Nieuw gemotiveerd lid

[lady jane]

het leuke kan worden
dat als jij deze droefheid kunt uitzitten
of er misschien zelfs even bij stilstaat juist
er daarna weer blij zijn kan komen.
Immers, alles mag er zijn, maakt jou kompleet.
En eenmaal niet aan drinken meer toegevend, realiseer je
je weer hoe sterk je ook bent en wordt nog. Jij hebt geen drank
nodig om je leven te leven.
Daar word je toch blij van?

[Vocatus]

@Cleo66 @lady janebedankt dames

Ik ga ook niet drinken nu. Maar maakt het moment niet minder op. Maar hier moet ik van leren. Ik voel me zo verdrietig alsof er iets vreselijks gebeurd is. Maar is er niet. Morgen weer koffie en in zon wandelen.

Bedankt dat jullie er even zijn nu. Bah,.,..ff niet lekker. Maar komt goed. 

[Lieke7777]

Hoop dat je lekker  slaapt  straks' laat de swings maar  komen niets mis mee ' ze hoeven  niet  meer  bedekt  te worden . 

 

 

[Quinn]

Het schijnt dat er niks mis is met een keer een flinke jankbui. Ook als het "om niks" lijkt te zijn. Een soort reset.

[bumperjim]

8 uur geleden zei Vocatus:

Ik voel me ineens laatste 45 minuten enorm droevig. Alsof ik in tranen kan barsten

is dat normaal;..veel mood swings? iemand wat leuks te vertellen?

Schrijf een blues! Vlug voordat het weer weg is.  

Een mood swing is net als regen of onweer. Gebeurt gewoon. 

[lady jane]

3 uur geleden zei Quinn:

Het schijnt dat er niks mis is met een keer een flinke jankbui. Ook als het "om niks" lijkt te zijn. Een soort reset.

het reinigt je ziel Quinn.
Ook als het niet onmiddellijk op lijkt te luchten.
Zeker bij mannen als er taboe ligt op huilen.
Ik wilde dat ik het vaker kon.

[Vocatus]

Bedankt allemaal. Ik reageer later wat uitgebreider. Ik voel me *. Komt goed.

[Quinn]

@Vocatus je voelt. 

Dat is iets goeds. Voelen in plaats van verdoofd zijn.

[Vocatus]

Bezig aan het boek "the unexpected joy of being sober".

Wat een enorm goed boek.

"Drinking steals hapiness from tomorrow".

Hij komt bijna uit in het nederlands

[Vocatus]

Bah, kan niet slapen.

1 schaapje, 2 schaapje, 3 schaapje....

Wil wel vroeg opstaan want wordt prachtig wandelweer

[Quinn]

Probeer eens honden te tellen, die zijn veel leuker.

[Vocatus]

27 minuten geleden zei Quinn:

Probeer eens honden te tellen, die zijn veel leuker.

Zal ik volgende keer doen want schaapjes werkt niet.

Heb wel al mn exen weer keer kunnen zien

[Quinn]

Al je exen? Opschepper :O

[Vocatus]

11 minuten geleden zei Quinn:

Al je exen? Opschepper :O

Haha, nou dat wil meer zeggen dat er geeneen wil blijven

[Quinn]

Hmm, ja, je hebt gelijk, kwestie van perspectief. Ik weet eigenlijk niks van jouw situatie. Zin om te vertellen?

[Vocatus]

32 minuten geleden zei Quinn:

Hmm, ja, je hebt gelijk, kwestie van perspectief. Ik weet eigenlijk niks van jouw situatie. Zin om te vertellen?

Zin wel, vooral omdat men dan gerichter adviea kan geven. Alleen ben ik dan bang dat het zo specifiek wordt dat bekenden mij kunnen herkennen.

Echter type ik vanavond wel een beeld. Beetje veel letters voor mn mobiel

[Vocatus]

@Quinn Nou daar komt ie,...mn levensverhaal haha. Het begon allemaal bij mijn geboorte:

Zo’n 2000 jaar geleden was heel Gallië bezet door de soldaten van Caesar, de Romeinse veldheer. Héél Gallië? Nee, een kleine nederzetting in brabant bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers. Daar werd kleine Vocatus geboren.

Van begin af aan werd duidelijk dat ik een zware angststoornis had. Waar angststoornis zich over het algemeen begin te manifesteren begin 20, werd ik als baby al opgenomen in ziekenhuis vanwege angst. Nachten niet slapen, schreeuwen van angst etc. Moeilijk voor mijn ouders. Als kleuter had ik mijn eerste bewuste paniekaanvallen, kan me nog herinneren; zo overmand door paniek. Ik was ook begin en eind tienerjaren rare eend in de bijt,..erg gevoelig, onzeker, te veel aantrekken wat andere mensen van me vonden. Leven was pittig en toen ik 17 jaar was begonnen aan antidepressiva. En tijdens mijn tijd op de universiteit liep het uit de hand. Ik begon erge vorm van pleinvrees te krijgen. Zo erg dat ik een jaar niet mijn huis durfde te verlaten. Toen 6 maanden in kliniek gezeten en hard gewerkt aan mijn pleinvrees en sociale angsten. Studie afgemaakt en gaan werken. Weer op mijn bek gegaan en op nieuw in therapie en trainen. Ging redelijk tot mijn 33 jaar. Toen werkte de antidepressiva niet meer en kwam ik een domme psychiater tegen die mij een verkeerd advies gaf. Lang verhaal kort; uiteindelijk moest ik stoppen met de medicijnen, hel op aarde. Voor 1,5 jaar hel. 1,5 jaar mentale klachten als rare angsten, waanbeelden..maar omdat mijn serotonine balans en overall breinchemie in de war was; ook fysieke klachten. Echt bizar,..van bloed uit anus tot 9 nachten niet slapen (0 uur) en naar paaz. Daarna zwaar haaruitval ineens en paar maanden vreselijke jeuk over lichaam. Ik kan wel door blijven gaan. Ironische is dat mijn originele probleem (pleinvrees) weg was; zelfs in de hel kon ik door bos lopen. Om aan te geven dat je paniekaanvallen kan overwinnen. Oefening baart kunst.

Na 2 jaar hel begon het zich te stabiliseren en probeerde ik te werken. helaas te veel angst op kantoor. Niet zo zeer paniek maar erge spannig. Ik was 100 procent afgekeurd voor de rest van mijn leven (had inmiddels al wat klinieken, paazjes etc achter de rug). Maar ik vind dat als het enigszins mogelijk is, men moet werken. Dus na nieuwe therapie daarnaast begonnen aan medicijnen. Helaas door mijn medische verleden moest ik een zeer oude AD nemen, met veel bijwerkingen. Maar al hoewel menig werkdag voor mij zwaar is, kan ik gewoon werken. 

Het vervelende is dat ik veel angsten overwonnen heb, ..mijn pleinvrees, angst om te sterven en mijn sociale angsten. Maar 1 angst lukt me niet "weg te krijgen". Als ik in een relatie zit krijg ik spanning. Dit houdt in als ik met haar ben;..opgezwollen buik, verkrampte spieren. En door spanning kan ik niet naast mn geliefde in bed liggen (anders slaap ik niet, slaap kan je niet dwingen). Ik denk niets bewust, dus cognitivieve gedragstherapie werkt niet. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Heb alle boeken gelezen, bindingsangst, verlatingsangst,..of wellicht voel ik me niet goed genoeg of kan ik mezelf niet zijn. Geen idee. Maar men heeft geen idee hoe het is om gespannen te zijn bij je geliefde.

Maar toen 2 jaar geleden mijn laatste relatie kapte,..toen dacht ik echt,..fack it. Heb veel van mijn tienerjaren gemist, mijn twintigerjaren, dertigjaren. Heel mn leven gespendeerd om angsten te overwinnen. En goed in geslaagd. En wat heb ik eraan overgehouden? Spanning op mn werk, kan geen relatie vasthouden, dus ook geen gezin, alleen thuis. En oude AD dus elke dag nare bijwerkingen. En toen dacht ik;..hup, vluchten en wijn drinken elke dag. Het is goed; ik geef op.

Maar alcohol lost niets op. Ja je kan er even mee vluchten, maar voor problemen kan je niet vluchten (zijn net boomerangs). Dus nu stoppen met alcohol, dan nog eens proberen uit te zeken of ik echt niet gelukkig kan zijn in een relatie. En ja ik heb vaak spanningen en last van bijwerkingen AD,..maar daar kan ik nogmaals ademhalingsoefeningen voor doen, of wat proberen te doen wat ik nog niet heb gedaan (mindfulness bijv). Nooit opgeven iig en verzuipen in je eigen ellende. les die ik vergeten was.

Ik ga hier en daar wat kort door de bocht, maar je hebt een beeld nu

3 maart 2021 bewerkt door Vocatus

[Fabienne1985]

38 minuten geleden zei Vocatus:

@Quinn Nou daar komt ie,...mn levensverhaal haha. Het begon allemaal bij mijn geboorte:

Zo’n 2000 jaar geleden was heel Gallië bezet door de soldaten van Caesar, de Romeinse veldheer. Héél Gallië? Nee, een kleine nederzetting in brabant bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers. Daar werd kleine Vocatus geboren.

Van begin af aan werd duidelijk dat ik een zware angststoornis had. Waar angststoornis zich over het algemeen begin te manifesteren begin 20, werd ik als baby al opgenomen in ziekenhuis vanwege angst. Nachten niet slapen, schreeuwen van angst etc. Moeilijk voor mijn ouders. Als kleuter had ik mijn eerste bewuste paniekaanvallen, kan me nog herinneren; zo overmand door paniek. Ik was ook begin en eind tienerjaren rare eend in de bijt,..erg gevoelig, onzeker, te veel aantrekken wat andere mensen van me vonden. Leven was pittig en toen ik 17 jaar was begonnen aan antidepressiva. En tijdens mijn tijd op de universiteit liep het uit de hand. Ik begon erge vorm van pleinvrees te krijgen. Zo erg dat ik een jaar niet mijn huis durfde te verlaten. Toen 6 maanden in kliniek gezeten en hard gewerkt aan mijn pleinvrees en sociale angsten. Studie afgemaakt en gaan werken. Weer op mijn bek gegaan en op nieuw in therapie en trainen. Ging redelijk tot mijn 33 jaar. Toen werkte de antidepressiva niet meer en kwam ik een domme psychiater tegen die mij een verkeerd advies gaf. Lang verhaal kort; uiteindelijk moest ik stoppen met de medicijnen, hel op aarde. Voor 1,5 jaar hel. 1,5 jaar mentale klachten als rare angsten, waanbeelden..maar omdat mijn serotonine balans en overall breinchemie in de war was; ook fysieke klachten. Echt bizar,..van bloed uit anus tot 9 nachten niet slapen (0 uur) en naar paaz. Daarna zwaar haaruitval ineens en paar maanden vreselijke jeuk over lichaam. Ik kan wel door blijven gaan. Ironische is dat mijn originele probleem (pleinvrees) weg was; zelfs in de hel kon ik door bos lopen. Om aan te geven dat je paniekaanvallen kan overwinnen. Oefening baart kunst.

Na 2 jaar hel begon het zich te stabiliseren en probeerde ik te werken. helaas te veel angst op kantoor. Niet zo zeer paniek maar erge spannig. Ik was 100 procent afgekeurd voor de rest van mijn leven (had inmiddels al wat klinieken, paazjes etc achter de rug). Maar ik vind dat als het enigszins mogelijk is, men moet werken. Dus na nieuwe therapie daarnaast begonnen aan medicijnen. Helaas door mijn medische verleden moest ik een zeer oude AD nemen, met veel bijwerkingen. Maar al hoewel menig werkdag voor mij zwaar is, kan ik gewoon werken. 

Het vervelende is dat ik veel angsten overwonnen heb, ..mijn pleinvrees, angst om te sterven en mijn sociale angsten. Maar 1 angst lukt me niet "weg te krijgen". Als ik in een relatie zit krijg ik spanning. Dit houdt in als ik met haar ben;..opgezwollen buik, verkrampte spieren. En door spanning kan ik niet naast mn geliefde in bed liggen (anders slaap ik niet, slaap kan je niet dwingen). Ik denk niets bewust, dus cognitivieve gedragstherapie werkt niet. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Heb alle boeken gelezen, bindingsangst, verlatingsangst,..of wellicht voel ik me niet goed genoeg of kan ik mezelf niet zijn. Geen idee. Maar men heeft geen idee hoe het is om gespannen te zijn bij je geliefde.

Maar toen 2 jaar geleden mijn laatste relatie kapte,..toen dacht ik echt,..fack it. Heb veel van mijn tienerjaren gemist, mijn twintigerjaren, dertigjaren. Heel mn leven gespendeerd om angsten te overwinnen. En goed in geslaagd. En wat heb ik eraan overgehouden? Spanning op mn werk, kan geen relatie vasthouden, dus ook geen gezin, alleen thuis. En oude AD dus elke dag nare bijwerkingen. En toen dacht ik;..hup, vluchten en wijn drinken elke dag. Het is goed; ik geef op.

Maar alcohol lost niets op. Ja je kan er even mee vluchten, maar voor problemen kan je niet vluchten (zijn net boomerangs). Dus nu stoppen met alcohol, dan nog eens proberen uit te zeken of ik echt niet gelukkig kan zijn in een relatie. En ja ik heb vaak spanningen en last van bijwerkingen AD,..maar daar kan ik nogmaals ademhalingsoefeningen voor doen, of wat proberen te doen wat ik nog niet heb gedaan (mindfulness bijv). Nooit opgeven iig en verzuipen in je eigen ellende. les die ik vergeten was.

Ik ga hier en daar wat kort door de bocht, maar je hebt een beeld nu

Jeetje wat heb je veel meegemaakt zeg, wat moet dat ontzettend pittig voor je zijn geweest en nog lijkt me. Hoe is je contact met je familie? Heb je ook steun van vrienden bijv? Heb veel respect voor je hoe je de problemen zo aanpakt en nu ook nog er bovenop gestopt bent met alcohol 

[Lieke7777]

Heftig  verhaal  ' als je al 'zolang  bezig  met  alles bent  ' 

Maar je hebt  niet  opgegeven  ' het  maximale  er uit proberen te  halen  .

Probeer  trots  op dit  te zijn en niet te gaan  opnoemen  wat je gemist  hebt  . 

Het gaat er om dat er niet onderschat wordt  wat je hebt  meegemaakt  maar  hoe je er nu  in het nu mee omgaat ..  respect  .

[Quinn]

Dank je wel voor je verhaal @Vocatus. Dat is wel iets meer dan een beetje delen hè, dapper. En heftig, wat een modder om doorheen te waden. Maar man, wat heb je de hele tijd alles aangepakt, niks bij neerleggen, tanden op elkaar en door. Heel veel respect. 

[bumperjim]

Balen  (in plaats van een volledige zin)

Je had het over mindfulness, dat gaat niet je angst wegnemen maar dat gaat meer over hoe ga ik ermee om. Ga je ertegen strijden of ermee leven.

[lady jane]

Nou Vocatus, jij bent er ook zo een die kruis naar kracht krijgt.
Zo oneerlijk wat een mens als lot meekrijgt soms.
Maar een survivor dus ook. Ik hoop dat je ooit gaat terugkijken en
een en ander snappen gaat. Ikzelf ben daar nog niet achter, was
jaren zoekende. Maar je bent hier aangeland. Actief mee aan het
schrijven en lezen. Mindfulness kan zeker mee helpen, al is het
op dat moment symptoom bestrijden en geeft het soulaas om verder
in je leven te gaan. Wie weet wat er nog op je pad gaat komen.

p.s. welke betekenis ken jij jouw nick toe; googlde ingestemd, maar kan die niet duiden zelf?

 

4 maart 2021 bewerkt door lady jane

[Vocatus]

@Fabienne1985 Vrienden raak je veel kwijt als er zaken voordoen die men niet begrijpt. Mijn soms dronken appjes helpen natuurlijk niet. Maar ik heb nog goede vrienden over. Ik heb goed contact met ouders en zus

@Lieke7777 Dank je. Ik ben op sommige zaken ook trots

@Quinn Jij ook bedankt. 

@bumperjim Angst wegnemen kan nooit volledig (wel voor groot deel), maar fysieke manifestaties wel. En ademhaling is daar cruciaal in. Daar moet ik me na deze ontwenningsfase weer even op gaan richten

@lady jane haha ik moest wel grinniken. "kracht naar kruis" is het gezegde (vanwege katholieke geloof). Maar ik neem die van jou mee naar mijn tinder profiel "kruis naar kracht". Mijn nick is de latijnse vertaling voor alcohol. Slaat verder nergens op. Ik had beter vertaling voor nuchter kunnen schrijven. Maar ik kon zo in de haast niets vinden.

Maar ja, ik heb idd erg veel meegemaakt. Maar ik kan erg veel hoor, nu inmiddels. En ik heb ook veel pluspunten bij mijn geboorte meegekregen

Bij de pakken neerzitten heeft geen zin. Ik heb laatste tijd veel zaken gelezen op dit forum en ik zie overeenkomsten tussen het overwinnen van angst en het stoppen met alcohol. Wellicht heeft iemand er iets aan (vergis je echter niet, ook ik val vaak in deze valkuilen):

1.) Zelfmedelijden of het tegenovergestelde zelfhaat komt snel om de hoek kijken. het heeft geen zin. Niemand heeft om deze problematiek gevraagd. En het waarom ik, en waarom nu, en waarom kom ik er niet overheen,...werken anti productief. 

2.) Jezelf uiten is goed. Klagen niet. Klagen lijdt naar mijn bovenstaande punt en werkt niet. Ik zie berichten van mensen op dit forum van jaren geleden die gestopt zijn met alcohol, of ken mensen die angststoornissen overwonnen hebben. En ze hebben gemeen dat ze zeker uitte dat ze baalde en emoties uitte, ..maar tevens meteen een "plan" maakte over wat nu. 

3.) Schaam jezelf niet. Ik kan bovenstaande verhaal hier op dit forum zetten en tegen kennissen vertellen omdat ik me er niet voor schaam. Ik doe mn best. 

4.) Alcohol verergt je problemen. Stoppen is altijd goed. Verwacht echter niet dat de problemen waardoor je dronk dan ineens weg zijn. Ik zie veel mensen dat verwachten. Echter nuchter kan je ze wel beter te lijf gaan

4 maart 2021 bewerkt door Vocatus

[Jeep]

Hoi, wat mij helpt is een doel stellen. Sporten geeft mij altijd veel positieve energie. Een paar jaar geleden de halve marathon gelopen, en in die tijd veel minder met alcohol bezig. Net mezelf opgegeven voor een nieuwe loopgroep en daar ga ik me op richten de komende tijd.

[Vocatus]

@Cleo66zou je mij kunnen helpen?

Ik lees graag boeken omdat het me heeft geholpen en ik er wijzer van word. Maar heel soms snij ik me ook in de vinger en help ik mezelf niet (ff dom voorbeeld;..je moet mij als angststoornisser geen boek laten lezen hoeveel vliegtuigen neerstorten).

Ik heb het boek Verslaafd aan liefde besteld al 4 weken geleden. Maar twijfel om te lezen. Nu zag ik ergens, weet niet meer waar, dat jij het een goed boek vond.

Mijn vraag;..is dit meer een boek voor mensen die constant bevestiging in relatie ndig hebben (dat ben ik niet). of denk je dat mensen met bijv bindingsangst of verlatingsangst ook wat aan dit boek hebben?

alvast bedankt