Maverick

Vallen heeft niets te maken met falen, blijven liggen dat misschien dan weer wel. Vandaag ben je toch weer bij je besluit gebleven niet te drinken dus vandaag valt op dat gebied niets te balen toch? Morgen weer een nieuwe dag met nieuw te maken keuzes

Dank je wel @Bor voor je reactie terug op mijn bericht. Ik denk dat er voor nu ook wel genoeg over gezegd is. We hebben iig nu met elkaar eens van gedachten gewisseld en dat alleen al vind ik leuk. Wat betreft de oppas-whiskey fles daar heb ik niets over gezegd, ook niet toen je het melde. Je zit denk ik al lang genoeg in het heksenspel om te weten dat hulp aanbieden als je het niet wilt toch geen zin heeft, zoals je zegt je hebt daar zelf inmiddels wel je hulptroepen voor. Je zal mij ook nooit horen zeggen dat iemand niet moet gaan drinken, wie ben ik om het een ander te verbieden. Ik kan het hooguit zielig vinden voor die fles, die heeft er ook niet om gevraagd jou tegen te komen. Voor hetzelfde geld had je hem direct z’n nek omgedraaid terwijl een ander wel van hem had kunnen genieten. Wat dat betreft vind ik het knap en barmhartig van je dat je hem maar een klein beetje hebt misbruikt, in ieder geval leeft ie nog Dat iemand jullie bij elkaar heeft gebracht die herken ik maar al te goed. Ik was een paar maanden uit de kliniek, nog zo wiebelig als de pest, drukt mijn moeder mij twee flessen wijn in mijn handen met de vraag of deze nog wel te drinken waren. Dit omdat ik er zo’n verstand van had. Ik heb nog zo iets gemompeld van dat het beter was niet te gaan voorproeven en nog had ze niets in de gaten. Je mag gerust weten dat ik achteraf boos was, niet op die twee flessen, die konden er dit geval ook niets aan doen, het is je niet begrepen voelen, dat deed mij het meest zeer. Achteraf neem ik het haar niet eens kwalijk, doe ik dat wel dan heb ik alleen mijzelf ermee. Ik probeer dan maar de rust en kalmte te bewaren over dat wat ik niet kan veranderen... Of het een gezellige zondag was valt misschien over te twisten, ik vond hem iig heel interessant en leerzaam en daar was jij zeker ook debet aan.

Ha @Bor , Volgens mij is het in al die tijd dat ik hier rondzwerf de eerste keer dat ik iets rechtstreeks aan je schrijf en dat terwijl je het eigenlijk niet wil, heb ik weer. Ik heb dit stukje eruit gepakt omdat ik aanneem dat je (verkapt) mij bedoeld met dat stukje over verslavingsgedrag en dat ik er @Smaragd mee zou bedoelen. Eerlijk gezegd is dat ook wel de aanleiding geweest om het te posten. Het was voor mij zo herkenbaar en blijkbaar voor meerdere, er kwamen voor mij zulke waardevolle reacties uit dat ik er zelf ook veel aan had. Ik heb het nooit geschreven met de intentie iemand aan de schandpaal te hangen, integendeel ik zie de worsteling, het voortdurende gevecht van aanklagen, deksel op je neus krijgen, onbegrepen voelen en daarna weer eventueel de binge in. Zoals je zelf schrijft je weet inwendig ook wel dat het zo werkt en ik begrijp heel goed dat het pijn doet, geloof mij Bor ik ben niet anders, ook ik ben een alcoholist ik weet hoe het werkt en dat heb ik opgeschreven voor mijzelf en misschien ook wel in de hoop dat iemand er wat aan had, zo ijdel ben ik dan ook wel weer. Jij en Smaragd komen op mij zo nu en dan angstaanjagend over helemaal als het om aanklagen gaat, echt extreem soms en dan ben ik toch al bijna 5 jaar in herstel. Ik weet dat het is wat het met mij doet en dat het ook ergens weer leerzaam is hiermee om te gaan, maar ik kan mij ook voorstellen dat nieuwkomers of frummers in (pril) herstel zich rot schrikken of er genoeg van hebben en afhaken. Dat kan mag toch niet de bedoeling zijn? Soms zie ik tussen al het krabben en bijten door zulke mooie bijdrages van je, beetje de echt Bor denk ik dan. Volgens mij ben je een persoon met het hart op de goede plek ondanks die grote waffel, iedereen krijgt op de dagdraad een welkom en een bloemetje van je, vind ik echt mooi, humor heb je ook, kan soms ook wel erg om je lachen ( en dit alles is geen compliment omdat @Bob het heeft gezegd maar echt gemeend ) Bob heeft wel gelijk, lees het nog eens rustig door zonder de goed/fout bril op, misschien haal je er ook nog wat uit, wie weet..

Bij mij heeft het ook lang geduurd hoor voordat het kwartje viel, niet de hele wereld was de oorzaak dat ik zoveel zoop, dat was ik zelf! Niet dat ik geen slachtoffer was van o.a. een beroerde jeugd met ouders die achteraf beter geen kinderen hadden kunnen krijgen maar ik gebruikte het maar al te graag voor mijn eigen rechtvaardiging. Het gekke is dat ik mij compleet niet realiseerde dat ik dat deed. Ja ik was slachtoffer maar gebruikte het wel om te krijgen wat ik hebben wilde. Kost een hoop weerstand om dit in te zien en te erkennen maar gaf mij wel de ruimte om te veranderen.

Vol de aanval kiezen om vervolgens je als slachtoffer terug te trekken heeft in mijn ogen alles te maken met typisch verslavingsgedrag. Het creëert omstandigheden voor jezelf waarmee je gebruik of de volgende terugval kunt “rechtvaardigen” hiermee hou je je gebruik dus (on)bewust in stand. Tijdens mijn verblijf in een kliniek is dit aan mij uitgelegd door een psycholoog die goed was, eng goed vond ik. Ik was altijd als de dood voor de (groep)sessies met haar maar ik heb er achteraf onnoemelijk veel aan gehad. Ook ik hield mijn cirkel van verslaving in stand door verschillende rollen aan te nemen die steevast eindigde in een “poor me” fase. Ik tegen de rest van de wereld, niemand begrijpt mij, dit tegen het paranoïde aan. Ik vond het dan ook knap lastig en pijnlijk om (achteraf) te moeten realiseren dat ik dat zelf creëerde. Het stoppen met drinken is bijzonder lastig als je dit soort gedrag blijft vertonen en het gedrag gaat niet veranderen als je blijft drinken. Mijn ervaring en dus overtuiging is dat beide nodig zijn om uit die ellendige cirkel te komen.

Ik ga maar weer eens proberen een droom te vangen. @Renaldo61, dag 4 was lastig maar toch maar gedaan. Gewoon trots op zijn en morgen i.i.g. zonder kater een nieuwe dag. Truste allemaal.

Interessant onderwerp die dromen! Door het drinken heb ik jarenlang geen echte dromen meer gehad. Ik viel nagenoeg elke avond binnen 2 minuten in een soort coma om na een paar uur wakker te worden om dan over van alles en nog wat te gaan malen. Ik viel dan wel weer in slaap maar kon de volgende ochtend helemaal niets terughalen met mijn brakke kop. Toen ik stopte kwamen de dromen weer terug. Zelfs dromen die ik herinnerde te hebben gehad toen ik nog kind was, heel gek. Ik ben blij dat ik weer droom, ik denk dat het zo nu en dan opnieuw rangschikken van mijn harde schijf wel ergens goed voor is

Chatten is eigenlijk een te hip woord voor gewoon kletsen.

Zie het nu pas, @Bob van harte met je 4 jaar van nuchterigheid! Op naar de 5, volgens mij ga je goed

Mooi Lika, ik voel en merk ook zo iets. Er valt nog steeds zoveel te ontdekken als je niet terugkeert maar doorgaat op de ingeslagen weg. Ik wil ook niet meer, de gedachte alleen al dat ik dan de discipline zou moeten opbrengen om het bij één of twee te moeten houden, dat wil ik helemaal niet meer, het is mooi geweest. Die rust is een zege ondanks dat het soms best lastig is, ik lees die rust ook bij jou, dat vind ik mooi, houden zo

Onrust zal er altijd in meer of mindere mate zijn idd, dat hoort volgens mij ook bij (bewust) in leven zijn. Sporten, hobby, meetings etc. Zijn allemaal prima bliksemafleiders als het gaat om iets anders te doen dan gebruiken. Of te wel ga in de actie als je richting gebruik begint te denken.

Welkom Arnold, Etty verwoord het heel mooi, het gaat om de vicieuze cirkel die ook mij opnieuw deed vluchten in een middel van korte ontsnapping aan. Wat dat middel is doet er eigenlijk niet eens toe, het gaat om het mechaniek. Zelf ben ik met mijn alchoholverslaving bij alle soorten meetings geweest ( AA-CA-NA) en mijn ervaring is dat het soort drugs er eigenlijk niet toe doet, ik zag als gemene deler dat de meeste een middel misbruiken om ergens even vanaf te zijn, met de bijkomende ellende wat het middel dan juist extra veroorzaakt. Je vraagt om tips, ik zou weer naar meetings gaan. Wat je keuze in middel is doet er niet zoveel toe, het gaat om een groep waar je jezelf een beetje thuis kunt voelen. Het belangrijkste voor mij was het ontladen van de onrust die in mij opbouwde voordat het te laat was. Onrust zoekt een uitweg, doe je niets dan ligt vluchten in een middel het meest voor de hand. Wat mij is bijgebleven is de stelling dat herstel werkt als je er aan werkt. Lezen en schrijven hier is voor mij zeker ook een onderdeel om zo goed mogelijk in herstel te blijven.

Misschien heb je tussen je twijfels door deze keuze wel gemaakt omdat het zo moest zijn, dat jij degene was die van die 728 dit huis moest krijgen. Misschien wel een beetje voorbestemd? Ik vind dat wel een mooie gedachte.

Ha @Myle, Een tijdje terug vroeg je op het “ wie missen we” draadje naar mij en dat vond ik toen heel lief en bezorgd van je. Nu vraag ik het aan jou, hoe gaat het? Zou het fijn vinden wat van je te horen.

Dank je wel @Bob voor weer een felicitatie na weer een maand. Mooi hoe je dit elke dag weer doet voor alle mensen hier. Ik zie dat ik nog maar een maand te gaan heb in fase 5. Als alles goed gaat mag ik volgende maand toetreden in fase 6 en ben ik een “groentje” tussen de grootmeesters van het niet meer drinken Voorlopig ben ik ook vandaag maar weer bij mijn besluit gebleven om niet te drinken en als ik s’avonds in bed mijn dag even doorneem dan ben eigenlijk vooral dankbaar, dankbaar dat niet meer drinken mij zoveel heeft gebracht.

Welkom @Elkje! Wat fijn dat je al 4 maanden bij je besluit bent gebleven om niet meer te drinken, dit doe je elke dag en zo rijg je het als het ware aan elkaar. Netjes! Tijd en afstand zijn de beste ingrediënten voor inzicht is mijn ervaring. Op een gegeven moment kwam voor mij de openbaring dat het moeilijk omgaan met emoties en angsten juist veroorzaakt waren door mijn drankgebruik en dat het mijn zelfvertrouwen had gesloopt. Drank is nooit het hulpmiddel geweest maar juist de oorzaak. Hoe langer ik bij mijn besluit bleef om niet te drinken hoe meer ik erachter kwam dat ik het eigenlijk ook prima zonder kon redden en zelfs nu sterker in mijn schoenen sta. In mijn hoofd zie Ik het als het ontwarren van een kluwen touw veroorzaakt door mijn jarenlange gebruik. Hou vol en dan komt uiteindelijk het inzicht, dit zijn de “kadootjes van herstel” vind ik.

@Jannigje, wat spannend en ook mooi tegelijk! Afscheid nemen van het oude en iets nieuws beginnen voelt bij mij ook vaak dubbel en al helemaal met iets wezenlijks als een huis. Ik hoop dat je nieuwe huis snel ook echt je thuis wordt, jouw huis met een mooie nieuwe lamp en fijne mensen over de vloer, die samen met jou in de schaduw van je (gemeente)boom gaan zitten. Ik wens je succes met de verhuizing en het inrichten, maak er iets moois van want het is helemaal van en voor jou. Ik denk dat het vast goed komt

Goedemorgen allemaal, Hopelijk wordt het een mooie dag voor iedereen, aan het weer zal het niet liggen

Ha Myle, Ik lees je en voel met je mee. Weet niet zo goed wat te schrijven dus geef ik je gewoon ook maar een -tje Volgens mij heb ik eens ergens gelezen dat je uit omgeving Utrecht komt toch? Dan zeg ik: houdt moed wijffie, je ken ut!

Ha @Klaartje , Geeft niks laat maar lekker staan hoor! Ik vind het ontzettend gaaf nieuws wat je hebt gekregen en kan mij voorstellen hoe blij en opgelucht je moet zijn na zo’n periode van spanning en onzekerheid pffff. Alle goeds voor de toekomst, lekker doorgaan

@Rosee Dit was zeker verwarrend, het was mij tot nu toe nog nooit overkomen. Het heeft mij ook wel weer wat geleerd, nl dat voor mij het mechaniek nog steeds niet helemaal weg is, ook niet na al die tijd. Het triggerde direct weer het gevoel van meer en het verborgen willen houden. Dank je wel voor je bericht, ik ga het loslaten en wil bij mijn besluit blijven dat ik nuchter beter af ben.

Dat is zeker goed nieuws @Klaartje wat fijn! Het staat op mijn draadje maar goed nieuws mag er altijd op hoor

Is ook zo @bumperjim weet ook niet waarom het dit met mij deed. Stond er zelf ook wel verbaast van eigenlijk.

Vanavond op onze vakantie in Oostenrijk uit eten met mijn gezin. Schoonzoon besteld een bier en ik een alcoholvrije bier. Ik begin aan het bier en denk nog, wat een goede variant, zo krachtig van smaak. 3 kwart van de halve liter op en ik begin wat te voelen, misschien rozig van de hele dag buiten? Niet dus, het flitst door mij heen, niets zeggen, gewoon doordrinken? Ik corrigeer mijn gedachte en vraag aan mijn schoonzoon om te proeven. Hij proeft geen verschil, ik laat mijn zoon proeven hij zegt, pa dit is echt bier. Ik proef schoonzoon z’n bier en dat is duidelijk alcoholvrij bier, de serveerster heeft per ongeluk onze glazen verwisseld! Ik schrik heel erg, ik heb na ruim 4,5 jaar alcohol gedronken! Het doet me zoveel dat ik in tranen raak. Allerlei gedachten schieten door mij heen. Ik heb de afspraak met mijzelf geschonden, waarom twijfelde ik om het te zeggen? Ik heb het niet volgehouden en had zo graag de 5 jaar willen halen die ik voor mijzelf als stip op mijn herstel-horizon had gezet. Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen die mij troosten, het was ook een misverstand en ik heb uiteindelijk ook aan ze gemeld dat ik alcohol aan het drinken was en dat vinden ze dan ook goed van mij Ben nu weer wat rustiger maar moest het toch even kwijt hier op mijn draadje. Het voelt nog steeds zwaar klote.

Heel herkenbaar @Myle ik kon er met mijn verstand niet bij waarom ik het zelf niet onder controle kon krijgen. Ik die dacht alles zelf wel te kunnen oplossen moest anderen vragen om hulp. Achteraf gezien was voor mij juist het niet meer zelf aanklooien en aanvaarden van hulp de sleutel tot herstel, ik vond het soms zwaar maar ook heel leerzaam. En zoals @knakker ook schrijft, kan het samen door dit proces gaan met lotgenoten ook mooi en gezellig zijn. Ik heb er zelfs een goede vriend aan overgehouden.