Musashi

Gefeliciteerd @niks ben blij voor jou hoor al kan ik niet ontkennen dat ik weer een (of veel) traantje(s) moet wegpinken…

voor nancy Wow wat was me dat dit weekend! Ik ben 3 dagen vergaan van de hoofdpijn. Overload aan hormonenmix wellicht? Vandaag iets beter maar toch wat rustig aan doen. Dat treft, een dag gepland om confituren te maken, dat gaat ook traag. Dan ga ik samen op met de confituur dus…

Te impulsief. Liever voor mezelf houden

Ik probeer echt positief te zijn en blij te zijn met wat ik heb maar word toch nog wel heel regelmatig overvallen door huilbuien. Een beetje productief zijn dan maar…ik denk ook maar dat die perengelei met extra veel liefde gemaakt wordt nu…en twijfel altijd maar weer die twijfel…word echt zo zot van mijn eigen denken… (zit er eigenlijk geen huilende emoji tussen?)

@tatum dank voor je meedenken en bezorgdheid hoor. Het is echter helemaal niet iets impulsief, ik kon gewoon al heel lang die knoop niet doorhakken omdat ik me liet leiden en lijden door m’n angsten. Al voor de hele coronacrisis was het moeilijker en moeilijker op die job. Veel reizen en veel te lang woon werkverkeer hebben me veel afgenomen van mijn gezinsleven. Mijn dochter is ook in coronacrisis naar school beginnen gaan en het besef dat ik (zonder thuiswerk/ werkloosheid) haar NOOIT van/naar school had kunnen brengen/ halen hebben er echt ingehakt. Ik besef wel dat dit voor zovelen het geval is maar ik wil dat niet (meer). Om nog maar te zwijgen van de stress die ik mee naar huis nam. Wij verdienen beter! Ik werk sinds mijn afstuderen in dezelfde job/ sector die wel leuk was voor een tijd maar nu vind ik andere dingen belangrijker. Daarin vind ik dat ik moet luisteren naar mezelf, mijn gevoelens serieus nemen en niet meer naar de norm/ verwachtingen van anderen schikken. Dat is inderdaad heel nieuw voor mij en spannend! dus scary, absoluut! Maar ik leef ook maar 1 keer en moet nog 20+ jaar doen dus heb ook het gevoel dat ik er niet langer mee moet wachten anders is het echt te laat! Vertrouwen op mezelf en het leven dat het goed komt is het allermoeilijkste voor mij in deze. Maar dat is ook de les dus… ps de brief ligt ook al een tijdlang klaar. Alleen voor het versturen zelf had ik heel veel weerstand, omdat het dan Idd definitief is. Nu wil ik er Idd definitief komaf mee maken!

Zoie zit buiten (in de regen) met cola. Pept wel op. Even wachten nu op m’n man in spe. Op de groepsapp van de collega’s heb ik me net impulsief verwijderd na een bericht dat een ex collega zou langskomen met haar baby. Ik hoef het allemaal niet meer te weten/ horen. Mijn ontslagbrief gaat deze week de deur uit, knop is om. Ik heb lang genoeg gespaard om een half jaar zonder inkomen te kunnen. Dus dat moet ik mezelf dan ook maar eindelijk gunnen. De angsten zijn er nog, daar zal ik mee moeten leven maar niet (meer) naar handelen. Ik ben het mezelf en mijn dochter verplicht om m’n beste leven te leiden. Ik verdraag geen uitstel meer. De deur moet toe om een andere te kunnen openen. Na een diep dal komt een hoge berg, toch?

Hier ook bloednuchter (zelfs geen water mag/mocht ik drinken) sinds 9u gisterenavond. Man man wat heb ik zin in koffie en sigaret seg maar moet nog blijven liggen..: ben dus al wel terug wakker, het is achter de rug…

Toch een beetje gekalmeerd nu. Heb m’n schoonmoeder (een hele lieve!) durven optrommelen om dochter naar school te brengen want kreeg ineens per sms de melding dat de afspraak meer dan een uur vervroegd werd (hoewel ik had aangegeven dat dat eigenlijk niet lukte) en ik kan in dagkliniek blijven liggen tot m’n man klaar is. Pff geen zin in maar ook geen keuze. Probeer wat m’n blik te richten op n mooie toekomst ipv te zwelgen of verdrinken in het nu…

Want dan kwam ik gisteren ook te weten dat mijn verwekker (nog steeds) dronken rond rijdt met zijn baby aan boord (en niet eens deftig vastgemaakt in maxi Cosy). Hoe oneerlijk het allemaal is en hoe hard je best doen eigenlijk totaal niet loont) en hoe erg het allemaal is voor sommige kindjes op deze wereld…en echt sorry voor alle emo talk van mijn kant!

Morgen moet ik onder narcose dus moest net naar de kliniek (op kraamafdeling of all places!) voor een COVID test. Heel pijnlijk was me dat! onderweg naar huis zag ik een pop up wine bar. Dat deed me toch ook echt geen goed…voorlopig ben ik nog niet gezwicht maar heb momenteel wel echt nog moeite om licht te zien Ah einde van de tunnel. Dank voor de steun want voel me wel heel alleen, te meer omdat er niemand is om me morgen van de kliniek op te pikken en mss met taxi naar huis moet. De tranen stromen er echt uit, weet even echt geen raad met mezelf. Alles opgeven loert nu echt om de hoek, ondanks jullie steun, ondanks mijn ratio…

Pff sta nu te wachten op parking gynae. Het is allemaal nog niet voorbij. Veel zin om hierna mezelf te verwennen met (een glas) rode wijn. Weet niet of ik het echt ga doen maar verleiding is toch wel heeeeeeeeel groot

Ja het plan is om met mijn partner mee in de zaak te stappen (en uitbreiden). Momenteel halen we daar nog niet voldoende inkomsten uit dus het is zeker wel een risico. Maar zoals je zegt, ik kan er ook altijd nog een (parttime) baan (die minder van me vergt) bijnemen moest het nodig blijken…

@Yana ik ben sinds een paar maanden full time in ziekteverlof en snap ook echt niet meer hoe ik het daarvoor allemaal voor elkaar kreeg om gecombineerd te krijgen. Enfin ik moet mezelf niets wijsmaken, dat lukte me ook helemaal niet. Het ging vooral te koste van mezelf en mijn geliefden. Ik stel steeds vaker vast hoe we nu dichter naar elkaar komen, de band met mijn kindje hechter wordt. Zo zou het gewoon moeten zijn, het leven zoals het bedoeld is. Ik geloof meer en meer dat we als maatschappij de verkeerde kant aan het uitgaan zijn, hoe we alles ondergeschikt maken aan het materiële. ik wil dus absoluut niet meer terug naar vroeger. Mijn ontslagbrief ligt al even klaar maar ik merk toch ook hoe ik nog vol zit met angsten om niet rond te komen. Toen de zwangerschap er tussen kwam, begon ik weer helemaal te twijfelen wat de beste keuze was. Nu denk ik dat het moment is aangebroken om die ontslagbrief eindelijk te versturen en te beginnen aan mijn leven 2.0 waarbij tijd, ruimte en aandacht voor mijn geliefden centraal komt te staan en niet dat zij overal een beetje tussengepropt worden waar mogelijk nog iets over blijft van tijd, ruimte en aandacht… het vergt wel een serieuze mindshift waarvoor je wel heel sterk in je schoenen moet staan…

Goeie morgen rosee en iedereen! ik heb net beslist dat ik alle moetjes van deze ochtend ga schrappen en een wellness voormiddagen ga nemen met infrarood sauna en badje met masker en epsomzout (detox). Door de bloedingen in de zwangerschap werd de sauna afgeraden dus dat ik heb ik nu wel tegoed, vind ik zelf!

easy comfort Food: erwtjes en pekes uit een pot met vol-au-vent van traiteur en kroketten.

Vandaag had ik toch wat afleiding. Met mijn moeder naar de kliniek want die heeft haar bekken gebroken. Het is al een maand geleden maar ze heeft er nog steeds veel last van. Ze verwacht dat het allemaal snel snel geneest maar dat gaat natuurlijk niet zomaar. Ik herken wel het ongeduld. Zij heeft een relatie zoals spirit, al meer dan 10 (zelfs bijna 20?) jaar. Het bevalt haar prima want ze wil geen vent meer in huis en dat begrijp ik wel na haar huwelijk met de narcist. Nu is het natuurlijk wel lastig om alleen haar plan te trekken in een huis vol met trappen. Doet wel goed om haar nu te kunnen helpen, al Is het maar 1x per week.

Nancy dat sterkt me Idd ook wel. Het was nog zo pril (nu 8-9 weken)…hoe langer het duurt hoe moeilijker het toch wel wordt denk ik dat verlies… @Yana ik heb het (bewust) nog proberen zien als een hoopje cellen. Onbewust is iets anders natuurlijk. Had gisteren bij de vroedvrouw ook gevraagd om te wachten met het zwangerschapsboekje tot na de echo. Het was dus niet meer nodig…

Morgen (even zonder de goeie), ik heb alvast een voorsprong genomen op het weer en tranen stromen al overvloedig. Ik twijfel nog ik de pillen zou nemen of ik wacht tot het natuurlijk komt maar het wachten erop gaat me ook wel moeilijk af denk ik…maar niet helemaal zeker of die pillen dan wel zo ik zijn…was gisteren een beetje te numb om goed door te vragen… mijn dochter (net 4 geworden) maakte me wel wakker met de boodschap dat ze voor haar vijfde verjaardag een baby zou krijgen…hoewel ze er eigenlijk niets van wist (dachten we) ik ga er maar niet van uit dat ze voorspellende gaven heeft…ik hou mezelf sterk door vooral blij te zijn met wat ik heb, niet wat ik niet heb…hoop doet leven zeggen ze maar het is moeilijk om te bepalen of ik in deze nog hoop zou houden of verwerken en mezelf bij neerleggen dat het er niet meer zal inzitten. Mss wordt dit later nog wel duidelijker…voor nu hou ik de wereld wat vochtig met mijn verdriet en tranen. Maar ik drink niet! Los er doorheen!! Wenen mag…

Sigaretten ben ik nu wel veel ah roken dus ik zou bij @Bor wel willen aansluiten maar ben ook wel bang dat het me nu niet gaat lukken…dat ik geen motivatie meer heb…

Veel dank voor jullie hartverwarmende steun. Mijn inziens verdien ik dat niet want ik vind van mezelf dat ik anderen hier meestal veel te weinig kan steunen (omdat ik zelf nog te veel worstel). Maar goed dat is dus nu niet m’n grootste zorg. Ik ben echt heel verdrietig en de drang om wijn te kopen sebiet is zeer groot want ik heb echt geen zin om te koken dus zo maar naar de winkel voor pizza. Mijn man gaat mee en zegt dat ik wel mag die wijn maar toch vind ik het zelf beter van niet…zou echt zonde zijn van de inspanning dit hele jaar…ik zit nu te wachten op hem aan het ziekenhuis want hij is daar voor mij de pillen ah halen…

Als er 1 dag is dit jaar waarop ik alles wil wegzuipen is het wel vandaag. De gynaecoloog kon geen hartslag vinden. Mijn vruchtje zit er nog in maar is morsdood. Morgen moet ik pillen pakken om het uit te drijven. Wil mezelf ook uitdrijven nu… @bor

Goeie morgen allen! wou even een tip delen voor mensen met slaapproblemen. Ik volg sinds september op maandagavond lessen Qi Gong. Algemene ontspanning, relaxatie, ademhaling, heel trage bewegingsoefeningen etc… ik heb in tijden niet meer zo goed geslapen als vannacht! Ik vind het een echte aanrader! Tot hier de boodschap van algemeen nut!

@Reacher dank! het gaat alsof ik de weg wel weet (richting) maar het pad (nog) niet zie…mss is er ook helemaal geen pad en moet ik met een machete door de jungle…zolang ik maar blootsvoets over mos kan blijven lopen…

Dank @Artemis! Ik las net je berichtje in het jaarpact, hoe we met 9 maanden (jij vandaag/ ik morgen) al een hele alcoholvrije ‘zwangerschap’ achter de rug hebben…’gewoon’ nog een eentje aanbreien dus

Ikkanhet IJsvogel zbb Maja Claudius Angelheart John72 Denise2 Spirit. Lieke Loetje Tatum Nun Musashi Ik kan het bijna niet geloven dat het laatste kwartaal van mijn (eerste) alcoholvrije jaar is aangebroken. Ik dacht dat de zomer het moeilijkste zou zijn maar tot mijn verbazing dacht ik vandaag aan porto (en rode wijn), hoe lekker ik dat vond/ vind op koude, herfstige dagen die nu toch echt zijn aangebroken. Nu is het helemaal geen optie natuurlijk maar denk toch dat het heel moeilijk zou worden moest ik het vruchtje nu alsnog verliezen. Ik zal blij zijn als oktober gepasseerd is, dan zijn we drie maanden en zijn de kansen toch al een heel stuk hoger. Woensdag echo voor de hartslag dus deze eerste week van oktober wordt sowieso heel spannend…maar goeie hoop heb ik wel dus (blijven) vertrouwen dat het goed komt. Alles komt goed.