Musashi

Hoewel ik me zeker bewust ben van het belang van eigen Mindset (hoe je zelf denkt kleurt je wereld) blijf ik het er Idd heel moeilijk mee hebben om er op gewezen te worden dat je altijd zelf een keuze hebt. Ik ben wel bevooroordeeld hierin, dat weet ik. Dat komt omdat ‘de verwekker’ het ‘positief denken’ er in probeerde te drammen en dat botst op heel veel weerstand vaak. Zoals jullie weten heeft hij een vers kind gekregen. Nu blijft hij roepen tegen familie hoe fantastisch het leven is. Wel dat wekt weerzin op bij zijn broer en schoonzus die hun jongstgeborene op 30-jarige leeftijd verloren zijn aan kanker. Dan kan je zeggen dat ze het mooie vergeten maar die pijn blijft er voor hen altijd, hoe mooi de vogels ook fluiten en hoe fleurig de bloemen ook bloeien…als je geen verdriet of pijn meer voelt, is volgens mij ook al ‘het mooie’ fake. Het is er gewoon allebei hoor, het een sluit het andere niet uit, maar versterkt het net. Door het slechte wordt het goede goed. Maar dat het goede goed is betekent niet dat het slechte niet bestaat.

Ik denk ook niet dat je een depressie ‘nodig’ hebt om zoiets ook gewoon zwaar k* te vinden. Toen ik nog ging werken waren er twee bushaltes waar ik gebruik van maakte, afhankelijk van praktische dingen gebruikte ik dan de ene of de andere om op te stappen. Wanneer ik dan ‘s avonds me vergiste en aan de verkeerde halte afstapte en nog verder/ terug moest om m’n fiets te halen, gebeurde dat ook de hele weg al vloekend hoor…niks leuks aan dan hoor…gewoon k* kan toch ook? Het leven is geen ponykamp.

Pff hier ook een vol sinterklaasweekend achter de rug. Voor de kleine is het wel leuk natuurlijk en voor mij ook om het vanuit haar ogen te zien…maar voor mezelf? pfff…een voorbode voor de feestdagen…familiefeesten met teveel eten en te veel drank. Vooral langs mijn kant van de familie dan…mijn conclusie is dat ik hoop dat Corona er een stokje tussen steekt (stiekem dan hè) want vind het dus oervervelend om iedereen maar dronken te zien worden en op den duur geen zinnige conversatie meer te kunnen voeren, de herhalingen, door elkaar heen praten, de decibels die luider en luider worden…langs ene kant denk ik dat ik drank zal nodig hebben om het iets of wat ook zelf leuk te hebben (meedoen) anderzijds is mijn weerzin ook wel weer wat groter geworden en denk ik neih dat wil ik eigenlijk gewoon echt niet meer… alcoholvrije martini als aperitief viel nog wel mee, witte 0% wijn smaakt al beter dan rode maar al bij al niet geschikt voor een winters diner…dan nog liever de 0.0 Leffe maar helemaal fijn vind ik bier ook niet bij eten… Bah beih pfff, direct maar een lekker bad nemen…

Donder maak van het licht geen onweer Aub. Ik kan heus denken wat ik wil terwijl iedereen zegt en wenst wat hij/ zij wil hoor. Alle nieuwe leven is een geschenk. Ik wil dat zeker niet vergiftigen en ik zou hopen jij ook niet. Overmorgen bevalt mijn schoonzus. Een geplande keizersnede. Daar mag ik ook het mijne van denken maar dat verandert niets. Het leven draait door of je het nu zelf doet of niet. Ik beweeg en ga door op mijn pad. Jij kan dat ook, veranderen. Maar dan echt en niet alleen van roepnaam. Want dat is wat we doen als mens, als levend wezen. Groeien en oud worden. Jij kiest hoe. voor jou en gefeliciteerd @niks met inimina.

Het proces dat je beschrijft, is, zoals onze stopdatum, heel gelijklopend. Ook bij mij dit jaar een helingsproces ah doorlopen, self care staat centraal. En Idd meer ‘confrontaties’/ ruzie met mijn partner omdat ik mezelf centraler plaats en niet als een voetveeg steeds plat op de buik gaan liggen. Beter en meer mijn grenzen stellen. Alleen de manier waarop tja, daar is nog veel verbetering mogelijk. Hier val ik heel gemakkelijk in oude patronen. Ik vind het heel moeilijk om op een gezonde en ‘normale’ manier te reageren in zo’n situaties waar ik merk dat ik mijn grens moet bewaken. Het kind in mij wordt dan getriggerd en angst, woede en verdriet komen dan snel naar boven, niet in hun mooiste gedaante. Hoe ik hier een goede uiting aan geef om duidelijk te kunnen maken aan mijn omgeving dat vaak ‘oude pijn’ op zo’n moment naar boven komt, ja dat is mijn echte leerschool momenteel. Work in progress…

Dank je @Bob ik vind het zelf nog steeds ongelooflijk eigenlijk. Weet zeker dat het zonder forum (ook al ben ik mss niet de meest ‘betrokken’ persoon), zeker niet was gelukt. Het is toch een soort houvast geworden. Ik zie me nog altijd zitten die eerste dag nadat ik aanmeldde, dag 18 geloof ik. En hard ah twijfelen. Een dag van broodnodige self-care. Dat probeer ik nog steeds voorop te plaatsen, hoewel ik opmerk dat dat heel gemakkelijk naar de achtergrond verdwijnt als ik er geen welgemikte aandacht aan geef. Nog een maand dus en dan mijn jaarevaluatie. Waar sta ik? Waar wil ik verder naartoe? Hoe doe ik dat? December, een maand van reflectie…

Ik heb een kleine voorsprong genomen. Ik zit dan al hier hè. Mij krijg je niet meer uit dit warme bad hoor! Een paar hebben me al vervoegd, we wachten hier dan op de rest hè!

Mij houdt deze discussie momenteel ook wel bezig. Mijn voornemen was een jaar geen alcohol. Dat leek op voorhand eindeloos lang. Maar kijk, ik ben er bijna! En ja, wat dan hè? Ik zou evalueren wat het met mij en mijn leven gedaan heeft. En dat vind ik er toch wel op vooruit gegaan, bewuster toch. En vooral, zonder katers of misselijkheid, toch wel fitter ook, vooral in de kop dan. Dus ja wat dan? Enkel drinken met eindejaar of de ‘verjaardag’, blijven niet-drinken of af en toe? Af en toe, trek ik niet denk ik, dan sluipt de gewoonte er vroeg of laat toch weer in. 1x per jaar wil ik wel overwegen maar heb ook wel schrik dat het er dan toch niet bij zou blijven. Niet-drinken volharden lijkt op een bepaalde manier het gemakkelijkste maar ik moet toch toegeven dat de zin er toch ook echt wel is (af en toe). Dat negeren of toch proberen, die keuze houdt me nu al wel bezig soms. ps. Daarom twijfel ik dus ook nog voor de rit op de arrenslee. Buiten het feit dat ik niet sta te springen om op pad te gaan. Ik begin het thuis nu net zo fijn te vinden en hoef nog niet per se weg…integendeel, winter is coming, tijd om terug meer binnen te zijn, gezellig ook…en zoals dit jaar echt voor mij geweest is, naar binnen keren…. pps een mogelijkheid die ik echt ernstig overweeg is me echt zowat lam zuipen, op de verjaardag 1 keer, om dan de volgende dagen kotsmisselijk ziek weer goed te weten waarom dan weer een jaar niet. Iemand met ervaring hier?

Even trotse melding maken dat ik voor de eerste keer sinds heeeeeel lang op een verjaardagsfeestje van vriendin ben geweest (met eten en drinken) waar iedereen wijn dronk maar ik niet. Ik moest nog wachten op de bus en moest eraan denken hoe ik dan vroeger nog snel een café binnen ging en/of iets alcoholisch kopen voor onderweg. Nu niet. Ik ben terug thuis. Nuchter. btw heel tof concept waarbij je een film zag en hetzelfde eten kreeg als op dat moment in de film.

Ja het is moeilijk maar moeilijk gaat ook. Ik heb gisteren ook een inzicht gehad dat ik, als ik mijn dochter aanmaan om ‘dapper’ te zijn (ze heeft nogal een bange aard-rara van waar komt het?), ik dit vooreerst ook zelf moet doen/ zijn. Daarom heb ik gisteren een heel belangrijke en ingrijpende daad gesteld waar ik al maanden over praat. Nu ben ik ook bang, angstig, verdrietig, zielig, twijfelend, huilend, weet het allemaal even weer niet meer…maar ergens weet ik wel dat ik het goede gedaan heb, maar het is eng ja…ik denk dat het de enige manier is om uiteindelijk ‘beter’ te worden, erdoor ipv ernaast, erover, eronder…erdoor dus ja…

Ik herken wel je gevoel van steeds terug bij af lijken te komen. Ik probeer het te zien als een soort spiraal waarbij je niet op hetzelfde punt komt, maar je staat al een draaitje verder. Je weet het allemaal al wel waarom. En is een tijd van weten en een tijd van doen. Just do it.

Moeders zijn onvervangbaar. Jij bent onvervangbaar. Laat alcohol je niets wijsmaken! Zelfmedelijden proberen ombuigen naar zelfmededogen door mild(er) te zijn voor jezelf. Zo sprak ik tegen mezelf, hoor jij het ook?

Goeie morgen nog. Mooi herfstweer hier. Ik dacht eraan om van die typische tuinherfstklusjes te gaan doen vanmiddag. Daar volgt dan weer dadelijk een spontane gedachte aan gluhwein op… ik zal het moeten doen met verse (gisteren) zelfgemaakte zeer geslaagde (al zeg ik het zelf maar ook mijn huisgenoten) geroosterde paprika-tomatensoep. Veel beter! Wacht ik ga nog balletjes uit de vriezer halen bedenk ik me nu net! Ook wat altruïstischer want de gluhwein zou voor mij alleen zijn, de soep niet.

@Zbb ik kan me best voorstellen dat alles lullig klinkt nu, zou ik alvast hebben als ik een foert-gevoel volledig onderga maar ik doe toch ook een poging. Ik had ook enorm veel last van enorme katers, werd eigenlijk altijd maar erger en erger precies. In tegenstelling tot -in mijn ogen- echte alcoholisten die daar precies geen last van leken te hebben. Hoe erg het lichamelijk ook is, eigenlijk is het een megagroot geschenk ook, het laat je ervaren hoe slecht die troep wel niet is. Nu nog helpt het me want bij trek probeer ik aan die ellende te denken en dat weerhoudt me om het eerste te pakken. Zoals ik het hier al eerder zei, ik zag de kater ook als een zelfbestraffing om erdoor te gaan, zonder hulpmiddelen, als een soort reinigingsritueel waarmee je je lichaam zuivert van het vergif. Ook mentaal, die tijd zwelgen in de depressieve en verdrietige gedachten om daarna met een schone lei te kunnen beginnen… de kater als zuiverend (fysiek en mentaal) aankijken en ondergaan?

@Lonster ik haalde de inspiratie voor het recept op deze website. Die muffins lijken me anders ook wel wat! http://www.tastyyacon.be/recepten/8/muffins-met-yacon/

@knakker ja het blijft toch altijd een beetje tricky met alcohol in eten. Maar tiramisu vb ga ik echt niet laten vallen en die goeie van de markt, daar proef ik meer alcohol in dan in mijn gerecht, dus wel vrij safe wat dat betreft. Er is nog veel over, dus liefhebbers van de ietwat specialere keuken (toch in elk geval in vgl met pannenkoeken en hamburger) mogen hier ook altijd een doggybag komen halen! Met aardappelkroketten Idd maar die moet je dan nog wel zelf bakken ook…yakon is in elk geval het proberen waard!

Ik heb een stoofpotje met rundswangen en yakon gemaakt. Het recept was met zwaar bier maar ik had er maar een liggen (onderdeel van de Kado van gemeente voor de trouw) en het moesten er twee zijn. Rode wijn hadden we ook gekregen dus heb ik die er bij gedaan. Ik kon het niet riskeren van een beetje over te houden want dat had ik willen opdrinken. Ik heb dus de hele fles bij ongeveer 1,5 kg vlees gedaan. Ik geloof niet dat er nog echt alcohol in zat na 3 uur stoven. In elk geval toch niet dat het me triggerde. Ik vond het heerlijk met kroketten maar de dochter vond de saus niet lekker. Of het was de wijn of de vele andere kruiden (en peperkoek) die het toch wat speciaal deden smaken…

Goeie morgen, nu jullie toch over ontbijten bezig zijn permitteer ik me even uit te wijden over een meer dan geslaagd experimentje van mezelf: pompoenconfituur! Die deed ik gisteren en vandaag als zoetstof over warme havermout (met kurkuma en kaneel). Nog een mandarijntje erbij en man vrouw is me dat een hartverwarmend herfstig ontbijtje. Musashi back on track!

Haha nee knakker, daarom ‘honeymoon’ tussen aanhalingstekens. 2 dagen kindvrij is ook al een beetje vakantie hè Maar dat wel hè dada dus

Ja en daar begint het eigenlijk allemaal mee hè…

Goeie morgen, dan is de kleine weg voor onze ‘honeymoon’, vallen we nog om 10u in slaap en uit gewoonte om 7/6 uur wakker. Wou bijna dat ik had gedronken dan had ik wat langer kunnen/ moeten slapen . Wel nee hoor ben toch blij dat ik het niet gedaan heb, ondanks dat het soms we kriebelde. Bij het hoofdgerecht (wildragout) heb ik wel een Leffe 0.0 gedronken, ik moest toch iets hè. Het was een fijne dag en ik heb er van genoten. Maar als ik foto’s zie, is mijn eerste reflex toch altijd commentaar op mezelf (te dit, te dat,…) en daar wil ik graag vanaf, waarom niet gewoon al het mooie kunnen zien zonder meer he…? Verder doet het wel wat met me, de officiële bevestiging van graag gezien worden, ik kan dat moeilijk geloven maar nu kan ik het ook niet meer ontkennen. Het voelt toch ook voor een stuk een oud verleden achter laten en een nieuw begin, dat we zelf zo mooi kunnen maken als we zelf willen…het sterkt me wel voor mijn leven 2.0! Het eerste wat ik dacht vanmorgen of we dan ook samen zullen begraven worden? Maar dat is nu nog niet aan de orde he, we zullen dan eerst nog maar wat leven he.

Voor vandaag 30.10.2021. Mag er nog eens een plaatje op mijn draadje

Sorry heb de lay out wat verprutst. Ik hoop dat ik iedereen mee heb, in elk geval wel mezelf! sterkte iedereen! Yes we can!

Ja zeker wel! Het is nog een beetje onwerkelijk eigenlijk…trouwen was nooit een doel/ wens van mij en toch is het nu zover…en dan nog nuchter…dat had ik ook nooit kunnen denken…ik heb nog nooit een huwelijk nuchter meegemaakt en dan nu wel dat van mezelf…heel gek is dat wel….

Ja @ikkanhet vandaag is de grote dag! Straks is het mevrouw Musashi Aub