Indigo

Ook hier een wereld aan herkenning JoAnn... Misschien een schrale troost, veel herkenning hier op het forum? En voor wat betreft jouw therapie... Het is JOUW therapie! Jaren geleden tijdens een burn-out werd er mij ook een psycholoog toegewezen. Na maanden vastlopen, geen stap vooruit eindelijk aan de bel getrokken. En aangegeven dat het niet aansloot. Vervolgens mocht ik verder gaan bij een andere therapeut. En binnen een paar weken werd al duidelijk dat het tussen ons wél aansloot, dat ik me prettig voelde, dat er vooruitgang kwam, en o zo veel inzichten. Ook voor therapie geldt, het moet op de een of andere manier 'klikken'.... Heel veel succes, en vergeet niet, het gaat om jou....

Dank je lieve Kruidenthee, was ff bang dat ik als enige dit als een openbaring zag... Overigens weer een gevalletje van het 'weten' maar de afgelopen drukke dagen natuurlijk geen ruimte voor gemaakt. Allemaal smoesjes, de kids, het mooie weer, etc etc. En je hebt weer helemaal gelijk, in de compassie oefeningen lukt het aardig goed als ik me richt op anderen, op mezelf mwa... Ook weer het gevoel dat ik alleen moet schrijven als ik euforisch/blij ben, want niemand moet afhaken doordat het bij anderen allemaal niet 'altijd gemakkelijk' gaat. Weer een gevalletje van het goed moeten doen, en anders láát maar. Bah kan zo balen van mezelf. Paar dagen terug 'ouderwetse' trek gehad, een avond uitzitten.... Wilde hier komen schrijven, maar ow nee dat ontmoedigt misschien anderen, pfff, hoe moeilijk kan ik het mezelf maken? Raar, aan de ene kant is het fijn dat het na bijna 7 maanden steeds meer 'normaal' wordt dat ik niet drink, aan de andere kant soms weer die gevaarlijke gedachten... 'Valt het eigenlijk niet mee, ben ik wel echt verslaafd, en ow de gevaarlijkste: ik dronk toch niet elke dag?? Is dat geen teken dat het mee viel? Argh, moet gelijk zaken ontkrachten. Want inderdaad, kon het vaak weer 1 tot 2 dagen uitstellen voor ik weer ging bingen, maar dat is per saldo even veel alcohol in je lijf als iemand die net ietsje minder dagelijks drinkt. En daarbij, ooit begonnen met alleen in het weekend bodemloos, en die kleine pauzes die er nog waren zouden ook gaan verdwijnen. Ik zou verdwijnen. En de aanleiding laatst.... Mmm, kids zitten in het staartje van thuis vakantie, budget op, vriendjes op vakantie, verveling dus vervelend soms.... En een berichtje van een ex-vriendje, dat hij me 'mist'. Was een eindeloos verhaal van aantrekken en afstoten, een met wijn doordrenkt gebeuren waar weinig goeds in zat. Maar toch... die associatie, je verliezen in 'verliefdheid' en drank.. Het leek even weer aantrekkelijk. Dat was eigenlijk wel de grootste trigger. Nu ik schrijf, besef ik me dat 'verliefd' worden ook iets was waar ik me op kon storten en in verloor... Wist ik ook op een bepaald niveau want het compleet ontlopen afgelopen 3/4 jaar was ook niet voor niks. Het grootse, meeslepende gebeuren, liefdeseuforie of liefdesverdriet, allemaal ook een soort 'rush'. En eigenlijk vlucht dus.. Vlucht voor het 'normale', vlucht voor mezelf. Wat ben ik een ster in mezelf willen 'verliezen'. Of was ik dat? Want in plaats van mezelf verliezen, voelt het nu als de hoogste tijd dat ik mezelf ga vinden. En ow wat klinkt dat lekker makkelijk, vind niks moeilijker dan dit. Alle cursussen ten spijt, voel me vaak nog als een drenkeling op zoek naar de juiste boeien. Om terug te komen op eergisteren, waar ik me aan vast klampte: de kids zijn thuis, ze zijn blij dat ze met een gerust hart kunnen gaan slapen en niet als ze wakker worden een drinkende moeder op de bank aantreffen. Pas veel later, toen ik ging slapen, ging het even over mezelf. Ik wil mezelf geen geweld meer aandoen. Het zou weer van voor af aan beginnen, zo niet dat ik vervolgens weer een tijd, zo niet altijd in dat drinken blijft hangen. En toen opluchting.. Ook het forum ging door me heen, shoot dan moet ik gaan vertellen dat ik ben uitgegleden. En de gedachte aan anderen hier die tegen hetzelfde vechten, die er ook mee dealen, vanaf willen. Ik sta hier niet alleen voor. Ook dat sterkte me. Het is gebleven bij 1 avond vechten, de volgende dag was het weer weg. Maar djee wat nemen dan kromme hersenspinsels even het roer over bij mij. Dan voelt het weer even als alle strohalmen bij mekaar harken aan hulp- en redmiddelen. Alert blijven weer, en als de kids weg zijn straks, mijn extra stok achter de deur, ren ik gelijk naar het forum als er weer zo'n vlaag voorbij komt. Want ik WIL het echt niet meer. Mijn vader kon het soms ook een tijdje 'laten', maar hij viel altijd weer terug in bodemloos en tomeloos, djee hoe veel 'voorbeeld' heeft een mens nodig? Dank dat ik hier van me af kan schrijven, zo waardevol, deze plek. Opgelucht

Herkenbaar, die vlagen van leegte..... of het nu een reden of oorsprong heeft, of 'gewoon' het gemis van een regelmatige roes, dat kun jij alleen zelf achterhalen Anouk. Vooral er niet tegen vechten, maar proberen het gevoel er te laten zijn, misschien heeft het jou iets te vertellen?.... Ondertussen meer dan 40 dagen droog, wees maar heel trots!!!

Dat is heerlijk nieuws! Vrolijker, directer, echter.... Vooral veel babbelen jij!

Oeps, geen link maar gelijk het filmpje....

Thanks lieve mensen, but way too much credit. En veel zaken 'wist' ik eigenlijk al. Tijdens en na mijn burn-out therapie gevolgd, en uiteraard kwam dat naar boven: kritisch naar mezelf etc. Grote verschil voor mij maakt de mindfulness, gedachten (en gevoelens) pas écht in beeld krijgen, alsof ze in de lucht geschreven staan. En dan van een klein afstandje 'bekijken'. Pas nu besef ik hoe vals, afbrekend, gewoonweg gemeen die gedachten zijn, en hoe ontzettend vaak ze voorbij komen, Als iemand dergelijke zaken elke dag tegen mij zou zeggen, zou ik die persoon nooit meer willen zien of spreken (understatement). Maar aangezien het onderdeel van mezelf is, en ik een lobotomie niet echt zie zitten, moet ik hier zelf verder mee aan de slag. Na de mfn heb ik een compassietraining gevolgd, en heb daar geleerd er een 'innerlijke helper' tegenover te zetten. Na jah, laten we zeggen dat ik de tools om dat te gaan doen gekregen heb. Maar pfffff vele vele malen moeilijker dan de mfn, veel actiever mediteren, visualiseren enzovoorts. En het belangrijkste van alles: de 'helper' gaan geloven ipv de criticus. Haha, moet even lachen om mezelf. Als men mij jaren geleden verteld had dat ik ging mediteren, visualiseren enz had ik ze vierkant uitgelachen. Want vond het ooit maar vaag en zweverig gedoe Ondertussen weet ik beter, niks vaags aan, maar zo helpend. Voor de westerse sceptici ligt er nu zelfs bewijs dat je hersenen daadwerkelijk veranderen. Gun het een ieder, die ervaring, en bij mij werden de cursussen vergoed. Een schat van een huisarts die heilig gelooft dat mfn meer heelt dan alle 'praat' therapiesoorten bij mekaar. Voor mij een feit. Dus mensen die graag de cursus willen volgen, check eerst even wat er vergoed wordt, voor mij was het anders onbetaalbaar geweest. Als het in mijn stad mogelijk is, met verwijzing van een huisarts en complete vergoeding, dan moet het in de rest van het land toch ook mogelijk zijn? Voor een ieder die graag meer wil weten over hoe het letterlijk en figuurlijk je brein verandert, even een link: Want ik 'voelde' wel dat er wat veranderde, maar als echte westerling vond ik deze bevestiging erg prettig Oh ja, Akkordeon, ik weet inderdaad waar het vandaan komt, dank je voor het meedenken!

Haha, een geheim binnenpretje? Misschien horen we het nog Ik zeg: vlinders!

Wauw.... Zelfreflectie, eerlijk, open.... Mooi Erik!! Nou heb ik het voordeel, dat ik denk ik een stuk ouder ben, en er ook een 'natuurlijke vorm' van meer gematigdheid begint te ontstaan. Ouder worden heeft ook zn voordelen ; ) En ondertussen werk je, een stuk eerder dan ik, keihard aan jezelf, super! Die ene speciale vrouw komt echt wel voorbij, misschien net als ik, nog een stukje meer jezelf gaan waarderen? Nog wat steviger in je schoenen staan, jezelf echt de moeite vinden... Ik geloof heilig daarin, eerst jezelf echt vinden voordat je 'die juiste ander vindt'... Maar dat zijn mijn 'dingen', zoals ik erin sta..

Bij elk compliment tikkie ongemakkelijk, zo van 'onverdiend', ik doe niks anders dan vele, vele anderen hier. Steek de complimentjes toch maar heel erg onwennig in mijn zak, jaaa leerproces. Nee petje af voor jou Proudmary, al meer dan een jaar gestopt, terecht Proud!! Hoop ook ooit wat trotser te worden. En nu ik toch bezig ben, lieve Gerrit en Lady Jane, hebben jullie enig idee hoe veel jullie doen voor anderen, jullie zijn twee onvermoeibare rotsen in de branding voor ons drenkelingen, onmisbaar hier. Overal duiken jullie op, steunen echt op elk denkbaar mogelijk draadje, voorbeelden van het zuiverste water (over water gesproken, hoop dat je vanaf nu alleen nog maar zon ziet tijdens je vakantie Gerrit!) Prachtig Lady Jane, delen is helen.. En waarheid, want het geeft inzichten, helpt je verder, en misschien en hopelijk daarmee ook anderen. En Vino spreekt tegenwoordig Zweeds ; ) Ja ik lees vele draadjes, reageer binnenkort weer wat meer, maar wat ga je lekker! En nee, ik hoef inderdaad niet 'extravert' te worden, zit niet in me.... Dat hoe ik ben, goed genoeg is, ik werk er aan. Alles beter dan mezelf geweld aandoen met kunstmatige middelen om toch maar anders te proberen te zijn.. Kruidenthee, met zo veel zelfreflectie, diepgang en medeleven. Pumpkin altijd warm en o zo positief. En Monster, jouw 'besluit' 'vertrouwen dat niets fout is, hooguit onhandig', tomeloos respect voor. Wat lijkt dat me een verademing om zo te kunnen en mogen leven! Wauw! (mag je me toch eens uitleggen hoe je dat voor mekaar gekregen hebt) En Akkordeon, overal zie ik je verschijnen, steunen, meeleven, alsof je hier al jaren meedraait, mooi! En je hebt gelijk, kids mogen best emoties zien, is natuurlijk en beter voor ze om te beseffen dat het leven vol zit met emoties. Maar deze vakantietijd, mijn dochter vindt het heel moeilijk, wil dat ze met een fijn gevoel vertrekt. Verder krijgen ze echt wel eens mee dat mam er even doorheen zit, of verdrietig is... Met de uitleg dat het bij het leven hoort, iedereen wel eens off days heeft Heerlijk bijgetankt, lekker uitgeslapen (sorry, mensen die nog korte nachten draaien ), al een stuk gewandeld al was dat in de regen, nu rustig hier schrijven en zo nog wat bij lezen. Die vakantie van de kids gaat goed komen, tijd voor mezelf is eigenlijk helemaal niet verkeerd. En dat het voorlopig weer even een emotionele rollercoaster blijft, het zij zo.... Dagje up, dagje down, het hoort bij het leven zoals jij zei Kruidenthee. En wat ik ook begin te leren; ik hoef niet alleen mezelf te laten zien als de zon schijnt, als het even regent mag ik dat ook laten zien. Wel zo eerlijk, wel zo echt. Blij dat ik vandaag niet drink. En heel blij dat ik hier mag zijn.

Kids voor de verandering uit logeren... En in plaats van een huilbui komt er even rust. Rust om jullie berichten te lezen, en djee wat besef ik me daardoor veel.. Jullie woorden, ze blijven in mijn hoofd hangen, vandaag nog meer lieve woorden erbij, dezelfde strekking: 'kijken naar wat jij nodig hebt', 'het is jouw proces', 'ik gun je dat je ruimte durft in te nemen', 'nu jij nog', 'jezelf niet verwaarlozen is het belangrijkste'..... Korte samenvatting van een mooie boodschap. Een belangrijke boodschap. Besef me ineens waar ik mee bezig was met zeggen dat ik even weg blijf..... De oorzaak van mijn burn out jaren geleden was niet mijn jeugd an sich, was niet 'het te druk hebben', er zijn zoveel moeders die het alleen doen allemaal. Nee het punt is dat me vind dat ik constant tekort schiet. Ik doe het niet GOED genoeg. Liet ik steken vallen op het werk: foei!! Kids niet genoeg aandacht gegeven: slechte, slechte moeder! Loop ik achter met het huishouden: slons! En heb ik even te weinig energie om te steunen op het forum: blijf dan weg zeg, je moet het GOED doen! Anderen een hart onder de riem steken, niet egoïstisch over jezelf zitten schrijven. Ai... En wat zei ik op het vorige forum regelmatig, wat zeg ik hier soms.... "kies nu even voor jezelf, en als er meer ruimte komt, dan komt dat steunen van anderen wel"... Tss, wat weet ik zaken leuk te verkopen aan een ander. En ik vind het delen moeilijk, niet altijd fijn, want haalt mijn 'onzichtbaarheid' weg. Maar ondertussen merk ik plots dat ik door delen, schrijven, wel een paar stappen verder kom in voelen hoe ik in mekaar steek. Niet dénken over hoe ik in mekaar steek, maar echt voelen. Ik moet alles, maar dan ook echt alles GOED doen, helemaal goed... Niet een beetje, maar helemaal. Ben vele malen kritischer dan dat ik dacht. Ow zal vast een dooddoener zijn voor velen, maar ik besef het me nu pas echt. Mede door regelmatig mediteren komen de 'automatische gedachten' goed in beeld. 'Ow shoot de tuin móet nodig gebeuren', 'wat heb je dat weer dom aangepakt', 'ai heb al dagen niet op het jaarpact-lijntje geschreven' enzovoort.... Sorry, kom misschien wat warrig over, maar wat ik helder heb voor mezelf: al die boodschappen van mijn innerlijke criticus, al die gedachtenflitsen vol afkeuring, als ik daar nou eens naar leer te kijken, zonder er nog in te geloven.... Als ik begin met weigeren te geloven dat dat stemmetje waarheid is.... Dan zou ik wel eens een heel belangrijke voedingsbodem om te willen drinken ook droog kunnen gaan leggen. Want als er geen ontsnappen is aan een innerlijke criticus, dan biedt wijn een uitkomst.... stiller, zachter, ach alles valt best wel mee. Met alcohol kon ik dat krengetje het zwijgen opleggen. Tijdelijk dan, het schreeuwde de volgende dag twee keer harder want kon mezelf dan extra uitfoeteren omdat ik óók nog ns gedronken had. Djee wat ben ik het willen stoppen met drinken ook ontelbaar vaak op mijn plaat gegaan. Wat nu overheerst, is dankbaarheid. Mag dan jaren stil gestaan hebben, al die pogingen om te stoppen hebben nu wel geleid tot in ieder geval een half jaar droog. Ik kijk nog niet verder dan vandaag. Maar als iets wat zo moeilijk, zo niet onmogelijk leek, nu al een tijdje lukt, geeft me dat hoop dat ik ook kan afleren nog naar die 'pestkop' in mijn hoofd te luisteren. Milder worden... Me niet schuldig en egoïstisch voel als ik bijvoorbeeld alleen even deel, in plaats van op alle draadjes mijn steentje bijdragen.... Dat mijn best doen goed genoeg is. Pfff woorden vliegen eruit momenteel, wat lucht dat op. Werkt beter dan een huilbui : )) En nu weer even het moment dat ik zit te twijfelen tussen deleten, me verontschuldigen... Of die zaken achterweg laten en dit maar gewoon te laten staan. Ik laat het staan. Wat een kanjer van het andere forum altijd zegt: delen is leren, voor jou, voor anderen, dus win-win. Dank Cta!! En dank kanjers hier, voor weer een leermoment... Slaap lekker

Weer compleet ontroerd, tot tranen toe. Wat zijn jullie prachtmensen, en wat ben ik blij dat ik hier mag zijn. Veel schrijven doe ik voorlopig niet, ten eerste blijft het nog behoorlijk out of my comfortzone, brrrr, ten tweede zijn de kids nog 12 dagen bij mij. Staan nog vele uitjes, logeerpartijen en inkopen doen voor hun vakantie op het programma, ben er druk mee. Voelt wel een beetje raar dat jullie 'verwaarloos', voelt niet fijn maar als ze vakantie hebben wil ik er echt voor ze zijn. Multitasken; zouden vrouwen goed in zijn, mwa ik dus niet. Dacht dat ik de emotionele rollercoaster al behoorlijk gehad had die eerste maanden, maar tis momenteel weer behoorlijk raak... Denk dat ik de weken dat mn pubers op vakantie zijn maar gebruik om die stroom maar eens te laten gaan. Soms staan tranen ineens hoog, maar no way dat zij dat mee krijgen. Dochterlief vindt het al moeilijk genoeg om drie weken zonder mij door te brengen, als ze mijn emoties er ook nog eens boven op krijgt zal ze niet kunnen genieten van de vakantie. Gelukkig is mijn zoon heel nuchter en al groter, drie weken zonder ma, no problem. Tis denk ik een beetje van alles, mijn kids straks moeten missen, steeds meer voelen, toch nog eea verwerken ook al dacht ik dat ik dat tijdens therapie jaren geleden al had gedaan. Ach wil er niet te veel over nadenken of analyseren, het is er, en het krijgt alle ruimte in de drie weken dat ik alleen zal zijn. Goddank voor de mindfulness, niet meer knokken tegen alles wat niet prettig voelt. Gevoelens zien als gasten, gasten die af en toe even langs komen, hoogste tijd om ze welkom te heten. De deur dicht smijten heeft geen zin, werkt averechts, veroorzaakt oorlog in mijn lijf. Zal ook niet gek zijn, zo veel voelen, wijn was het eerste wat ik pakte bij minder fijne zaken, dus jaren en jaren alles enorm onderdrukken. Dan maar nu een tijd van extreem voelen, al is het verre van prettig soms. Drinken is in ieder geval geen optie. Tot over een kleine twee weekjes als ik weer ruimer in mijn tijd zit, en nogmaals: dank jullie..... liefs

Zo, de kids met hun vader een middagje bowlen, en even rust. Jullie hebben me wel weer aan het denken gezet zeg, pff denk sowieso te veel de laatste tijd. Te weinig meditatie en boswandelingen afgelopen week, dadelijk even flink inhalen. Wilde hier eea omzeilen over vroeger, maar als ik het achterwege laat, ga ik voorbij aan waarom het nog een hele lange weg zal zijn. 'We zijn niet ons brein', helemaal mee eens. Maar dat er zoiets bestaat als een geconditioneerd brein is voor mij wel duidelijk. Al heeft de mindfulness en compassietraining daarin wel zaken veranderd, beginnen dingen te verschuiven. Wat me duidelijk wordt, sinds de geboorte van de kids heb ik me gefocust op hen. Alles maar dan ook alles om maar te voorkomen dat ze worden zoals ik. Een verwaarloosd kind, derdehands kleding, een kapper was iets exotisch, en ow wat ben je dan snel mikpunt van 'de groep', leeftijdsgenoten. Tot mijn 12de vluchten, onzichtbaar proberen te zijn en vooral niets uitspreken, niet de aandacht op jezelf richten, proberen dat pak slaag die dag te ontlopen. Thuis vrij onzichtbaar was normaal. Dit alles heeft zn gevolgen gehad, en ik weet het, moet me niet aanstellen, er zijn veel ergere zaken, mensen die 1000 x erger meegemaakt hebben. Voor wat betreft mijn kids lijkt mijn missie behoorlijk te slagen, pubers die lekker in hun vel zitten, een fijn zelfbeeld, veel contacten, sporten, happy. En wat doet me dat goed, wat maakt dat me blij. Blijft er wel nog 1 'kind' over, ik. Het drinken, 's avonds laat alleen op de bank was het ultieme vluchten, hoefde ik niet aan de slag met wat er al 44 jaar zit. Ik gedraag me nog 'geconditioneerd', ontwijk groepen, ontwijk echt leven. Kies nog altijd voor een isolement en maak alleen uitzonderingen voor wat me dierbaar en vertrouwd is. En voordat iemand dierbaar en vertrouwd is, daar gaat uiteraard altijd een flinke tijd overheen. Ben het zo beu, dat geconditioneerde gedrag. Kwam er laatst tijdens de compassietraining achter dat de enige boosheid die ik kon voelen over mijn jeugd, gericht was naar mezelf. Had ik maar weerbaarder moeten zijn, had ik maar terug moeten vechten, had ik...... En zag voor het eerst wat ik aan het doen was. De 'stemmen' van eeuwen geleden, de stemmen die zeiden dat ik waardeloos was, vuilnis, die hebben zich genesteld in mijn hoofd. Maar het is nu wel aan mij of ik daar nog steeds naar wil luisteren, of ze kan gaan observeren als iets uit een verleden. Niet meer als 'waarheid' zien, maar als iets ouds, iets wat nu zo overbodig is geworden. En ik kan mezelf absoluut niet 'gezond denken'..... Kan me wel weer trouw aan mijn mfn oefeningen wijden, en hopelijk steeds meer onderscheid gaan maken tussen wat geconditioneerd is, of past bij de realiteit van nu. Dubbelop werk aan de winkel, verslaafd gedrag gaan afleren, en mezelf niet non stop afbreken. Dus geloof me, het wordt een lange weg. En de eerste tijden na het stoppen met drinken, overheerste trots. Iets waarvan ik dacht dat het me nooit zou lukken, het lukte ineens wel, dag voor dag, iig tot en met vandaag. En een tikkie trots op mezelf, dat zou ik vaker willen voelen. Trots op nieuwe stappen, trots dat ik zaken aanga in plaats van ontloop enzovoort... En er ligt nu een kans nu ik niet meer vlucht in drinken. Een kans die ik niet voorbij zal laten gaan, maar mén wat is er nog veel werk. Sorry voor het gezeur, zette hier liever iets neer wat meer inspireert. Voor nu even heerlijk mijn 'denktank' uit zetten, een flinke wandeling en dan mindfulness oefeningen. Wat maakt dat toch telkens een wereld van verschil. Fijne zondag iedereen

Wat een lieve, mooie reacties..... Word hier echt even stil van... Dank jullie Reageer binnenkort, tijdgebrek, een en al logeerpartijen kids, gekkenhuis zoals gewoonlijk maar wél reuzegezellig. Sterkte voor wie in de stormgebieden zat vandaag, hier ligt ook het halve bos in de tuin, goddank alleen takken en bladeren en geen complete bomen

Wow Monster, je vat effe in een paar zinnen de kern samen!! Tjee, hoe doe je dat?? Wat herkenbaar. Enneuh, als ik erachter ben hoe dat moet, ben je de eerste die het hoort! (kan wel een jaartje of 20 duren ; )) En Gerrit, dank je voor het meedenken. Uitzoeken waar eea vandaan komt... Is me vrij duidelijk. Het omzetten van gedachten en gedrag, dat is een ander verhaal. En vwb meer met mezelf, minder met anderen aan de slag. Het is soms wel zo makkelijk om je op anderen te focussen, hoef je niet met je eigen zaken aan de slag. Besef ik me nu ik schrijf. Sowieso moeite met 'gewoon te mogen zijn', snel het gevoel dat ik ergens 'ruimte in beslag neem'. Tijdje terug, op het andere forum zei iemand tegen mij: (wist eea over mijn jeugd) Blij dat je bestaat..... en djee wat kwamen er ineens veel tranen....bestaansrecht voelen, daar ontbreekt het soms aan. Het is allemaal zeer verklaarbaar, maar god wat kan het me belemmeren. Ook daar was een flinke plas wijn een uitkomst, onzeker? Hup, gooide ik die wijn naar binnen, en plots was ik wel extravert en durfde ik 'aanwezig te zijn'. Wat een schijnvertoning. Nu maar 'gewoon' mezelf gaan proberen te zijn (vinden), niet meer of minder. Dat mensen ergens binnenwandelen, waar dan ook, gewoon hun verhaal doen, het vanzelfsprekend vinden dat ze er mogen zijn.. Wat heb ik daar diep respect voor. En wat zou ik me graag meer zo voelen. Pfff wel een beetje 'kwetsbare posting', mm, ach ik plaats het maar gewoon zo. Fijne avond iedereen

Zit ik even te kijken bij wie er hier schrijft, zie ik plots mijn draadje er tussen staan : ) Dank je voor je reactie Akkordeon. Zitten wat zaken tussen die ik sinds begin dit jaar bij mekaar geschraapt had. Zaken die ik door het online programma ging beseffen, maar ook voor een groot deel ging beseffen door het delen van en met anderen. Er zijn heel wat kwartjes bij mij gevallen daardoor, weet zeker dat zonder forum het mij niet gelukt was om (vandaag) niet te drinken. Bedenk me nu dat ik erg weinig geschreven heb de laatste twee maanden, in tegenstelling tot de eerste drie/vier maanden. Was een beetje van, geen nieuws, goed nieuws denk ik. Het grootste gevecht had ik al een beetje achter de rug toen ik hier aan kwam waaien. Niet dat ik de afgelopen 2 maanden geen momenten meer gehad heb dat het even voorbij kwam, 'trek' of iets weg willen drinken. Maar mijn mantra: 'alcohol helpt niet bij problemen, het is alleen een groot probleem erbij' Dit blijft bijna dagelijks door mijn hoofd gaan. Dat zit er goed ingestampt geloof ik. Merk wel dat er een soort nieuwe fase begint....Het begint allemaal een beetje 'gewoner' te worden, niet drinken. Geen dagelijkse gevechten meer, af en toe nog hersenspinsels die weer even willen proberen of ze voet aan de grond kunnen krijgen. Nog steeds blij dat ik niet hoef te drinken vandaag, geen schuldgevoel, stiekem gedrag, katers, etc etc etc. Maar doordat het meer normaal wordt, komt er ook meer ruimte voor zaken die ik jaren heb laten liggen. Besefte me laatst dat ik me al een tijdje een beetje 'off; voel. In eerste instantie weer het oeroude wegdrukken, maar al vrij snel; toelaten. Voelen dat er nog best een bergje werk ligt aan processen. Werk in uitvoering, nog lang niet klaar. Met een paar dingen ben ik nu 'bezig'. Out of my comfortzone, niet altijd maar ja knikken, zwijgen en mezelf van binnen opvreten. Voor anderen maar ook voor mezelf enorm wennen. Heb ik mijn mening gegeven, of kom ik op voor mezelf, lig ik er een nacht wakker van. Wil anderen niet tekort doen, maar moet wel gaan leren bij mezelf te blijven. Kan niet altijd voor anderen zorgen als ik niet voor mezelf zorg, want dan blijft er weinig van mijn persoontje over. Het is nog een lange weg allemaal, ben flink zoekende hoe dingen wel of niet aan te pakken. Maar goed, ben veertiger dus heb hopelijk nog wel een tijd te gaan voor ik oud en wijs ben. Dank Akkordeon. Nu ging ik er weer eens voor zitten om zaken op een rijtje te zetten voor mezelf, en even van me af te schrijven, merk dat het weer oplucht. Nu maar eens aan de slag met koken voor het spul hier.

Welkom Sjuul! En al op naar de 12 weken droog, top!

Vlokje wat heftig allemaal. Sterk dat je nu niet wilt drinken. Soms is het juist even moeilijk als bepaalde zaken in het leven tot rust komen... Er komt meer ruimte, meer tijd, ook voor emoties. Misschien is dat bij jou ook even het geval nu? Heel veel succes, dag voor dag....en schrijf lekker van je af wanneer je behoefte voelt hè

Ik hoop dat je gelijk krijgt Gerrit. Vorig jaar was het vooral zwelgen en slempen toen ze drie weken weg waren Maar er staat een flinke klus op het programma, de trap schuren en verven, kan alleen als mn pubers niet constant van boven naar beneden rennen dus ideaal moment, moet dan af, punt. Nog een paar daagjes naar familie aan de andere kant van het land. We gaan het zien. In elk geval ook regelmatig op het (of de ; ) dagpact. Wat balen Bighamster!

Proficiat Loen! Wat heerlijk voor je! Gelukkig weer een zonnige dag vandaag. Als je low budget vakantie viert met kids thuis, blijft zwemmen toch wel favoriet, picknickmandje mee. Over een paar weken gaan die twee kanjers met hun vader op vakantie, zal ik hier veel zijn. Ik weet dat t weer moeilijk wordt, en dit jaar voor het eerst zonder in die fles te duiken. Duik ik wel op het forum : ) En nu echt duiken, dwz kids dan.... mams rustig schoolslag Fijne, droge, zonnige dag iedereen. euh tenzij je ook gaat zwemmen, maar is een ander soort niet droog ; )

Gecondoleerd Adam, veel sterkte in deze zware tijden

Was voor mij ook zo'n bijzondere ervaring.... Aanschouwen hoe mensen veranderen, en dat het uren en uren over niks gaat qua gesprekken, en dát vond ik vroeger leuk? Na ja, leuk, onder invloed heet dat. Wat ben ik dan blij dat ik de volgende dag nu wél fris opsta zonder kater, veel leuker! Wat ga je goed JoAnn!

Kalmte, moed en wijsheid.... en vergeet niet geloof, hoop en liefde... Ik geloof in je!

Een lach en een traan... bruiloft en sterfgeval.... en dan niet drinken, getuigt van kracht!

Je gaat als een speer Anette, prachtig om te lezen!

Joehoe Gipsy niet weer verstoppen nu hè