Mientje

Frank echt het is geen hersenletsel, ik herken het allemaal zo goed en heb door de jaren heen ook van alles gedacht, probeer dit van je af te zetten het brengt alleen maar meer spanning en meer onderzoeken. Als ik deze heftige verschijnselen van jullie lees, (gelukkig bij mij zonder angst, maar meer aanvaarding) herken ik het allemaal zo en denk ik dat het bij mij ook nog wel weer een keer goed kan komen. Heerlijk zonder al die klachten te kunnen leven en eens weer doen waar je zin in hebt en weer de zin van het leven kunnen zien, want dit is toch echt geen leven op deze manier. Moedige medestrijders, heel veel sterkte, moed en doorzettingsvermogen.

@FBJH. Een heel stuk van jouw verhaal is voor mij herkenbaar. Ik slikte op een gegeven moment 10 oxazepam van 10mg per dag. Toen de psychiater dat hoorde liet hij mij meteen opnemen omdat dit veel te veel was. Ik herken ook jouw spanningsverschijnselen en het overleven, de angst ken ik niet, wel de wanhoop wanneer komt dit nog/of komt dit nog weer goed? Ik mocht er 4 van 10 mg blijven slikken, maar mijn nieuwe psychiater dacht dat als ik helemaal pam vrij zou zijn dat dan ook mijn klachten weg zouden zijn, dus weer een opname en met nul en veel klachten weer naar huis. Een paar keer gesmeekt om weer de pammetjes te mogen slikken, maar het bleef nee. Ik kreeg toen tracydal en omdat ik het niet meer uithield kreeg ik er Quetiapine bij, voor mij rotspul met veel akelige bijwerkingen, maar volgens de psychiater zijn dit geen bijwerkingen maar spanning, terwijl ik heel zeker weet dat dit bijwerkingen zijn. Nu is de tracydal weer verhoogd en weer heb ik veel bijwerkingen die volgens hun niet/ maar volgens mij wel bijwerkingen zijn. Maar jouw bijwerkingen, altijd gek in de kop en ook op de gekste momenten die hyperventilatieaanvallen herken ik goed. Vandaag vrij actief geweest dus dat wordt morgen een bankdag en dan kan mijn hoofd ook echt niets aan. Je moet je niet alles aantrekken of je vergelijken met mij. Want het is bij mij chronisch, aanleg en karakter en volgens mij is dit bij jouw absoluut niet zo. Heel veel sterkte, ik leef met je mee en herken hoe jij je op dit moment voelt.

Na mijn slechte start vanmorgen en een paar dagen helemaal niets kunnen doen dan liggen i.v.m. mij o zo ziek voelen, ging het vandaag weer een stuk beter en dan meteen weer de nodige energie maar ook dwang om er even uit te gaan en omdat ik van de psychiater niet meer mocht autorijden, lekker weer op de fiets naar de accion en weer de nodige spullen gekocht, terwijl ik nog wel voor 20 jaar spullen heb, maar gewoon het lekker even weer winkelen en ook nog leuke prijsjes, kan ik het niet laten om steeds weer even naar de accion te gaan en altijd vind ik wel weer iets waar ik dan wel wat mee kan. Bij ons op het dorp zijn weinig winkels, dus de accion is voor mij heerlijk maar ook een dwang en een verslaving.

Ik woon in Twenterand en hier regent het ook. Ik hou wel van de regen, lekker de regenjas aan en er even heerlijk door heen fietsen, het moet natuurlijk niet te hard regenen want dan is het niet leuk meer. Voor mijn buikpijn, komt van de darmen heb ik van de huisarts; Macrogol en electrolyten Aurobindo, dan heb ik weer verstopping, dan weer diaree, volgens de arts allemaal spanning, maar ja dat herken ik wel, maar het wordt ook allemaal direct op spanning gegooid. Echt tijd om te luisteren hebben ze niet meer, zowel de psychiater als de huisarts. Daarom ben ik blij dat ik op deze site zit, herken ik toch steeds veel dingen die van de medicijnen komen, maar nee hoor, volgens hun kan dat niet. Ik heb niet echt grote hobby's, maar wel een hele kamer vol, vroeger was dat mijn boekenkamer, nu mijn prutkamer, ik kan daar heerlijk zitten prutsen. Kleuren, verven, paintingen, kaarten maken, knutselen met kralen, nu een herfstkrans maken, ook lees ik nog graag. Ik zat op schilderen (lukt mij dus niet) en op boetseren (dat lukt gelukkig wel, maar door de corona, zijn beiden jammer genoeg nog niet gestart en daardoor mis ik de gezelligheid van het samen doen.

Al een poosje wakker en maar opgestaan, een heel zere buik, dacht ik dat het een beetje beter ging en krijg ik nu opeens heel rare aanvallen, waarbij ik me heel ziek voel, en waar ik ontzettend moe van word, zo moe dat ik wel moet gaan liggen. Ik dacht dat het misschien wel van de medicijnen kwam, maar volgens Dimence kan dit niet, maar ja dat zeggen ze al gauw, dus maar even afwachten en vandaag jammer genoeg weer niet weten wat je lichaam van plan is, dus rustig aandoen. Voor iedereen heel veel sterkte en toch een fijne zaterdag. Ik pak nu maar mijn knutselspullen en ga maar wat doen, in de hoop dat ik het volhoud, gisteren ging ook dat al niet meer.

Ja hoor @Bellie, ik herken dit heel goed, kan dan zomaar huilen om niets, maar kan dan ook ineens agressief worden, ik heb dit vanmorgen nog gemaild naar mijn nieuwe begeleidster, want ik wil niet dat ze denkt dat het aan haar ligt. Ik voel aan mijn hoofdpijn dat het begint en word dan ook meteen misselijk en krijg dan diaree. Ik denk zelf altijd dat ik mij onbewust toch te druk heb gemaakt.

@DikkieWat vind ik dit mooi. Wat goed van jou, maar ook van jouw man natuurlijk. Maar het moet natuurlijk van alle partijen kunnen. Mijn ene zus had al jong last van depressies en lag toen ook heel veel op bed, bij ons had het ook invloed op iedereen in ons gezin. O wat was ik geregeld boos en ook verdrietig om haar, echt begrijpen deed ik het niet, tot ik het zelf kreeg, en nu denk ik..o..o..Wat heb ik haar vaak verkeerd beoordeeld.

@Bellie Ik snap dit zo goed, wat moeilijk voor jou. Mijn zus stond hier in de buurt met de caravan en wilde mij even ophalen voor een paar uurtjes, maar omdat mij dat ook weer een dag ziek zijn kost, zei ik nee. Toen zijn ze even bij mij langs geweest voor een kop koffie en dat deed mij toch wel goed, ook al snappen ze er niets van, zo'n uitje is toch lekker ontspannend, enz, kwamen ze toch even langs. Jouw man weet het wel maar voelt jouw niet, heel begrijpelijk, maar o zo moeilijk. Natuurlijk ben ik wel eens extra eenzaam als ik mij zo rot voel, maar ik ben toch blij dat ik dit een ander niet aan hoef te doen. O wat moeilijk toch allemaal. Kunnen ze niet zonder jou gaan? Een hele dag voor jezelf zou toch ook weleens goed voor jou zijn. Wat zou ik je toch graag helpen en wat zou ik jouw man dit graag uitleggen. Heel veel sterkte en wijsheid.

Het konden mijn verhalen zijn, maar dan zonder man en zonder al die mensen die ik hierdoor verloren ben. Maar goed misschien is alleen zijn dan ook makkelijker, hoef je het ook niet steeds meer uit te leggen, want daar word je toch ook doodmoe van, en snappen doen ze het toch niet. Ik kan het zelf al niet snappen, dus logisch dat hun het ook niet snappen, maar dat kan natuurlijk wel erg pijnlijk zijn, en dat doet het bij tijden steeds weer.

Sanne. Na zes opnames met steeds meer, minder en dan weer meer medicijnen waardoor mijn hoofd soms bijna uit elkaar spatte, durf ik bijna met zekerheid te zeggen dat je geen kindling hebt. Mijn psychiater blijft erbij dat het bewuste of onbewuste spanning is. Vooral in die onbewuste spanning geloof ik wel. Makkelijk praten, want ik kan het zelf ook niet altijd, maar probeer het van je af te zetten en verdiep je daar niet meer in en probeer gewoon door te gaan en steeds maar weer te denken, het is niets dan onbewuste spanning. Bij mij werkt dit op zo'n moment wel.

Dag allemaal. De laatste dagen maar weer eens alles gelezen, ik durf niet te reageren omdat ik te negatief ben. Heb weer een opname bij Dimence achter de rug, maar kon het niet aan en ben huilend en agressief eerder naar huis gegaan. De kamers zijn prima, de zorg goed, en iedereen heeft een psychisch probleem of is depressief. Mijn ervaring ; Het personeel is de baas en jij bent een nummer. Gelukkig heb ik wel weer thuisbegeleiding, ik heb gesmeekt om de oxazepam weer te mogen gebruiken, wat natuurlijk niet mocht. De Quetiapine is verhoogd (rot spul met heel vervelende bijwerkingen) ook de tracydal is verhoogd ( dus weer extra oppassen met eten, tyramine beperkt dieet.) Ik ben alleen en vind het daarom fijn om jullie verhalen te lezen, ik kan er mij wel aan optrekken. Voor iedereen sterkte en bedankt voor de eerlijke verhalen. We gaan gewoon door.

Oei...oei....wat herkenbaar, maar ook verschrikkelijk moeilijk.

Ik had ook een afgeknapte kies, al meerdere keren en heb ook even gevraagd of narcose van invloed kon zijn, maar volgens de tandartsen hier kan dat geen kwaad, ik heb nu wel vaker ontstekingen en afgeknapte kiezen, ik denk dat het bij mij ook allemaal spanning is. Ik heb voor s'nachts een beschermbitje en als ik gewoon thuis ben doe ik dat nu overdag ook in, dat heb ik ook minder pijn in mijn mond.

Zenuwstelsel gevoeliger na afbouw, ik vind dit wel begrijpelijk, je slikt de spanning niet meer weg. Ik heb dit ook heel sterk. Half december al op nul oxazepam. Ik slik nu Quetiapine (rotspul), waarbij ik heel veel bijwerkingen ervaar. Ik heb al een paar keer weer om pammen gevraagd omdat ik maar ziek en ziek blijf, maar ze tot nu toe niet gekregen.

Ik ben er nog steeds en lees de berichten nog steeds, maar schreef niet meer omdat ik het niet meer aankon, mijn lichaam is kapot en mijn hoofd blijft gek doen. Ik heb al twee keer een gesprek aangevraagd met de psychiater en beide keren ging het mis, ik ben nog niet binnen of ik krijg alweer een hyperventilatie aanval, terwijl ik dat thuis niet heb. Dus dat kost toch teveel spanning. Nu mail ik maar weer met hem maar ja ze zijn zo druk, dan duurt het weer zolang voor je antwoord hebt. Ik had gevraagd om opnieuw diazepam te mogen gebruiken om ze dan weer langzaam af te bouwen, maar het was nee. Nu heb ik maar weer mijn oude medicijnen de oxazepam aangevraagd, zal het weer nee worden, maar dit is ook een leven van niks en is bijna niet te doen. Dan mijn verdere leven maar verslaafd, dat is beter dan dit. Houd de moed erin en vecht door, maar mijn moed is dus helemaal weg en ik zie geen uitkomst. Ik heb volgens de psychiater alle medicijnen gehad die er bestaan, maar dus geen resultaat, en zes opnames verder en nog steeds niets veranderd. Dus dan maar weer naar de oxazepams, ik kon toen tenminste nog leuke dingen ondernemen die nu echt niet meer lukken.

Omdat ik het niet meer aankon en alleen nog maar op de bank lig, had ik een afspraak gemaakt bij mijn psychiater. Hij heeft voor 10 dagen Olanzapine 2,5 mg voorgeschreven. Heeft iemand van jullie ervaring met Olanzapine bij een depressie?

@DikkieIk heb afgebouwd van een levenlang oxazepam slikken, ben met mijn vijftiende al begonnen en heb al zes opnames achter de rug. Ik kan op het moment wel dagen huilen en voel mij erg rot. Maar gelukkig ken ik die erge angst niet. Ben wel altijd dol/raar in mijn hoofd, mag niet meer autorijden en door die dolheid ben ik zelfs op de fiets niet altijd vertrouwd. Heb wel een rollator door vallen en heupen breken, maar als ik zo duizelig ben kan en durf ik wel met de rollator op pad want daar sta je stevig achter/tussen. Voor het slapen en de rust slik ik sinds half december Quetiapine, dit geeft veel bijwerkringen maar geeft wel rust en slaap en verder slik ik tracydal voor de depressie en de stemming. Ik ben in zes weken afgekickt bij Dimence - opname - van 40 mg oxazepam per dag naar 0.

Vandaag voor de eerste keer weer naar de opvang geweest. Anderhalf uur, maar voor mij meer dan genoeg, kapot weer thuis en meteen naar bed. Maar wel voldaan, ik heb het dan toch maar gered. Gelukkig mag ik zo vaak naar bed als ik wil en rusten op de bank na alles wat ik doe, wordt juist aangeraden. Als ik dan een nacht wakker blijf vind ik dat natuurlijk wel vervelend, maar niet zo erg als dat nare gevoel van oververmoeid zijn. Ik ga dan wel iets doen, kaarten maken, kleuren of painten, ik hoef niet meer te werken, voor mensen die moeten werken kan dit natuurlijk niet. Ik had vanmiddag wel meteen weer loopproblemen maar gelukkig lukt het fietsen dan wel, of het dan wel vertrouwd is weet ik ook niet, want mijn hoofd is dan natuurlijk extra dol. Het is dus ook per psychiater en begeleidster wat je wel of niet mag. Gelukkig mag ik heel veel en dat geeft wel rust, vooral als je kop weer zo gek is. Wat hebben jullie het zwaar, kon ik maar helpen. Maar ja dat gaat niet. Mijn lichamelijke klachten vind ik heftig, maar gelukkig ken ik geen angst, en die lichamelijke klachten die zijn vaak al niet te doen en dan ook nog die angst. Dag moedige strijders, heel heel veel moed.

@Wanhopigeja voor jou geldt hetzelfde, wat heb je het ontzettend zwaar, heb ook jij geen deskundige die mee kan denken? Heel erg veel sterkte. In de hoop dat er gauw een verandering in jou toestand komt.

@Wilhelmina. Joh.wat heb ik met jou te doen. Knapt het nog helemaal niets op? Is er geen enkele arts die nu met je mee kan denken? Heel erg veel sterkte. Ik hoop toch zo dat jou lijden wat wordt verzacht.

O Wilhelmina wat erg. Daar heb je niets aan, maar wat zou ik je graag helpen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat het in de loop van de dag afneemt. Heel, heel veel sterkte.

Ook Goedemorgen. Een moeilijke start, ik kom er even niet doorheen, ben al een paar uur uit bed maar lig alweer op de bank. Fout natuurlijk. Ik herken dat het beter is dat ik even actief wat moet gaan doen en dat doe ik dan nu ook maar. Geen doel vandaag en dat is natuurlijk ook, niet goed. Sterkte iedereen vandaag. Mientje.

@Karin.Klopt, Moeilijk, Maar je moet het wel kunnen volhouden. Heb jij zo'n begripvolle hulpverlener?

@Wanhopige de Quetiapine heb ik voor de rust, toen de psychiater hier was vond ze mij veel te druk, was ik dus ook, ik heb van die perioden dan ratel ik door en ben ik heel opgewonden, praat dan met mijn hele lichaam en kan dan geen rust vinden en ga dan ook die nacht niet naar bed, terwijl ik daar de volgende dag absoluut geen last van heb, ik kan dan gewoon weer doorgaan. Deze psychiater kende mij niet en viel daar jammer genoeg meteen over en daardoor de Quetiapine. Ik durf dit niet uit mezelf te stoppen maar ga dit natuurlijk wel bespreken met mijn eigen psychiater die gelukkig ook tegen extra medicatie is. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de Quetiapine rotzooi vind wat de bijwerkingen betreft, maar ik word er wel rustiger van en slaap nu ook beter. Ik heb mij voor de dinsdag ook maar weer opgegeven voor de dagbesteding. Op de dinsdag is het maar twee uur, dus mooi om eens weer te proberen.

@WanhopigeDe trillingen ken ik niet maar het ziek voelen wel. Toen ik aan het afbouwen was bij Dimence had ik die zes weken heel weinig last, maar thuis werd het steeds erger, ik voel mij de laatste dagen nog zieker dan ziek en als ik op de bank ga liggen wordt het alleen maar erger. Dus ik probeer te doen wat ik maar kan. Angst heb ik nooit gehad, terwijl mijn begeleidster ook volhoudt dat het bewuste of onbewuste angst is. Gisteren ging ik naar de apotheek medicijnen halen, ik voelde me gewoon niet vertrouwd op de fiets, zo raar was ik, maar goed toch maar door fietsen en toen kon ik daar de schuifdeur niet vinden, het wordt steeds gekker. Vannacht vrij goed geslapen om half vijf wakker, meteen opgestaan,een kaart gemaakt, vind ik echt leuk om te doen, maar wel weer helemaal kapot, toen maar gaan paintingen want daar word ik altijd rustig van, maar vandaag helpt niets, dus vanmiddag maar naar boven en met tegenzin begonnen aan het opruimen van mijn zoldertje, druk bezig zijn is goed voor mijn "gekke kop" maar mijn lichaan kan dit absoluut nog niet aan. Ik ben heel raar, misselijk en kan bijna geen adem meer krijgen. Vreemd hoor, gelukkig weet ik goed dat het niets is, maar vervelend is het wel, op bezoek, of bezoek ontvangen zie ik echt niet zitten. Dus knap dat jij toch naar de sportschool gaat.