Ik val moeilijk in slaap. Doe er uren over, maar als ik slaap dan slaap ik ook. Dat is een zegen. I know. En als ik niet slaap ga ik gewoon wat lezen ofzo.
Dat ik me bewust ben van mezelf: nogal ja. Maar positief vind ik dat. Ben niet constant aan het denken: 'o,o,o... doe ik nu iets raars?' Ik kan weer eens nadenken. Gewoon nadenken over iets, zonder schuldgevoel dat ik raar heb gedaan en dat proberen te camoufleren. Voor mij betekent het daarom mezelf minder hoeven te bewijzen.
van lang durende dagen heb ik geen last. Ze waren eerder veeeeeel te kort en vind ze nog kort.