Lika

Goedemorgen. Rest van het gezin is op pad. Ik ben bij de honden gebleven. Heb mijn eerste 7000 stappen erop zitten:-) Tranen zitten hoog. Komen er soms opeens uit terwijl ik verder goed van zin ben. Wel opgejaagd gevoel af en toe. Nou ja. Rustig doorlopen maar.

Daar ‘dwing’ ik mezelf ook toe @Freekie. Ik heb de neiging veel te veel hooi op mijn schouders te nemen. En dit en dat en nu ik toch bezig ben, kan ik gelijk daarna etc. Ik probeer steeds vaker 1 ding(etje) te doen en dan rust idd en dan pas weer verder. Het gaat niet vanzelf, maar helpt me wel.

105,9

Zo is het. Goedemorgen!

Och jee. Een schouder is niet zo maar wat. Sterkte mama Jane!!

Waaraan is je dochter ook alweer geopereerd @lady jane? Kan ze thuis herstellen?

Ik dwing mezelf soms te vertragen. Valt niet mee, maar het is altijd een goed idee. maar jongens, wat geniet ik van het buiten zijn nu. Zo fris groen alles. En pinksterbloemen zijn mijn lievelings. En fluitekruid, en hondsdraf, groot en klein hoefblad. Het is geweldig!

Wat lief van je @YanaDat is een heel best been !

Lekker @bolletje! @bumperjimwat goed dat je dit gevoel bij jezelf zo in de smiezen hebt en weet wat te doen! Ik kom er vaak pas achteraf achter.

Wat weet je dit weer subtiel te brengen…. Maar ik begrijp het wel. Toch had ik het even nodig om te delen. Dus daar heb ik voor gekozen. Scroll maar lekker verder dan!

105,6

Zeker @Freekie!

Ik wens je een goed weekend @lady jane! Dagje werken hier en even de schoenen van mijn moeder ophalen. De zolen hingen los. Die zijn gelijmd. Gisteren wilde ze meedoen aan een gespreksgroep. Ik met haar mee. Was het alleen op uitnodiging. Kon ze niet meedoen. Helemaal in de war weer terug. Zo zielig. Daarna kwam er wat anders leuks hoor en ze vergeet het wel weer. Maar ik voelde me even echt de moeder van mijn moeder. Mijn kind mocht niet meedoen.

Zo is het @Claudius. Goedemorgen.

Vanavond even uit werk langs mijn moeder gefietst. Krantje gebracht (leest ze die nog??), bloemetje neergezet. Het gaat zo goed met haar. Fantastisch om mee te maken.

Goedemorgen. Volop zon die naar binnen schijnt. Ik ga. Naar buiten. Op de fiets naar het werk. Sterkte @Oskar. Ik vind het altijd triest te horen dat het leven ook zo kan gaan als jij beschrijft.

Goedemorgen. Vandaag dagje repeteren. Niet heel veel zin in, maar dat is met name omdat ik thuis zo lekker bezig ben. En ik naar buiten wil omdat de zon zo lekker schijnt…

Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen @Freekie. Nog even volhouden dus. Ik heb vandaag ramen gelapt. Probeer in een rustig tempo een inhaalslag in huis te doen. Doordat ik het afgelopen jaar druk was met mijn moeder zijn sommige dingen niet zoals ik ze wil. En in plaats van me het schompes te gaan werken, probeer ik elke keer iets te doen. Vorige week het keukenraam, vandaag mijn slaapkamer. Ik kom er wel, al is het niet vandaag…. Heerlijk buiten in de zon gezeten vanochtend en een ontroerende middag bij mijn moeder in het huis meegemaakt. Er was muziek. Het was bijzonder. Heel fijn. Al die mensen, die sfeer, de vrijwilligers die zo lief hielpen. Vanavond pesto gemaakt. Zo lekker! Rare maar indrukwekkende film gezien: ‘September says’. Nu oogjes dicht en snaveltjes toe.

Het gaat maar door he @ikkanhet ? Je draagt het allemaal maar.

105,8

Goedemorgen Claudius. Ik ga eerst nog wat proberen te slapen.

Wat keuk @IJsvogel! Ik ben nog nooit alleen gegaan. Denk daar nu voor het eerst aan. Vakantietje in mijn eentje.

Lekker aan toegeven @rapilos! Je hebt inderdaad heeeeel veel gedaan. En moeheid hoort ook bij deze tijd van het jaar. Op mijn balkon is het ook warm. Wat ik zo leuk vind van dit balkon is dat ik op driehoog woon en een paar bomen voor en achter me heb. (Denk: situatie Tarzan, zonder de lianen:-) Ik kijk dus recht naar de boomtakken en de vogels erin!! Gisteren vlogen er hier trouwens nog twee zee-arenden over. En een paar dagen eerder ooievaars. Rijkdom!

Toch idioot. Ik zit buiten op mijn balkon en het is bijna ‘te’ warm! Naar de kapper geweest in het verzorgingstehuis van mijn moeder. Heb mijn moeder op de gang losgelaten. Kon ze beetje rondlopen. En kon ik zien wat ze dan doet. Richtinggevoel is nooit haar sterke punt geweest en na vijf jaar binnen zitten en inmiddels dementerend nog minder zullen we maar zeggen. Dus ze kwam er uiteindelijk gezellig bij zitten. IJsje gegeten en ik weer op de fiets naar huis. Geweldig! Het is win-win-win. Vandaag heeft een bedrijf àlles weggehaald in het oude huis. Ook prima. Het is goed zo. Ik heb (al huilend) afscheid genomen en mijn moeder heeft een doorstart gemaakt. De nieuwste geschiedenis is begonnen.

Voorlopig fantaseer ik alleen nog maar…. Wel met de trein naar Londen over een paar maanden. Volgens mij wonen wij in dezelfde plaats. Mocht je mijn treinenboek willen lenen ter inspiratie: stuur maar pb. Dan fiets ik hem langs! Ja, beknelde zenuwen lijken me vreselijk. Hoe raakt zoiets weer ‘ontkneld’?