Stafkje/Sjef,
Dat 'loner'-gevoel is me niet onbekend. Ik heb regelmatig van die periodes dat alle verslaafden me mijlenver de keel uithangen, dat ik schoon genoeg heb van al die verhalen over gebruiken en niet-gebruiken, en dat ik denk: ik ga m'n eigen gangetje wel, ik weet nu wel zo'n beetje hoe dat programma werkt. En dat weet ik ook wel, maar als ik niet in contact blijf met lotgenoten, al dan niet in het 12-stappen herstelprogramma, (dit forum is daarom ook zo belangrijk voor me) dan weet ik uit ervaring dat langzaam maar zéér zeker, mijn denkwijze weer lui wordt, weer de kant opgaat van zelfgenoegzaamheid en "ik weet het beter", of zelfs "nu kan me niks meer gebeuren, ik ben wel genezen..", dat ik mezelf af aan het afsluiten ben voor de ervaringen en ziens/denkwijze van anders zienden en anders denkenden, dat ik me ongemerkt weer opsluit in mijn manier van denken die me ingegeven wordt door mijn ziekte.
In het programma leerde ik niet zozeer naar de verschillen tussen mensen -en dan in dit geval vooral verslaafden- te kijken alswel naar de overeenkomsten. De overeenkomsten binden ons onderling in het herstelprogramma. Helemaal waar. Niemand is beter of slechter dan de ander, niemand is meer of minder verslaafd, we lijden allemaal aan dezelfde ziekte. Maar het zijn juist de verschillen die ik zie en hoor die het voor mij mogelijk maken om de overeenkomsten te herkennen. Als alles en iedereen hetzelfde is wordt het voor mij al snel saai, oninteressant, onpersoonlijk, theoretisch. Juist in de verschillende meningen, uitspraken, ervaringen, uitwerkingen, achtergronden ligt voor mij de uitdaging om een soort van logica te ontdekken middels uitproberen, soms de mist ingaan, soms een verbetering voor mezelf tegen te komen, me in iemand proberen in te leven en dat soort dingen. Ze helpen me mezelf vanuit verschillende perspectieven te bekijken.
Ik heb ontdekt dat door het principe van "openheid van geest" in combinatie met "bereidwilligheid" en "eerlijkheid" naar beste eer en geweten toe te passen ik dingen heb leren aanvaarden die ik voorheen als belachelijk of verwerpelijk zou hebben bestempeld. Dit principe van "openheid van geest" of "ruimdenkendheid" heb ik nodig om niet weer te vervallen tot mijn egocentrische manier van denken waarin IK het middelpunt van het universum ben. Ruimdenkendheid kan ik alleen blijven behouden of beoefenen als ik de vele verschillende manieren van denken van vele verschillende mensen blijf horen.
"Raad" van derden (of van tweeden) is heel interessant. In raad van andere mensen kan ik precies zien hoe die ander mij ziet. Ik kan het beste aan mezelf blijven werken als ik in de spiegel blijf kijken (eerlijk en onbevreesd) die anderen mij voorhouden. Anderen kunnen mij beter (echter) zien dan ik mezelf kan zien.
Lotgenotencontact is de slijpsteen voor mijn herstel. (Beetje gepikt van NRC)
Vr. gr. Koh.