Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Kore]

Is er iemand die voor je zorgt Jannigje ?

Anders "gewoon" erom vragen hoor, ik kan me nog van de vorige keer herinneren dat er best veel mensen waren die jou maar al te graag wilden steunen.....

Nog maar even niet naar die draad zoeken en in de stilte laten zijn wat is.....Zo kort geleden nog en zóveel gebeurd......Wat komen gaat komt toch wel.......

Lief zijn voor jezelf als  het kan, mededogen toe laten....Liefs van mij 

[Jannigje]

@Kore, dank je wel 

Ja er zijn wel mensen die bijvoorbeeld boodschappen willen doen of me bezoeken. Ik doe mijn uiterste best om hun hulp te aanvaarden en ook te vragen als ik er behoefte aan heb. Voor mij is dat nog heel moeilijk, ik heb zo lang alles alleen gedaan. Ik heb het nodige af- en weer aan te leren.

 

[basta]

O, wat een verwarrende tijd, Jannigje! Heel veel sterkte, en rust, en liefs van Basta.

[smart]

Niet niks.

Vergelijk jezelf niet zoveel met anderen. Er is er maar 1 en dat ben jij. Jij hebt jouw pad. Jouw rozen en jouw doornen.

Sta goed stil bij wat jij  !  meemaakt: met jezelf. You're one of a kind... 

[Lika]

Lieve Jannigje, knuffel voor jou!

[Jannigje]

Dank je Basta en Lika.

Ja Smart, dat vergelijken! Gek word ik ervan en gek maak ik mijzelf ermee. Dat is hard werken voor me: niet vergelijken. Vooral omdat vergelijken bij mij over het algemeen een oordeel inhoudt. 

Fijn Harp, ik hoop dat ze beter naar jou luisteren! En rust, ja zal moeten, dus ga ik doen.

 

 

[Jannigje]

Ik schreef al eerder over het meisje dat 40 jaar geleden werd geopereerd. Als ik aan haar terug denk, merk ik dat zij nog veel meer vertrouwen had, misschien niets eens zoveel in zichzelf, maar nog wel in andere mensen, collega's, de liefde, de toekomst. Zoals een ieder van ons kon zij niet vermoeden wat er voor haar in het verschiet lag. 

Nu ik terug kijk merk ik dat ik heel veel vertrouwen ben kwijt geraakt, er lijken angsten voor in de plaats gekomen en dat stemt me verdrietig. Die angsten zijn ontstaan door overtuigingen die veranderden of omgekeerd, wie zal het zeggen? Maar gaande weg ben ik steeds meer kwijtgeraakt, bijvoorbeeld  contact met mijzelf en anderen. Steeds meer alleen. Daar zijn allerlei verklaringen voor die er nu niet zo toe doen. Het gegeven is er. Wat misschien als noodzakelijk gevoelde keuze begon, is verworden tot ..... Ja tot wat? Mijn enige bekende optie? Het enige wat ik nog kon bedenken, durfde vertrouwen?

Ikheb lang gedacht dat er voor mij geen mensen waren, dat is niet waar. Helemaal niet waar. Ik heb het hier gemerkt bij jullie, ook nu weer. Maar ook in mijn directe omgeving thuis. De kunst is nu voor mij het te durven geloven, doen, aannemen en er naar handelen.

Bij mij is jarenlang nauwelijks iemand over de vloer gekomen. Ik durfde niet meer. Allerlei redenen voor hoor, hele legitieme, ja ja. Och arme ik, och arme ander. Geen kans kregen ze, veel te bang, ik.

Nu ben ik aan het oefenen. Een vriendin heeft me naar het ziekenhuis gebracht, zeheeft me opgehaald en is met mij mee gegaan, naar MIJN huis. Gisteren heb ik twee vrouwen op bezoek gehad! Jawel dames en heren, twee keer bezoek in één week! Volgende week komt er weer iemand!

Het is genoeg geweest, ik vind het doodeng, maar het is genoeg geweest. Ik wil niet meer altijd die angst. Ik wil niet meer die beelden van mijzelf die niet kloppen. Ik was bang dat mijn huis niet goed, mooi, modern, schoon etc genoeg zou zijn, één van de redenen om niemand te ontvangen. En wat zeiden ze gisteren? Wat gezellig is het bij jou? Het past bij jou. Leve de kringloop, de planten, de herinneringen aan vakanties. Dus die reden kan van het lijstje. 

Ik woon in een buurt waar je niet even langs loopt bij iemand, veel mensen komen hier niet graag, de anonimiteit is enorm. Kwam me heel lang goed uit. Dus dit wordt hard werken voor me.

Maar gelukkig zijn jullie er ook. 

19 augustus 2017 bewerkt door Jannigje

[Sita2]

Jannigje Jij (je huis, je leven) MAG er zijn.

Liefs Sita

[Lika]

Lijkt wel een circus bij jou...al die drukte!

Maarre... dames en heren! , Jannigje is aan het leren....

tjemig, wat knap en ja, doodeng. Maar soms valt het mee. Het kan. Ontzettend moedig van je. KNUFFEL!!!!

[Kore]

Op ‎19‎-‎8‎-‎2017 om 15:52 zei Jannigje:

Nu ben ik aan het oefenen

 

Ik oefen met je mee, Jannigje

[Reacher]

Ik vind je ook een lief en zachtmoedig mens Jannigje  Met humor en zelfkennis. 

[Sita2]

Lieve Jannigje, hoe gaat het met je? En je herstel?

[Sita2]

Omhoog!

[smart]

Iets... iets herken ik weer es bij jou. Misschien een ander leveltje, en toch...
Al was het maar die gezelligheid bij jou: een eigen cocoonplek (kan dat woord nog tegenwoordig   )

Je hebt je dromen laten ver-worden? Door veel-vanalles-shit -etc?

Toch meid... het IS er echt nog. Dus terug naar je dromen van toen en laat die shit maar zitten hoewel je altijd even om moet kijken he.
(zeggen de sjamanen ook/ of... wie waren dat ook maar weer)>> oja: IK was ut. Altied oppassen. Maar verders is het leven best goed. 

Dikke smok van mij   al vind ik dit een zuunig plaatje ervan...

 

[Reacher]

Ik hijs je ook weer even omhoog Jannigje. Je bent WEL belangrijk, je bent WEL kostbaar en je voegt WEL iets toe. 

[Lika]

Dank Reacher. Zo helemaal mee eens! 

[Sita2]

dank je dat je er voor mij bent!

[smart]

Hoe voelt jouw lijf nu? Hoe gaat het?
Wat zijn  de volgende stappen? Weet je al iets meer Jan?

En is je balkon al weer in oude staat: inclusief duiven en zo?

vertel-vertel....

[Reacher]

Hoi lieve Jannigje  

[lady jane]

[Lika]

[smart]

[huttula]

[Reacher]

Ook als je geen woorden meer hebt @Jannigje, hier is hopelijk een lichtje voor je. 

[Jannigje]

Dank voor jullie lieve reacties.

Vanmorgen was ik bij de chirurg, hij had geen goed nieuws. De tumor is niet gekrompen, het bleek zelfs dat het bereik van de chemo maar beperkt was, een veel kleiner gebied dan ik had verwacht. Ik word er moedeloos van. Ik was al moedeloos, dus nog moedelozer. 

Het lastige is natuurlijk dat “zij” = de specialisten op dit gebied geen specialist zijn. “Zij” weten “het” ook niet. Dus ja, het hele gebeuren moet nog een keer, dan via een andere slagader. De hoofdweg is geblokkeeerd (althans dat hoop ik), maar de tumor kan via de b-weg nog ruim van bloed voorzien worden, dus ja...... En tijd is voor artsen een ander begrip dan voor een sterveling als ik. Want zij willen zeker weten dat het niet helpt door het nog een keer te proberen via de b-weg. Snap ik natuurlijk ook wel. Maar ja, dat betekent dat ik dus weer moet (af)wachten. Wachten op een oproep, naar het ziekenhuis voor een (korte (als alles goed gaat)) opname, 6 weken wachten, scan, week wachten, chirurg. Tegen die tijd is het rond Kerst en wil die goede man vast wel een aantal dagen vrij.  Dus dan is het alweer “Gelukkig Nieuwjaar” tijd. Vind ik Zo wie zo een rottijd.

Veel emoties, veel gedachten, weinig stabiliteit, weinig vooruitzicht, weinig echt plezier of genieten. Dus veel psychisch en  fysiek gedoe en gehannes, Dat is de samenvatting van 7 weken.

O ja, nog één ding: ik heb tijdens mijn korte opname mogelijk een besmetting opgelopen met een resistente ziekenhuis bacterie, dat wordt momenteel onderzocht. 

Ik heb de laatste zin maar veranderd. Was niet goed. Ik voel me moe, leeg en verdrietig. 

 

 

5 oktober 2017 bewerkt door Jannigje