Hallo. Doodeng.

[Lika]

Maar misschien wel met een LTA relatie.... living together apart.

(En dan ieder zijn eigen ding verder)

buitenland nam weer contact op en ik val weer als een blok. Hart bonkt gelijk in mijn keel....

maar ik voel genoeg liefde voor iedereen. 

 

[Jannigje]

Lika  en  tegelijkertijd.

Ik heb veel respect voor je, voor hoe je alles aangaat en aan-voelt. De kunst is nu inderdaad te voelen wat voor jou (en je man) het beste is. En etiketten laten voor wat ze zijn. Want je weet: “ iedereen “ vind er iets van, en dan meestal niet hetzelfde. Jij moet je weg vinden, jouw weg en zo te lezen ben je aardig “op weg”

[Lika]

Ik bedoel samen in 1 huis zonder liefdesrelatie. Het omgekeerde van een LAT. Dat zie ik mezelf niet meer hebben met mijn man. Tenminste niet als man en vrouw.

ik ben verliefd, voel liefde. Kan er weinig aan doen. Het is mijn tweelingziel volgens mij. Alles overweldigend. En mooi. En eng.

ik ga nog steeds alle kanten op. Maar heb het idee dat ik iets rustiger word. Klein, klein beetje. Ook de liefde is wel overweldigend, maar rustiger. Anders. 

Geen idee hoe het verder moet. Ben vooral bang voor wat ik anderen aandoe met mijn keuzes. Dat is eigenlijk mijn grootste probleem nu. 

 

 

[bumperjim]

Die liefdesrelatie die onderhoud je zelf hè, het is als een open haard, die gaat uit als je er niet zelf af en toe een stammetje op gooit. Verliefd ontstaat vanzelf en verdwijnt na een paar maanden of 1-2 jaar max. Daarna moet je echt zelf het vuurtje warmhouden, dat gaat niet vanzelf.

Ik schrijf dat omdat ik dat ontdekt heb dat ik er niet genoeg aan deed. Ik zeg niet dat jij er niet genoeg aan doet  maar soms lijkt het zo vanuit wat je schrijft. Maar dat is natuurlijk in wisselwerking met hoeveel je man er aan doet. Als het niet van beide kanten komt, ja dan......

Ik lees je altijd, kan me meestal niet beheersen om maar weer (misplaatste?) tips te geven  Ik heb de wijsheid ook niet in pacht. Ik zou iig niet te lang in deze "dubio" situatie blijven ronddraaien.

[Reacher]

1 uur geleden zei Lika:

Geen idee hoe het verder moet. Ben vooral bang voor wat ik anderen aandoe met mijn keuzes. Dat is eigenlijk mijn grootste probleem nu. 

Is het mogelijk om er een week tussenuit te knijpen binnenkort en dan even helemaal alleen te zijn? Een mens moet altijd rekening houden met anderen, maar ik lees dat je de focus op jezelf aan het verliezen bent. Een week logeren bij familie of op een camping of hutje op de hei. Geen contact met je man en geen contact met de andere man? Wat wil Lika zelf en kan ze (blij) leven met de consequenties die haar keuzes op haar verdere leven hebben. Niet alleen kun je leven met die keuze als je naar het buitenland vertrekt maar ook kun je leven met die keuze als je bij je man blijft? Zo maar even met je meedenkend..

Knuffel!!! 

[Lika]

Ja. Dat zou goed zijn. Focus alleen op mezelf. Er is te veel tegelijkertijd aan de hand. Vandaag wel weer goede afspraken gemaakt. 

Het buitenland is alleen vriendschap. Dat helpt mij om geen ' verboden dus het wordt groter ' gevoel te hebben. En thuis gaan we in een heel rustig tempo aan de slag. En ik ga op mezelf focussen. Alleen dat maar even ja. 

Sorry jongens, ik schrijf even net zo warrig als ik mezelf voel. Ik word moe van mezelf. 

[Reacher]

Het is ook een warrige tijd Liefka 

[Lika]

Wat lief! Dank. 

[Lika]

Voor het eerst sinds tijden kon ik huilen vandaag. Wat fijn.

ik voel me lichter vanavond. Accepteren dat er gevoel is. Dat is het?

[Lika]

Dat dacht ik ook ja. Ik huil echt nooit. Nu kwam het gewoon. En ik moest niet eens ongesteld worden....

Voel me rustiger. Ietsjes.  Besef dat ik mezelf misschien erg onder druk heb gezet met keuzes tussen mijn man, de andere man, helemaal alleen. Dat doe ik niet alleen. Er wordt natuurlijk ook erg aan mij getrokken en geduwd. Door de mannen.

ik ben mijn eigen rots in de branding. Daar alleen even bij blijven. Daar gaat het om.

Man is ook onder de indruk van Jan Geurtz. Dus er ligt misschien nog iets moois te wachten. Geen idee hoe.

De niet ingeloste belofte van het buitenland zal af en toe de kop opsteken. Probleem komt er pas als ik van mezelf verwacht dat dat helemaal niet het geval zal zijn. Daarin zit voor mij toch de grootste uitdaging. Die hele hoge lat, want ik ben slecht en niet goed genoeg. Ik zou mezelf helpen als ik die verwachtingen ietsjes beter kan aanvoelen. Maar daarvoor geldt....

@Etty ik weet niet of je nog leest hier. Maar dank voor je inzichten en je Jan Geurtz tip. Touché...

[smart]

[Lika]

Goed daar gaan we weer, nog een keer.... staan, vallen, opstaan, vallen, opstaan....

Zo voelt het voor mij op het moment. Ik zit in een achtbaan. Ik kan heel veel huilen opeens. Dat is goed denk ik. Wat goed voor mezelf zorgen is weet ik niet zo goed.

Wat zegt mijn gevoel echt? Dat vind ik de aller-aller-moeilijkste opgave die er is...

[kruidenthee67]

....en doorgaan 

 

O, dat voelen...en denken....en voelen...en 'weten' wat je nodig hebt...

Ik heb veel gehad aan een aantal sessies bij haptonoom.

En tijd en ruimte...me af en toe terugtrekken, schrijven...in mezelf keren zeg maar.

Zonder druk dat ik iets 'moet' voelen. Euh....iets met verwachtingen 

 

Hard werken he?

[Lika]

Dank Thee. Zou zo graag alleen zijn nu. Heb volgende maand een meditatieweekend geboekt. Ga ook overnachten. Eventjes weg...

[kruidenthee67]

Goeie actie.

[NickyLJ80]

Heerlijk Lika, goed van je. Precies datgene doen waar je behoefte aan hebt. 

[Pelle2]

Ha Lika, 

Ik ben even snel door je laatste weken door gescrolld. Je maakt veel mee en je drinkt nog steeds niet. Knap!

Hopelijk lekker een weekend mediteren voor de rust in je hoofd. 

Succes met alles!

[Lika]

Ha @Etty, de workshop die ik ga doen is van Jan Geurtz. Mijn man heeft de cursus geweldloze communicatie gedaan, maar hij kan wel een herhaling gebruiken......

En het is heftig ja. Nu. Vreselijk heftig. Ik kan heel moeilijk mijn behoefte toelaten en/of zien wat die echt is. En zet mezelf dan onder druk om te kiezen. Het zou gemakkelijker zijn als er geen kinderen waren. 

Mijn man vroeg vanochtend: 'wil je dan wakker worden in je eentje op een zolderkamertje?' En eigenljk wil ik dat. Ja. Maar het idee dat ik de kinderen weinig zou zien is vreselijk en hoe dat aan ze uit te leggen is moeilijk. Maar nu. Ja, ik wil heel graag alleen op die zolderkamer....

 

 

[kruidenthee67]

[Sowhat]

Op een zolderkamertje gaan wonen uitstellen totdat de kinderen oud genoeg zijn om het te begrijpen en ook niet meer zo afhankelijk van je zijn? 

[Lika]

Heb ik nu bedacht ja. Dank je wel....

[kruidenthee67]

Dat wilde ik ook...alleen op een zolderkamertje.

Maar ik zou mezelf meenemen.

Tot de kinderen oud genoeg zijn om het te begrijpen? 

En niet meer afhankelijk van je zijn?

 

Kweenie....daar krijg ik buikpijn van.

 

[Sowhat]

Ja Kruid daar kun je wel buikpijn van krijgen maar is wel de realiteit. Geen 1 kind heeft zelf gevraagd om op de wereld te worden gezet. Dat is de verantwoordelijkheid van de ouders ook al heb je er geen zin meer in.

[kruidenthee67]

Ja, dat Etty...

Ik denk dat kinderen heel goed in de gaten hebben dat het niet klopt...dat je voor hen bij elkaar blijft. En wat geef je daar voor signaal mee af?

Niet kiezen is verliezen...wat de keus dan ook is. En jong of oud...een scheiding heeft altijd gevolgen, so be it, that's life om er maar eens een dooddoener in te gooien.

Voor mij zit verantwoordelijkheid juist niet in dat 'compromis'. Maar in duidelijkheid, weloverwogen, doordacht, de tijd ervoor nemend. 

 

 

[Sowhat]

Begrijp me niet verkeerd,het gaat mij om"het stukje alleen op een zolderkamertje".

Ik zou het begrijpen wanneer er geschreven wordt,ik ga alleen wonen maar zoek een woning waar ook de kinderen een eigen kamer kunnen krijgen,of wanneer er geschreven wordt,ik wil een co-ouderschap ,zodat ik én dagen met de kinderen kan doorbrengen én dagen voor mezelf heb.