erik

Goedemorgen, -De discussie Agnieta volg ik even niet, ik begrijp niet wat er aan de hand is. Heeft deur dichtgegooid voor je neus betrekking op het echte leven of ADB? -@Jaap "Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd." Ik moest gelijk aan dit onderschrift denken. En wat kan jij trots zijn op je succesverhaal. Achteraf is de juiste weg (de weg die jij nam) heel duidelijk en logisch....maar tijdens het vooruit leven vast nog een hele zoektocht. En toch ging je rechtoerechtaan de goede kant op. Je hebt veel bereikt in 3 jaar. -Gisteren nacht schreef ik al iets over droefheid dat ik niet duiden kan, wat oorsprong/oorzaak betreft.Ik werd vannochtend weer wakker met tranen in mijn ogen na een droom. Een hond/mijn hond was overleden en iemand hielp me de hond in een witte plastic zak te doen. Als sluiting ging ik er mooie borduursels op naaien en nam in gedachten afscheid. En in het echt heb ik dus helemaal geen hond, nooit gehad ook. Dit is de zoveelste droom al hierover. En overdag is het allemaal niet zo beeldend maar is de ondertoon van droefheid en somberheid er ook naast het overheersende gevoel dat ik keigoed bezig ben met niet drinken en veel sporten en mijn nieuwe baan waar ik veel zin in heb.....ben ik afscheid aan het nemen van de bewoners waar ik jaren voor gezorgd heb....want dit speelt wel ook al weet ik dat professioneel gezien de overstap van afdeling naar afdeling zonder teveel emoties moet/wil kunnen maken....doet het me meer dan ik wil erkennen? Twee dagen geleden gehoord dat er weer een bewoner overleden is een paar uur nadat ik haar nog verzorgt had en me toe al bewust was van de ernst van de situatie. Heeft de nabijheid van de dood op mijn werk meer invloed dan ik erkennen wil......of speelt er iets anders. Frustratie over de gang van zaken op mijn werk en het me afnemen van mijn handelingen waar ik net een certificaat voor heb.......of (en dit acht ik waarschijnlijker) ik ben NIET happy met vrijgezel zijn in mijn eigen woning die ik een jaar heb. Ik ben teveel alleen. Op familie na is er nog nooit iemand binnen geweest. Ik had de laatste tijd weer contact per facebook pm met mijn ex van 10jaar terug. Ik mis haar na al die jaren nog steeds meer dan ik toegeven wil. In mijn draadje, dit verhaal wat nog een tijdje doorgaat in discussie met vooral Smikkie.....dat is me dus ezel als ik ben twee keer gebeurd. Vorig jaar zomer, de maanden voor sluiting van het Zandpad.....veel ga ik er niet over schrijven maar weer zat ik uren midden in de nacht binnen. Voor seks maar steeds meer voor haar en minder om seks en uiteindelijk helemaal niet meer om seks. Samen wat eten wat ik wel eens meenam en vooral luisteren naar haar verhalen en haar wanhoop van de situatie die steeds lastiger werd. Eigenlijk haar laten uitrazen en meedenken en luisteren vooral. Een Russische van 24 met een kind van 3. Moeder is uit Rusland gekomen om voor het kind te zorgen en moeder denkt dat ze in een kroeg/club in de stad werkt terwijl ze achter een raam op een bootje staat elke avond en nacht. Ze onderhoud zichzelf, haar kind, haar ouders en een studerende zus. Ze heeft gezeur met de belasting op het moment dat over drie weken de bootjes dichtgaan. Ze heeft niet eens geld voor de terugreis met moeder en kind naar Rusland. Ik word verliefd en wil helpen maar kan en mag van die trotse vrouw niet helpen. Op een avond is het licht uit en ik weet dat ze weg is. Ik had haar zo vaak gezegd vooral afscheid te willen nemen en dat ze niet zomaar met stille trom moest vertrekken. Gewoon een laatste omhelzing van iemand die ik heel graag mag en alle goeds toewens....ze zal haar redenen wel gehad hebben zo snel en zonder afscheid weg te gaan. Dit verhaal kwam jammer genoeg aan de orde toen ik met een andere vrouw via internet wilde afspreken om samen te gaan hardlopen. Op dat forum (waar ik de naam niet van ga noemen) had ik van de zomer e.e.a van me afgeschreven en enkele pubers blijven je herinneren aan dit voorval. De vrouw schreef wie wil er sporten in het *****bos en dat bos is 5 minuten van mijn huis af hardlopend. Ik reageerde dus en vooral via prive berichten probeerde ik haar te leren kennen en vertrouwen te winnen. Want het is niet makkelijk denk ik als vrouw vooral om de stap te zetten in een vrij stil bos samen te trainen met iemand die je niet kent. Ondertussen kwamen die pubers me dus weer herinneren aan mijn verhaal over verliefd worden op een prostituee. Ja en als je iemand wil leren kennen zijn dat niet de verhalen die je graag geopenbaard ziet worden ook al blijkt uit dat verhaal dat ik niet zoveel verkeerd deed imo. Ik had betaalde seks maar ik kan het dus niet zonder de persoon erachter te zien, te luisteren naar verhalen en ze uit te lokken....te betrokken en verliefd te raken en mezelf te manoeuvreren in een onmogelijke positie. Die Poolse heeft daarna nooit meer een reactie gegeven op mijn mail ook al probeerde ik het nog uit te leggen. Echt dat haat ik......mensen die pats boem weg zijn uit je leven die je net beter wilde leren kennen. En zo zonder afscheid of zonder elkaar in het echt te leren kennen maar ook zonder een mailtje van; nee ik wil niet langer met je hardlopen met wat voor uitleg of reden dan ook. Op dat forum reageert ze nooit meer in het openbaar en mails terugschrijven dus al helemaal niet. Ik wist dat het met die Russische en daarvoor Wit-Russische tijdelijk zou zijn maar ik had ZO graag afscheid genomen! Ik heb ervan geleerd dat betaalde seks een wereld is waar ik te gevoelig voor ben naar mijn medemens, ik dit niet langer kan en wil. Ik kan en wil de illusie van betaalde seks niet langer, het is geen lichaam zonder persoonlijkheid. Gelukkig ben ik nog zo menselijk dat ik die dingen als onscheidbaar zie en dat wil ik graag zo houden. Ondertussen is door mijn poging die Poolse te leren kennen dat verhaal van het Zandpad, dat ik keurig netjes in een doosje had opgeruimd in mijn hoofd weer helemaal opgerakeld alsmede het eerste verhaal (dat van die link) aangezien het notabene op hetzelfde werkruimte, zelfde bed plaatsvond. Heel bizar was dat eigenlijk..... Even een toepasselijk liedje om het af te sluiten. Je wordt er wanhopig van als je de vrouw op wie je verliefd bent zo ziet staan achter een rood licht en je ziet anderen na je daar naar binnen gaan. Je snapt de noodzaak van kind en familie onderhouden maar je ziet de schade die je toch oploopt in dat soort werk, De enige uitkomst van dergelijke ontmoetingen is verdriet.....ik ben er klaar mee en ik baal ontzettend dat hierdoor ik die Poolse sportkennis niet ga ontmoeten.....maar terugdenkend aan een motto van me "Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter, and those who matter don't mind." Blijkbaar doet ze er niet zoveel toe. Als ze er wel toe deed had ze in elk geval een mail terug geschreven.......

Herkenbaar! Wat is dat toch....ik heb zelf een nieuwe baan waar ik heeel blij mee ben maar er komen onverwacht veel momenten dat ik droevig/somber ben. Niet dat ik depressief ben want die ervaring die herken ik wel uit het verleden. Ik projecteer droevig zijn vooral op 3 vrouwen uit mijn leven die ik mis, Maar eigenlijk is de droevige stemming los van hen. Ik ga niet zomaar huilen, daar ben ik dan ook teveel man voor denk ik. Maar ik word wel vaak wakker de laatste weken uit een droom met tranen in mijn ogen en vergeten wat de droom was. Het ging volgens mij over afscheid van mensen. Drinkend werd ik melancholisch door de drank vaak en dan echt zonder aanleiding sentimenteel. Nu is het anders en voel ik het ook een stuk sterker. Ik loop mezelf soms een beetje voorbij....het is dat ik het nu lees van....he dat herken ik....en dat negeer ik eigenlijk de hele tijd. Ik denk wel over wat ik schreef; de vrouwen die ik mis waarvan ik hou/hield....maar eigenlijk is de stemming er ook zonder die aanleiding.......

Waarom roept dit reacties op.....vooral reacties van ik zou toch niet de oorzaak zijn.....? Ik vroeg me ook af wat er speelt, Jen wil het niet schrijven....ook prima..... Niks mee doen en je het vooral niet aantrekken. Jen ergert zich in stilte en dat is verder prima.....dat is haar keuze.

OMG dit lees ik nu pas. Lytse, is voor mij het voorbeeld van aandacht geven aan iedereen ipv alleen vragen en nooit geven, Altijd zonder iemand te vergeten die hele lijst met @.....,@......Heel bijzonder dat iemand zoveel kan geven aan iedereen. Ik probeerde te zijn zoals zij maar ik weet dat zij de kampioene hier in is en ik wat minder goed, Alles lezen en niemand vergeten om aandacht te geven in plaats van elke keer met je eigen sores komen. Het voorbeeld blijft in mijn hoofd zonder dat je nog onder ons bent. Ook ik mis je......

Geen ban....dan is het in de praktijk wel bewezen dat muziek video's best mogen. Aan ons de taak ze te posten op gepaste momenten lijkt me. Goed nieuws. Goede morgen btw.

Dagpact: Hardleers Nadia MijnGerrit Rosa Erik

Goedemorgen, Ik had het nog niet verteld.maar ik heb last van een zweepslag. Ik dacht last te hebben van mijn achillespees en dit vertelde ik het aan een trainer op de sportschool. Dat is echt een goede, hij weet meer dan een gemiddelde fysiotherapeut van alle spieren botjes en pezen in een menselijk lichaam. Hij liet me op een horizontale bank liggen en ging voelen waar de oorzaak zit. Toen drukte hij op mijn kuit en ik vloog zowat door het plafond heen. Daar zat dus een hele "bal" een spierscheurtje en verkramping die zo vast zat dat ik niet eens pijn voelde op die plek maar lager in mijn pees (die hierdoor dus 24/7 op meer spanning stond door het constante samentrekken van die spier) Trainer heeft het eergisteren met duimen en wringen eruit gekregen. Het was helemaal beurs gisteren. Gisteren schouders getraind en mijn benen maar dan slechts leg extensions omdat ik dus mijn kuit niet gebruiken mag. Na afloop van de training wel gefietsd voor een kwartier en toen werd alles lekker warm en soepel. Daarna foamroller om de knoop er verder uit te rollen en een sauna en warm badje als toetje. Nu met opstaan doet alles weer pijn en is beurs. Gisteren gemeld op mijn werk en ik was verbaasd door de ondersteuning. Er zijn zoveel blessures dat ook leidinggevende het heel serieus neemt. Ik hoef maar te vragen en krijg ondersteuning zoals een dagdienst die een uur langer blijft en alvast een paar mensen naar bed gaat brengen. Ik moet vooral even 5 minuten rust nemen zo elk uur en aan de bel trekken voor het erg wordt. Heb nu vrij en ik ga los van fietsen en sauna niks doen met mijn benen.

Ik kwam me droog afmelden en vind dit top om te lezen. Ik weet zeker dat het lukt die eerste 24 uur droog. En ik hoop dat je goed kan slapen. Energie opdoen om morgen verder te gaan met je goede voornemens.

Leuk dat je daar aan denkt, Na toch zoveel dagen denk je er blijkbaar nog over na. Het resultaat is een te kort antwoord waaruit blijkt dat ze het nauwelijks echt gelezen heeft. In elk geval bevestigd ze dat ik op mijn nieuwe werkplek geen last meer heb van onbekwaam verklaard zijn. Ze schrijft dat het slechts betrekking heeft op mijn huidige afdeling en dat ze verder niet op de inhoud wil ingaan aangezien ik toch over een paar weken weg ben daar. Vrij bizar want je bent namens praktijkopleider bekwaam of je bent dat niet. Dat zou onafhankelijk moeten zijn van de afdeling en bijbehorende leiding. . Dat zou een kwestie moeten zijn van ik kan het of ik kan het niet volgens haar. Maar goed, het is dus echt een kwestie van 4 weken uitzitten en geen conflict zoeken. Dat praktijkopleider een soort buikspreekpop is wist ik eigenlijk al. Ze praat altijd met de leiding mee en heeft geen zelfstandige mening die ze aanhoud. Het stukje is wel handig voor het gesprek dat ik met leidinggevende moet hebben, Ik ga niet eisen, ik ga gewoon vragen of de tekst anders kan. En op dit moment heb ik een paar taken op me genomen, initiatief getoond en ik blijf positief en energiek meewerken. En dan is het graag of niet dat de tekst die ik zo oneerlijk vind aangepast wordt of niet. Ik ga het balletje niet te hoog opspelen omdat het het niet waard is uiteindelijk. Die leidinggevende heeft net zoveel zeggenschap over mij als ik hem geef. In mijn hoofd werk ik al op de nieuwe afdeling en op mijn plek nu rond ik de zaken zo positief mogelijk af. Vier weken geleden zat ik nog middenin de situatie van mijn afdeling.....inmiddels is hij een stuk irrelevanter geworden voor mij en mijn toekomst.

Modem al een keer reset gedaan. Even totaal van het stroom halen, stekker eruit. Dan inpluggen en hier je snelheid meten en vergelijken of dit klopt met de opgegeven snelheid van je abonnement. Ter vergelijk, mijn ping is 8 miliseconde mijn downloadsnelheid 63Mbs en up 6Mbs. Mijn abonnement is idd 60/6 Mb/s bij mij klopt het altijd precies.

Dan maken we er een custom made pact van. Een 24 uur detox pact. Jij weet wanneer je gestopt bent met het laatste glas. Ben je van plan om dat pact (24 uur droog vanaf dat tijdstip laatste glas) af te spreken met jezelf? Daarna dagpacten is de zorg van morgen pas.

Vroeger kreeg je dan een nachthemd met tennisbal ingenaaid op de rugzijde. Dat vertelde mijn oma altijd, dus dat zal wel erg lang terug zijn.

Af en toe moet je je leven ondersteboven houden om te kijken of er nog meer in zit. (Loesje)

@Agnieta :rose: Goed dat je weer terug bent uit die put geklommen. Analyseren en terugkijken is denk ik goed nu vooral in de zin van hoe ga ik dit volgende keer voorkomen, maar ook vooruit kijken. Meedoen op het dagpact voor vandaag? Ben echt blij dat je er weer bent en nuchter!

Dagpact: Hardleers Miranda MijnGerrit Nadia Rosa Erik

En goede morgen trouwens. Ik ben helemaal wakker aangezien ik van 21.30 tot 9.30 geslapen heb. Ook wel eens lekker en blijkbaar nodig. @Ietsie Sterkte, ik heb in het verleden wel eens 50 teken in een keer gehad. Toen stond ik er nooit bij stil maar tegenwoordig hoor ik van steeds meer mensen om me heen dat ze Lyme hebben opgelopen. Volgens mij is het van belang vooral zo snel mogelijk te starten met antibiotica en niet uit te stellen.

Ben het volkomen met je eens Dylan. Het enige wat ik een punt vind is video's posten op een moment dat iemand een hulp vraag uit in het forum. Dan zouden we niet moeten willen dat dit ondergesneeuwd raakt. Ik probeer zelf niet in te breken met liedjes als er een echte discussie is. Dat is hetzelfde als in het echte leven mensen echt in gesprek zijn en ik hard muziek erdoor ga draaien. Maar er zijn genoeg momenten dat de discussie stil valt of in de late uurtjes dat het helemaal rustig is. Dan plaats ik gewoon een liedje. Ik denk dat er helemaal niemand zich stoort aan een liedje na 23.00 want dan is het aantal deelnemers die online is van 1-4 mensen en is er geen serieuze discussie en overdag zijn er ook zoveel stille momenten op ADB. Stilte opvullen met een muzikale intermezzo vind ik juist wel leuk, En soms wil ik met een bepaald nummer of songtekst ook echt iets zeggen. Linken naar youtube is op internet ook een vorm van communicatie zoals het posten van een afbeelding smiley......dat ook is. Het is zoooo ouderwets dat communicatie puur en alleen geschreven tekst zou kunnen zijn. En dat aparte draadje is geen alternatief. Wat ik dan zou moeten doen en dat vind ik een omweg....is liedje in het aparte draadje zetten en in de dagdraad linken naar de post in dat muziekdraadje......kan ik net zo goed direct linken toch.... Mijn punt is vooral dat ik mezelf instaat acht te bepalen wanneer liedjes gepast zijn en wanneer niet. Mods moeten niet op een kinderoppas gaan lijken.......

Peter Pan syndroom of een kwestie van het kind in mezelf (enthousiasme, vrolijk en naief) niet willen loslaten of gewoon een heerlijk nummer EN clip.......

Ik ook, ben net klaar met avondeten en ik krijg me toch een slaap.

Goede morgen iedereen. Nog geen draadje dan ik maar, Ik heb dat eigenlijk nog nooit gedaan. Ik bleef maar tikken in de draad van gisteren en luisteren naar de muziek van Sarah Bettens....dat is rustig wakker worden, :musicnote: Voor Koffie moet je nog even op Yvonne wachten. Ik heb nooit tijd voor dat soort dingen in de ochtend. Nog 1 dagje werken en dan mijn "weekend" Voor de meeste hier het begin van een hele werkweek en wellicht een blue monday gevoel. Maak er iets moois van vandaag ........ik ga nu nog even wat eten en lunch maken, Dagpact Erik

Sarah Bettens!!!! (daar was ik stiekem verliefd op toen ik een jaar of 19 was) Maar ook nu met kort koppie nog heel leuk. Dit recente nummer en cover van Armin van Buuren vind ik erg mooi

Dramaqueen. daar heb ik nog een keer een waarschuwing voor gehad. Het was schuttingtaal en niet ondersteunend. Blijkbaar gaat ook ADB met zijn tijd mee

Haha ik viel met men harses op het toetsenbord zo voorover. Geen pijn maar schrok wakker. Blijkbaar is het slaaptijd,,,,,wat ee verhaal heb ik net geschrevren , was weer eens breedsprakig

Fijn dat jij je trigger gevonden hebt. weer zo'n onderwerp waar ik eindeloos over kan denken en mezelf kan reflecteren. Daarin zit gelijk het punt. Het blijft bij zelfreflectie omdat ik eigenlijk nooit praat over teveel drinken, met niemand. Virtueel wel, hier met jullie maar niet in het echt. Verder kan ik me zo een lijstje indenken van zaken die je als "trigger" zou kunnen zien. Ik kan me niet voorstellen dat ik 1 trigger heb, Wat me de laatste tijd wel opvalt is dat mijn functioneren en mijn welzijn zo afhankelijk van vertrouwen dat een ander in me stelt. /wat je intrinsiek zelfvertrouwen noemt heb ik blijkbaar minder dan de collega's om me heen. Iemand die me stimuleert, die me vertrouwd en wel eens een compliment geeft laat me opbloeien en iemand die me zat is, me afbranders geeft, diploma's (tijdelijk) irrelevant maakt .....een dergelijk man kan me enorm laten frustreren en daardoor kent hij mijn knopje om me weer op tilt te krijgen. Er zat de laatste jaren qua opleiding ook zoveel tegen en mensen zijn oneerlijk gaan draaien dat ik mijn eigen vertrouwen soms niet heb, Terwijl ik zoveel dingen zoveel beter kan dan mijn collega's Als ik gefrustreerd ben kan ik niet zo goed vriendelijk en opbouwend assertief zijn zijn met kritiek, Zeker naar een man die net 30 is, echt een opgeblazen knulletje ga ik frontaal in de aanval en krijg ik weer een waarschuwing over onprofessioneel communiceren en verbale agressie. Ik heb zat leidinggevende gehad, meestal vrouwen die bovendien wat ouder zijn. Daar is het conflict niet zo. Daarnaast speelt eigenlijk altijd het alleen dingen ondernemen, het vrijgezel zijn in mijn huis alleen. Niet nu recent maar ik heb als kind al geleerd dat als er geen vrienden zijn om met mij iets te doen ik zelf wel ga. Alles heb ik leren alleen te doen. Maar ik ben een sociaal persoon, ik praat makkelijk en ik ben goed in mijn sociale functie op mijn werk. Ik heb de tijd en puf vaak niet om na werk dingen te ondernemen. contact zoeken en iets samen ondernemen onder mensen van 25-40 is vaak uitgaan en borrelen, zo leer je mensen kennen. Ik kan echt nog die kroeg niet in. In de zomervakantie gaan de rollen weer om, weet ik nu al en wil ik ook. Met de trein alleen van hostel naar hostel en elke dag nieuwe mensen ontmoeten en steden bekijken en vervolgens uitgaan tot diep in de nacht. Hostels zitten vol studenten en dat soort drinkgedrag. Daar haal ik mijn jaarlijkse behoefte nieuwe mensen spreken weer op. Verder is mijn verhaal in notendop;,eerste relatie was meteen 6 jaar samenwonen voordat nij het uitmaakte. Ben lang verliefd gebleven en heb zo 10 jaar niemand anders willen zien staan. Daarna volgen de 2 onmogelijke verliefdheden (zie eigen draad) Wat ik hier me nu heel vaak besef is dat ik 36 ben en alleenstaand ben. Ik kan na lang nog niet verliefd kunnen worden dit nu we wel en ik ben het zat om alleen te blijven in mijn leven. Vorig jaar mijn eerste huis en daar zou inmiddels een vriendenclub en het liefst een relatie bij horen. Had net iemand, een Poolse die vlak bij me in de buurt woont en een vraag had geplaatst wie wil hardlopen in het bos. Ik gelijk mailen want op basis van internet leek ze al gelijk leuk. Pagina's heen en weer reacties en dan opeens niks meer. dat had ik bij de twee eerdere gevallen ook. Een vaag telefoonnummer, hotmailadres.....waar je niks mee kan. Niet eens een sorry bij nader inzien denk ik niet dat ik het nog wil. Nee pats boem contact weg. Doe je veel moeite voor iemand omdat je samen lopen en mensen leren kennen in het echt zo afloopt.Pats boem geen enkel contact meer vind heel frustrerend. Hier denk ik toch wel elke dag over na.......vooral het soms echt veel meemaken op mijn werk, alleen thuiskomen en het met niemand kunnen delen.

Maar toch zou ik me best wel weer eens willen vervelen. Dat geeft best rust denk ik. In mijn vrije tijd naast werk, opruimen wassen draaien.....dat soort dingen sport ik, zit ik in de sauna voor een uurtje of slaap ik omdat ik teveel sport en vrij zwaar fysiek werk heb dat stiekem mentaal ook veel vraagt. Maar ik heb de innerlijke rust niet meer.....dat ben ik al jaren verleerd. Iedereen op mijn werk zegt altijd dat ik zo ontspannen en rustig overkom terwijl ik van binnen zo druk ben eigenlijk.