Gecondoleerd Meya. En somegirl, lastig die zucht, weet er alles van. Doe van alles wat je maar wil, als je die eerste slok maar niet neemt. Bij mij ziet het er naar uit dat ik fit EN vrolijk door t weekeinde kom. Alles lekker op orde..... Langzaam gaat het ergens op lijken. Kreeg zowaar een compliment van m'n zoon!,, Zomaar ineens, hij was blij met me.

Dag 5 zit er weer bijna op. Geen puf meer om de deur uit te gaan, dus in the pocket!

En ik vind dat ook dit forum bestaat Nog steeds bestaat Dat dit soort ego-mind-sets kunnen worden getackled/gedeeld Maar soms ook niet gehoord worden Dat is ook niet zo belangrijk Het is eerder een soort wakker worden Waar alles bij hoort Vaag genoeg? Het ligt altijd bij jezelf Geloof niet alles wat je denkt Onderzoek het.

@

zes uur 's-ochtends opstaan, rond acht uur 's-avonds thuiskomen van je werk en toch ben ik een stuk minder moe dan als ik drink en met moeite een uurtje echt werk verzet. Lang leve de nuchterheid (goede dag vandaag, zal vast ook wel tegen een mindere aanlopen binnenkort :-))

Goedemiddag is het nog , Ik hoop dat iedereen een geode en nuchtere dag heeft gehad . Genoten heeft van toch best mooie weer vandaag . Ik ga me wat vaker laten zien en horen op het forum , al weet ik nog niet helemaal hoe of wat en heb ik een beetje moeite met het reageren tussen formers die elkaar al langer kennen via hier . Toch is de steun , begrip en feedback van lotgenoten zo belangrijk . In mijn omgeving is er weinig begrip voor een verslaving en word ik vaak verkeerd aangekeken terwijl ik verschrikkelijk hard mijn best doe om mijn leven weer vorm te geven . Greetz van mij xxx

FASE 1 START [2] 01 mnd 26-10-2015 Jeanne

Hoi Hub, Dit keer begrijp ik je post niet helemaal. Niet dat ik er een oordeel over heb. En misschien bedoel je wel hetzelfde als ik maar dan anders gezegd? Ik had maar 3 jaar pijn. Ik zat uiteindelijk een jaar in een rolstoel. Tot 19 jaar geleden. Het is inderdaad zo dat ik er niet meer elke dag bij stil sta dat ik niet meer kon lopen. Maar elke keer dat het mijn gedachten kruist, ben ik ongelofelijk blij dat ik het nu wel kan. Al zal een bergtocht of een fietstocht nooit meer tot de mogelijkheden behoren. Ik kan gaan zonder pijn! Zo gaat het nu bij mij ook met de drank. De meeste dagen ben ik er echt niet mee bezig. Op mijn draad staat meer over psychische moeilijkheden dan over drank. Maar elke avond als ik mijn refusal neem, ben ik zo blij dat dat met een helder hoofd is! Als het voor jou moeilijker is om dat vast te houden, kan je misschien een lijstje maken voor jezelf? Nadelen van drinken, voordelen van nuchter zijn? Het zou zo zonde zijn om te hervallen omdat je vergat welke hel het eigenlijk was.... Denk ik dan. Fijne dag!

Dank je MG! (of liever MijnGerrit? Zie dat je hier op diverse manieren wordt aangesproken). Woonde ik hier al maar jaren! (droog dan hè!) Las op een ander draadje dat jij ook veel hebt aan ademhalingsoefeningen.. Ik heb een cursus mindfulness gedaan, en momenteel bezig met een vervolgtraining, helpt mij enorm en is yoga ook een onderdeel van. Niet vechten tegen gevoelens, maar ze accepteren als onderdeel van jezelf, van een proces. Het blijft enorm oefenen daarin.... Maar even een 'adempauze' inbouwen, letterlijk en figuurlijk, doet al zo goed. Even pas op de plaats. De momenten waarop ik voorheen standaard naar een glas wijn (euh flessen wijn) greep, (en dat waren ver veel. Stress? Wijn!! Iets te vieren? Wijn!! saai? Wijn!! verdrietig: Wijn!, die momenten er leren te laten zijn... Accepteren dat het zo voelt, dat het erbij hoort.. En niet meer verdoven. Ik dacht dat ik veel zaken niet meer aan zou kunnen zonder mijn 'vriend alcohol'. Nadat ik stapje voor stapje al die zaken nuchter mee ging maken, ging alles een tweede keer net iets minder moeilijk, een derde keer nog iets soepeler enzovoort enzovoort. Daarom was het laatst zo heerlijk te merken dat ik na een rotavond, bij het naar bed gaan besefte dat de gedachte niet opgekomen was. Was voor mij een enorme openbaring! Voel me steeds ietsje sterker, zonder hulpmiddelen mezelf gaan leren zijn. Met mijn eigen beperkingen, met mijn bagage, maar wel puur en authentiek. Vooral de eerste twee maanden waren een rollercoaster voor me, veel zaken 'doorleven' zonder wijn. Behoorlijk pittig na jaren alles op een andere manier gedaan te hebben. Maar er komt meer rust, steeds minder bang om zaken zonder wijn aan te gaan. Blijft nog een hele weg te gaan, maar het voelt goed, beter. Zelfstandig. Geen 'hulpmiddelen' die veel erger dan de kwaal waren... Niet telkens die onrust in mijn hoofd en lijf, die verslaving die roept om meer en meer. Ik was mezelf uiteindelijk er helemaal in verloren. Ben een bingedrinker, na mijn scheiding, járen geleden mee begonnen. Als de kids naar mijn ex waren op de zaterdagavond enorm doorzakken, zag ik geen 'kwaad' in. Maar ik heb daarmee in no time mijn 'stopknop' kapot gedronken. Want na een tijdje kwamen er ook momenten doordeweeks, kids op bed, vond mezelf zielig. Mijn 'vriend' op de bank, die fles. toen zat ik op gemiddeld twee keer per week flink doorzakken. En o, als die wekker weer ging. Met een houten hoofd en fake smile gezellig met mijn kids ontbijten, de jongste naar school brengen, vervolgens door naar mijn werk waar ik met veel koffie en paracetamol de dag 'doorkwam'. Maar had ik een probleem? Welnee joh! Ik dronk toch niet elke dag, dan heb je toch geen probleem? Pfff. Van twee keer per week ging dit door tot drie/vier keer, en merkte bij mezelf de zucht om ook de rest van de dagen die overbleven te willen drinken. Al vaak geprobeerd te minderen, of stoppen, maar nooit echt overtuigd. Ik was een expert in alles bagatelliseren. Maar op een gegeven moment zag ik ineens glashelder (terwijl ik daadwerkelijk naar mijn glas keek) dat er geen dagen zouden gaan overblijven dat ik niet meer zou drinken. Ineens wist ik zeker dat ik dus wél een enorm probleem had. Dat was het moment dat besloot me aan te melden voor een online hulpprogramma. En ineens was ik wél echt gemotiveerd, voelde alles anders. Zo van erop of eronder. En eronder was geen optie. Had mijn leven dan nog wel 'op de rit', maar vraag niet hoe. Hoe veel paracetamol en koffie er wel niet doorheen ging om nog te 'functioneren'. Ook allemaal gif, naast de alcohol, en dat 'mocht' mijn lijf dus lekker allemaal verwerken en proberen af te voeren. Alles verstoppen voor mijn kids, flessen alvast afvoeren naar een geheime tas in de auto, geheime plekken in huis waar zij de flessen niet zouden tegenkomen. Het stiekeme gedrag van een verslaafde, de schaamte, mezelf een enorme loser vinden. Afspraken afzeggen omdat ik liever me klem wou drinken thuis. Schuldgevoel naar mijn kids, waarom heeft mama vaak hoofdpijn of is ze kribbig? Heb zelfs 'migraine' gefaket om de katers te verhullen. Mijn leven werd steeds meer één groot toneelspel, alles verhullen en verbergen, op bergen kauwgum kauwen om de wijnlucht te proberen te maskeren. Nu ik vier maanden droog sta zie ik zo veel voordelen, lekker fris en monter naar mijn kids, mijn vrienden weer meer zien, geen katers en berouw meer, geen stiekem gedrag, volle en lege flessen verstoppen. Vond een paar weken geleden nog een fles in mijn schuur bij het opruimen, djee zelfs daar lag een 'noodfles'. Weer en moment van besef en schaamte. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, voelt als door het oog van de naald kruipen, alhoewel het allemaal al ernstig genoeg was, zou het allemaal nog veel erger geworden zijn. Altijd drinken. Want bij mij was het progressief. Gestaag ging het verder, en waar het zou eindigen, brrrrr!!! Terwijl ik het voorbeeld voor ogen gehad heb als kind, mijn vader, zag ik bij mezelf pas na jaren het probleem! Wat is het een sneaky goedje, alcohol. En wat hield ik mezelf lang voor de gek.... Misschien snap je nu waarom ik zo blij ben, want wat er stond te wachten.... Dat laatste restje beheersing zou verdwijnen. Een grote poel van wijn waar ik in zou gaan verzuipen. En ook voor mijn kids zo blij, die schatten!! Een oprechte moeder zonder stiekem gedrag, we lachen veel meer want mams heeft niet meer 'migraine'. Dat verdienen ze potdorie zó!! Opluchting.... Wil alles in het werk stellen om het zo te houden, a-vrij. Niet meer terug naar dát! En weet hoe moeilijk het is om droog te blijven, zo veel gelezen van mensen die na jaren terugvielen. Scherp blijven, bij de les blijven. Niks meer bagatelliseren. En mocht ik ooit 'vallen', dan hoop ik dat ik net zo moedig ben als de mensen die weer opstaan, die het melden, die weer dapper doorgaan met vechten. Op het andere forum zag je vaak mensen plots verdwijnen. En dan voel/weet je dat het mis gegaan is.. Zo verdrietig.... En ondanks oproepen om vooral te blijven, terug te komen, niks meer horen. Twee schatten die ongeveer tegelijkertijd met mij begonnen zijn, ook alleenstaande moeders, páts boem weg. Voelt dan zo machteloos en zo verdrietig. Dus hierbij beloof ik plechtig dat ik bij een uitglijer het gelijk meld, door ga met vechten. Voor mezelf, voor mijn kids, want er valt zo veel te winnen. En zo veel te verliezen. Pfoe lang verhaal geworden, wat fijn dat ik me hier even mag uitleven. Zo de boel weer eens op een rijtje zetten laat alles gelijk weer eens goed bezinken!