Spring naar bijdragen

Stoppen


Aanbevolen berichten

Geplaatst (bewerkt)

Lieve Lars. Het is veel. Dat is het. Maar misschien kun je het 'klein' houden? ( says who????) Eerst volgende week terug naar eigen afdeling, ik denk dat je je 'jeugd' nu aan het verwerken bent, het een plaats gaat geven.  klopt dat? 

Wat heerlijk een tweede kleinkind!!! Houd je taai, want wat een heerlijk vooruitzicht. 

Als dochter heb ik erg genoten van de ontwikkeling van de band tussen mijn vader en mijn kinderen. Hij kon zich op een andere manier laten zien dan aan mij. Andere situatie natuurlijk ook. Maar wat zijn ze dol op hem. Vooral de jongste. Vanaf dat ze heel klein was kroop ze bijna in hem. Zo ontroerend. Hij is niet zo knuffelig, maar ja voor haar.....ze hebben echt zo'n interesse in elkaar. Ik geniet daar erg van, ( zij ook natuurlijk). Ik gun jou een dergelijke ervaring ook. En je dochter ook....:heart:

bewerkt door Lika
Geplaatst

Gefeliciteerd met opnieuw een kleinkind in aantocht. :heart:

Wat doe je momenteel allemaal om je beter te gaan voelen? Heb je een eigen plan, een behandelplan?
Hoe word je sterker Lars?

Geplaatst

Die laatste zin Lars. Wil je er stiekem zo graag WEL tegen in?  Die therapie enzo is toch ook op de andere afdeling? En ze zijn daar ook?

Geplaatst

Het wordt na verloop van tijd minder duidelijk dat ze je proberen te helpen? Laat je je moeilijk helpen in hel dagelijks leven of alleen niet door vreemden? In ieder geval sterkte in het meegaand zijn vandaag. 

Geplaatst

Het IS ook moeilijk Lars. Erkennen dat je hulp nodig hebt. Maar als je heel voorzichtig in kleine dingen durft te gaan accepteren en experimenteren, daar waar je nu bent, zou je dat niet heel veel gaan opleveren voor het vervolg? En dat het vervolg misschien ook wel eerder aan de orde is op die manier.

Geplaatst

Natuurlijk Lars. Dat is een rot gevoel. Soms kan zo'n droom je de hele dag dwarszitten. Maar het was een droom. Je bent lekker hier bij ons. Gezellig. Slaap goed en droom maar van mij in een roze tutu..... of van je kleindochter in een roze tutu. Of op die mooie loopfiets. ( loopfiets had je toch gegeven met Sinterklaas?)  en kies maar voor die droom over die kleindochter. Tenzij je wil lachen. Moet je over mij in roze tutu dromen.... 

liefs, fijn dat je er weer helemaal bent. Moest ontzettend aan je denken vandaag. Had weer mijn therapie/traject/ gedoe... moest buiten sporten.ik had zo'n weerstand. Vond het allemaal zo stom. Wat denken 'ze' wel niet. Ga gewoon braaf meedoen en mijn mond houden en dan is het snel voorbij...etc  dat waren de gedachten die door mijn hoofd gingen. Die ken jij vast ook;-) ik heb ze uitgesproken tegen de begeleidster. Toen verdwenen ze. Gek...

Geplaatst
Op 1-3-2017 om 20:53 zei Lars:

Vannacht droomde ik dat niemand mij wou adopteren. Denk daar de hele dag al over na. Slaat nergens op hoef toch echt niet meer geadopteerd worden. Toch maakt deze droom mij verdrietig op 1 of andere manier. 

In dromen wordt verwerkt waar je hersens tijdens het wakker zijn ook al of niet bewust mee bezig zijn. Nu alsnog geadopteerd willen worden is zoiets als je jeugd bij andere ouders over willen doen. Dat gaat helaas niet meer, wat zich in de droom vertaalt als dat niemand je wil adopteren. Het verdriet is zeer toepasselijk, en heel menselijk ook.

Hopelijk maken R. en jij het gauw weer goed. Woorden horen er soms bij. Dat komt in elke vriendschap voor.

Geplaatst

Mogelijk las je er op mijn draad over in combinatie met Asperger en.. dat ik zei R als broer te zullen kunnen adopteren?

Ik weet het niet hoor, maar soms maak ikzelf wel eens een dergelijk sprongetje waardoor ik ga dromen.

 

Wees maar lief voor R :heart:

Geplaatst

Wat een heen en weer gedenk hè? Ook vervelend lijkt me. Ik ken het. Die kringetjes. Probeer een beslissing uit te stellen en goed te laten bezinken. Je hebt afgelopen periode vaak deze gedachte gehad en dan werd het toch weer anders. Eerst naar je eigen afdeling toch? 

Ik wil zelf alles nu en radicaal de ene of de andere kant uit. Dat helpt mij heel vaak uiteindelijk niet. :heart:

Geplaatst

Lars, ik wil niet bot overkomen, maar uit alles wat ik lees,

ben je echt nog niet toe aan zelfstandig wonen. En samenwonen is gedoemd te mislukken als je dat nu al zou overwegen. Je wilt deze nieuwe relatie toch niet ook riskeren?
Overgave, weet je nog, toen je hier pas was schreven ook diverse mensen je dat al. Het is het moeilijkste wat er is, want eerst moet je dan accepteren dat je het echt niet alleen kunt en de hulp aanvaarden, maar er ook veel werk in stoppen, om het te laten slagen. Dit betekent echt kiezen voor jezelf. Dat lees ik nog steeds niet bij je.

En ik gun het je zo. Maar het vergt dus lange termijndenken. En korte termijnen zijn makkelijker (lijkt het). Dus eigenlijk mindfull andersom nu.♥

Geplaatst

Och Lars...zelfde riedeltje schrijf je...

Zie je dat zelf ook echt zo, ik bedoel: herken je het riedeltje? Niet om de ander gelijk te geven,

maar zelf je er bewust van te zijn waar je in dat riedeltje blijft? En dan inderdaad zoals LJ schrijft

echt voor jezelf kiezen...niet de handdoek in de ring...maar juist werken? Ik gun het je ook, nou jij jezelf :heart:

 

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...