Pytje

Je hebt gelijk @Kohtje. Ieder zijn eigen padje

Dat jaarpact, Rosée, is een gevolg van het keer op keer moeten vaststellen dat een beetje alcohol niet kan. Bij mij dan, hè? Het komt voort uit een soort moedeloosheid.... niet nog een keer struikelen, opstaan, spijt hebben en opnieuw beginnen. Te vaak gedaan vind ik zelf. Het is dan meer van hetzelfde en dat is ook stilstand. Jij hebt een heel ander pad bewandeld tot nu toe. Wel een deurtje open gehouden, maar je weet nog niet of je daar doorheen gaat piepen. Het hoeft niet, het kan... Ik wil je dit nog even meegeven: sinds dat ik op het jaarpact sta, heb ik al een paar keer gedroomd dat ik weer rook. Ik rook al vijf jaar niet meer. Gisteren dacht ik daardoor ineens: ik kan altijd nog gaan roken als ik niet meer drink. Idioot!! Doe ik natuurlijk niet, maar het geeft mij wel aan hoe mijn verslaafde brein weer allerlei trucjes uithaalt om mij te verleiden. Mijn en jouw bewuste keuzes zijn soms maar het topje van de ijsberg, de rest speelt zich op een ander niveau af. Dat is volgens mij het "enge" van de achterdeurtjes. Je denkt dat jij degene bent die ze openzet en dichtdoet, maar is dat zo?

Ook dat nog....

Ik weet niet of terugval iets te maken heeft met de hoeveelheid die je voordien dronk. Goed idee; je bent er (nog) onzeker over lees ik. Zou je dan niet een beetje vragen om teleurstelling, als je het toch zou doen?

Dus: @Kohtjeals vaandeldrager voorop, daarachter, rechtop en voorzichtig stappend, @kruidenthee67, daar weer achteraan, hobbelend, @Francoise en @Etty. Ik sluit me bij de laatste groep aan. Het belangrijkste is: we gaan allemaal dezelfde kant op! En ja, best mooi hier eigenlijk

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor

En dit is dan weer herkenbaar voor mij. Bedankt allen voor het meedenken in de afgelopen dagen. Het heeft me weer veel gebracht

@Rosee, jouw halve jaar is stilletjes voorbij gegaan. Hoe was het voor jou om dit te behalen? En nu? Ben je al met een nieuw plan bezig?

Even niets hoeven, een moment voor mezelf. Dat is het denk ik. Het is moeilijk om dat te vervangen. Maar eigenlijk hoeft dat ook helemaal niet. Die momenten kan ik door de dag heen best vinden als ik er wat meer moeite voor doe. Dat dat aan het eind van de middag met een fles moet gebeuren zegt ook iets over hoe streng ik ben voor mezelf: hoe harder ik mezelf heb afgepeigerd gedurende de dag, hoe meer ik die fles verdiend heb. Duhuhuh....Waarom moet ik mezelf zo afpeigeren? Om te bewijzen dat ik het kan? Om goedkeuring te krijgen? Complimenten? Het is de kleuter in mij die een ijsje krijgt als ze zoet is geweest.

Dank je @Etty. Ik heb er vertrouwen in

Nu ik me op het jaarpact heb gezet, gebeurt er toch van alles in mij. Ik voel me onzeker. Kan ik dit wel? Is dit de goede stap op dit moment? Het voelt leeg en angstig. Met een laatste stuiptrekking hoop ik zo hard dat het anders kan. Dat ik mijn relatie met alcohol nog kan omtoveren tot een vrijblijvende en vriendschappelijke. Niet dus, dat weet ik ook wel. In het afgelopen jaar heb ik voldoende vaak bewezen dat dat niet kan. Wat ik ook vaststel is dat het een heel vervelende stalker is. Nog steeds heeft hij een centrale plek in mijn leven. Soms wat meer op afstand, soms wat dichterbij, soms gevaarlijk dicht op de huid. Nu ik vakantie heb en de dagen geheel naar eigen inzicht mag invullen, lijkt het bovendien dat ik de structuur van de fles opentrekken aan het eind van de middag nog meer mis. Tenslotte was dat een structuur en daar vaar ik wel bij. Net zo goed als bij de structuur van werken tot ik erbij neerval. Toch ga ik de uitdaging aan; het even laten wat het is. Niet op zoek naar een ander project waar ik me aan vast kan klampen en niet op zoek naar vervangingsrituelen. Nu er maar doorheen....

Fijne vakantie Beter!

Op de één of andere manier lijkt iedereen de laatste dagen moeite te hebben met het alcoholloze bestaan. Je bent daarin (hier in ieder geval) niet alleen, Klaske. Ik vraag me af of het voortdurend mooie weer hier iets mee te maken heeft. Het werkt wat verlammend en zorgt - letterlijk - voor stilstand. Ik krijg dan meer en vaker gedachten aan alcohol. Raar maar waar....

Hendrik, ik heb in het afgelopen jaar mijn paroxetine (=seroxat) afgebouwd. Heb het niet als zo heftig ervaren, maar weet wel dat klachten juist extra kunnen terugkomen bij afbouw. Bij mij was dat angst. Dat gebeurde, maar nam ook weer af toen ik er doorheen was. Heb wel heeeel, heeel langzaam afgebouwd. Succes!!

Het is gelukt. Ik heb mezelf op het jaarpact aangemeld. Het voelt nog een beetje als zwemmen zonder bandjes. Totnutoe heb ik altijd een achterdeurtje open gehouden, maar die is dus bij deze op slot gegaan. Ik heb het ook even nodig omdat alle omstandigheden schreeuwen om alcohol: vakantie en ontspanning. En, gek genoeg, door die ontspanning heel veel gedachten in mijn hoofd, die maar wat graag een beetje verdoofd willen worden. Toch wil ik dat niet meer. Omdat ik vanuit mijn tenen weet dat ik kies voor een alcoholvrij leven en daarin is het bevredigen van een korte-termijn-behoefte alleen maar stilstand c.q. achteruitgang. Het lost niets op, maar verschuift hoogstens een probleem. @Francoise, ik doe dus met je mee!!

Bob, wil je mij op het jaarpact zetten? Mijn eerste droge dag sinds mijn laatste uitglijder was 1 juli jl. Maar als je het per vandaag doet is ook prima hoor (dan tel ik die twee weekjes er in gedachten wel bij op).

Laatst vroeg iemand mij: "waarom zet je jezelf niet op het jaarpact?" Misschien is dat een goed idee voor mij, maar ik kan het nergens vinden. Wie helpt mij even?

Ik heb één ding te danken aan mijn uitglijders: ik weet nu heel goed hoe het voelt de day after. Als je voortdurend drinkt neem je dat ongeveer voor lief; je weet niet beter dan dat het erbij hoort. Maar de dag na mijn uitglijders voelde ik me zo beroerd, dat ik me nu bij trek even inbeeld hoe het dan morgen zal zijn. Dat zorgt er totnutoe voor dat de trek verdwijnt en ik een feestelijk glas fruitwater voor mezelf maak.

@Rosee, mede dankzij jouw stabiele aanwezigheid hier op het forum, ben ik iedere keer na een uitglijder weer opgestaan. Wat nu schuldig?? Een zoen heb je verdiend:

Het wordt soms pas echt lastig als de echte nieuwigheid eraf is, Nietmeer. Alle situaties doorstaan, waar normaal drank aan te pas komt, alle euforie daarover gevoeld. En dan de bewustwording: en dit dus voor de rest van mijn leven. Het drankduveltje gaat van zachtjes tikken op je deur over op een luidere bons. Alle berichten op dit forum zijn helpend, maar soms ook verwarrend (is mijn ervaring tenminste). Kortom: je moet zelf ook een tandje bijzetten om verder te gaan op je adb-pad. Je hebt diploma A, maar nu op naar B, zou ik zeggen

tsjonge, wat maakt dit veel los. Ook bij mij hoor. Er zullen meerdere vormen en gradaties zijn van verslaving, denk ik. Toen ik rookte deed ik dat altijd en overal. Ik stond er zelfs 's nachts wel eens voor op. Op een gegeven moment nam ik deel aan een soort cursus "stoppen met roken" en daar was een deelnemer, die rookte iedere avond 3 sigaretten. Ik vroeg me af wat hij te zoeken had op die cursus. Omdat ik het vergelijk met mijn eigen situatie (als ik toch terug kon tot 3 peuken per dag zou ik ervoor tekenen en zeker geen dure cursus gaan doen om er af te komen). Wat ik niet zag is dat iedereen zijn verslaving op een andere manier beleeft. Zo is het ook met drinken; omdat mijn rem kapot is, verdenk ik iedere alcoholist van dezelfde mankementen. Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. BJ bewijst dat en Yana, jij gaat het experiment aan...nogmaals succes!

Dat vraagt een bovenmatige hoeveelheid zelfkennis; ik zou niet weten wanneer het ene (beetje verdoven) ophoudt en het andere (gewoon voor de aardigheid) begint....

@Yana, ook ik vind het geen probleem als je hier verslag blijft doen. Ik zou het zelfs prettig vinden. Ik heb me er bij @bumperjim over verbaasd dat hij na drie maanden wel "gecontroleerd" kon gaan drinken en ik vraag me oprecht af welke karaktereigenschappen er voor nodig zijn om iets te kunnen, wat ik (meerdere malen bewezen) totaal niet kon, namelijk gelimiteerd drinken. Na mijn eerste drie maanden begon ik ook weer. Eerste glas...wat een feestje. Bij het tweede "eerste glas" werd het al gewoner en toen begon ik uit te kijken naar het derde "eerste glas". En, hoppa, mijn "vriend" was weer binnen, terwijl ik zelf de deur voor hem had opengezet. Meerdere malen gedaan op die manier en nu op het punt dat ik het zat ben om hem iedere keer weer de deur uit te zetten. Maar das meer iets voor mijn eigen draadje. Ik waardeer het enorm dat je er hier zo eerlijk over schrijft, dus nogmaals, blijf dat vooral doen!!

Wat een feestjes vandaag! Yana, drie maanden, gefeliciteerd! Ook ik wil je iets meegeven ter ondersteuning van je plan: na drie maanden kun je volgens mij een hele essentiële keuze maken. Werkelijk afscheid nemen of de alcohol proberen zo goed mogelijk op afstand te houden door af en toe te drinken. Ik heb dat laatste gedaan. Had dat proces misschien nodig om bij het werkelijke afscheid uit te komen. Het heeft me wel bakken met energie gekost, want de relatie tussen mij/jou en alcohol zal nooit onbevangen worden. Wat je ook kiest: heel veel succes in de tweede termijn