Zelf kook ik nooit met alcohol, maar ik beschouw mezelf nog steeds als een serieuze gestopte drinker.
En toch ooit een kersenbonbon op. En ongeveer 1 x per jaar als ik een grote pan soep maak doe ik
daar wel eens zo'n kant en klaar kaasfondue pak in voor de smaak die dat geeft aan blijv. bloemkool/broccolisoep.
Daar merk ik overerigens niets van.
Maar in de loop der jaren heb ik serieuze stopppers ook wel angstig gezien voor zoiets. Niet uit paranoia, maar
om de controle te houden. Sommigen ervaren alcohol wel als een vorm van allergisch (geworden) zijn.
Gelukkig zijn we volwassen genoeg om ermee om te gaan zoals bij onszelf past. Alles wat helpt om nuchter
te blijven is oké toch? Overigens vind ik je omschrijving hierboven wel erg leuk omschreven Penny, en dat brengt me
meteen bij de achterliggende angst die ikzelf onbewust nog wel koester; mijn onmatigheid is er nog steeds volop.
Bij eten ben ik daar alerter op dan bij drank, want dat speelt al jaren niet meer voor me. Maar zoals ik een hele zak
schuimpjes leeg kan vreten, omdat ik na een paar, steeds weer die zak tevoorschijn haal, zo sjoemelde ik ooit
ook met drank. Dus als ik echt weer toe zou geven aan een beetje (matig? sociaal???) wie zegt mij dat dat niet begint
bij een lekker gerecht met drank erin. Het kan, ook onbewust, triggeren, of naar meer smaken, of de omstandigheden
doen dat dan, naar meer smaken? Ik heb geen garanties, voor niets eigenlijk. Dus ik blijf een beetje alert, voor mezelf dus.