Hallo. Doodeng.

[Lonster]

 

20 uur geleden zei Lika:

Dat eindelijk uitkomt wat ik diep van binnen allang wist... 

Hoe weet je dat dan? Klopt het wel wat je denkt?

[Lika]

Het gaat erom denk ik, dat ik zie wat ik doe/denk , maar het loslaten lukt even niet. Dus blijf ik ronddolen in ‘the windmills of my mind’.

Maar ik eet, ik slaap, ik werk en doe spelletjes met mijn kind en ga naar buiten. Dat laatste morgen maar veel doen. 

[NickyLJ80]

Volgens mij doe je het goed (genoeg). Soms is (tijdelijk) even doordraven, al dan niet deels op de automatische piloot, niet zo heel erg denk ik. Je hébt simpelweg niet alles in de hand. Als je dat doordraven dan maar niet ondermijnt door je eigen overtuiging dat je iets verkeerd doet. Wees lief voor jezelf, dat verdien je

[bumperjim]

Denk ik ook. Hoe los wil je het laten? Je ziet wat je denkt, maar je eet en slaapt en doet spelletjes en gaat naar buiten. Dat is dan toch ok? Het gaat om loslaten, niet om niet meer denken want dat kennie. 

[Lika]

De ene pietluttige gedachtenstroom na de ander waar ik in vast kom te zitten. Beren op de weg die in rap tempo groter worden. Als ik de ene heb opgeruimd doemt de andere alweer op. Maar it's a sign te veel op mijn bord. Stekker eruit. 

Ik heb nu vrij genomen. Afstand en rust.

nodig.

 

21 februari 2019 bewerkt door Lika
opgeruimt met een t. Nou ja......

[bumperjim]

Heel goed. Ik heb ook een weekje vrij. “Nu leef ik pas” zei ik vanochtend tegen mezelf toen ik met de hond door het dorp liep. Das ook een teken. Tegelijkertijd is het smartlappendrama!  Gedaan met de zieligheid. Werk is ook leven of je t nou leuk vindt of niet. 

21 februari 2019 bewerkt door bumperjim

[Lika]

Ik merk dat de beren op werkpad kleiner worden. Ontspannen is lastig, maar er zijn hele goede momenten. Nu vangt er net een ruzie-achtig-iets in de familiesfeer. Moet je net mij hebben. Ik en ruzie, ruzie en ik. Een heeeeeeele slechte combi. Maar je bent nooit te oud om te leren....

[Lika]

Ik zou het liefst hebben dat iemand even mijn leventje overneemt.... ik vind het moeilijk.

Voelt alsof ik naar beneden suis en niet kan stoppen. Moe, bang, moe, verdrietig. Maar ook grappen en grollen en mooi weer. 

Ik heb even geen idee.

[bumperjim]

morgen nieuwe kansen joh  

[kruidenthee67]

 

[kruidenthee67]

Ik durf t bijna niet te zeggen...maar dan is dit wat er nu is....en ik durf t zeggen..ik ken het...niet fijn...ik schreef er vanmiddag over...in mijn eigen boek...het gaat ook weer voorbij...

[Woodie]

3 uur geleden zei Lika:

Ik zou het liefst hebben dat iemand even mijn leventje overneemt.... ik vind het moeilijk.

Voelt alsof ik naar beneden suis en niet kan stoppen. Moe, bang, moe, verdrietig. Maar ook grappen en grollen en mooi weer. 

Ik heb even geen idee.

Lieve Lika,

Die lichtpuntjes gaan er weer komen, gelukkig besef je dit zelf ook. Want een dag zonder lachen is een dag....

Je bent sterk, stoer en hebt dit al eens meegemaakt. Daar ben je goed uitgekomen en dat gaat je nu weer lukken! En al die tijd zonder te drinken  en daar mag je trots op zijn. Sterkte en geloof in jezelf 

[Lika]

Dank!

[Lika]

Ik heb besloten mijn vader voorlopig te laten waar hij is. Ik denk dat het het beste is voor hem, maar weet niet zeker. Kan ik ook niet.

Op het ogenblik breng ik ook niet meer op. Dat vind ik erg. 

Ik hou me net (niet?) staande. Waar ik nou die enorme druk van voel komen? Ik ga werk van collega tijdelijk overnemen. Daarin zit het. 

Ik zeg afspraken af en werk en ga piekeren en verlam. Mijn patroon. Ik kom er wel weer door. Vandaag pedicure.en kijken of ik weer naar mijn zwembad kan...

[kruidenthee67]

Herkenbaar patroon...

Schrijvend en pratend, ook beeldend, kreeg ik daarin gister  een 'inzicht'.

Daarmee is het niet weg. Of opgelost. Kan ik er wel weer mee verder. Het 'doen' is dan wel een ding. Weten is één...en dan?

 

Hoe doe jij dat Lika?

[Lika]

Tja... 

Goede vraag. Vandaag pedicure en weer lid geworden van sportschool.

Afleiding. Contact met het lichaam. 

Misschien vooral... zien dat ik veel spannende dingen op mijn pad heb nu. Veel tegelijk. Nieuwe verantwoordelijkheden leiden tot nieuwe angsten. 

Zal bij me blijven horen. Denk ik. Kleine stappen... 

MAAR IK DRINK EN ROOK NIET.

Dus de uitputting zal hopelijk niet de overhand krijgen.

Ik weet het ook niet @kruidenthee67

 

[kruidenthee67]

Ik weet het ook niet....goed voor jezelf zorgen in ieder geval. Jezelf niet voorbij rennen. 

 

 

[Lika]

Klopt. Ik denk dat ik veeeeeel meer mag vertrouwen op mijn gevoel EN tegelijk minder. Zo! 

Als ik het maar begrijp. 

Ben opgetogen. Veel zaken in het mandje met leuke-aanstaande-zaken gestopt. 

Reis met jongste, dansvoorstelling met oudste, concert met mezelf, cursus vanaf september. 

En verder wat zwemmen en yoga. Rustig aan. En niet alles nu. Wel leuk om naar uit te kijken.

[Lika]

ik ga op reis, ik ga op reis

Over 2 maanden. Een paar dagen foetsie met jongste. Ben blij als een klein kind.

-het kan verkeren-

[Lika]

Ik bedoel eigenlijk dat mijn onderbuik het meestal bij het rechte eind heeft. Daar mag ik meer naar luisteren.

maar ik bedoel óók dat mijn angstgevoelens, piekeringen etc heel vaak niet op zijn plaats zijn. In dat verhaal mag ik vaker niet mee gaan.  De laatste zijn meer indicatoren dat ik elders een grens heb gepasseerd, te veel druk ervaar.

En nu het onderscheid en ffe lekker systematisch. Dan ben ik af.

[Gast]

Is het niet zo dat je primaire onderbuik het altijd en bijna per definitie bij het juiste eind heeft? Dat juist dát is wat je met al die redenaties later, en piekers nog later, ontkent en bedekt, móet ontkennen en bedekken? 

Achteraf was mijn allerallereerste gedachte (dat simpele vlaggetje "foute boel"/"gezonde boel", die ik vaak niet volgde) vaak de meest juiste...

...daarnaar terug durven gaan, vaststaande waarheden (bij elkaar bedacht om overeind te blijven) loslaten...

7 maart 2019 bewerkt door Gast

[Lika]

Klopt Jopie. Klopt.

[kruidenthee67]

Mooi mooi.....oei ik groei.

Bedankt maar weer!

[Lika]

Rust in de zorgsituatie aan het komen. Iets dat op acceptatie lijkt. 

Zwemmen opgepakt. Rustig. Gaat om het fijne gevoel. 

Stap voor stap nog steeds. Met aandacht en bewustzijn. Erbij blijven. Dat is nog vrij nieuw. Eng en fijn. 

[kruidenthee67]