Even voorstellen Myle

[Smaragd]

Lieve @Myle heel erg knap dat je zo een lange reis hebt gemaakt met het ov!! Lijkt mij best spannend, zo een verre reis. Je mag en kan heel trots op jezelf zijn! 

[Lika]

2 uur geleden zei Jopie:

Schaamte en complimenten: externe prikkels, geen interne. Waarbij, in mijn beleving, complimenten de meest onderschatte kleinhouders zijn. Drugs pur sang. 

Yes!!!!

[Manou]

Ik snap niet helemaal waarom complimenten kleinhouders zijn?

[Smaragd]

2 minuten geleden zei Manou:

Ik snap niet helemaal waarom complimenten kleinhouders zijn?

Ik dacht dat het aan mij lag, want ik snap het ook niet.

Nu betrok ik het op mezelf omdat ik een Myle een compliment gaf en dat ik haar daarmee klein houdt. Ben blij dat jij het vraagt @Manou Durfde het zelf niet te vragen.

[Manou]

@Smaragd dan wachten wij vol smart op het antwoord 

[bumperjim]

10 minuten geleden zei Smaragd:

Ik dacht dat het aan mij lag, want ik snap het ook niet.

Nu betrok ik het op mezelf omdat ik een Myle een compliment gaf en dat ik haar daarmee klein houdt. Ben blij dat jij het vraagt @Manou Durfde het zelf niet te vragen.

"Heel erg knap dat je zo'n lange reis hebt gemaakt" als ik dat tegen jou zeg Smaragd als je ff heen en weer naar (weetikhet) Maastricht bent geweest, hoe komt dat over?

Als ik zoiets tegen mn dochter van 15 zeg is het slaande ruzie  

3 november 2019 bewerkt door bumperjim

[Manou]

Mijn dochter van 21 vind het wel fijn als ik zeg dat ze iets goed doet.Kan nogal verschillend zijn kennelijk.

[bumperjim]

Niet helemaal hetzelfde hè. 

"Héél knap..." 

3 november 2019 bewerkt door bumperjim

[Smaragd]

Denk dat het dan voor iedereen anders werkt Jim. Voor iemand met dissociatie kan het zeker een uitdaging zijn. Maar goed kan niet voor Myle spreken, ze is ook niet jouw dochter of de mijne idd haha. Ik heb zelf heel lang last gehad van derealisatie en angst- paniekstoornis. Dan ver reizen, was een hele uitdaging, die ik ook liever uit de wegging. Vermijden. Dan uren met een trein of in mijn geval met een vliegtuig. De complimenten door het wel weer aan te gaan, deden mij degelijk wel goed. Zo ben ik er wel bovenop gekomen. Vertrouwen opbouwen. Maar misschien wordt het wel anders bedoeld en daar was ik benieuwd naar, vroeg ik mij af. Complimenten houden mij juist niet klein, ik groei erdoor. Maar komt ook omdat ik een pleaser ben, zal het mee te maken hebben. Heb bevestiging nodig soms. Kritiek en felheid kan mij onderuit halen. Is anders dan kritisch opbouwende feedback natuurlijk.

[bumperjim]

Ja ongetwijfeld leest iedereen het anders. Ik weet wel dat het uit een goed hart kwam  

[lady jane]

Ik ben blij met hoe jopie het verwoordt want ik snapte nooit waarom ik zo snel kompimenten wantrouw.
Bij mij in het team zit een vrouw die slechter en slechter wordt. 2 anderen zeggen; je moet haar de hemel inprijzen
want dat helpt tegen haar onzekerheid. Maar ze wordt helemaal niet beter bij al die komplimenten, integendeel.
Ik vraag me altijd af of ze (onbewust) voelt dat die komplimenten haar eigenlijk kleineren i.p.v. goed doen.
Kinderen zijn vaak eerlijker. Kleintjes gedijen waarschijnlijk goed op komplimenten maar een iets slimmer kind
zei ooit tegen zijn vader; je moet stoppen met altijd maar komplimenten want ik vertrouw je niet meer. Ik weet heel goed wanneer ik iets fout doe
en meestal als ik iets goed doe dan wil ik daar geen kompliment voor, dat doe je bij anderen ook niet. Alleen als ik na heel veel oefenen ineens iets kan
dan klopt het voor mij. Ik was onder de indruk van dat filmpje.
In de hulpverlening zie je het soms ook, en heel veel mensen beginnen altijd eerst met een kompliment (voor ze soms alsnog kritiek leveren),
 

[Penny]

Ik begrijp wel dat een compliment juist de angst voed? Als iemand bang is om te reizen en je geeft nadien een compliment, zegt dat eigenlijk dat de angst terecht was? Net als dat ze zeggen dat je een hond niet moet knuffelen als die bang is, dan zeg je juist dat die angst gegrond is. Voordat iemand erover valt; ik wil hiermee niet een hond gelijk stellen aan een mens! 

[Smaragd]

Bedoelde het iig niet betuttelend. 

Idd je kunt het op allerlei manieren opvatten.

krijg liever een compliment dan een sneer. Is ook persoonlijk ja. 

[bumperjim]

In een situatie van dissociatie, angst/paniek kan het inderdaad heel knap zijn om toch te gaan reizen, daar heb ik geen idee van. 

Sprak hij vanuit de economy class  

[Smaragd]

3 minuten geleden zei lady jane:

In de hulpverlening zie je het soms ook, en heel veel mensen beginnen altijd eerst met een kompliment (voor ze soms alsnog kritiek leveren),
 

Bij ons juist eerder andersom. Net zoals bij een goed slecht nieuws gesprek.

Snap trouwens wel jouw voorbeeld. Dan kan het alleen maar complimenteren ook zijn werking missen en gaat het alleen maar slechter met iemand(bv functioneren) Dan maar beter benoemen hoe het wel anders kan.

Dan is wel de manier bepalend of  opbouwend en constructief is.

Maar goed het werkt voor iedereen anders gelukkig maar.

 

[Meisjeamsterdam]

Ik snap de discussie over complimenten; ik had nooit gedacht dat ik het eng zou vinden om in mijn eigen huis te slapen als iemand die al 20 jaar op zichzelf woont, maar door mijn nachtmerries en angsten is dat nu wel wat de werkelijkheid is en kan ik het maar heel geleidelijk opbouwen en ben ik zeker gevoelig als iemand zou zeggen dat 'het niets voorstelt of dat ik me aanstel', ik vind een compliment vanuit begrip juist fijn. 

[Penny]

Zeggen dat het niks voorstelt of dat je je aanstelt is natuurlijk ook niet best. Ik zou dan bv zeggen; wat naar dat je je zo voelde, fijn dat het nu wel lukt.

[lady jane]

Maar nu weet je zelf dus ook dat je het kompliment verdient MA
net als het reizen bij Myle een kompliment verdient.
Maar zomaar altijd komnplimenteren, meer als gewoonte, dat
klopt toch gewoon niet. Een sneer geven is weer het andere uiterste, maar
eerlijk zeggen als iets beter kan/moet of een tip geven hoe (als dat wenselijk is)
maar ook opbouwende kritiek durven geven, is in mijn ogen eerlijker.
Als ik dan van diezelfde persoon een kompliment krijg, weet ik dat die ook klopt.
En natuurlijk mag iedereen er anders mee omgaan en nodig hebben.
Maar goed ik was dus blij dat woord kleineren te lezen, want dat aspect
had ik zelf als vernederend benoemd. Is ook iets dergelijks.

[Manou]

21 minuten geleden zei bumperjim:

Niet helemaal hetzelfde hè. 

"Héél knap..." 

Ik zie wat je bedoeld!

[Smaragd]

Zo bedoelde ik het idd ook @Meisjeamsterdam

Zal nog eens een compliment geven pffffff haha nee grapje. Wel interessant dit, stond er niet eens bij stil dat het ook anders opgepakt kon worden. Leerzaam dit forum  en ik blijf gewoon complimenteren  Althans mezelf zijn en blijven, kan niet geforceerd bepalen of iets wel of niet goed is. Dan ga ik nep worden en dat is ook niet goed. 

Benieuwd hoe @Myle dit zelf opvat, misschien nog wel het belangrijkste. 

 

[Penny]

Ja, leuk he @Smaragd we zitten hier gewoon gezellig van gedachten te wisselen. Ik geniet hier wel echt van. En iedereen is en mag ook anders denken/zijn.

[Smaragd]

Blijf het heeeeeeel knap vinden van @Myle dat ze die reis naar haar pleegouders heeft gemaakt en ook heel knap dat ze eerlijk was over die wodka in die Spa fles. Meen ik echt. Is moed voor nodig. Kijk als ze alsnog die wodka wel heeft opgedronken dan vind ik dat niet knap!! Zo ben ik dan ook wel weer. Heb ook een bepaalde band met Myle. Misschien komt het ook wel daardoor. Weet het niet. Ze had ook gewoon weer thuis kunnen blijven. Toch heel knap dat ze gegaan is. Wel interessant idd. En fijn dat het kan hier.

Fijne avond en @Myle wanneer ga je weer terug naar huis?

[Smaragd]

Dat bovenstaande stuk is geschreven door Karla. Had al zo een vermoeden. Haar motivatie heb ik gequote. Het zal wel idd. Gaat mij idd meer om @Myle 

Snap denk ik wel wat je bedoelt @Jopie maar dan lees ik Karla hmm ga verder slapen.

 

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

[bumperjim]

Als ik maar 1 been had en ik liep 1 km hard met krukken, en iemand haalde het in zn hoofd om te zeggen heel knap, dan zou ik zeggen hou dat maar lekker voor je totdat ik op krukken een marathon loop.

Ik hou persoonlijk niet zo van complimenten tenzij ik het zelf ook vreselijk knap vind wat ik doe. Is maar heel zelden  

[Myle]

Wou, ik ben een beetje omvergeslagen door alle reacties. Lijkt alsof het veel discussie oproept maar ik lees zoveel waardevolle dingen erin. Zou eigenlijk iedereen persoonlijk willen bedanken maar ik weet niet waar ik dan moet beginnen of eindigen. Maar ik ben weer terug, sinds 3 uur ongeveer.

Mijn weekeind was over all heel fijn. En waardevol, liefdevol en hoopvol. Begripvol.

Net als zij met het nieuwe huis had ik het gevoel dat ik (ook) iets anders wil. Ze hadden telefonisch aangegeven dat ik daar mocht drinken als ik wilde, als dat de stap zou verlagen om uiteindelijk eens te komen. Dat verlaagde de drempel om, hoe waardeloos ik me gisterochtend ook voelde niet of juist vooral wel te komen. Maar het bezorgde me een idee dat ik wilde bewijzen dat ik dat echt niet zou doen. Niet de voorraad die van hen is sowieso. Dat leidde ertoe dat ik in de laatste paar minuten voor ik vertrok een flesje spa vulde. 

De hele zaterdag was goed. Ik werd zo warm ontvangen. Ik kreeg een rondleiding in het nieuwe huis en we zijn gaan wandelen. We hebben bijgepraat en zijn wat tv gaan kijken 's avonds in een vrij donkere woonkamer (vanwege nachtdienst van mijn pleegvader) en dronken thee. Tussendoor zocht ik met mams dingen uit die ze hadden bewaard van mij. Kinderboeken, tekeningen, een scrapbook etc etc. 

Maar toen ze naar bed ging was ik klaarwakker en raakte ik in paniek. ik beloofde halfachtig dat ik het wel zou redden. Dat halfachtige zag ze en ze is naar bed gegaan zonder uitvragen, regels, afspraken. 

Op dat punt dacht ik al aan die fles in mijn tas. (en aan de flessen wijn die daar in de voorraadkast stonden, voor het grijpen). De hele dag had ik gewacht op het moment dat een van hen me zou vragen of ik zelf alcohol had meegenomen of op wat voor vraag die daar in de buurt kon komen. Zodat ze me een hele preek konden geven. Maar nee. Ze hielden zich aan een soort stille code leek het.

En dat maakte voor mij het verschil tussen Ok, ik weet dat die fles vannacht of zelfs door de dag heen eraan gaat lastiger. En daarbij: Die flessen in jullie voorraadkast? En ik heb tot ? 4/5 uur getwijfeld. Ik maakte mezelf op een moment wijs dat het water was. En toen ben ik gaan proberen te slapen. Lukte niet. Chatten met 113 was ik ook mee klaar. 

En in een wanhoopspoging heb ik nog even gebeld met de nachtdienst van hier, die vertelde me vrij abrubt dat zij me niet kon helpen van zo'n afstand. Oké, prima maar toch.

En toen voelde ik me net een baby. Ik wilde nog drinken maar ik plaatste hier een bericht. En heb de meegenomen alcohol weggedaan. Ik heb bij mijn pleegmam aan de deur geklopt en uitgelegd wat er was. Ze zag vooral angst en ik was erg "buiten mezelf" zei ze vandaag, maar ik herinner me het wel. Ik ben uiteindelijk rond 7 uur diep in slaap gevallen terwijl mijn pleegmam mijn hand naast me vasthield. 

Vandaag kon ik er weer een beetje tegen en zijn we naar een stad geweest waar we vaak samen kwamen. Veel indrukken want ik was er al zo'n 7 jaar niet meer geweest. Sommige dingen compleet veranderd en sommige herken ik nog aan de tegels op de grond, van toen ik klein was. Die buurt, die regio. Dat wat ik ken(de) gaf iets nostalgisch. 

De terugreis afgelopen avond was ontzettend uitputtend. Ik kon de stationtrappen bijna niet zien en was bang flat face 8 of 10 meter lager op dat harde beton neer te komen. Maar ik ben weer hier. Veilig en wel. Ik hoop dat ik dat laat voortbestaan. 

En ehm. Ik neem het compleet niemand kwalijk als 'ie dit halve boek niet wil doorlezen.