Ik schrijf dat ook best vaak Vino.
Toen ik net gestopt was zat ik in de"ik wil niet meer-modus.
Dat bracht fitter worden, trots zijn, euforisch zelfs een poosje.
En toen ik later in moeilijke fases zat, crisis soms zelgs, was het: ik mag niet.
Ik wilde persé geen terugval dus kon me ook geen uitglijder permitteren, en bleef
in die fase op wilskracht droog.
Daarna volgde de fase waar ik nu nog in zit: godzijdank ik HOEF niet meer.
Het voegt niets toe, ik ben tevreden met hoe ik nu leef, drank mis ik echt nooit meer
en ik realiseer me dat ik zoals, ik met drinken bezig was, echt vast zat in de behoefte aan %
het ging al lang niet meer om drinken om gezelligheid, smaak of sfeer.
En die heb ik nu wel weer en daar houd ik van, net als weer, of eindelijk, van mezelf zoals ik ben.