Smart

[Sita2]

Lieve Smart, zie dat je het lastig hebt. Een hele warme en liefdevolle virtuele knuffel van mij voor jou ((Smart))!

[smart]

Hoi, gezien en ontvangen!

[tomtom2]

Lijkt me verschrikkelijk Smart.

Afgezien van het onderliggende enorme dilemma, heb ik zelf recentelijk wel wat aan de technologie verandert en mijn gehele Facebook account verwijderd. Ik merkte dat namelijk mensen alleen maar bezig waren met het creeeren van verhalen ipv er te zijn en in het echt verbinden met anderen. Het voorbeeld van je dochter is wel extreeem maar het komt continu voor, ik was het gejaag en gehijg zat en heb het verwijderd. Net zoals ik bepaalde kranten niet lees omdat ik het verschrikkelijk vind hoe er continu over 'hufters' dit en dat wordt gepraat.

Sterkte Smart.

[Gast]

Lieve Smart toch.. kom een knuffel en een x 

[erik]

Poeh Smart, wat pijnlijk voor je. Kan je haar niet bellen of zien....mijn ervaring met een conflict via fb berichten oplossen zijn noga dramatisch meestal. Kan je elkaar echt zien en dan praten?

 

Zoals ik het lees is het een verwrongen situatie tussen 3 mensen en dat herken ik. Met het risico dat ik dingen van mezelf projecteer op jou situatie...indien ja excuses daarvoor...

 

Als je het uit elkaar trekt, het is jou invulling dat het een mishandelende man is, je dochter kan daar een andere invulling bij hebben. Het is jou ex en daar zit een hoop zeer maar het is ook haar vader. Het is jou liefde en hekel aan je ex.

Eigenlijk moet liefde altijd onconditioneel zijn hoe verschrikkelijk lastig dat ook is, jij geeft liefde en wat je terug krijgt is een geschenk en niet een te verwachten weder prestatie. Zeker haar keuze om iets over haar vader zijn verjaardag te schrijven hoeft toch niet tussen jullie contact in te staan. Ik ben geen ouder maar als kind van mijn ouders zou er een mega blokkade komen in het contact als mijn vader of moeder mij zou voorschrijven wat ik mag uiten over mijn andere ouder.

Ook kan ik heel jaloers diep van binnen zijn dat mijn ouders wel naar mijn zus gaan om op te passen en op bezoek en dat mijn contact altijd van mij moet komen. Mijn zus heeft twee lieve kinderen waar ze graag heen gaan als opa en oma. Ik ben maar alleen. Voor ik het weet ontstaan er negatieve emoties naar ouders of zus hierdoor. De basis is daarin jaloezie bij mij. En dat is een hele slechte raadgever. Stuur geen verwijten maar een mooie uitnodiging dat was wat ik laatst deed. Van verwijten komen meer verwijten, van een uitnodiging wellicht een mooi contact......

1 november 2016 bewerkt door erik

[smart]

Ik ben niet jaloers Erik.

Mijn valkuil om niet en nooit te willen breken met wat dierbaar was/is.

 

Om meer uit te leggen wordt het een te herkenbaar verhaal en nu even niet oprakelen

... maar de achtergrond is ingewikkeld  Het

is ook gewoon een te lang verhaal.

Ik denk dat ze niets kan met mijn werkelijkheid; zelfs dat te zeggen is invulling.

Wel heb ik te veel met haar gedeeld. Ze werd mijn gelijke. Zoals ik hierboven al zei, naief

van mij. Niet bedoeld.

 

 

Dit is even mijn rauwe werkelijkheid dus.

Dan helpt een artikel van de Wachter uit VN, die psychiater, mij enorm.

En dan MAG ik kwaad zijn en verdriet hebben om het buitengesloten zijn.

Ik zoek eerder contact dan begrip....

 

Verder vind ik onvoorwaardelijke liefde moeilijk, zo niet ondoenlijk. Soms vraag ik me af of het

wel bestaat.

Want ook als ik mijzelf liefheb zonder voorwaarden, kan ik mijn verleden niet onzichtbaar laten en

daarin kan ik alleen maar leren te accepteren.... en dat kost ook wel tijd, veel tijd.

 

Ik ben er nog niet over uit gedacht....

3 november 2016 bewerkt door smart

[smart]

Ik heb het eea gewist.

Privacy blijf een lastig stuk.

 

Ik worstel met wat ik kennelijk heb bewerkstelligt in mijn leven.

(het valt niet mee, als je altijd dacht dat je het juiste deed...)

In wezen sta ik daar nog steeds achter.

Een deel van het echte verwijt heb ik tot mij genomen, en daar ga ik nog op kauwen.

[Sita2]

 

In wezen sta ik daar nog steeds achter.

 

 

Blijf dichtbij jezelf lieve Smart

[Sita2]

Smart, hoe gaat het met je?

[Sita2]

Luister goed naar jezelf, dan komt het antwoord m.b.t. je werk 'vanzelf'.

Sita

[lady jane]

[smart]

Waauw, waar haal je die plaatjes en filmpjes toch zo snel vandaan?

(mij lukt het overzetten niet, meermalen geprobeerd en te bang om iets fout te doen met de laptop)

 

 

Weer een avond gewerkt, zonder enige moeite, heel ontspannen zelfs.

Ik begrijp slechts ten dele waar die fluctuaties in mijn spanningsgevoel vandaan komen, in elk geval was ik afgelopen week ...... Dat vreet me op. Nu weer een gordijntje voor gehangen

Komende week weer enkele leuke dingen in het verschiet naast het werk. Maar kijken hoe alles verder verloopt.

 

Ik schreef vanmorgen over Vice en een artikel wat ik las, dat ging met name over "het oude lijf en alcohol"; en dat stemde me wel weer tot

nadenken, zo ik dat zelf ook niet aan het lijf ondervind.

Nog-nog kalmer aan doen.... ik snap zelf eigenlijk soms ook niet goed waarom ik zo moeilijk doe... stoppen kon wel es makkelijker zijn ja.

Wel es gehoord ja

 

Ik lees zeker te veel hier! hihi

Nu eerst zo weer eens bijtanken met een goede nacht slaap!

 

privestukje gewist

18 november 2016 bewerkt door smart

[basta]

O ja, dat artikel wil ik nog lezen.

Smart (sorry als de vraag te bot is) is het denkbaar dat je dochter en jij weer gaan communiceren?

[smart]

Lars ik kan lang slapen maar niet zolang! Ik was al aan de wandel op dat moment.... (hoezo?)

 

Basta: ik denk dat dat vrijwel onmogelijk is geworden, afgaande op het type mens dat zij is.

Ik zeg dat ook op grond van eerdere discussies met haar.

Ondertussen heb ik op FB geblokkeerd.

Er zijn meerdere mensen die willen bemiddelen, spontaan, maar daar dring ik niet op aan.

Het loopt zoals het loopt...

[Meya]

Blokkeren op FB lijkt me pijnlijk voor je. Maar heel verstandig. Er komt een dag dat jullie praten (zij praat, jij luistert ). Dat moet niet via een computer.

[basta]

Basta: ik denk dat dat vrijwel onmogelijk is geworden, afgaande op het type mens dat zij is.

Ik zeg dat ook op grond van eerdere discussies met haar.

Ondertussen heb ik op FB geblokkeerd.

Er zijn meerdere mensen die willen bemiddelen, spontaan, maar daar dring ik niet op aan.

Het loopt zoals het loopt...

Jammer! Je hebt er zo'n last van, ik zou denken:alles is beter dan dit. Maar ja, als het echt vastzit houdt het op.

Wat tragisch. Dus in plaats van openingen zoeken moet jij nu zorgen dat je het kunt accepteren, klopt dat?

[smart]

Ja.

Ik heb van alles geprobeerd en schaamteloos gesmeekt het te willen begrijpen.

Vragen gesteld, uitgenodigd voor etentje, telefoneren, appje, etc.

Stelselmatig te worden genegeerd roept veel woede op bij mij.

 

Maar goed, er was ook sprake van een te grote afhankelijkheid wederzijds.

Heel close geweest; veel trauma's samen meegemaakt. Ik was er altijd voor haar

(ook fin.) en dat laatste ... daarin zit mijn woede ook.

Ze weet erg goed dat ik altijd ga voor "contact maken". Er zit iets pesterigs in,

dat ze daar - juist daar - niets mee doet.

Dat verziekt alles tot op het bot.

 

ai, te dun gordijntje voorgeschoven... even een dikkere opzoeken .. 

 

leren accepteren. Lot, karma, lijden... ?

[basta]

Hè get....

Ik weet ook geen dikker gordijn.

Afstand, afstand, afstand, en dan op een dag: klop, klop!

Maar daar heb je nu niks aan.

Sterkte Smart! Ben je wel lekker aan het schrijven?

[smart]

Nu en dan. Te weinig. te autobiografisch en dan toch geen slachtofferverhalen?? Hmhm..

 

 

Op zoek naar iets tussen tragisch en hilarisch,

dat valt om den drommel niet mee!

 

Vaak voel ik gelukkig wel ook veel lucht in mijn hart... beetjes in elk geval  breathe breathe...

 

 

privestukje weg

18 november 2016 bewerkt door smart

[Sita2]

Het is geen fijne situatie! Ik zou bijna zeggen een rookgordijn, maar of dat verstandig is.

Dikke knuffel, beter!

[Quinn]

Kom alleen maar even een knuffel brengen.

[kruidenthee67]

Ik kan me er niks bij voorstellen,

behalve dat het me verschrikkelijk lijkt

als het contact met je kind zo moeilijk is.

Of eigenlijk niet is. 

[smart]

Het radicale ervan is zo hard. Ze moet er haar reden voor hebben; ik ken die niet. Niet echt.

Het ligt bij haar, dit extreme zou ik zelf nooit kiezen.

 

Ik heb er maar eentje... raar om van hebben te spreken...

(...)

 

Ik wis dit later weer hoor. Het is veel te prive en bovendien nooit het hele verhaal;

Ik was ZO dol op haar... ik heb haar altijd het gevoel willen geven dat ze belangrijk was, gezien werd en veel in haar mars had.

 

Okay... pff. Wat Kruidenthee schreef riep dit alles bij me op.

Ik kon me dit eerder ook nooit voorstellen behalve veel pijn. Ook ik kende de verhalen. Bizar!

 

 

Maar .. er zijn enorm veel anderen. Anderen die mij voldoende de moeite waard vinden.

Anderen om mee te leven en om voor te leven.

Ik heb erg veel om ook dankbaar om te zijn.

Al zou ik zo graag weer eens ouderwets met haar lachen en om haar lachen.

Ik ben zo trots op haar, ondanks alles. Ik hou zo van haar...

18 november 2016 bewerkt door smart

[basta]

Oh Smart, wat droevig...

Je hebt haar ongetwijfeld al brieven geschreven.

Ik zie geen zwakke plek in jouw houding, je klinkt niet slachtofferig, wel verdrietig.

Niet claimend, wel liefdevol.

Niet verwijtend, wel realistisch.

Ik hoop zó dat ze op een goeie dag weer een ingangetje biedt!

[smart]

Ja ik moest ook weer huilen om dit alles nadat ik het schreef.

Het is ook goed, dit resoneren. Even, maar ik moet verder.

Ja we schreven een poosje, tot ze respectloos werd

 

Wat maakt toch dat ik me zo veracht voel?

dat is het ergste.

Dat maakt mede dat het adb zijn soms zo nutteloos lijkt. Ik bedoel: adb zijn is goed,

maar voor wie leef ik eigenlijk? Jomjomjom, o ja.... voor mezelf!

 

Ik moet die zure pit nog uitkotsen! Ben dr bijna hoor   

.... te weinig emoticons....

 

Vind mezelf doorgaans ook wel realistisch trouwens....

 

Wel heel tof dat je gelijk kon reageren Basta, superlief van je.

  :heart:  

18 november 2016 bewerkt door smart