Spring naar bijdragen

Hallo. Doodeng.


Lika

Aanbevolen berichten

Pittig, heel pittig...

Je klinkt rustig en doordacht...geen overhaaste beslissingen..dat lijkt me goed.

'Zelfzorg' en 'overgave'...de tijd zal het leren. Sterkte Lika.

En ik vind het ongelofelijk knap dat je dit allemaal ondergaat zonder naar de korte termijn oplossing te grijpen.

Echt, respect. 

 

:heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Verduren en verdragen. 

Wat mis ik de andere kant van de wereld. Wat ben ik afwisselend boos op mijn man en soms lijkt er niets aan de hand. Rare gevoelens die ik heb. 

En tussendoor zijn er kinderen. Is er werk. Zijn er vrienden, ouders, hobby's. 

Ik wil heel graag even doorzappen.....naar over twee jaar.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

14 uur geleden zei Lika:

Verduren en verdragen. 

Wat mis ik de andere kant van de wereld. Wat ben ik afwisselend boos op mijn man en soms lijkt er niets aan de hand. Rare gevoelens die ik heb. 

En tussendoor zijn er kinderen. Is er werk. Zijn er vrienden, ouders, hobby's. 

Ik wil heel graag even doorzappen.....naar over twee jaar.

Maar je leeft nu :)

Gaat lekker samen een filmpje doen joh. Dat is leuk en veilig. 

Niet uit eten gaan met zn 2en want dan ga je praten en kan het ineens een k-situatie worden middenin het restaurant. Ken je wel van de film :) 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Respect voor hoe je het doet.

Tijd is een machtige factor. .. al slipt die ook door.. je bent er zelf bij. En je weet dat. 

Nieuw werk kost ook veel energie.

Pas je goed op jezelf? Ik hoor ook wel iets van somberte bij je? Is er genoeg tijd voor jou en je man samen om de dingen goed door te spreken? Zijn zijn inspanningen voldoende voor jou?

Ach Lika: lukt het je om "hoe dan ook " happy te zijn. Omdat alles nu is zoals het is.. Los van een uitkomst?

En: wat is er veel veranderd bij jou

:heart:  ik denk aan je!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Focus op mezelf. Wat ik wil. Zo moeilijk. Zo moeilijk, ergens in dat niemandsland van moeten, verwachtingen, kunnen, willen en mogen..... Daar moet ik zijn.

De gesprekken thuis zijn moeizaam. Ik ben wellicht al te ver afgedreven om nog terug te kunnen. Is denk ik een jaar of vier echt begonnen. Dat valt mij te verwijten natuurlijk. Aan de andere kant heb ik te maken met iemand die dingen zo ongelofelijk uit de weg gaat dat dit nu zo blijkbaar de enige manier is om wakker te worden. De eerdere signalen (die zeer duidelijk waren) heeft weggewuifd.

Dan nog zijn verslaving. Die betreft een seksverslaving. Ik wist niets. wij hadden al jaren geen seks meer. Op mijn eerdere vragen of hij daar geen behoefte aan had, was het antwoord nee. Dat begrijp ik nu. Daar voel ik me enorm in in de steek gelaten. Want aan mijn behoefte is niet gedacht. Vermeden. Zoek maar uit. 

Ach, ik begrijp dat ik gevallen ben voor liefde en aandacht uit het buitenland. Ik heb dat verbroken, maar voel me daar verdroetig over. Voel me alleen. Is waarschijnlijk even nodig.

Man verwijt mij dat ik al weg ben in gedachten. Dat begrijp ik. Hij was echter ook weg. Maar hoe ooit weer bij elkaar?? Ik zie het niet meer gebeuren. 

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha Liefka! (Dat is voortaan je nieuwe naam :)). Het jarenlang geheim voor je houden, lijkt me heel pijnlijk. Vooral als je onderweg al een aantal keer aan de bel getrokken hebt. Ik kan me ook wel weer voorstellen dat deze verslaving niet makkelijk toegegeven wordt. Ik hoop dat jullie vrienden kunnen blijven na dit alles. Vriendschap zie ik sowieso als meest belangrijke basis van iedere liefdesrelatie, ( dat is waarschijnlijk voor niet iedereen hetzelfde) en het meest waardevolle dat je samen kunt hebben, wat daar verder nog aan bij komt is extra. En van later zorg.  Nu eerst weten wat je zelf wil, als de angst,  schuldgevoel etc. even weggenomen worden. Is dat wat de hypnotherapie gaat doen? 

Ik vind je zo beresterk meiske. Een lang verhaal om dat duidelijk te maken. :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank allen. Ik hoop dat de hypnotherapie dat gaat doen. Man wilde gisteren nog niet praten ( eerst laten bezinken), maar ziet nu de noodzaak wel in. Want hij voelt zich door mij niet welkom in zijn eigen huis. Dat begrijp ik. Ik word niet echt kwaad met woorden, maar verhardt. Ik wil graag praten met iemand erbij, ook gezien het feit dat hij zo boos kan worden en ik dan dichtklap. Dat wil hij weer niet. Misschien ooit, maar eerst met zijn twee. Volgens mij kunnen we dat (nu) niet goed, maar dat is de deur dichtgooien volgens hem.

Ik hoop dat die hypnotherapie mij gaat laten weten wat ik zelf wil. Daar kom ik maar zo moeilijk achter. Als ik diep in mezelf kijk wil ik weg. Hier uit. Maar hoe realistisch is dat? In hoeverre een droom en hoop op iets dat er ook niet is? Geen idee.

Aan de andere kant. Zie ik mezelf ooit nog een 'normale' man vrouw relatie met deze man hebben? En ja: vriendschap. Maar ik weet nu ook even niet hoe precies. Achterdocht, cynisme en boosheid regeren momenteel. 

Ik voel me totaal niet beresterk. ik voel me heel alleen en heel bang. Binnenkort drink ik een jaar niet. Dat ga ik vooral zo houden. Zeker nu. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...