Vandaag bedrijfsarts. Ik stond alweer in de stand: gaat nu goed deze week, opbouwen, eerst 2 uur per dag etc.
maar is sprak vandaag erover met mijn man. Dit was de eerste week in ruim een half jaar of langer dat er af en toe weer een sprankje energie waar te nemen was. het voorbereiden van het gesprek deed me naar adem happen. Ik voel niet dat ik het eng vind of spannend, maar fysiek gebeurt er van alles.
ga daar maar zeggen dat ik het niet weet allemaal. Het is nu te vroeg om weer aan de slag te gaan denk ik.
Niet gaan invullen, hun verantwoordelijkheden niet overnemen, alleen bij mezelf blijven. Help. Wat is dat moeilijk. Maar hé, ik drink niet!