Kijk, en precies dat gevoel had ik nu ook.
Desondanks op enig moment besloten: Tsja, dat moet dan maar, dat missen. Helemaal omdat ook al gebleken was dat ook een jaar niet drinken onvoldoende was om vervolgens weer gewoon af en toe... matig ... etc. etc.
Wel ben ik gaan nadenken. Hoe zat dat dan vóórdat ik dronk. Kindertijd desnoods. Was er toen dan nooit dat losse gevoel, dat lachen.. ???
Tot mijn eigen verbazing komt dat wel terug. Duurt lang, bij mij tenminste, maar ik merk het wel degelijk. Een verjaardag, feestje (en op een gegeven moment eigenlijk alles) is niet meer per definitie vervelend zonder alcohol.
Het vreselijke spookbeeld "NOOIT MEER" heeft dan ook al zijn "vreselijks" verloren en staat nu gewoon in het rijtje van zo veel nootmeers of nooits. Ergens tussen de olifantenbiefstuk en de kamelenzwezerik.