Een leven vol alcohol

[Mormel]

1 uur geleden zei bumperjim:

Dit is het typische geworstel voordat het lukt. Ontdekken hoe het werkt in je hoofd. Niemand kan dat in jouw plaats doen. Sterkte 💪🏻

Bedankt. Eigenlijk is het vrij frustrerend. Enkele maanden geleden dacht ik dat ik er definitief van af was toen ik bijna drie weken nuchter stond en toch weer hervallen. Elke keer denk ik ook: dit is de laatste keer, vanaf nu gewoon nuchter blijven en toch begin ik vervolgens weer te zuipen. Ik weet zeker dat morgen anders zal zijn want alles gesloten, zondag zal weer een makkie worden, net zoals maandag want dan moet ik werken en solliciteren; maar ik weet nu al dat wanneer maandag vlot verloopt dinsdag dat verlangen zal opborrelen om te gaan drinken. 
Ergens heb ik het geluk dat ik dinsdag in de voormiddag een afspraak heb met mijn psychologe, misschien dat zij de motivatie kan aanwakkeren om nuchter te blijven. 

En natuurlijk is er de welbekende schaamte. Voor mij niet omdat ik terugval, maar wel omdat ik terugval en ondertussen maar berichten blijf plempen op dit forum waardoor ik vaak het gevoel krijg dat mensen denken dat ik het niet ernstig neem en dat ik hun strijd onderschat, terwijl dit voor mij eigenlijk nog de enige communicatie is met de buitenwereld. 
Eigenlijk gaat het helemaal niet goed vandaag en vraag ik me af waarom ik blijf proberen en het gewoon niet allemaal een halt toe roep. Tegelijkertijd heb ik mezelf beloofd er nooit uit te stappen en weet ik dat dit weer een schommeling is en dat morgen er totaal anders kan uitzien. Die verdomde verwarde geest van mij, want evengoed zit ik over een half uur weer positieve berichtjes te typen over de toekomst. 

[Mormel]

En compleet vergeten: het is Halloween deze avond of Samhain voor anderen. Ga mijn masker aantrekken, mijn spitvork nemen en vervolgens een rondje maken. 
Ach, als je al bekeken wordt als de dorpszot, dan moet je er maar het beste van maken. 

[knakker]

Naarmate terugvallen vaker voorkomen is het steeds moeilijker jezelf ervan de overtuigen dat het ‘nu echt voorbij is’. Bij mij lag althans steeds sneller de gedachte op de loer: ach, een terugval meer of minder maakt nu ook niet meer uit. Een rock bottom is fijn, omdat je je daarna tegen de bodem van de put kunt afzetten. Maar soms struikel je en val je en krabbel je op en struikel je en val je en krabbel je op tot je op gegeven moment achterom kijkt en denkt verrek ik loop nog steeds rechtop. Die eeuwige schommelingen van je gemoed maken het niet eenvoudiger natuurlijk. Maar kun jij jezelf niet rationeel overrulen? Verstand boven gevoel zetten op sommige vlakken om die golfslag van impulsen te kunnen trotseren.

Die schaamte naar het forum, waarover je vaker spreekt, is totaal niet nodig. We strijden allen dezelfde droeve strijd of hebben die gestreden.

[Mormel]

6 minuten geleden zei knakker:

.... Die eeuwige schommelingen van je gemoed maken het niet eenvoudiger natuurlijk. Maar kun jij jezelf niet rationeel overrulen? Verstand boven gevoel zetten op sommige vlakken om die golfslag van impulsen te kunnen trotseren.

Die schaamte naar het forum, waarover je vaker spreekt, is totaal niet nodig. We strijden allen dezelfde droeve strijd of hebben die gestreden.

Het zou heel leuk zijn als dat kon, maar dat lukt mij niet. Denk dat het ook moeilijk te begrijpen valt voor iemand die er geen ervaring in heeft. De ene dag voelt aan alsof alles voor de wind gaat, iedereen lief is en ik energie voor honderd heb en de volgende dag kan het zijn dat ik niet vooruit te branden ben en ik het liefst heel de wereld zou zien branden. Gelukkig is het niet constant tussen deze twee uitersten maar die dagen zijn er.  
En nu gaat het niet goed maar ik weet dat het over enkele dagen weer anders gaat, alleen zou het fijn zijn als daar eens rust in kwam. Denk wel dat het daarbij belangrijk is dat ik alcohol definitief schrap want dat doet er geen goed aan. 

[renaldo61]

Het is belangrijk uit te maken wat je zelf wilt. Als je denkt niet kunnen te stoppen dan is dat zo. Dan moet je daarmee proberen te leven en een gelegenheidsdrinker te worden. Als je denkt dat alchohol niet goed voor je is of niet de oplossing voor je problemen dan moet je daarmee ook proberen te leven. Er is zoals Knakker het stelt niets verkeerd met proberen te stoppen. Niemand van ons kan bepalen of je de bodem van de put bereikt hebt. Dan is er echter maar een weg en dat is omhoog. 

[knakker]

Ik bedoel met dat rationeel overrulen ook specifiek het besluit om de impulsen die je naar drank doen grijpen te negeren. Dat had ik niet duidelijk erbij gezegd. Dus niet dat je door op een knopje te drukken die stemmingswisselingen kunt uitzetten. Maar drank vergroot de amplitude van die golfslag enorm. Is althans mijn ervaring. Als je met een rationeel besluit om ermee te kappen en vervolgens je domweg aan dat besluit te houden dat eruit kunt krijgen scheelt dat wellicht een stuk. Ja, ik weet dat dit wel heel naïef en simpel klinkt. Maar soms is de praktijk helemaal niet zo weerbarstig als wij denken.

16 uur geleden bewerkt door knakker

[bumperjim]

12 uur geleden zei Mormel:

En natuurlijk is er de welbekende schaamte. Voor mij niet omdat ik terugval, maar wel omdat ik terugval en ondertussen maar berichten blijf plempen op dit forum waardoor ik vaak het gevoel krijg dat mensen denken dat ik het niet ernstig neem en dat ik hun strijd onderschat, terwijl dit voor mij eigenlijk nog de enige communicatie is met de buitenwereld. 
 

Nee, dat is geen enkel probleem, zolang je hier op zoek bent naar motivatie en oplossingen. Het is overduidelijk dat je het ernstig neemt maar met een bipolaire persoonlijkheid is het extra lastig.

Dat doet me terugdenken aan die dame met een multiple persoonlijkheids stoornis een paar jaar geleden. Zij deed haar best om te stoppen en een ander personage in haar hoofd ging 's nachts aan de drank 🤔 Dan gaan alle standaard adviezen hun doel voorbij, dan wordt het echt lastig, werk voor psychiaters.

De sleutel is het ontdekken waarom en wanneer precies je besluit om weer te gaan zuipen. Dat besluit wordt altijd eerder genomen dan je denkt, in je onderbewustzijn. Althans dat denk ik. Maar onderbewust is geen definitief onveranderlijk iets. Het is als schaduw, als je er licht op schijnt wordt het bewust.

Er lopen sporen, als tramrails, en de tram volgt telkens hetzelfde spoor richting alcohol. Totdat het spoor verlegd wordt. Vind het spoor. 

16 uur geleden bewerkt door bumperjim

[Mormel]

@bumperjim: ik vind het nu ergens spijtig dat deze dame niet meer op het forum actief is, denk dat we wel goed hadden kunnen babbelen over onze gemeenschappelijke struggles. 
En terwijl ik zelf nu helemaal down zit kan ik toch niet laten te bedenken hoe vriendelijk jullie allemaal zijn.
Het is al een poosje geleden en ik weet niet meer wie het zei maar deze persoon stelde dat afgekickte alcoholisten de vriendelijkste mensen waren die ze kende; misschien zit er iets van waarheid in, misschien maakt net dat ons zo vatbaar voor die verslaving. 

[Mormel]

Eigenlijk weet ik het niet zo goed nu. Ergens denk ik het op te geven, stoppen met vechten en mij aanmelden voor opname. Maar dan denk ik ook direct aan de zaken die nu wel goed lopen en die ik daarbij weggooi. 
Lastig. 
Nog eens een mooie clip om te zien maar laat me daarbij alsjeblieft niet uitschijnen dat ik al zo diep zit, het is gewoon herkenbaar.

En dan weer bleiten natuurlijk. 🤪
 

15 uur geleden bewerkt door Mormel

[garfield076]

50 minuten geleden zei Mormel:

Eigenlijk weet ik het niet zo goed nu. Ergens denk ik het op te geven, stoppen met vechten en mij aanmelden voor opname. Maar dan denk ik ook direct aan de zaken die nu wel goed lopen en die ik daarbij weggooi. 
Lastig. 
Nog eens een mooie clip om te zien maar laat me daarbij alsjeblieft niet uitschijnen dat ik al zo diep zit, het is gewoon herkenbaar.

En dan weer bleiten natuurlijk. 🤪
 

Niet opgeven, maar hier je verhaal blijven doen. 

[renaldo61]

Van sommige stoornissen weet ik niets of zeer weinig, wat @bumperjim hier aanhaalt van een multiple persoonlijkheids stoornis weet ik niet direct een oplossing of beidde persoonlijkheden proberen te overtuigen te stoppen met alchohol te drinken. Of zoals ze bij de AA er steeds op hameren, als een persoon van een koppel een alcoholverslaving heeft zou ook best de andere persoon binnen de relatie ook stoppen met alcohol te gebruiken. Misschien zie ik de dingen te simpel, maar ik hou van simpele oplossingen. Ik gaf onlangs wel advies aan een begeleidster over een rookverslaving. Wat ik wel zeker weet is dat niemand perfect is en dat we daarmee moeten proberen te leven. Mijn psychiater heeft ook een zwakheid waar ze niet mee te koop loopt, maar ik weet het toevallig. Ze heeft een zwak voor chocolade. 

[lady jane]

2 uur geleden zei Mormel:

ik vind het nu ergens spijtig dat deze dame niet meer op het forum actief is, denk dat we wel goed hadden kunnen babbelen over onze gemeenschappelijke struggles

Ik herinner me deze dame niet eens, maar wel de stemmetjes in mijn eigen hoofd toen ik dronk. Voor mijn gevoel hebben we die allemaal,  mijn japie krekel en mijn gewone menselijke ik. Die kunnen hele gesprekken met veel onrust teweegbrengen, nog steeds wel. Maar over drank gaat het niet meer. Toen ik nog dronk waren die gevechten heel levens echt en japie verloor heel vaak. Zowel vanuit me goed voelen als vanuit opgeven, me zwak voelen en elke tegenslag willen verdoven. Er zat veel angst achter. Moedeloosheid. Me anders(slechter) voelen. Het eerste jaar dat ik niet droog stond was ik bang dat ik dat niet vol zou houden. De stress van omstandigheden bleef groeien en ik zat in een zware depressie. Wat heb ik toen vaak aan de dood gedacht. De bevrijding die dat zou brengen. Ik was wankel @Mormel, maar durfde dat amper uit te spreken, want dan zou ik mensen shockeren en mezelf die uitweg misschien echt gunnen. Maar de verantwoordelijkheid moeder te zijn, gaf ergens ook kracht, al had ik daar niet bewust contact mee. Ik heb leven op de wereld gezet en daar was/ben ik verantwoordelijk voor. Maar ik dronk juist om verantwoordelijkheid te ontlopen en de stress te verdoven. Het 2e jaar keek ik ook vaker naar drank in de winkel. De herfstbok gaf de stemming aan in sombere dagen, de wijn bij dagen dat ik verwennen nodig had en de port het toppunt van luxe. Dat ging vaak omgezet in eten/snoepen/snacken over in die tijd. En nog wel. Maar de angsten zijn weg. Het uitstelgedrag is gebleven. Ik heb afgelopen week weer geleerd dat ik geen persoon ben om mee samen te leven of die graag samen wil leven. Ik gedij het beste in mn uppie. Dwing mezelf wel tot sociale dingen om geen kluizenaar te worden en omdat ik ook weet dat echt alleen zijn en blijven me niet een beter mens maakt. Dit forum helpt me daarbij, als een soort van tussenweg. Het houdt me alert, want terug naar drank wil ik niet meer, nooit! Maar leven wel.