Lieve @niks nachtmerries waarin je geconfronteerd wordt met je grootste angsten, vooral diegene die in de werkelijkheid liggen, roepen je primitiefste instincten op. De oude manier om ermee om te gaan, dus drinken. Je hebt nieuwe verbindingen aangelegd, nieuwe copingmechanismen gebouwd. Maar in de grootste paniek en angst steekt die oude vriendvijand weer de kop op. Het is niet erg, het slijt misschien steeds wat verder weg. Erkennen dat het er is, die drang, maar het niet op die manier weer aanpakken. Dat is sterk, dat is karakter.
En ik vind het heel rot van je nachtmerrie, dat ook.