erik

Komt spuit 11 weer; Shahire, MG, Luna, Jan, Monster en Skip van harte. Rapi welkom.

Doet me denken aan een boek in de bieb Eline die nog op mijn to do lijst staat. Wie heeft ons in Godsnaam geleerd dat regen slecht weer is.

Mijn eerste meeting kwam ik iets later dan de rest (ook door een weekend dienst) en dat was geen enkel probleem. Ik vind het wel relaxed dat flexibel afspreken. We zijn neem ik aan toch niet van plan meteen te wandelen. De plek van vorige keer is zo makkelijk vindbaar, dat moet toch kunnen ergens tussen 11 en 12 komen. Ik ben van plan om 11.00 er te zijn behalve als ik nu de enige ben. Als er echt grote bezwaren zijn wil ik me best aanpassen aan een uur later maar ik heb zo het gevoel dat er een probleem ontstaat waar geen probleem is......

Wat balen joh, blijf knokken. Hoop tot volgende keer

Ik had tintelende vingertoppen de hele dag door en soms behoorlijk erg de day after, de laatste maanden dat ik dronk. Ik weet dat dit een voorteken van polyneuropathie is. Het ging weg in een week of 3 niet drinken. (zenuwschade kan zich uiten in sensaties van de zenuwen zoals tintelingen) Yo liet eens zien wat post acute withdrawal symptoms zijn. Dat herken ik wel en dat is heel goed mogelijk ook al ben ik 8 maanden nuchter. Maar het trekt wel weg. Wordt stabieler, slaap beter, minder moeheid die onverklaarbaar is, gespannenheid (anxiety)

Voor ik hierop reageer wil ik dit even weten. Vraag me toch af of er niet speelt wat wijffie 3 september zelf schreef.

Tweede collega bevestigde dat de 2 mensen van de dagdienst er samen uit komen dat ik een uur later mag beginnen. Dat is dus zeker nu.

Werkbegeleidster heeft de vervelende eigenschap dat ze dwars door je heen kan kijken. Nu noemde ik afgelopen weken dingen over mijn ouders in het kader van het ziek zijn van mijn vader en heel kort hoe dingen gingen in ons gezin. Dit bracht ze in verband met zaken rondom mijn studie en begeleiding en ze had zo gelijk dat ik geen verweer meer had. Zat te trillen en mijn stem was helemaal emotioneel. Ze deed iets aanraken waar ik het besef nog niet van had maar het klopt wel. Kan het nog niet eens goed onder woorden brengen. Ik wil juist niet op mijn werk alles laten blijken, ik wil profesioneel afstand tussen werk en prive maar in de zorg heb je nu eenmaal collega's die alles zien en aanvoelen. Zit nu achter de laptop te denken van wat gebeurde er precies.....weet wel dat het heel bevrijdend voelde en ik ga er ook voortaan maar niet omheen. Hier op mijn draad kan ik het ook dat open en eerlijk zijn en met mensen in het echt inmiddels ook en op mijn werk moet ik maar vertrouwen op die ene begeleider en haar respect voor privacy. Het begon vanmiddag al, client had een gesprek met psycholoog en familie. Ik kan niet veel schrijven maar er is een verstoorde familie verhouding en familie wil een richting op die anders als client wil. Client is mentaal de underdog tov familie. Psycholoog liet zich leiden door familie. Client had geen kans om voor haar belang op te komen. Het was 2 tegen 1 waar die client al niet tegen zus opkan. Precies zoals ik in familiegesprek tegenover ouders, psycholoog, psychiater en ik. Dat heb ik als zo unfair ervaren. We zaten daar voor familie gesprek (vader moeder en ik) En in die verstoorde rolverhoudingen in het gezin had vader moeder en ik een aandeel. Maar in het gesprek kreeg ik overal de schuld van. Er werd alleen naar mijn aandeel gekeken. Zo was het voor die client ook vandaag en waar ik normaal me niet persoonlijk betrokken laat raken riep ik er spontaan uit; dit is net het familiegesprek samen met mijn ouders en ik waar ik geen kans had. In een therapie moet er als er machtsverhoudingen zijn ruimte zijn voor de client die alleen met de psycholoog over haar toekomst heeft, zonder de familie. Het oordeel van de psycholoog heeft verstrekkende gevolgen voor client. Waarschijnlijk was dit het laatste puzzelstukje voor begeleider om dingen met elkaar te verbinden een 1+1 te doen. Daaruit kwamen haar conclusies later op de avond waar ik me zo door liet raken. Normaal ben ik niet zo een flapuit op mijn werk maar dit vond ik zo onrechtvaardig en herkende ik op zo een persoonlijk niveau. Wie weet kan ik aankomende weken de woorden vinden om het eens op te schrijven. Voor nu voelt het bevrijdend en wat onwennig en kwetsbaar. Hoogtijd om maar echt open te zijn, ook in de werkbegeleiding. Hoop dat het prive blijft tussen begeider en mij want mijn werkgever vertrouw ik voor geen cent. Practisch betekent het dat ik de komende maanden evenwicht moet vinden tussen wel met adb bezig zijn want nuchter is noodzaak maar me zo min mogelijk moet laten afleiden.

Nee niet sporten als je je zo voelt met overal spierpijn en ziek zijn. Wie weet kan je het met wat rust voorkomen. Je lichaam heeft alle energie nodig in de strijd tegen de ziekmakers. Sauna is wel goed vooral infrarood.

Goed zo An that's the spirit Beterschap Fruit.... Goede morgen iedereen. Zou het toch lukken om Zondag te komen..... Heb het ook in de draad van de meeting al gevraagd. Is zondag 11 uur ipv 13 uur een mogelijkheid. Graag reageren in die draad of je dan kan of dat dit een probleem is.

Veel plezier op de Balkan. Ben benieuwd waar je allemaal heen gaat. Ik vind de Balkan schitterend en vooral Kroatie langs de kust en steden als Dubrovnik. Ga je toevallig ook naar Mostar (van die bekende brug bekend) Hoop voor je dat ze je niet te veel verleiden met drank daar want die ervaring heb ik wel. Dat je uit gastvrijheid overal dat zelfgstookte spul krijgt. Je zal zien als je eenmaal op weg bent er een hoop vakantiestress wegvalt....geniet ervan. Fijn vakantie

Ik zou er erg mee geholpen zijn als het 11 zou kunnen. 13 uur is helemaal laat. Dan kan ik echt maar 40 minuten op de meeting zijn en is 2 uur en 160km autorijden wel erg ver. Collega's een bericht gestuurd vanmorgen. Wacht op hun antwoord.

Collega is ook nog ziek en nu kan ik het ruilen helemaal vergeten. Daar is ons team te klein voor. Ik ga morgen mailen/bellen met collega's of die een uur of anderhalf uur langer willen blijven voor me zodat ik niet om 3 maar om 4 uur hoef te beginnen. Het is zover rijden voor maar een uurtje. Want hoe laat spreken we af, ik lees ergens 12 uur of kunnen we iets eerder?

Hanah, vind het zo knap wat je gedaan hebt. Zoals ik je lees ben je over een hele grote hindernis heen geklommen. Je eigen hindernissen.......bergbeklimmen is er niks bij.

Toch wel. Het zou alle verschil van de wereld maken als je alleen zou aangeven het te betreuren dat je alles afdeed als verzinsels waarover ik schreef op 12 juni. Wellicht, waarschijnlijk zelfs heb je het niet eens bedoelt zoals je schreef "al deze woorden te verzinnen" Er was niks verzonnen!!! Het was voor iedereen met ogen in zijn hoofd duidelijk dat het toen al weken niet goed ging met me aangezien ik er al weken heel open over schreef. Ik zat niet in een sprookje de boel bij elkaar te fantaseren! Die crisisdienst, 112 psychologische hulp, het was allemaal wel echt spijtig genoeg. Ja dat doet me wat, daar word ik nog heel verdrietig van als ik terugdenk aan die tijd. En iemand die dat als verzonnen afdoet. Je kan niet veranderen dat de gebeurtenissen zo waren toen. Er hoeven geen woorden worden teruggenomen, geen nederige excuses of wat dan ook gevraagd. Het betreuren hoe het gegaan is, hoe het overgekomen is want ik kan me haast niet voorstellen dat je het zo naar bedoelt als ik het ervaren heb. Je zou een keer kunnen aangeven van ik heb het niet zo bedoelt en het betreurt me dat het zoveel pijn gedaan heeft. Voor mij zou dat alle verschil maken en er hoeft geen ding veranderd voor te worden. Zou dat kunnen? Ik zit er namelijk best mee dat alles wat toen speelde afgedaan werd als verzonnen. Heb ik je verkeerd begrepen, heb je het niet zo bedoelt? Kan je het uiten dat je het spijtig vind dat ik het zo geinterprereerd heb en het me nu nog dwars zit en me er rot onder voel?

Quote ook maar weggehaald.

Dat ongeluk is vlakbij mijn werk. Collega woont in die straat en op fb het gesprek van broer en zus zijn familie van .... Het is echt een dorp Aalsmeer. Iedereen kent elkaar.

Als je zo voelt Gipsy trek je dan toch niet met pillen terug in een isolement. Schreeuw om aandacht. Bel fact, psychater, zus......roep wat op de dagdraad (alhoewel we je niet kunnen helpen) Bel 113.....ik vind het intens verdrietig als iemand zo stilletjes eindigt zoals je voor ogen had. Ik ga je niet aanpraten dat het niet mag wat je deed, want je mag het allemaal zelf beslissen. Maar denk niet dat het er niets toe doet. Ook jij zou erg gemist worden, door ons, door mij, door je familie..... Choose life

Een reportage (Dit is de dag van de EO) over een uniek experiment in een Korsakov-kliniek. Patiënten die ernstige hersenbeschadigingen hebben opgelopen door alcoholmisbruik maken kennis met zorgrobot Zora. GGZ-kliniek Vincent van Gogh in Venray probeert de patiënten fysiek en mentaal te activeren met behulp van de robot. Ik vond de robot niet zo interessant, het inzicht in de beperkingen van koraskov patienten in het dagelijks leven wel. Ik zie dit toch als ons voorland als we alcohol niet de baas worden. Uiteindelijk gaat het dan die kant op. Voor mij nog een reminder van dit wil ik niet, dit gun ik niemand. Wat een nare ziekte. Uitzending

Twee discussie 1. choose life en mijn hoop dat je hier voor kiest (zonder je een moraal op te dringen dat suicide niet zou mogen) 2. breng met zelfdestructief gedrag niemand anders in gevaar (met een moraal van dat je slechts zelfbeschikking hebt en niet beschikking over het leven van een ander) Nooit meer doen hoor zo dronken en zo depressief gaan rijden, schrik me rot!

Kennen niet verslaafde mensen ook onmatigheid of herkennen ze in die onmatigheid hun verslaving niet? Extreem sporten is een verslaving die steeds meer onderkent wordt en ik kan in sporten net zo onmatig worden net zo mezelf verliezen net zo in vast bijten als in drank. Sporten kan voor mij net zo goed een afleidingsmanoeuvre zijn om via dat sporten beloning en waardering te krijgen in plaats van echt met zelfwaardering en zelfliefde aandacht te geven. Zelfde proces alleen een ander middel, een middel met een heel ander imago dan drank ook. Daarom loop ik vast in dezelfde redenatie als fruitvlieg. Heel moeilijk dit. Het niet weten of je nu juist goed bezig bent of juist een nieuw middel zoekt voor hetzelfde principe van afleiding om de kern te mijden. Wat ik probeer is om meerdere doelen te zien en die allemaal een portie aandacht en energie te geven en niet door te slaan in een bepaald aspect. Dat je een koek verdeelt en als je alles in een doel stopt verwaarloos je andere doelen. Zo probeer ik het lijstje doelen en aandacht te verdelen. Maar hoe natuurlijk en makkelijk dit (lijkt) te gaan bij anderen hoe verdomd lastig ik het blijf vinden. Ergens hangt dit ook samen met verslaving, obsessie en beperkt geduld. Iets willen en wel NU en hier met oogkleppen voor gaan en echt niet zien hoe je andere dingen schandalig verwaarloosd tot je je gewaar bent van het bredere perspectief. Het gewaar zijn van het geheel....... drie op een rij....ik ga ff wat anders doen.

Over de discussie van zoveel mensen redden het adb niet en vallen terug. De self fulfilling prophecy van statistiek. Als je in een groep zit met 10 mensen en je weet dat zoveel % het niet haalt.....je zou om minder moedeloos worden en gaan drinken en daarmee de statistiek een profetie van zichzelf laten zijn. Maar we vullen ook de staatloterij in (zo las ik gisteren bij FV) en de kans op adb blijven is toch echt vele malen groter dan een grote prijs. En bovendien heb je zelf geen invloed op de winnende getallen maar sta je bij adb wel zelf aan het roer. En lees een redenatie over ego die ik herken en als gevaar zie voor het afzweren van ego of het ego zien als bron van alle kwaad zoals het soms lijkt in de ego discussies. Dat het lijkt op ben ik beter instaat om de situatie zo te maken dat ik Adb blijf dan de rest van de groep, ik denk niet terug te vallen....voel ik me beter, een groter ego dan de ander? Ook in boeken die ik nu lees is ego vaak een beladen onderwerp en ergens snap ik het punt van dat je niet een opblazen mega ego in stand moet houden maar wat is er mis met wat zelfvertrouwen. Je bent wel goed zoals je bent, je hoeft de betere ik niet uit te vinden of na te streven. Als je dat zelfvertrouwen of zelfwaardering noemt lijkt het oke als je het ego noemt dan mag het niet ??? Ergens begrijp ik het concept ego denk ik niet helemaal.

Wat een mooie discussies op de draad vandaag, zoveel om op te reageren. Helpen met fietsen; dat hebben wij ook bij ons. In de tijd dat mijn studie toch niet goed liep en ik iets nuttigs wilde doen met mijn tijd heb ik me geprobeerd om aan te melden. Ik bellen en daar werd me gezegd dat aanmelden geen zin had want ik was man en de doelgroep die wilde fietsen was bijna uitsluitend moslimvrouw. Wat mij betreft prima want mij maakt het niks uit of ik iemand die ik help leren fietsen moslim is of man of vrouw of weet ik veel wat. Maar nee volgens de mevrouw aan de telefoon kon dit niet volgens hun geloof. Ik nog vragen waar in de koran iets staat over hulp bij fietsen? Nee de mannen van die gemeenschap zouden het lichamelijk contact wat je toch hebt met fietsen en ondersteunen niet kunnen accepteren. Wat er speelt in mijn opinie is; een blanke Nederlandse niet moslim vult voor moslims in dat het niet zou kunnen. Zij selecteert (en discrimineert op basis van geslacht) bij aanmelding zonder dat er ooit een moslimvrouw tegen mij gezegd heeft van ik wil jou hulp nietm jij bent man. Daarmee wordt de moslimvrouw monddood gemaakt. In eigen gemeenschap mag ze al niks voor zichzelf beslissen vaak en ook nog de vrijwilligerscentrale faciliteert dit proces van monddood houden. De eindconclusie is in elk geval dat ik met mijn voornemen om contact te maken met landgenoten van een andere cultuur niks gekomen is omdat ik man ben. En dit zie je overal, overal zijn onzichtbare muren die mensen scheiden van elkaar. Ik maak me best zorgen over hoe er segregatie is op alle vlakken en hoe de retoriek van invasie of Wilders van de week met zijn asiel tsunami. Hoe behoud en verstevig ik contact met mensen in een tijdsgeest van zoveel verharding? Best een onderwerp wat me bezig houd. Fijn om te lezen dat het meerdere frummers aan hun hart gaat en ze iets willen doen! Mijn verhaal is niet zo spannend. Mij vragen ze op vakantie ook vaak of ik Zuid Europees ben. In Spanje, Roemenie e.d word ik vaak als local gezien. Ik weet dat de familie van mijn moeder uit Frankrijk en Wallonië komen en als je teruggaat in de tijd Franse Hugenoten. Mensen die vanwege het protestantse geloof op de vlucht gingen uit katholiek Frankrijk. Ja L'histoire se répète.....Als ze mij vragen of ik wel een echte Nederlander ben wat best vaak gebeurd (zelfs een Turkse vrouw laatst vroeg me of ik Turks was) dan vertel ik altijd best trots over mijn Waals/Belgisch/Franse roots.

Ik vergat me te melden en dat is omdat ik bijna niet meer denk aan roken. Wat jammer Blondie hoop op wordt vervolgd....en niet echt opgeven ....tot snel in deze draad?

Volgens mij moet je alle angsten kunnen benoemen. Of het nu terecht is of niet. Ik vind invasie een te grote term en het suggereert oorlog het ene kamp tegen het andere kamp. In mijn ogen zijn alle mensen heel vergelijkbaar. We zoeken geluk voor ons en ons naasten. Voor heel veel mensen betekent dat verplaatsen want een regio op deze wereld is te lang te hopeloos. Ik zou ook mijn heil ergens anders zoeken als inwoner van Syrië. En over Islam...ik moet niet veel hebben van fundamentalistische mensen maar of dat zware kousen of moslims of wat voor vorm is die tegen pluralisme is maakt mij verder niet uit.