Pytje

Welkom Rosee!

Bumperjim, jij kunt nu dus serieus na twee glazen stoppen? Petje af! Ik heb dat in december geprobeerd, maar was een onmogelijke opgave. Het maakte bij mij ook niet echt uit of er een schroefdop of kurk op de fles zat. Dat zijn van die trivialiteiten, waar een beetje alcoholist zich niet mee bezighoudt toch?

Francoise, ik snap dat wel die weemoed. Goed ook dat je het zo benoemt. Het is wat anders dan direct verlangen naar drank. Als je het herkent kun je het ook aanpakken volgens mij. En ook die armlengte snap ik, Kruidenthee. Ik zag dat mijn man geheel intuïtief de fles wijn een kilometer bij mij vandaan zette zonder dat ik hem daarom gevraagd had. Moest er wel om lachen. Tenslotte heb ik wel gekkere dingen gedaan voor een borrel dan een paar meter extra lopen. Amethist, petje af voor hoe je ermee bent omgegaan!

Goed idee! GA voor jezelf iets feestelijks maken. Je bent de drie weken tenslotte voor bij. Het wordt alleen maar gemakkelijker.... Op naar de drie maanden.

Vandaag een mijlpaaltje bereikt: 3 weken! Een goed begin van de rest van een alcoholvrij bestaan. Gisterenavond was het lastig. Mijn man vroeg of ik er last van zou hebben als hij een glas wijn nam. Nee, zei ik. Het is niet dat ik dan ook wil drinken, maar het haalt me uit de concentratie die ik iedere avond nodig heb om het moeilijke moment te doorstaan. Aan de andere kant wil ik hem ook niet gaan zitten betuttelen omwille van mijn eigen proces. Misschien moet ik het er maar eens gewoon over gaan hebben wat er dan met mij gebeurt. Bij een goed glas tomatensap.....

Hallo Dave, wat een eerlijk verhaal! Alles kapot gegaan door de alcohol en denk je "stiekum aan een paar biertjes thuis". Het is niet Dave, die daar aan denkt, het zijn gewoon de gruwelijke duiveltjes in je hoofd, die jou doen denken dat er alcohol in moet, Niet aan toegeven! Je kunt ze verslaan! Zoek eventueel hulp een aanvaard de hulp hier. Heel veel succes!!!

Welkom Koen. Soms is er geen andere uitweg meer en kies je in één keer voor de enige, juiste afslag. Voor jou de weg zonder alcohol. Heel veel succes!

Top Bumperjim! Op dit soort momenten komt het er toch op aan. Zijn je emoties, zoals de boosheid die je gisteren voelde, sowieso dieper/heftiger sinds je niet meer drinkt?

Dank jullie voor reacties. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en vertelt het wel of niet in zijn omgeving. Het zal ook afhankelijk zijn van het vangnet, dat je uiteindelijk nodig denkt te hebben. Gisterenavond ook op doorgesproken met een vriendin. Zij zei dat ze mijn openheid heel erg waardeerde, maar ook wel begreep dat het moeilijk is om te vertellen, omdat een verhaal zich altijd doorvertelt en welk beeld wordt er dan van je gecreeerd? Zeker in een wat kleinere gemeenschap, zoals die waarin ik woon. Ja, dat is zo. Mensen moeten altijd wat te praten hebben omdat ze er dan zelf wat positiever en met wat betere eigenschappen uitspringen. Niet alleen andere mensen, ook ikzelf doe daar aan mee. En dat maakt het ook weer relatief; echt goed doen we het nooit met elkaar waarschijnlijk. Maar ik vind het net zo lastig om er besmuikt over te moeten doen en om smoezen te moeten bedenken waarom ik niet drink. Amethist, jij hebt het ook aan je naaste omgeving verteld. Heb je daar spijt van gehad?

Hallo allen, (Kohntje, hier is de kerstvrouw weer:) Dag 17 en weer een weekend verder. Het begint weer te wennen. Het is niet meer: "ik neem een wijntje, o * nee, ik neem een tomatensapje", maar meer "neem ik een tomatensapje of een Crodino?" Ik tel mijn zegeningen...Ik slaap weer normaal en mijn hart slaat minder op hol bij het zien van een fles wijn. Afgelopen week heb ik mijn beste vriendinnen verteld dat ik verslaafd ben aan alcohol. Toen ik een paar jaar geleden de online-cursus bij Tactus deed, heb ik er ook iets over gezegd, maar meer omkleed met mitsen en maren en het-valt-echt-wel-mee-dingen. Nu heb ik ze voor het eerst de naakte waarheid laten zien: een fles per dag, in slaap vallen op de bank of onredelijk worden naar mijn partner. Het lucht in zekere zin op, maar het geeft ook een werkelijk naakt gevoel; het maakt de zaken een beetje onomkeerbaar. Niemand gelooft nu mijn het-valt-wel-wel-mee-verhalen nog, mocht ik ze weer eens op gaan hangen. Wel geeft het het gevoel dat ik mezelf nu serieus neem. Met het hardop zeggen tegen anderen dat ik een alcoholiste ben, zeg ik het ook tegen mezelf. Een nette alcoholiste, zorgzaam voor haar omgeving, hardwerkend en creatief, maar aan de andere een kant een mens, dat het al dertig jaar nodig heeft om het leven met behulp van alcohol hanteerbaar te houden. Ik zie het vaak voorbijkomen hier: de schaamte. Het is bij mij niet anders. Stopen met roken maakte mij moedig en stoer; dat flikt ze toch maar (na 999 pogingen). Alom lof. Nu zijn de reacties veel diverser (van ongeloof tot ontkenning tot bemoediging). Uiteindelijk roep ik die reacties natuurlijk zelf op door er lange tijd niet over gesproken te hebben, maak ik er iets veel groters van dan het in werkelijkheid is. Wij, alcoholisten, zullen het voor een deel wel zelf in de hoek van de schuld en de anonomiteit houden door altijd te doen alsof er geen probleem is. Zeg je dan na dertig jaar: "mensen, ik heb het nooit verteld, maar zo zagen mijn avonden eruit", dan is het misschien wel te begrijpen dat de reacties nogal verschillend zijn. Laat ik dus maar eens hardop gaan zeggen: ik ben er verdomde trots op dat ik de strijd met de fles ben aangegaan en er mee naar buiten ben gekomen!

Ik gebruik ook de app easy quit drinking. Grappig om te zien hoeveel dagen je al gestopt bent, hoeveel tijd dat aan je leven toevoegt (flauwekul natuurlijk) en hoeveel je bespaart (wat in mijn geval dan weer uitgegeven wordt aan wat-ben-ik-toch-goed-bezig-beloningen).... Maar als ankertje op je telefoon geen gekke app verder.

Hoi Ansie, wat mij helpt: iets in mijn handen hebben (en dan bedoel ik iets anders dan het glas:). Wol, klei, puzzel, smartphone, het maakt niet uit. En wat voor mij helpt, maar voor sommige anderen juist weer niet denk ik: doe iets non-alcoholisch in een wijnglas. Verder is het een kwestie van de moeilijke momenten het hoofd bieden; het is even moeilijk, maar het went best snel! Heel veel succes!

Succes Ray!

Acht jaar, Lady Jane! En nog steeds op dit forum. Voor anderen? Of toch ook om zelf scherp te blijven? Roken is voor mij vijf jaar geleden en inderdaad, hééél af en toe denk ik nog: oh, nu een sigaret zou lekker zijn. Ik denk ook wel dat dat soms een verlangen is naar het leven dat daarbij hoorde. Toen het nog kon. Toen alles nog kon. Toen de sigaret en het glas mijn grote vrienden waren. NIet alleen van mij, maar ook van veel mensen om mij heen. We gingen uit, hadden diepe gesprekken, waren verliefd, voelden intens, hadden feest. Voor mij blijft dat verbonden met elkaar. In de loop der jaren heb ik hele andere dingen gevonden die mij vervulling geven. Het is een nostalgisch verlangen geworden eigenlijk....Mijn vader verlangde soms terug naar de Tweede Wereldoorlog. Niet om die oorlog, maar om de saamhorigheid die hij toen als klein kind gevoeld heeft. Had ik hem gevraagd of hij een nieuwe oorlog wilde, dan had hij absoluut NEE gezegd. Ik verlang terug naar een periode, maar zou je mij vragen of ik die sigaret weer terug wil, dan zeg ik NEE. En nu is het met de alcohol ook zo. Twee weken, nog een lange weg te gaan, maar ik blijf vooruit kijken!

Gelukkig gaat het weer wat beter. Eigenlijk is het iedere avond op hetzelfde moment moeilijk. Ik werk meestal tot laat door en bij het thuiskomen begint het dan. Beetje trillende knieën, wee gevoel in de maag, kortom alles in mij is klaar voor het eerste glas. Ik maak tegenwoordig op dat moment een heel feestelijk glas Crodino met ijs voor mezelf. En na de eerste slokjes ebt het gevoel weg. Eigenlijk is het dus allemaal een eitje, zou je zo zeggen..... En dat is het ook zolang dit een vervangende structuur is. Maar dan is het dadelijk weer weekend en slaat het verlangen ineens vanuit een andere hoek toe. Ik heb er mijn handen vol aan. Maar ja, er zit geen wijnglas in die handen in ieder geval...En dat voelt toch nog steeds erg goed

Welkom Elf, alles rationeel kunnen beredeneren is inderdaad een valkuil. Het zorgt er met name voor dat anderen moeilijk bij je kunnen komen, omdat jij het toch allemaal al weet...DE methode om gedrag in stand te houden. Ik weet uit ervaring hoe lastig het is om dat te keren; het is tenslotte je veilige haven, dat hoofd! Een tijdje zonder alcohol zou wel eens de snelweg naar je gevoel kunnen zijn. Succes!

Dag 10 staat vandaag op de teller. Gisterenavond kreeg ik het onverwachts moeilijk. Geen idee waar het vandaan kwam. Of misschien toch wel? Mijn partner is solidair geworden en drinkt nu ook niet. Op de één of andere manier kan ik me niet afsluiten voor zijn proces daarin. Ik had dat ook bij het stoppen met roken. Ik was al lang gestopt, maar kon plaatsvervangend een soort van ontwenningsverschijnselen krijgen als een roker in bepaalde omstandigheden niet kon roken. Volgens mij werkt het nu precies hetzelfde. Herkent iemand dat? Ik kan toch moeilijk tegen mijn partner zeggen dat het beter is dat hij weer gaat drinken voor mijn eigen gemoedsrust. Ik moet me er dus meer voor afsluiten. Ik kan het nu ook niet van me afzetten. Ik kan soms zo bang worden van het feit dat iets in één keer groter dan jezelf kan worden. Net maar eens even de columns van Anja Meulenbelt gelezen. Het allerbelangrijkste, en dat weet ik, is verduren: accepteren dat deze mallemolen er is en dat hij ook weer tot stilstand zal komen. Niets aan te doen verder. Verdragen!

Hoi Pelle, ook ik herken het maar al te goed. Ik ben meerdere malen gestopt en weer begonnen. Resultaat: ik heb per saldo minder gedronken, maar ben nog net zoveel met alcohol bezig als twee jaar geleden....

Super Moosje! Succes in week 2!

Thx Kruidenthee. Ja, filmpje heb ik al twee keer bekeken. Het verklaart zo goed wat je hersenen doen. En wat weer beginnen, ook al is het er maar met 1 glas, teweeg brengt. Jarenlang streed ik tegen depressies en weigerde medicijnen te nemen. Totdat een arts tegen mij zei: als je suikerziekte zou hebben, zou je ook niet weigeren om te gaan spuiten, toch? Toen pas begreep ik dat het groter was dan wat ik alsmaar onder controle probeerde te houden. Helaas is het met drinken, aldus Noorlander, precies zo...

Hoi Ryan, het is veel tegelijk, maar bij iedere stap zul je jezelf trotser voelen en meer het gevoel krijgen dat je ALLES kunt!

Dankjulliewel! 3 maanden zijn op meedere gebieden dus een keerpunt. Aan de ene kant is de gewoonte er dan in gesleten en weet je soms niet meer waar je de drank eigenlijk voor laat staan. Je denkt bovendien al vrij snel dat het allemaal wel meevalt en je er best wel eentje kunt nemen. En aan de andere kant is aan het einde van deze periode de gewoonte er ook uitgeslopen, waardoor je er gemakkelijker van afblijft. Maar goed, voorlopig maar weer mijn tweede week volbrengen.,,,

De eerste week zit er weer op. Het niet drinken gaat goed, ik merk dat ik het vaker heb gedaan (in de droogstand staan:) De euforie van de eerste dagen is er echter ook af en ik voel me nu onbestemd en een beetje leeg. Omdat ik ook nog vakantie heb zijn de dagen wat structuurloos. Voorheen was er dan dat vaste punt op de dag waarop de fles openging. Nu voelt het alsof ik nergens echt plezier in heb en het feestje om me op de fleuren ook nog wordt afgezegd. Ik weet dat ik beter in mijn vel zit als ik wat drukker ben. Aan de andere kant is het natuurlijk ook goed om te ervaren wat deze leegte met mij doet. Goed, maar niet per se prettig.....Daar komt bij dat mijn partner ook altijd mijn "partner in crime" was. Hij gaat totaal anders met alcohol om. Ziet wel een probleem bij zichzelf maar is teveel Bourgondiër om daar echt lang bij stil te staan. Hij doet zijn best, maakt nu zelf ook geen fles wijn open als we thuis zijn, maar is dankbaar voor iedere afspraak, waar hij wel even een glas kan nemen. Ik wil daar niet teveel mee bezig zijn, omdat ik merk dat het me uit mijn eigen proces haalt. Normaal zijn we nogal close, dus ik vind het lastig om daar nu weinig in te delen... Hij ook denk ik eigenlijk. Maar goed, week twee is begonnen!

Hoi Jim, ik vind het knap, met name als ik jouw intro lees, waarin je vertelt dat je al lang en veel dronk. Beetje vergelijkbaar met mij. Ook ik heb na drie maanden geprobeerd om te "normaliseren". Dat ging een tijdje goed. In het begin is het eigenlijk helemaal niet zo lekker. Daarna wel weer wat meer. Je kunt je dan nog niet voorstellen dat je ooooooitt weer zo zult drinken als vroeger. En toch gebeurt het. En het gebeurde sneller dan ik had verwacht. Juist met de feestdagen.... Bij mij was er geen andere optie dan weer radicaal stoppen. Ik denk dat je de relatie met de drank wel blijft koesteren als je je zelf af en toe wat toestaat. En dat het gemakkelijker zal zijn om in een periode waarin het minder gaat, toch eerder naar de fles te grijpen. Maar het is voor iedereen anders en ik denk dat er velen op dit forum zijn die zouden wensen dat ze er een genormaliseerde verhouding met alcohol op na kunnen houden. Houd ons op de hoogte svp!

Vanavond weer een etentje... Dat heb je in deze tijd van het jaar... Me bevinden tussen allemaal mensen met dezelfde struggle op dit forum helpt me echt. Ik ken jullie niet, maar voel me ondanks dat minder alleen.... Tussen alcoholdrinkers zou ik anders al snel op de gedachte kunnen komen dat het allemaal wel meevalt met mij. Maar geloof me: dat is NIET zo!