Klassement

Ik heb me een paar dagen niet aangemeld voor de dagpact, maar geen probleem. Nuchter en droog. Waar ik mee bezig ben heeft met gevoel te maken, maar ik weet niet hoe dat heet. Het eerste gevoel wat bij me terug kwam had te maken met vriendelijkheid, genegenheid, ja liefde. Nu had ik iemand iets toegezegd wat vanaf het begin niet goed voelde, maar ik weet dus niet hoe en wat. Naarmate de tijd verstreek en het tijdstip naderde, werd het weer een enorme chaos in mijn hoofd. Ik probeerde het weer alleen te doen, geen zeur te zijn, het ging anderen toch niets aan? Ik deed mezelf geestelijk geweld aan. Ik was erg slecht bezig met mezelf. En ik realiseerde me op tijd dat ik weer op de glijbaan naar beneden zat. Tot ik het besef kreeg om vrienden en fellows erbij te betrekken door eerst schuchter, maar later duidelijker om hulp te vragen. Tjonge, wat is dat voor mij toch moeilijk: hulp vragen. OP die hulpvraag kwam antwoord en was het ook zo gepiept. Ik cancelde de afspraak. Voor dat slecht-nieuws-gesprek moest ik wel een vel papier met daarop wat zinnen voor me hebben liggen: Niet eindeloos excuseren, niet eindeloos redenen opgeven, niet eeuwig proberen het in iets minder ergs om te buigen. De boodschap kort en krachtig houden en maar wachten hoe daar op gereageerd zou worden. Er kwam een vraag over het hoe en waarom van mijn gevoel. Mijn tegenvraag was: Wat zou je met die informatie willen doen? Ik wil dus zeker niet discussiëren over wat ik voel. Dat is authentiek en van mezelf. Dat ís mezelf! De andere kant verbrak het gesprek. Ik voelde me meteen 30 kg lichter (was dat maar letterlijk zo...) zo opgelucht was ik. Dus: als het al vanaf het begin niet goed voelt, ook al kan ik het niet beschrijven: NIET DOEN! Wat ik wel moet en ga doen is het veel vroeger met anderen bespreken als ik weer eens zoiets aan de hand heb. Ik loop het risico dat dit verhaal herleidbaar is. Maar het is wel mijn eerlijke verhaal, dus het mag. Ik kwets er niemand mee. Voelt iemand zich gekwetst, heeft die persoon misschien nog iets te doen....

Hoi kipje Ik weet mijn trigger, hoofdzakelijk drinken bij de tv. Aan de dozen op zolder ben ik nu begonnen. Mijn man is weer kind geworden de tafel is nu bezet door marklin treintjes leuk hoor. Veel speelgoed tegen gekomen ga een alternatieve Sinterklaas geven voor de kinderen en kleinkinderen. Gisteren weer geen alcohol dag joepie

.

Gezellige avond Jaap, je zou er zin in krijgen. 25 jaar geleden zat ik op een metselcursus om redenen die er nu niet toe doen (ik probeerde indruk te maken op mijn echtgenote die graag een man had die kon knutselen of zo - net als haar vader. Laat Freud er nog even buiten svp) en dat betekende dat ik eens per week met een man of 8 in een hal stond met zo'n instructeur waar jouw bericht me aan deed denken. Je moest in 2-tallen werken en ik bleef altijd als laatste over ('dan ga ik wel het hem' zei de laatste handige jongen dan over mij) We moesten metselen langs een draad. Dat kwam erg precies, bleek. In elk geval bij mij. Waar de andere duo's al een meter hoog waren metselen, moest ik steeds opnieuw beginnen omdat ik niet langs de draad metselde. Of zo. Of hij moest me niet, die man. Dat kan ook. Ik zei dingen als: 'wat geeft dat nou?' Woest werd hij daarvan. Als de muur 30 meter hoog zou worden en hij was na drie laagjes al scheef? Wat kregen we dan? Een scheve muur, dacht ik. Daar zijn er wel meer van toch? (Alsof ik ooit iets meer zou metselen dan een bordertje in de tuin) Afijn. Ik heb een diploma gehad en nooit meer gemetseld. Ik ben trots op mijn linkerhanden. Wat mijn ogen zien kunnen mijn handen kapotmaken.

dank voor alle goede wensen ze hebben geholpen. Het was een prachtig gebeuren, een herdenking van 2 uur over het leven van een prachtmens. Een lach en een traan, de kerk zat vol. het kerkhof was winters koud, dus ik ben maar niet meegegaan borrelen na afloop. Het was mooi kompleet zoals het was.

Tv???? En de Wii, bellicom, yotube, dia,s, eigen films doen we ook op tv. Maar je hebt gelijk hangen en drinken dat is idd niks, dat is mijn valkuil. We zijn hele oude originele foto,s tegengekomen van het koninklijkhuis in een lerenalbum prachtig. @ Kipje resultaat zeker, de berging achter de kast aan de rechterkant is schoongemaakt en de zomerkleren in dozen netjes geplaatst. Achter het bed is ook een berging ( schuindak ) dat is nu helemaal leeg, daar lagen allemaal studie/ oude boeken de meeste zijn weg. Nu gaan we na de kerst onze kerstspullen daar in op bergen. Alles lekker schoon gepoetst en heerlijk fris Elke dag een beetje want je zit behoorlijk stof te happen, nu lekker douchen pyama aan en lezen op bed want mijn voet is weer erger geworden en toch maar weer een tablet en geen alcohol dag drie heb ik achter de rug en vandaag wordt het ook geen alcohol ik ben blij drie op een rij Een fijne avond

Druipend met mijn natte gewassen dreads op de bank. Dekentje erbij, muziekje aan en wat bladerend in mijn boek, schetsboek binnen handbereik. Effe opdrogen voordat ik aan de sushi begin.

OK pizza is besteld... Walrus, klinkt heerlijk, lekker comfortfood :-)) Geniet van de avond allemaal!

Hoe zwaar is levenslang... Ik zie het als een keuze.. Eindeljk mezelf kunnen worden Een bevrijding Een ontdekkingsreis Trots zijn op mezelf Gevoels leven terug hebben Niet stoppen is levenslang..merk ik nu

.

Oh, dawas niet de bedoeling... bakje koffie voor jou en een dikke knuffel voor je (( ))

Albert,\vlg. de info ben je hier, dus ik maak v.d. gelegenheid gebruik je een goede nacht toe te wensen en sterkte met het roer recht houden.

Dan moet je hier es naar kijken Walrus, dit echt beter dan gewoon een recht muurtje: http://www.reinierdejong.com/2011/11/henry-moore/ http://www.reinierdejong.com/2011/11/henry-moore/

Dribbeltje... Veel sterkte hoor... Vergeet niet dat de zorg om je kinderen heel erg veel energie van jou eist. Heb niet alles mee gevolgd, maar zelf hier drie kinderen met specifieke zorg, ga niet in detail hier omwille v privacy, maar ik kan je met de hand op het hart verzekeren dat ik vaak ontzettend uitgeput ben van de zorg om hen, veel meer dan dan op een werkdag. Heb hier wel de luxe (vind ik in dit geval) dat ik voor mezelf werk. Doe dan meer voor en na, maar dat gaat wel. Weet niet of ik het zo zou kunnen, uit werken en de combinatie met de kids... Zorg voor jezelf, heel goed dat je volgende week teruggaat, en je komt er wel hoor! Respect voor de manier waarop je voor je kids vecht, als moeder heb je wel een inzicht, en het telkens weer doornemen met kinderpsychiaters ed kruipt niet in je kouwe kleren... Veel succes en veel moed en energie gewenst...

Yeah..niks aan toe te voegen Ojawel....je doet het goed!

Dribbel, soms moet je de teugels iets laten vieren, niet overal controle op willen houden. Zelfs al weet jij anders, beter, of denkt dat te weten. Je brandt op aan zoveel vasthouden. En dan hebben je kinderen uiteindelijk minder aan jou dan je zou willen. Je komt het op meer plaatsen tegen denk ik (werk) en dat zou dus een begin kunnen zijn om iets aan jezelf bij te leren stellen. Daar is goede begeleiding voor nodig, want hier zou wel eens een grote angst voor iets kunnen zitten. Niet werken is een giga stap voor je, en een die past in wat ik schreef hierboven. Klasse dus. En daarnaast moet/mag er dus voor jou ook iets in gang gezet worden, niet alleen voor de kinderen. Niet drinken is ook zo'n giga stap, je zet er meer dan je misschien weet. Ik gun je zo iemand die je als een coach/therapeut/ouder aan de hand neemt en met jou samen gaat ontdekken hoe je pad omhoog kan lopen.

Goed bezig Dribbel. Zaterdag is het weekend, maandag wil je weer gaan werken. Niets aan de hand toch dat je naar de Sinterklaasviering gaat?

Ja, echt goed! Staande ovatie!

Goeiemorgen Dribbel, Wat een verhalen! Jane zegt het goed...ik kan ook de vermoeidheid voelen, door het scherm heen Maar laat 'm toch maar bij jou...herkenbaar ook Dribbel....mijn gezin is minder 'trubbelig', hele brave kinderen....maar de drukte zat in mij. Zat, want ik heb wel geleerd er wat mee te doen...Je hebt al een hele stap gezet door je ziek te melden. Je moet echt jezelf centraal zetten...goed voor jezelf zorgen. Ach het is al gezegd hierboven....het is je zo gegund! Je verdooft het niet meer...dat is superknap en tegelijkertijd hartstikke moeilijk, op korte termijn verleidelijk..niet raar dat die gedachten opkomen. Laat ze voor wat ze zijn en focus op wat het je nu oplevert...en in de toekomst gaat opleveren...stap voor stap. Het gaat om jou! Take care!!

Ik weet nog niet helemaal hoe ik het ga aanpakken,maar zie dit als een eerste stap. Ik dacht echt dat ik alcohol de baas was na al die jaren.......niet dus.Heel geniepig dreigt het mijn leventje weer binnen te komen...maar dat laat ik niet gebeuren.(zeg ik wel maar de verleiding is erg groot).Het is echt een duveltje die op de loer ligt.Maar ik blijf er zeker tegen vechten.Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts om te kijken hoe ik nu verder moet/wil/kan. Ik heb uit voorzorg alles wat er in huis was waar maar iets van alc in zit door de gootsteen gespoeld,dan is die verleiding in ieder geval weg.Ik heb mensen om me heen die me op hun manier wel steunen maar ze kennen het verslaafd zijn niet.Dan kijken ze er toch anders tegen aan,snappen het gevecht niet. Ik blijf hier dan ook veel lezen en schrijven zal ik ook regelmatig doen.