Monster

wow.......iemand was me vóór

Lady Jane en Bob, hartelijk dank voor de felicitaties. Tien jaar erbij krijgen in je leven, nadat ik zeker wist dat ik het verloren had van de alcohol, is een toegift. Ooit bedacht ik dat ik mijn organen wel één voor één naar god zou zuipen en daarna zou ikzelf volgen. Dat leek mij een prettige gedachte want ik had geen hoop, geen doelen, geen stip op de horizon. Toen kreeg ik door dat ik eigenlijk al dood was, mijn organen zouden één voor één wel volgen. Maar ik verloor steeds de worsteling.. effe vooruitspoelen Al wordt ik 140 (dan ben ik toch bijna een eeuw clean and sober), dan nóg heb ik tijd te kort om mijn plannen, doelen, dromen te verwezenlijken. Eigenlijk was stoppen met drinken het makkelijke deel; beginnen met écht leven is veel meer een zoektocht gebleken. Dat vond ik oprecht moeilijker. Dus: lang verhaal kort. Ik begin een forum. www.hetlevendebaas.nl Wie doet mee

Dank jullie wel Wat een mooie motoren Mijngerrit en Lady Jane! Later, als ik groot ben ga ik nog meer motorrijden.

Bob, goed bezig

Stoppen met roken heb ik, buiten de zwangerschap, nooit geprobeerd. Ik ben totaal niet gemotiveerd om te stoppen. Niet door de prijs, gewoon NIET. Petje af wie het gelukt is of nu aan het stoppen is. Schroom niet om voor jezelf te houden hoeveel fitter je je nu voelt en hoeveel geld je al bespaard hebt. Grapje. Sorry. Schroom niet om te schrijven wat je op je hart hebt. Ik ben geloof ik een struisvogel

Jannigje, later als we groot zijn gaan we nog es op stap. (Lijkt me fantastisch om met elkaar opgescheept te zijn. We lijken meer op elkaar dan we verschillen.) Nu eerst maar even bijkomen en heel erg lief zijn voor jezelf, Jannigje.

Dit duurde eigenlijk maar 3 seconden. Ik zie dus .............. la maar. Ik heb mijn pc een week in slaapstand gehad, dus die update is aan mij voorbij gegaan, vermoed ik.

Ga ik nog proberen om iets te posten? Afijn, fijn weekend allemaal!

Dankjewel Jopie voor deze bijdrage. Achteraf denk ik bij mijzelf: Wat is mijn eigen aandeel, nu ik niets doe aan de sfeer die zondagochtend ontstaan is? Aan de ene kant heb ik geen zin om teksten die ik afwijs, aan te vechten. Gewoon omdat ik niet beter of slechter ben dan ieder ander, en bij dit soort teksten denk: "Note to self. Zó moet het er voor de omgeving hebben uitgezien toen je zelf nog dronk." Maar je hebt gelijk. Door geen stelling te nemen en niet op te staan of geluid te maken, word ik de kleurloze omgeving. Als ik niet een vingertje wil heffen want moraalridder, geen grenzen wil stellen want zinloos, rest mij te antwoorden met mijn rechter hersenhelft. Dank voor deze bijdrage Jopie, ik voel me aangesproken en ik het oefenen.

Lieve Bob, goed bezig! Sorry voor de stilte, ik weet niet hoe ik kan instellen dat er een persoonlijk bericht is. Wellicht forum dagelijks openen?

Dankjewel Bob, voor de reminder

@Kobalt "Dat vond ik zo'n zwaktebod " Niemand is sterker dan zijn verslaving, denk. Het heeft mij geholpen om mij eraan te herinneren dat ik beter voor mijzelf wil zorgen. Zelfzorg vraagt kennelijk daden. Ik was niet sterk, daarentegen was het niet een daad van zwakte. Ja, ik voelde mij opgelaten maar so what......

Goedemorgen Aan Bob beloofd dat ik mij weer es meld. Misschien breek ik zomaar in, 'met de deur in huis vallen', zoiets . Een poosje geleden bleek weer es hoe ik het alleen niet kan, maar samen wel: Door een huidaandoening waarmee ik veroordeeld was tot zink-teer-gipsen en prednison en zo, zag ik er voor het eerst van mijn leven uit als een patiënt. Kaal en in dramatisch uitziende gipsverbanden. Gekmakende jeuk waardoor ik niet meer sliep. Mijn humeur en veerkracht was kleiner en lelijker dan ooit. Suïcidaal kan ik mijn gedachten achteraf niet noemen, maar ik kon het leven niet zo goed meer aan. Ik wilde verdoven; even niet die helse jeuk. Even kunnen slapen. Even heel lang kunnen slapen en pas wakker worden als de jeuk verdwenen was afijn je snapt dat dit gevaarlijk was voor mijn voornemen om nooit meer te drinken. Ik was radeloos maar ook boos. Op de hele wereld. Mijn partner besloot met een goede vriend op vakantie te gaan. Dat voedde succesvol mijn slachtofferrol. Afijn, hij was nog geen 3 uur weg en ik wist dat ik de komende nacht aan verleiding blootgesteld zou worden (mijn partner drinkt wel dus er was een heel assortiment alcoholische dranken in huis).......... en in de nacht is het minder eenvoudig om hulp te vragen en gehoord te worden. Dus. Op naar de buurman. "Wil jij mij helpen? Er is drank in huis en ik sta niet sterk. Mag het bij jullie staan tot nader order?" Hij liep onmiddellijk mee, greep onderwijl een bigshopper van de Lidl onder de arm. ("Nou nou, zóveel is het nou ook weer niet.") Samen de koelkast door. Samen de kelder afstruinen. Heel gek, ik schaamde mij niet omdat ik in het verleden open was geweest over mijn verslaving. Daar plukte ik nu de vruchten van. De buurman vertrok met een volle (!) bigshopper. Ik bleef achter, opgelucht en opgelaten maar bovenal veilig! Veilig omdat ik stomweg deed wat anderen mij geleerd hebben: Doe het nooit meer alleen. 'Samen' heeft mij meer geboden dan mijn boekenwijsheid, discipline en wilskracht. Mijn dank gaat uit naar iedereen die mij afgelopen jaren hielp om clean te blijven; niet in de laatste plaats naar de lezers en schrijvers op dit forum. Fijne dag deze misschien laatste nazomer dag dit jaar....

Wat is er veel veranderd afgelopen jaren. Ik kwam van ver; "pff, terrasje pakken zal nóóit meer leuk zijn! Tss, hoe moet dat, niet meer willen gebruiken? Tot nader order mág ik nooit meer gebruiken van mijzelf." Het duurde even tot ik het niet meer wilde, dat gebruiken. Ik had moeite met leren omgaan met bepaalde gevoelens en ik geloof dat zelfmedelijden een belangrijke was. Natuurlijk verdween het zelfmedelijden niet spontaan nadat ik mijn middel liet staan. Tegenwoordig moet ik nog evenveel met mijn gedrag, gedachten, gevoelens aan de slag als altijd tevoren. Niet omdat ik anders weer ga drinken, maar wel omdat ik verwacht dat de alcohol vanzelf wel een keer volgt na een periode waarin ik mij niet liet aanspreken op gedrag. Een leven zonder alcohol is voor mij een zegen gebleken. Contact, echt contact met de mensen die mij dierbaar zijn, is voor mij het belangrijkste cadeau van herstel. Naast het waar kunnen maken van dromen natuurlijk. Er is voor mij geen enkele eer weggelegd. Het zijn de contacten om mij heen die mij hielpen clean te blijven. De forumleden waren de eerste paar jaar enorm helpend voor mij. Ze hielden mij bij de les, ze waren er altijd, soms hielden zij mij een spiegel voor. Zonder contacten; eerst met forumleden en later ook wel in meetings, was ik helemaal nergens en zou ik nooit clean hebben kunnen geraken. Mijn dank aan dit forum en de trouwe leden is enorm groot. Ik wil jullie bedanken dat ik nu al jaren clean ben.

Lady Jane, Bob, Cleo66 en Kruidenthee, dank jullie wel. Ja. Ik dender gewoon door, net als jullie! Inderdaad schrijf ik zelden meer op het forum. De laatste paar jaar vul ik mijn dagen zó vol, op een WA-forum (workaholic anonymous) zou ik niet misstaan. Het forum heeft mij enorm veel gebracht de eerste jaren. Toen ik nog dagelijks kwam, hielp het mij om clean te blijven doordat ik alles van me af kon schrijven waar ik mee zat. Er kan mij vast wel mentale diarree verweten worden, misschien viel het mee. De anonimiteit maakte dat ik eerlijk durfde zijn. Daarna waren er meetings. Fantastisch vond ik het! Maar dat betekende natuurlijk wel einde anonimiteit, tot op zekere hoogte. Ik denk dat ik toen inmiddels gewend was aan eerlijkheid, en niet meer al die ingewikkelde geheimen hebben omtrent drank, aan drank komen, van het afval afkomen, de uren afwachten tot het weer kon, de uren afwachten tot ik weer kon rijden, blablabla. Wat was het heerlijk om weer vrij te zijn! Maar het leven gaf natuurlijk zijn cadeautjes, mits de definitie van 'cadeautjes' aangepast kan worden. En toch, het is zonder drank echt makkelijker. Minder gedoe. Ik beweer niet dat het leven makkelijker is, ik denk eigenlijk van niet. Er komt exact evenveel zooi op mijn pad zonder drank, dan eerst kwam met drank. Ik hoop oprecht dat ik het nooit meer nodig zal vinden om de brandjes te blussen met drank. Want ik ben er een mooier mens van geworden, ik ben eindelijk blij met mij. Dat was me mét drank echt nooit gelukt!