Ik mis Femke, verslaving van ruim 40 jaar.

[Claudius]

5 minuten geleden zei Mormel:

Spijtige van dit forum is, is dat het echt focust op de verslaving. In het dagpact worden soms wat andere onderwerpen aangehaald, maar begrijp wel dat er hier weinig te lezen valt. 

Ten eerste ik geloof moeilijk dat een alchohol probleem zomaar op een, twee, drie verdwijnt. En er zijn mensen zoals @niks en @Spirit die over hun verder leven schrijven. 

Maar de meeste verdwijnen hier even snel weer als bij de AA, zal dus niets vreemd aan zijn. 

En zeker @lady jane praat over allerlei. 

 

[Claudius]

Volgens mij had mijn psychiater me opgegeven, ze heeft het in ieder geval dikwijls genoeg herhaald dat er voorbereidingen moesten zijn voor een opname in een woonzorgcentrum. Die voorbereidingen werden ook getroffen, ik weet nog goed dat ik mee een woonzorgcentrum ging bezoeken. Misschien gelukkig voor mij dat dit veel te veel ging kosten, maar dat waren zorgen voor later, volgens mijn begeleidster. Nog meer gelukkig voor mij, ze wilden me niet door mijn alcoholverleden.

Ik heb nooit erg veel gehad aan mijn opnames en de AA-bijeenkomsten. Oké ik had wel sommige tips. Maar het voornaamste was, ik had misschien wel een probleem, maar niet meer kunnen drinken zou een onmetelijk veel groter probleem zijn. Dacht ik toch.

Toen mijn huidige psychiater me leerde kennen begin september 2021 kon ik nog niet lang terug aan ’t drinken geweest zijn. Ik kwam pas uit een opname van 6 weken en had gedurende die tijd en een tijdje daarna niet gedronken. Maar blijkbaar moet ik toch zwaar genoeg hervallen geweest zijn dat een nieuwe opname zich opdrong. Ik had toen ook erg te kampen van een verliefdheid. Waar mijn psychiater en verpleegster voor openstond. Die verliefdheid was zeker nog niet uit mijn hoofd toen ik begin oktober 2023 terug opgenomen werd. Mijn huidige psychiater had aangestuurd op die opname. Maar ik werd nu niet op haar afdeling opgenomen. Ik vermoed wegens plaatsgebrek op de juiste afdeling. Of anders wou mijn psychiater me toch erg straffen. In ieder geval op die afdeling had ik zeer weinig vrijheid. En een andere verpleger en psychiater. Ik kon over bijna niets praten, er werd buiten wat luiers verversen, zo goed als niets gedaan op die afdeling. Uit pure frustratie van mijn lange opname en uitzichtloos bestaan begon ik weer te drinken bijna zodra ik op weekendverlof mocht. Ik mocht dat trouwens niet meteen. 

Uit die gebeurtenissen gaat mijn huidige psychiater besloten hebben dat ik onverbeterbaar was. 

Maar door haar besluit me desnoods laten op te nemen in een woonzorgcentrum ben ik er toch uit geraakt.