Spring naar bijdragen

Woensdag, 16 maart 2016


jowan

Aanbevolen berichten

Gaat het om de support of om wat je wilt mededelen?

 

Ik wil mededelen dat ik wat betreft het oordeel alles zo bloody seriously al zo bewust ben en heel hard mijn best doe wat luchtiger te zijn. Ik ook niet helemaal anders kan als mezelf zijn. Ik wil graag support dat ik dat mag zijn zonder dat een ander daar over oordeelt. http://forum.verslavingdebaas.nl/topic/2242-treffende-uitspraken/?p=974018 Er is een rede dat ik ikke ben.

 

Wil verder niks meedelen. Wil graag wat support/begrip.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedemorgen beste mensen,

 

Beste erik,

 

Heb je gelezen; gisteren en vandaag.

Ik mag je heel graag, en heb je toen ook ontmoet op de meeting.

Vind het erg jammer, dat je de reacties naar jou toe, vaak als niet helpend en negatief ervaart.

Als ik je lees, dan denk ik; jongen toch, graaf toch niet zo diep, en maak het jezelf toch niet zo moeilijk.

Maar goed, dat is een gevoel, wat ik erbij krijg.

Hoop, dat je toch een beetje kan relativeren, want het kost je zoveel energie, om zo diep over alles door te denken.

Relax, en alles zal goed komen ;)

(En denk nu niet, dat ik je niet serieus neem, want anders had ik dit stukje niet naar je geschreven)

 

Verder, zou ik het erg jammer vinden als A3 zou vertrekken.

Zo lekker recht door zee altijd :)

Maar ook dat is mijn gevoel he.

Zoveel mensen, zoveel wensen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 mensen die overdenken het forum te verlaten. LJ over de een: "Ik persoonlijk zal A3 ook missen; een kritische integere mening, die vaak aankomt." en over mij  "als je besluit je hier niet meer thuis te voelen (want ja, ook dat zie ik als een besluit uiteindelijk) dan is dat jou keuze. En je kunt kiezen om dat als volwassene te doen of als verongelijkt kind. (sorry, maar zo ervaar ik je nu wel een beetje)."

 

Zoek de verschillen (van iemand die weigert partij te kiezen) Zie me dan maar als een verongelijkt kind. Als ik dit zo in mijn face krijg van een frummer die me dierbaar is.....en ik alleen wat support vraag dat het voor mij ook niet leuk is wat gebeurd is......

 

Ja dan moet ik echt even nadenken wat ik nu nog wil hier. Als ik zo gezien wordt!

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Thnx!!!! Rapi. Dat is exact wat ik bedoel. "Gun je alleen zo graag een luchtiger kijk op het leven" Dat gun ik mezelf ook, en dat lukt me niet altijd. Iedereen die me daarover op een liefdevolle betrokken manier schrijft zoals jij doet luister ik gelijk naar of ik daar wat van kan leren.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Verder,

Hier goed en weer lang geslapen vannacht

Geen pijnaanvallen meer, maar mijn boven rechterbeen is nog steeds erg gevoelig.

Nu zit ik toch aan een soort hernia te denken (smart opperde dat al geloof ik)

Die "buikpijn"zat ook zo vreselijk laag, helemaal, tegen mijn rechter lies aan.

Toch maar die echo laten maken, om 100% uit te sluiten, dat er niets mis is in mijn buik.

Vanochtend ook weer rug versterkende oefeningen gedaan.

De lichte keelpijn, van gisterenavond is weer weg.

En lekker vrij vandaag.

oh, wat heerlijk  :P

Link naar opmerking
Deel via andere websites

*

 

@Lars; vergelijk het eens met stotteren. Daar doe je je heel hard je best voor zo te lezen om dat zo min mogelijk te doen of in elk geval zo min mogelijk je dagelijks leven te laten bepalen. Als iemand op jou reageert van houd eens op met altijd dat stotteren, kan je dat niet laten? Helpt je dat? Of helpt even geduld hebben en je rustig je ding laten zeggen op jou manier? Ik weet dat ik wat serieus ben en dat weet iedereen die me kent. Net als jij met stotteren werk ik aan niet zo zwaarmoedig en serieus te zijn. Daarom reageerde ik ook op Rapi en op Yo gisteren. Iedereen die dat helpend/ondersteunend kan en dat hoeft niet altijd heel vriendelijk mag me tips geven over wat minder serieus zijn.

bewerkt door moderator
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Erik,

 

Ik vind het behoorlijk stoer hoe kwetsbaar jij je hier nu opstelt. En ik zie en weet hoe hard jij aan jezelf werkt. 

 

Je mag rekenen op mijn begrip. En voorzover ik dat kán, wil ik je ook steunen.

 

En je uit een heldere behoefte. Daaraan kan en wil ik deels tegemoet komen.

De oordelen van anderen kan ik niet voorkomen. Ik ambieer dat ook niet. 

Support kan ik je alleen geven in de vorm van een reflectie, een vraag:

Erik, mag jij er wel van jezélf helemaal zijn zoals je bent? Kun jij jouw eigen 'ikje' helemaal en volledig accepteren, zonder erover te oordelen? 

 

Ik was vorige week bij een lezing, die mij erg heeft geraakt. De spreekster zei zoiets:

 

"Jouw irritatie, is jouw thema. Alles wat er gebeurt in jouw leven, alles wat jij aantrekt, weerspiegelt jouw overtuigingen. Als iets je triggert, is het jouw verantwoordelijkheid om na te gaan waarin je wordt geraakt. Je hoeft er niet onder te lijden. Ga daarentegen uit op zelfonderzoek, door in verbinding te gaan met dat waarin je wordt geraakt."

 

En: "Emoties geven je feedback. Ze geven aan dat je iets hebt geloofd - een overtuiging, een 'verhaaltje', een plaatje - dat niet in lijn is met wie jij bent. Je hebt je vastgeklampt aan dat verhaal of die overtuiging. Dit vastklampen is wat jou belemmert en saboteert. Vraag jezelf af: 'Wat heb ik geloofd? Waarmee heb ik mezelf geïdentificeerd? En wat ging eraan vooraf? Ga voorbij aan het verhaal, door een paar lagen dieper te gaan. Denk niet: Wat moet de ander doen voor mij? Maar draai het om: Ben ik bereid om de ander, en wat hij zegt of doet, binnen te laten? Ben ik bereid ermee in verbinding te gaan?" 

 

Wat ze ook zei was: "Je kunt dingen pas veranderen, nadat je ze zelf volledig hebt geaccepteerd. Eerst dien je jezelf te openen, de verbinding aan te gaan met je gevoel. Bedenk daarbij: in de basis hoeft niets gefixt te worden! Je bent al goed!"

 

En: "Als het je niet lukt om de overtuiging te veranderen, zou het kunnen zijn dat deze nog een functie voor je heeft. Vraag jezelf: Wat brengt deze overtuiging mij? En dan accepteer je jezelf volledig mét die overtuiging. Je bent goed zoals je bent en alles is goed zoals het is."

 

(Vera Helleman)

bewerkt door Yogajuf
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Erik, ik bewonder je doorgaan op een issue

en ik schrijf niet om je af te vallen.

Ik hoopte dat je dat zou weten.

En je bent erg kwetsbaar nu, dat zie ik ook.

Ik zou het vreselijk vinden als je om deze

fase en deze postings weg zou blijven.

Je licht de zinnen uit die je kwetsen, doe je dat

voor jezelf ook even met de zinnen die helpend kunnen zijn?
Niet alleen mijn posting natuurlijk, maar zowiezo de rest ook.

Ik ben bang dat een besluit om weg te blijven is gestoeld op

pijn en niet kunenn kijken naar het geheel. Ik weet niet goed de woorden

te vinden, moet/mag om 10.30 u te fietsen met maatje, dus heb ook niet de rust

om er goed over na te denken nu.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ff Jane als eerste.....ga lekker fietsen! Zit er niet teveel over in. Ga ik nog bewuster doen dan ik al deed, zou kunnen dat ik wat verblind ben door wat me kwetst nu. Want zo voel ik me ook nu. Dat doe ik in rust later.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik durfde er gister al niet tussen te komen en nu eigenlijk ook niet, maar ik doe het toch maar.

Net terug van de huisarts. Bij inwendig onderzoek bleek dat er een bobbel in mijn onderbuik zit

die er niet hoort, daar kan de rugpijn ook vandaan komen. Naar de gynaecoloog dus nu.

Sinds ik gestopt ben met drinken, loop ik alleen maar te klooien met m'n gezondheid,

ziekenhuis in en uit. Ik ben er zoooooooo  klaar mee.

Dacht net nog: ik kan net zo goed wat gaan drinken nu. Gek dat die gedachte opeens op komt.

Maar ik doe er niks mee, helpen doet het niet. Gevaarlijk vind ik zo'n gedachte wel.

In mijn hoofd nog steeds verslaafd.

 

 

En wat al die discussies hier betreft, ik heb bewust de keuze gemaakt om me er niet mee te bemoeien.

Waarom zou ik? Ik voel die behoefte niet. Wens wel iedereen sterkte en inzicht die er nu mee worstelt,

vervelend en naar voor diegenen vind ik dat wel.

 

Mooi stuk geschreven door Yogajuf, laat ik nou in therapie daar 5 -1/2 jaar aan gewerkt hebben.

En ja, het is zo wáár. Of moet ik nu schrijven dat dat mijn waarheid is?

Voor mij was het in ieder geval wel helpend om in die gedachtegang mee te gaan.  

 

Nou ja, dat wou ik op deze spijbeldag even zeggen. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jeetje Nancy,

Ook in de kwakkelmodus dus.

Bah, die onzekerheid he, van waar komt dit nu weer vandaan ??

Nu ben ik toch blij, dat ik vanmiddag die echo laat maken.

Want ik heb ook rugpijn, dus het kan misschien toch iets in je buik zijn !

 

Nou, jij sterkte in elk geval.

Snap best, dat je na al dat gekwakkel denkt; nou, kan er net zo goed eentje nemen.

Maar we doen het niet he  :D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Erik, mag jij er wel van jezélf helemaal zijn zoals je bent? Kun jij jouw eigen 'ikje' helemaal en volledig accepteren, zonder erover te oordelen?

 

Al jaren vind ik van mezelf dat ik er helemaal mag zijn zoals ik ben en al jaren loop ik tegen mezelf aan dat ik wel oordeel en de betere ik wil uitvinden.

 

Het valt niet mee om zoveel alleen te zijn, twee keer afgewezen in een korte tijd door iemand waar ik verliefd op werd en steeds is een van de kernen, altijd en overal eigenlijk wat ben je zwaar op de hand en serieus. Natuurlijk wil ik mezelf zijn en werk ik hieraan maar mag het wat minder alleen!

 

"Alles wat er gebeurt in jouw leven, alles wat jij aantrekt, weerspiegelt jouw overtuigingen. Jouw irritatie, is jouw thema. Als iets je triggert, is het jouw verantwoordelijkheid om na te gaan waarin je wordt geraakt. Je hoeft er niet onder te lijden. Ga daarentegen uit op zelfonderzoek, door in verbinding te gaan met dat waarin je wordt geraakt."

 

Ook hier; ik denk best een redelijk beeld te hebben wat mij triggert, wat mijn pijnpunten zijn. Ik ken mezelf goed genoeg als iemand op bepaalde knoppen drukt wat mijn reactie is. En ik probeer altijd op te letten en waar te nemen als iets me triggert. Kan ik weken over nadenken en mee bezig zijn.

 

"Emoties geven je feedback. Ze geven aan dat je iets hebt geloofd - een overtuiging, een 'verhaaltje', een plaatje - dat niet in lijn is met wie jij bent. Je hebt je vastgeklampt aan dat verhaal of die overtuiging. Dit vastklampen is wat jou belemmert en saboteert. Vraag jezelf af: 'Wat heb ik geloofd? Waarmee heb ik mezelf geïdentificeerd? En wat ging eraan vooraf? Ga voorbij aan het verhaal, door een paar lagen dieper te gaan. Denk niet: Wat moet de ander doen voor mij? Maar draai het om: Ben ik bereid om de ander, en wat hij zegt of doet, binnen te laten? Ben ik bereid ermee in verbinding te gaan?"

 

Een van die emoties/verhaaltjes is dat ik hier op adb denk onder gelijkgestemden te zijn. Iedereen mankeert wel wat, heeft een gebruiksaanwijzing. Veel mensen hebben veel meegemaakt, iedereen moet hier wat voorzichtig zijn met op pijnpunten drukken. Mag wel want blinde vlekken zien is nodig maar voorzichtig en wat empatisch graag!

Ja ik ben bereid de ander en wat hij zegt binnen te laten en mee in verbinding te gaan. Anders stelde ik me ook niet zo kwetsbaar op als ik nu doe! Maar als ik er van uitga dat we hier onder gelijk gestemden empatisch en voorzichtig omgaan met elkaar omdat we weten dat iedereen veel meegemaakt heeft/zijn kwetsbaarheden heeft dan schrik ik opeens. A3 ken en vertrouw ik al jaren! Knalt hij opeens dat zo in mijn gezicht. Ja dan gaat de boel mooi op slot! En dan duurt het wel even voor ik iemand weer vertrouw. (maar kijk maar wat ik aan rapi schreef en ook aan jou had kunnen schrijven Yo) Iemand die een beetje helpend en vriendelijk is vertrouw ik vrij snel en ook echt toe te laten. Hoeveel heb ik jou niet verteld Yo......natuurlijk laat ik jou binnen (jij oordeelt niet)

 

En: "Als het je niet lukt om de verbinding aan te gaan, zou het kunnen zijn dat deze nog een functie voor je heeft. Vraag jezelf: Wat brengt deze overtuiging mij? En dan accepteer je jezelf volledig mét die overtuiging. Je bent goed zoals je bent en alles is goed zoals het is."

 

Dit snap ik niet?!

 

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bot versus Liefdevol..

 

Ik heb met beide moeite en ik heb beide min of meer in me.

Ik wil soms expres bot zijn om een boodschap te doen aankomen. Niet dat ik beledigend wil zijn, absoluut  niet, maar ik

ervaar zelf dat ik een botte mededeling naar mij toe beter "bestudeer" dan een liefdevolle. "Waarom, hoe en wat?"..

Een liefdevolle mededeling naar mij toe zie ik als liefdevolle mededeling, ik wentel me in de (voor mij) relatieve warmte ervan, maar doe

er vervolgens niet veel mee.

Ik heb van huis uit liefdevol meegekregen als een sussertje, een pleistertje op de wond. Een oppervlakkig kusje om de pijn wat te

verlichten. Complimenten kan ik daardoor nog steeds niet echt binnen laten komen als zijnde echt, gemeend, vanuit een hart..

Ik versta de "kunst" van "vanuit een goed hart" niet zo erg.. ik vind "sprekende harten" zelfs een beetje griezelig. Praten doe je

met je mond en indirekt met de hersenen.. maar dat hart... tja, een primair nodige spier, maar spreken???

 

Ik heb echter in de loop van m'n leven wel goed leren doen alsof.. ik leer van de reakties en emoties van anderen hoe het

zogenaamd hoort in een warm intermenselijk bestaan. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik geen emoties van mezelf ken, maar

ik kan ze niet primair inzetten om mijn hele doen en laten impulsief te manifesteren.

 

Ik kan van mezelf zeggen dat ik nog altijd behoorlijk egocentrisch ben ingesteld en ondanks het feit dat ik veel geleerd heb

omtrent egocentrisme en de gevolgen daarvan voor de ziekte verslaving, kan ik mezelf niet zodanig veranderen dat ik

in de kern anders word. Ik heb veel aangeleerd gedrag dat echter vaak pas vertoond wordt nadat ik ben gewezen op

zgn. "oud gedrag" oftewel kerngedrag.

 

Al met al leef ik nogal beredenerend.. altijd en overal maalt dat brein om mezelf zo goed en kwaad als het gaat zo snel mogelijk

aan te passen aan de omstandigheden. Dat gaat niet altijd goed.. dan trek ik me tijdelijk terug en laat het brein in stilte malen..

Ik wik en weeg, hou vast en laat los, sta mezelf toe om fijne dingen binnen te halen en sta mezelf toe om nare dingen binnen te halen.

Vanuit die wik en weegberedeneringen neem ik dan mijn volgende stap(pen). Klinkt niet echt als "naar mijn hart luisteren" en dat is het ook niet.

Ik ben niets anders dan een gevolg van persoonlijke ervaringen en handel daar naar.

Ik begrijp regelmatig de emoties van anderen, maar echt direkt van binnenuit voelen kan ik ze niet.

Misschien is dat "arm" en koud..

Het zal een gebrek aan warm/heet "zuidelijk" bloed zijn. Een teveel aan "noordelijk" scandinavisch/baltisch bloed..

Toch voel ik me wel mens. Dat dan weer wel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het zijn niet mijn woorden Erik, en bovenstaande gaat niet over mij (en mijn meningen etc) binnenlaten.

 

Als je iets wilt doen met die quotes, kijk dan eens op de website van de dame. Daar staan interviews en ander materiaal. Ik heb er zelf erg veel aan gehad en nog steeds.

 

Veel sterkte ermee! 

 

En ik ga nu ook aan het werk. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En: "Als het je niet lukt om de verbinding aan te gaan, zou het kunnen zijn dat deze nog een functie voor je heeft. Vraag jezelf: Wat brengt deze overtuiging mij? En dan accepteer je jezelf volledig mét die overtuiging. Je bent goed zoals je bent en alles is goed zoals het is."

 

Dit snap ik niet?!

 

 

Ik heb hem beter geformuleerd. 

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...