Mijn verhaal over/ voor mij

[Artemis]

gewoon hartelijk om lachen hoor. het geeft de absurditeit aan. Als klein meisje was echt altijd alles mijn schuld. Wat ik eerder schreef, kinderen leren snel. En nu in dit patroon ruiken mijn collega's mijn deurmat patroon. 

dat moet stoppen. Ik ben geen deurmat, geen pispaal, geen zondebok. 

Ik heb familieopstellingen van Hellinger gedaan. daar heb ik een aantal oude patronen mogen oplossen, maar het lijkt wel of je, als je aan een draadje trek, er steeds meer los komt

Los daarvan: Ik mag toch wel gewoon douchen? Zonder me schuldig te voelen naar de ketel toe 

Hoe is het met de taart trouwens? 

4 mei 2021 bewerkt door Artemis
taalfout en proberen uit te leggen

[Musashi]

Ja aan zo’n opstelling heb ik nu ook wel eens gedacht maar begrijp ik het dan goed dat je dat niet met je familie doet (vb mijn zus) maar echt gewoon met onbekenden die de plaats van je familie innemen? ik hoorde een podcast dus met die schrijfster van ‘de fontein’ en dat je iedereen op z’n plek terug moet kunnen zetten en dat zei me wel wat eigenlijk...maar daarmee alle zondes van de wereld krijgen mmm ja nee dat nu ook weer niet...hoewel ik dus momenteel wel in de flow zit van ‘volledige verantwoordelijkheid’ over alles wat gebeurt in je leven...dus mss zou ik dat in dat opzicht wel aankunnen...dan hebben we het ineens maar allemaal gehad...of zoiets...

ja de taart einde vd maand mogen we een dubbele hè, en dan na juni een van drie hoog!! Ik zet hem alvast voor ons klaar!

 

[Artemis]

Lekkere taart, dank je

Nee ik was onduidelijk. Ik heb aantal familieopstellingen gedaan en ik kreeg niet alle zondes, maar bedoelde dat ik steeds meer wakkerheid kreeg. Meer inzicht in familiepatronen en daarmee ook meer inzicht aan schuldpatronen, oude patronen van voor mijn geboorte. 

Ik zal het bovenste even herschrijven.

Ik deed eerst een opstelling. Inderdaad, niet met jouw  echte familie maar met totaal wildvreemden die jouw familie vertegenwoordigen. Representanten. Familiepatronen zijn als een mobile. Als je één figuur weghaalt raakt het uit evenwicht. Dan moet er een nieuw evenwicht komen. Dat kan je simuleren in een familieopstelling. Op die manier kan je heel oude familie patronen oplossen. Na de eerste opstelling verandert er zoveel ten goede in mijn leven, dat ik meer opstellingen ben gaan doen. Ook werd ik zelf opgesteld voor een ander, wat ook heel helend is voor je eigen leven. 

Dat is jaren terug. maar het is net als bij je leven, het is nooit af. Los je het een probleem op, komt de volgende naar boven. Mijn schuldcomplex heb ik tot nu toe nog niet kunnen oplossen. Ook niet met familieopstelling. Het heeft echter wel een aantal oude patronen opgelost. 

5 mei 2021 bewerkt door Artemis
spelfouten

[Artemis]

dubbel 

4 mei 2021 bewerkt door Artemis

[Musashi]

Deze Moederdag, die bij ons niet ‘de echte’ is (die is pas op 15 aug), wil ik de moeder in mij vieren samen met de volledige vrouw die ik ben. Vanuit de rijkdom die het moederschap me brengt, niet vanuit het gemis en verdriet dat de dochter misschien alleen blijft en het schuldgevoel dat daarmee samen gaat...wel vanuit de kans die ik krijg om me niet alleen als moeder maar als hele vrouw te ontwikkelen...en de kansen en het voorbeeld dat ik daarmee kan geven aan het kind dat mij een moeder maakt. 

9 mei 2021 bewerkt door Musashi

[Artemis]

[Jannigje]

Op 4-5-2021 om 09:02 zei Etty:

Ik ben ook zo'n uitlegger.  Ik bedoel, ik bedoel, dat je niet denkt dat, enz.

hoe gevangen ik zit in het wensdenken van het kind: ik kan het wel voorkomen.  Ik moet.   Ik had het moeten voorkomen.  En nu is het mijn schuld. 

Op 4-5-2021 om 10:18 zei knakker:

 Tegen de klippen op jezelf blijven uitleggen. Wanhopig de vrede overal willen bewaren. 

 

Op 4-5-2021 om 14:21 zei Reacher:

Schuldgevoel? Over werkelijk alles. Mezelf uitleggen: steeds minder (maar nog best vaak). 

 

Op 4-5-2021 om 19:37 zei Cleo66:

Jee wat een herkenning vwb schuld gevoel en verantwoordelijkheden voor werkelijk alles en iedereen.  

En ik altijd maar denken dat ik de enige ben. Of in ieder geval de enige bij wie het zo sterk is.

Uitleggen? Bijna altijd. Niet omdat ik dat wil maar omdat ik vind dat ik dat moet. Eigenlijk is het vaak indirect toestemming vragen aan de ander. (Ik kan volgende week niet want dan moet ik .......... En dan hoop ik dat die ander zegt: nee natuurlijk, dat kan dan niet = ik ga akkoord met je uitleg, je mag je andere afspraak voor laten gaan) 

Schuldgevoel? Heel vaak. 
Me (alleen!) verantwoordelijk voelen voor alles en iedereen? Heel vaak.
Streven naar harmonie? Het iedereen naar de zin proberen te maken? Heel vaak.

Veel te vaak.

 

[Musashi]

@Jannigje

[Musashi]

Omdat @Quinn er naar vroeg zal ik het hier proberen uit te leggen, met de nadruk op proberen...ik wilde er ervoor mss ook wel over schrijven maar wilde niet dat bepaalde personen zouden denken dat het over hen gaat of persoonlijk met iemand te maken heeft...jawel, wel persoonlijk met mij dus...

ik schreef sleutelwoord confrontatie of misschien is conflict beter of een combinatie van beiden confronflict of zoiets...

waar beginnen? Ik denk dat ik van nature een heel spontaan persoon ben...dat is abrupt gestopt in mijn puberteit...vanaf daarna had ik alcohol nodig om terug iets of wat spontaan te zijn/ lijken...

mijn tweede natuur is geworden: confrontatie vermijden, conflict uit de weg gaan, mijn woorden wikken en wegen...en zodra het er uit is denken dat het beter had gemoeten...

elk ‘gesprek’ met de verwekker werd een confrontatie of conflict...een woord dat hij verkeerd vond of een gezichtsuitdrukking die hem niet beviel, het was gewoon wachten op een woede-uitbarsting, hoe hard we dus ook ons best deden om de juiste woorden te gebruiken, om ‘positief’ over te komen, onze mening bij te stellen,...om niet op z’n knopje te duwen...maar dat was dus telkens een maat voor niets, hij vond altijd wel iets (hoe absurd ook) om de volle lading te geven en ‘de schuld’ bij ons te leggen...

wikken en wegen dus als tweede natuur, om conflict uit de weg te gaan...nu nog steeds, ook hier...ik ben bang voor elk woord dat ik misschien wel eens verkeerd zou kunnen zeggen of dat verkeerd geinterpreteerd zou kunnen worden...wat natuurlijk ook wel eens gebeurt...dat is normaal denk ik...maar ik kan er heel moeilijk mee om...altijd als ik net iets geschreven heb, denk ik, ‘wat stom’ of ‘had ik het anders of beter moeten of kunnen zeggen’ of na een reactie twijfel ik of ik het niet anders had moeten bekijken (zoals vb of je asperges nu wel/ niet met look kan eten - dus tot in het belachelijke ja)

als ik dan anderen (niet persoonlijk - niet specifiek - ook in rl) geen enkele rekening zie houden met hoe het op anderen kan overkomen, zie vasthouden aan eigen gelijk, confrontatie of conflict bewust op zoeken, ja dat doet mij pijn...dat kwetst mij...waarom moet ik altijd rekening houden met iedereen en mij aanpassen aan Jan en alleman maar trekken anderen zich daar geen bal van aan?
Zou ik het ook zo willen of net niet? Wil ik dingen kunnen zeggen zonder verder na denken of wil ik gewoon helemaal niets meer zeggen omdat het toch nooit goed is... Is er iets mis met mij en wat dan? Die dingen dus...dan denk ik waarom zou ik dan mezelf hier blootstellen met het risico een schietschijf te worden...waarom?

 

 

11 mei 2021 bewerkt door Musashi

[Quinn]

Een korte reactie en intussen denk ik er verder over na, okay? Sowieso bedankt voor je uitgebreide reactie. Je geeft meerdere dingen aan hier. De eerste is dat je gewoon bent geraakt aan reageren vanuit je tweede, aangeleerde natuur. Dat is niet onlogisch. Het leven vormt je en kneedt je en maakt dat je reacties niet meer die van jou als kleuter zijn. Even nadenken voor je wat zegt, is iets goeds. Maar als dat krampachtige gaat overheersen, is het goed om te kijken in hoeverre deze tweede natuur nog goed voor je is. Werkt het nog? Wat wil je anders doen? En hoe dan wel?

Wat dat betreft is het hier een uitstekende oefenplek. Relatief klein en relatief veilig. Ja, mensen kunnen je raken, ook op een onprettige manier, maar uiteindelijk is dit "maar" een scherm en kun je elk moment weglopen zonder gevolgen. 

Je zegt zelf eigenlijk al dat je balans wilt zoeken. Niet alles maar zeggen, maar ook niet steeds stil blijven. Balans.

Ik denk dat, zolang jij een ander niet wilt kwetsen, er niets mis mee is om te zeggen wat je denkt. Dat hoeft niet altijd, niet alles is altijd je tijd waard, maar zolang jij voor jezelf kunt verantwoorden wat je zegt en weet dat je motieven zuiver zijn, kun je feitelijk niets verkeerds zeggen.

Een ander kan het wel verkeerd opvatten, dat kan letterlijk met alles. Dan kun je aangeven wat je bedoelt, sorry zeggen zelfs, aangeven wat je dreef om te zeggen wat je zei.

Wil de ander er dan nog niet aan, dan ligt het aan de ander.

Oefen @Musashi want van oefenen word je beter in wat je dan ook doet.

het was meteen een lang antwoord.

[Bob]

Ik heb nog niet veel op je berichten gereageerd maar heb ze wel steeds met belangstelling gelezen. Vooral wat je nu schrijft vind ik erg waardevol en goed beschreven. Wat je hiermee ook beoefent is jezelf en je omgeving van een afstandje bekijken en analyseren. Inclusief je eigen gedrag en dat van anderen. Jij bent niet je gedachten maar je hebt ze (1) en kunt ze zelf waarnemen en misschien relativeren. Net zoals je de gedachten en de uitingen van andere mensen van een afstandje kunt beschouwen en je daarbij realiseren dat die mensen ook hun al of niet bewuste beweegredenen hebben om op dat moment zo te doen als ze doen.

Quinn noemt dit forum terecht een uitstekende oefenplek. Ga er ook af en toe maar eens naar kijken alsof je op een heuveltje in de buurt bent gaan zitten om rustig te kunnen bestuderen hoe iedereen daar beneden door elkaar heen krioelt, roept en elkaar koestert of de les leest. Heel menselijk allemaal.

Voetnoot:
(1) uit: Eckhart Tolle, "De kracht van het NU"

11 mei 2021 bewerkt door Bob
Voetnoot toegevoegd

[Musashi]

Dank jullie @Quinn @Bob voor jullie waardevolle woorden. Ik laat ze nog even verder binnenkomen...maar wou alvast laten weten dat ik het heel hard apprecieer! 

[Musashi]

Chance toch dat Nina Mouton ook aan me denkt vandaag...ook dat helpt!

[Artemis]

Ik heb je gelezen @Musashi en ook de reacties van @Bob en @Quinn 

mijn eerste reactie: is het toeval of is het omdat we exact even lang van de drank af zijn dat jij vaak schrijft waar ik in zit. Ook nu weer. Ook met je quote, dank je wel daarvoor. Dus mijn reactie nu is herkenning. Als ik mijn hersens weer op orde heb kom ik er op terug. 

Oefenen oefenen oefenen, in yoga termen, Practise Practise Practise, and all will be allright. (hangt op mijn whiteboard.) 

Daar is het forum een goede voor 

11 mei 2021 bewerkt door Artemis
weer een typefout

[Artemis]

11 mei 2021 bewerkt door Artemis

[bumperjim]

4 uur geleden zei Musashi:

of na een reactie twijfel ik of ik het niet anders had moeten bekijken (zoals vb of je asperges nu wel/ niet met look kan eten - dus tot in het belachelijke ja)

 

 Nee maar das nu precies 1 van de weinige zekerheden in het leven  

Maar ik herken dit wel. Toch ben ik een stuk veranderd sinds een aantal jaren. Ik kwets met enige regelmaat mensen (om precies te zijn: de Stier en de Vlinder) en ik heb ontdekt dat je mensen beter leert kennen en begrijpen als je ze eens kwetst dan als je jezelf altijd maar censureert. Het is geen schande om af en toe sorry te zeggen als iemand gekwetst is. Soms is de aanleiding onbegrijpelijk, legt degene dat uit dan gaat er ofwel een wereld open, ofwel de ander blijkt bijzonder lange tenen of een perverse fantasie te hebben, maar in alle gevallen gebeurt er wat in de relatie.

Papa heeft in huis het recht om af en toe moe te zijn en daardoor geïrriteerd, of om minder fijngevoelig te zijn dan een vrouw  althans dat krijg ik er dagelijks ingehamerd, ik wil het wel aannemen maar dan ga ik het soms ook als excuus misbruiken.

Ik heb met Vlinder dagelijks schijn-ruzies, waar de kwetsgrenzen worden opgezocht. Cq, gigantisch overschreden (vooral door haar  ) Zoals puppies leren van schijn-gevechten.

Mondeling gaat het me nu goed af. Het overkomt me nog wel soms dat ik wat schrijf in een delicate situatie (naar een klant of zo), niet direkt een reactie krijg en dan gaat 's nachts de paniekmachine draaien: heb ik het niet faliekant fout geschreven?

Dan liever bellen dus  

11 mei 2021 bewerkt door bumperjim

[Musashi]

Ik mijmer wat verder over:

- wat Quinn zei: wat wil je anders doen en wel hoe dan?  ik wil m’n eigen natuur terug zijn, niet m’n tweede natuur...die helpt me niet meer maar belemmert me. Maar hoe dan hè? Doorslagen in de tegenovergestelde richting is het ook niet, ik ben Idd geen kleuter meer. Ik weet nog niet waar de grens ligt en vind nog te weinig onderscheid wat wel en wat niet, wat goed is en wat niet,... het is alles of niks precies...alles overboord of alles behouden...maar dat gaat dus niet...het hele onderzoek duurt (te) lang en is (te) moeilijk...

- wat Bob zei: sit back and watch, ik leer het nu voor/ bij mezelf: m’n gedachten en denkpatronen observeren zonder er automatisch naar te handelen. Bij anderen is nog een stap verder...ik kan echt heel slecht mensen inschatten...mijn mensenkennis is ver te zoeken...ik zet iedereen op een voetstuk...nog werk aan de winkel dus...

- wat Bumperjim zei: je kan nog altijd sorry zeggen en zo de relatie verdiepen...daar knelt precies het schoentje...hij heeft nooit sorry gezegd,...en meer en meer lijkt het er op dat hij dat ook nooit zal doen...dat moesten wij doen voor iets waarvan we niet begrepen wat we fout hadden gedaan...dat moeten wij nu doen omdat we onszelf willen beschermen...ik maak mezelf altijd klein en incasseer om de confrontatie/ conflict uit de weg te gaan...ik zeg constant sorry, voor alles, voor niks...voor alles wat ik doe of niet doe, omdat ik besta? 

mijmeren en huilen lopen door en over elkaar heen...

11 mei 2021 bewerkt door Musashi

[Jannigje]

6 uur geleden zei Musashi:

mijn tweede natuur is geworden: confrontatie vermijden, conflict uit de weg gaan, mijn woorden wikken en wegen...en zodra het er uit is denken dat het beter had gemoeten...

Dit had ik ook kunnen schrijven. 

6 uur geleden zei Musashi:

wikken en wegen dus als tweede natuur, om conflict uit de weg te gaan...nu nog steeds, ook hier...ik ben bang voor elk woord dat ik misschien wel eens verkeerd zou kunnen zeggen of dat verkeerd geinterpreteerd zou kunnen worden.

Vreselijk vind ik dat, ik voel me vaak een bang klein kind dat pas opgelucht adem durft te halen als wat ik zeg/mail/app goed wordt ontvangen. 

6 uur geleden zei Musashi:

waarom moet ik altijd rekening houden met iedereen en mij aanpassen aan Jan en alleman maar trekken anderen zich daar geen bal van aan?

Dit herken ik ook. Als ik zo’n bui heb moet ik voor mijzelf oppassen dat ik niet in de slachtofferrol schiet. Het Calimero effect al ik maar zeggen. Maar ergerlijk blijft het.  

6 uur geleden zei Quinn:

maar zolang jij voor jezelf kunt verantwoorden wat je zegt en weet dat je motieven zuiver zijn, kun je feitelijk niets verkeerds zeggen.

Daar heb je helemaal heling in, en toch... en toch..... Angst weerhoudt me toch vaak. Het stomme, of misschien juist niet, is dan regelmatig dat ik, mijn woorden wegend, dingen zeg die niet echt kloppen. Ik werk mezelf nog wel eens in de nesten met mijn let-op-mijn-woorden gehannis.

3 uur geleden zei Cleo66:

Ik wil zo ontzettend graag aardig gevonden worden , maar heb ook vreselijk veel behoefte om mijn stem te laten horen . 

Ja precies, allebei die dingen. Ik herinner mij dat ik als meisje van 13 zo graag wilde dat mijn zus van me hield, mij aardig vond dat ik daarom mijn mond hield bij een aantal dingen die zij deed die ik écht niet goed vond. Ik bracht mijzelf ook dan weer in menig onmogelijke positie, en ik voelde me dan ook nog medeplichtig.

2 uur geleden zei bumperjim:

Ik kwets met enige regelmaat mensen (om precies te zijn: de Stier en de Vlinder) en ik heb ontdekt dat je mensen beter leert kennen en begrijpen als je ze eens kwetst dan als je jezelf altijd maar censureert

Ik benijd je hier om, dat klinkt misschien gek, maar het geeft uiteindelijk ruimte denk ik. Veel minder krampachtigheid. 
 

Zo maar wat reacties die in me opkomen. 

[Quinn]

40 minuten geleden zei Musashi:

hij heeft nooit sorry gezegd

Dat gaat ie ook nooit doen. Die sorry komt er gewoon niet. En op het gevaar af dat ik nou een grens over ga... die sorry, die mag je aan jezelf geven. Een sorry voor al die eisen die je aan jezelf hebt gesteld. Een sorry voor al die tijd die je bent blijven investeren in het proberen een relatie te kunnen krijgen met die man. Een sorry aan jezelf, voor dat je niet eerder hebt gezien dat je zoveel meer waard bent.

En daarna een vergeven van jezelf. Omdat je altijd je best hebt gedaan om het goed te doen. En omdat je steeds nog verder leert en ontwikkelt en jezelf steeds beter leert kennen.

als ik me bemoei met dingen die me niets aangaan, zeg het, dan haal ik het meteen weg.

11 mei 2021 bewerkt door Quinn
toevoeging

[Jannigje]

Je richt je tot @Musashi, maar ik voel me (ook) aangesproken. 
Sorry aan/voor mijzelf

En vooral het vergeven van mijzelf. Dat is nog wel een punt voor mij. 
 

[Quinn]

Ik wil heus niet zeggen dat ik dit zelf zo goed doe. Je weet toch, those who can't, teach.

[bumperjim]

Mooi, @Quinn's antwoord.

Sorry zeggen en klein maken is een manier van leven, een coping strategy. Het is niet iets belachelijks, iets waarvoor je jezelf eens temeer zou moeten afwijzen als een Calimero. Het is wat het is.

Maar je kan besluiten om je eigen gevoelens wat minder opzij te zetten. Te luisteren naar jezelf en niet mee te gaan naar (welk eiland was het alweer?) als je daar echt geen trek in hebt. 

[Musashi]

Ja @bumperjimje kan niet zeggen dat ik niet ah oefenen ben hè ;-) ook de cursus t-sommelier hoort daarbij...het is voor mezelf...een sorry mss ook wel..dat ik niet eerder naar mezelf luisterde...het begin is er zeker wel, het zaadje is geplant...maar daarmee is er nog geen boom natuurlijk...veel aandacht en liefde moet ik ze nu nog geven om te groeien...blijven oefenen Musashi, blijven oefenen!

[Quinn]

Voor jou, voor de lekker. De smoothiebowl!

 

75 g diepvries doosjevol bessen en bramen

150 g koelverse yoghurt kokos ongezoet

1 el kraanwater

2 passievruchten

30 g blauwe bessen

1 el zongerijpte granaatappelpitjes

[Musashi]

Op de bus alvast 2 pakjes Skittles opgefret...het was wel fruitsmaak, dat telt ook wel, heb ik beslist