Hallo. Doodeng.

[Sita2]

Wauw Lika! Allereerst gefeliciteerd met 1 jaar droog Je bent een voorbeeld!

Verder, wát een proces waar jij en hij inzitten.En wat fijn dat er ruimte komt.

Liefs Sita

[Gast]

Lika, ik las je reactie elders hier op het forum. Ik wil toch even kwijt dat jouw draadje een voorbeeld is voor mensen die, ondanks alles, proberen alcohol de baas te blijven. Mooi om te lezen en knap hoe je het doet! Mij zit het ook wat tegen de laatste tijd, maar we knopen er nog een jaar zonder drank aan vast hoop ik?  (Volgend jaar gooi ik er twee bloemen tegenaan). 

[Lika]

Dank je Hub. Ja, ik knoop er nog een jaar aan vast. Zeker nu is dat nodig. Ook triest dat ik al die jaren mezelf zo heb weggestopt. Echt jammer. Maar gedane zaken nemen geen keer, nu wel heel goed contact met mezelf. Ik voel me een ongeluk. Onwennig nog soms, want, tja, wie ben ik? Mag ik dit wel voelen/willen etc? 

 

Nuchter mag ik veel van mezelf! En het geeft ook een trots gevoel dat dit is gelukt.

[Lika]

Twee keer therapie gehad met man en veel gepraat tussendoor. Boosheid, angst, alles is er geweest. Ook mooie en fijne momenten. 

Gisteren sprak ik uit dat ik naar een ander soort relatie wil. 'Open' is misschien de term? In ieder geval ook het spirituele pad bewandelen.  Man begrijpt dat en kan dat ook voelen. Er is veel dat we elkaar nog wel kunnen bieden en zoals ons contact nu is, is dat zeer fijn.

er zijn ook dingen die we elkaar (nu?) niet kunnen bieden. De mogelijkheid valt te onderzoeken daar op een andere manier invulling aan te geven.

Ik wil het buitenland niet afsluiten. Dat is ook niet nodig. 

We spraken af veel contact te hebben en regelmatig bij elkaar te checken of het nog goed voelt voor beiden. Daarnaast gaan we van alles tegen komen in onszelf wat de moeite van onderzoek waard is.

De grap is dat ik tot rust ben gekomen. Een ander huis is geen noodzaak meer. Er is ruimte! Mijn man ging na ons gesprek slapen en zei dat hij weer energie en zin in de toekomst had. Dat geldt ook voor mij.

Mijn man drinkt al een paar weken ook niets meer. Ik merkte op dat het een gewoonte ter 'ontspanning' was geworden die snel tot grotere inname leidde. Hij zag het ook. Ik vind het geweldig van hem dat hij dit nu doet. Moet niet van mij, maar hij voelt zich er beter bij voorlopig zegt hij.

vorig jaar de eerste drankloze feestdagen voor mij. Toen waren we weg. Dit jaar in gezelschap van met feestdagen behoorlijk drinkende familie. Ik zie er een beetje tegenop merk ik. Het blijft daar altijd toch weer even een 'momentje'. 'Nee, dank je, voor mij graag sparood...' Maar ach, ook momentjes gaan voorbij!

 

 

[Pelle2]

Fijn zo, Lika! Dat klinkt allemaal heel positief. In ieder geval heel anders dan een paar weken geleden.

 

 

[Lika]

Klopt. En zo voelt het ook. Er is genoeg liefde voor iedereen.

[kruidenthee67]

Wauw...wat fijn...sja...als je weggaat neem je jezelf mee...die kwam bij mij een paar maanden geleden ook vol binnen.

De ruimte zit in jezelf (ja, lekker zweverig )

Vanuit rust, beter.

Wat het ook brengt.

[Lika]

Het gaat niet gemakkelijk worden.

Toch voelt het goed en oprecht. Ik ga een ontmoeting met het buitenland arrangeren. Ook dat is eng. Voor iedereen. 

Toch voelt het goed en oprecht. Er is geen geheim. Geen hidden agenda. Niets. 

Ik weet niet waar het uiteindelijk op uit gaat draaien. Geen idee. 

Wel dat ik drinkend en 50 uur per week werkend nooit dit contact met mezelf had kunnen hebben. Laat staan met een ander. 

Ik weet niet of mijn man dit vol gaat houden, wat ik aan kan, noch hoe het buitenland zal reageren.

Mijn man en ik hebben heel goed contact. Er is pijn. Twee aardige mensen die elkaar zo totaal niet hebben weten te vinden....

Er zijn dingen niet meer en wellicht nooit meer. Er is van alles wel, maar is dat genoeg? 

Nuchterheid is van levensbelang. Dat moge duidelijk zijn. 

[kruidenthee67]

 

 

 

 

[Gast]

Oké Lika , spannende tijd . Het buitenland ? Hoe moet ik die zien ? Heb je die ooit IRL ontmoet ? Mijn man en ik hebben dus al jaren een open relatie . Het brengt ons veel maar is zeker niet gemakkelijk. We maakten bepaalde afspraken en weken daar weer van af of "overtraden" de regels.  Het is toch ook een beetje spelen met vuur . Vanwege ons gezin met 2 kinderen met beperking vonden we 11 jaar geleden toen het heel slecht ging dat we toch samen door wilden . Monogamie geloven we niet zo in. Dat ging ik niet vol houden.  Bij een dergelijke relatie is begrip ,vertrouwen en respect nodig.  Afgelopen zondag heb ik een date gehad met een man alleen . Dit was nieuw en mijn man vond het niet prettig en was angstig denk ik . Toch gedaan . Het was heerlijk en het is zo fijn om het elkaar te gunnen.  Wel moet ik nu zorgen dat de "verliefde" gevoelens voor de ander weer wegebben omdat onze relatie niet in gevaar moet komen . Dus met alles wat daarbij hoort, flink "liefdesverdriet " . Of we het op deze manier redden , geen idee . Maar we zijn inmiddels bijna 34 jaar bij elkaar waarvan 26 getrouwd . Beter zo vind ik dan wat  er meestal gebeurd . 1 van de 2 gaat vreemd met alle gevolgen van dien . 

[NickyLJ80]

Knap hoor Lika, zoals jij en je man dit aanpakken. Open relatie, daar zou ik nou echt geen idee van hebben hoe dat zou moeten. Geloof niet dat ik dat zou kunnen maar er zijn genoeg mensen voor wie dat wél werkt. Geloof wel dat de basis dan oersterk moet zijn. Bij ons zou dat dus ontbreken en daarom ook een slecht plan zijn

Ben blij dat te lezen dat je weer plezier ziet en hebt.

[Lika]

Ik weet eerlijk gezegd ook niet of het gaat werken. We zijn 'in ontwikkeling' zeg maar. Ik voel me een zus ten opzichte van mijn man. Zoiets. Er is geen sprake meer van intimiteit. Noch een gevoel dat dit ooit nog mogelijk zou zijn. Misschien is open relatie niet het goede woord. Huishoudelijke relatie op basis van gedeeld ouderschap ? 

Ik gun hem zijn ervaringen. En ik ben verliefd. Daar wil ik iets mee. In ieder geval een onderzoek naar doen. Het buitenland heb ik 20 jaar geleden ontmoet Francoise. 

We hebben beiden totaal geen idee waar we uitkomen. Misschien toch apart? Misschien nog een aantal jaar zo? Beter contact in de huishoudrelatie? 

Voor mijn man ligt het ook weer anders dan voor mij. Toch is er rust en contact. 

Huishoudelijke relatie klinkt weer te nietsig. Ik weet het niet. Platonisch?

12 december 2017 bewerkt door Lika

[Bob]

En niet te vergeten: er is eerlijkheid. 

[Lika]

Absoluut Bob. Absoluut. Ook ten opzichte van mezelf. Ik vind het soms zo moeilijk mijzelf uit te spreken dat ik zit te trillen op de bank. Zo eng om bepaalde dingen te zeggen. Vooral als iemand wel iets met mij wil, maar ik niet met diegene. Pfoeh.....

in dit geval in mijn huwelijk nog het allerengst. Maar het gebeurt heel vaak overal natuurlijk. Vandaag weer veel te ver gegaan met werken. Want ooooooooo, er verwacht iemand iets van mij. En natuurlijk ga ik niet teleur stellen!

Allemaal in iets andere mate hetzelfde. Ik begrijp zoooooo goed waarom ik meer ben gaan drinken. Ach, wat eng allemaal het leven en de dingen. Maar ik mag ze gewoon voelen en zeggen. Echt waar. En soms doe ik iemand pijn, omdat ik iets anders wil dan diegene. Dat ligt niet aan mij. Ik ben niet verantwoordelijk voor het gevoel van anderen. Heel lang gedacht van wel. En ik schiet er nog steeds in door. 

Verschil met vroeger is dat ik niet meer met mezelf door een deur kan als ik mezelf geweld aan doe. Het gaat niet meer. Veel te lang gedaan. Alles accepteren, wijn erin en harder er tegenaan EN kop in het zand. Niets aan de hand. Dat gaat niet meer. Ik ben wakker en alert.

Nuchterheid is een hele harde voorwaarde om mezelf liefdevol te kunnen begeleiden. En anderen daarna ook.

12 december 2017 bewerkt door Lika

[Bob]

Nuchterheid als hele harde voorwaarde, dat vind ik mooi gezegd. En de overgang naar nuchterheid is een gepasseerd station, zou ik er aan willen toevoegen, want je bent inmiddels met andere, belangrijkere en nog lastiger dingen bezig. Dat gaat niet zomaar altijd en ineens goed, natuurlijk, die ander mens worden die je vanaf nu zijn wilt. Een beetje relativeren kan helpen, en in de lach schieten als je oude zelf weer om de hoek komt piepen. Dat zal nog best vaak gebeuren. Heel goed dat je het nu zelf ook herkent.

12 december 2017 bewerkt door Bob

[smart]

Respect Lika!! 

[kruidenthee67]

Nuchterheid als voorwaarde, yep....no way back

[Lika]

Ben inmiddels voorbereidingen aan het treffen om naar het buitenland te gaan. Voor een week. Anders ga ik me de hele rest van mijn leven afvragen of ik dat niet had moeten onderzoeken...

Vandaag paspoort aangevraagd. Bijna té spannend. Zo veel nieuwe mensen. Ik ben op werkgebied behoorlijk over mijn grenzen gegaan deze week. Dom! 

Kerstdiner van werk laten schieten. Geen energie. Moe. En eerlijk gezegd....ook geen zin in aangeschoten mensen om me heen. Beetje bang ook dat ik opeens daar ter plekke....

[Gast]

Fijn  Lika , concrete plannen.  Je hebt maar 1 leven dus goed om te onderzoeken wat je gelukkig maakt . Zal zeker spannend zijn . Maar ook fijn dat je de tijd en de ruimte krijgt om dit te gaan onderzoeken.  Hoe staat je man hierin? En de kinderen ? Wat vertel je die? Hoe oud zijn ze trouwens?

[kruidenthee67]

Ik vind dat heel moedig.

Geen 'had ik maar....'

Wauw...succes.

[Lika]

Mijn man en ik hebben nog geen idee of en zo ja hoe verder. Vooralsnog leidt dit niet tot problemen. Hij vindt het 'al bijna niet meer raar klinken' zei hij gisteren.

Kinderen (11 en 13 ) weten van niets. Hoeft ook nog niet. We hebben wel verteld dat wij een conflict hebben. Maar de sfeer in huis is prima. Op dit moment beter dan in de afgelopen maanden. Voor alles is een moment, denk ik dan maar.

Gisteren zei mijn man 'misschien hebben we wel nooit echt van elkaar gehouden'. (Tuurlijk wel, maar niet op die ene manier ...misschien , misschien) 

We hadden elkaar nodig, dat is zeker. 

En een burnout nuchter overleven zorgt er dus blijkbaar voor dat je niet meer met jezelf door 1 deur kunt als je 'had ik maar.....' gevoelens toelaat. Ik KAN dat niet meer. Kan alleen nog maar eerlijk zijn naar mezelf.

Lastig, want hoe dat te doen zonder anderen te kwetsen? Dat kan. Dat ontdek ik nu. Het buitenland leert me ook veel. Geduld hebben bijvoorbeeld. Zonder iets weg te duwen. Zonder je kop in het zand te steken. Zonder de boel op de spits te willen drijven. Je punt te willen maken. Maar dat je goed voor jezelf moet zorgen. Dat dat heel belangrijk is. Dat je dan pas voor anderen kunt zorgen. Nou ja... zo nog wat zaken.

 

 

 

[NickyLJ80]

Pfieuw Lika, ik vind het nogal wat. Spannend inderdaad ook, maar wel de enige manier om een beetje zekerheid te krijgen over je gevoelens. Wat fijn dat jullie elkaar zo de ruimte geven om dit te kunnen doen. 

Wanneer ga je eigenlijk je weekendje weg doen? Wel lekker (en nodig) om even tot rust te komen als ik je zo lees. Op tijd remmen op het werk hè 

[kruidenthee67]

Met eerlijk zijn kun je soms een ander kwetsen.

Met niet eerlijk zijn ook, en jezelf erbij 

 

 

 

[Lika]

Tuurlijk vind ik het zelf ook nogal wat. Maar....niets doen is ook een keuze! 

Ik hoop dat ik het goede doe voor mezelf. Toch ben ik vrij rustig. Gek genoeg. Zo lang ik geen gevoel hoef weg te drukken, gaat het wel. En natuurlijk zie ik de valkuil van iemand die zegt hoe mooi en goed ik ben. Maar ik ben er tegenwoordig zelf helemaal helder bij. Dat is zo fijn. Dat gaat steeds beter. En ook steeds beter in staat om op mezelf te vertrouwen. Voelt heel fijn. Ben steeds lievr bij mezelf. Voor het eerst in mijn leven. 

Ja, ik heb zin in mijn paar dagen weg. Naar de workshop. Dat is over twee weken. 

Op mijn werk blijf ik nog even reïntegreren. Dat haalt de druk wat van de ketel. Ik wil nog verder oefenen in hulp vragen, grenzen stellen, niet alles op me nemen. Dat kan hier. 

 

14 december 2017 bewerkt door Lika

[Jannigje]

Lika, ik had een week geleden een reactie geschreven, maar niet geplaatst blijkbaar.  Die heb ik nU maar weggehaald, 

paste te meer voor mij.

Je raakt me ongelofelijk met je verhaal. Veel herkenning, o.a. van wat ik wél voelde maar niet heb gedaan omdat ik niet durfde, omdat ik mezelf niet de moeite waard vond, omdat etc. Allemaal redenen om niet te hoeven. Teveel angst, teveel ongeloof in mezelf, te weinig vertrouwen in mijzelf.

Voel en ga lieve Lika 

21 december 2017 bewerkt door Jannigje