Indigo

Toch fijn dat je even reageert Gerrit. En sorry voor de vaagheid, het is misschien ook niet iets voor hier. Moet maar net iets zijn waar mensen zich ook mee bezig houden. Sinds de mindfulness heb ik stapels boeken in huis gehaald, ook over boeddhisme, Tao, etc. Me verdiept in de achterliggende leer, de leefwijze. Mindfulness heeft me enorm geholpen bij het stoppen met drinken, vooral op het gebied van gevoelens niet weer weg willen duwen, maar puur doorleven, daarnaast meer in het hier en nu blijven. De oefeningen/meditaties doe ik ook niet trouw elke dag, was het maar waar. Maar een aantal keren per week maak ik er tijd voor. En dit is allemaal al pure winst, durf zelfs te betwijfelen of ik het droog gehouden had tot nu zonder, want wat vocht ik tegen elk gevoel dat naar was, hop wijn erover en voelen hoefde niet meer. Lady Jane, dank je voor jouw persoonlijke verhaal, weer zo mooi geschreven. En iets om over na te denken... Wat ik er vooral uit haal, is dat jij mild naar jezelf bent. Geen streven naar zaken ongedaan maken, maar in het hier en nu stapsgewijs grenzen proberen te verleggen. En verder luisteren naar wat er aansluit bij jou, zonder jezelf geweld aan te doen. Mild.... Wellicht heb je gelijk, hoef ik het allemaal niet als 'levensstijl' te integreren. Alleen de zaken die bij mij aansluiten proberen toe te passen. De neiging alles of niks zal ik wel nooit kwijt raken, maar me er bewust van worden is ook al een stap. Akk, dank voor je bericht. Ik ben begin dit jaar begonnen met 'oefenen', concentreren op acceptatie, van mezelf, van hoe ik nu ben. En er waren periodes dat het oké voelde. Zo'n snertleven heb ik absoluut niet, paar lieve vriendinnen, prachtkids, nog steeds een moedertje die richting 90 jaar gaat. Allemaal zaken om dankbaar voor te zijn. Ben mezelf wel zwaar tegen gekomen, mede door dit forum. Lieve uitnodigingen om mensen in het eggie te leren kennen, of naar meetings te komen. Ik zweet peentjes bij de gedachte alleen, en haakte vervolgens af. Daar wil ik dolgraag graag iets mee. En dit heeft alles te maken met mijn leven zonder drank nu, want vroeger ging er standaard een aantal glazen in (niet tot dronkenschap) en kon ik het. Kon ik relativeren, bedenken: ach joh niet reëel, en dit is leuk! Nah ja, niet ik, het dempende effect van alcohol deed het werk. Groeikansen, mooi.... En daarvoor zijn er af en toe stappen nodig die doodeng zijn, maar ik wil er inderdaad voor open staan. Want anders blijft het stilstand op dat gebied. En dat ik nooit extravert of super relaxed zal worden bij het ontmoeten van nieuwe mensen, dat is niet zo erg. Wat wel erg zou zijn, is alles blijven ontwijken. Want ondanks mijn angsten en achtergrond vind ik mijn medemens zo ongeveer het meest boeiende op deze planeet.

Weer veel gelezen hier en een aantal zaken houden me flink bezig. Uitgaand van het principe van mindfulness, uitgaand van dat de mens helemaal goed, helemaal perfect is, precies zoals hij/zij is. Een mooie leefwijze, wat ik sinds de cursus mfn probeerde na te streven. Wat echter voor mij een constante vraag is; waar eindigt acceptatie en begint fatalisme? Jazeker, een aantal aspecten van mijn persoontje kan ik steeds meer zien als oké, karaktertrekken die bij mij horen. Mijn genenpakket. Het pakket waar ik het beste van wil maken. Maar wat te doen met opgelopen schade. Schade door jeugdervaringen. Dat ook zien als bij het grote geheel horend, dus that's me, hoort ook bij mij? Ik denk het wel, uitgaand van dat alles compleet en goed is. Aan de andere kant, daar ben ik niet mee op deze planeet gekomen. Was een spontane kleuter die ongeremd en vrolijk was. Als ik me er bij neer zou leggen, accepteren hoe ik nu ben, en daar was ik hard mee bezig. Maakt ongelukkig. En was vervolgens aan het accepteren dat het ongelukkig maakt en dat dat ook onderdeel is van mij. Maar ben ik dan niet krom bezig? Ontwijkend, bang voor 'vreemden', acceptatie zou betekenen dat ik niks verander, zo blijf de rest van mijn leven? Me alleen vrij voel om virtueel nieuwe contacten te leggen? Nee dat aspect kan ik niet accepteren. Daar wens ik uit het diepst van mijn wezen te veranderen, en is het niet goed zoals het is. Waar blijft anders de maakbaarheid van de mens? Drank maakte dat ik me tussen vreemden durfde te begeven, dat ik niet bang was in onbekende sociale settings. Er moet een mogelijkheid zijn om dit te gaan durven zonder drank. Met de nodige therapie, een andere vorm dan al doorlopen, nieuwe stappen. Kortom, hoe mooi ik deze leefwijze ook vind, en me er naar zou willen richten, het spreekt voor mij ook eea tegen. De schade wens ik niet te accepteren voor de rest van mijn leven. Mijn avatar net aangepast. Het teken voor geluk voelt niet meer oke. Voor een aantal zaken in dit leven maakt simpelweg wat geluk, wat meevallers het verschil. De plotse, onverwachte cadeautjes in het leven. Maar ik kies liever voor maakbaarheid. Acceptatie voelt te passief. Dat een druppel water een enorme plas water in beweging kan brengen. Ik moet blijven geloven in beweging. Zoals de dag dat ik me aanmeldde voor een online training om te stoppen met drinken. Dat was een druppel die veel in gang gezet heeft. En die stap maakte ik niet uit acceptatie, maar uit onvrede. Wat ik eigenlijk wil vragen... Mindful, mild, acceptatie... Kan dit concept soms niet juist tegenwerken, iig op het gebied van verandering? Pfff ik kom er voorlopig nog niet uit

Verhip, alweer de 8ste, gelijk inloggen. Dank jullie wel! Voor het bijhouden, voor het toejuichen, voor alle geweldige plaatjes en filmpjes. Het lijkt soms vanzelfsprekend, maar niks is minder vanzelfsprekend. Geprobeerd om naast de Wie is wie draad hier ook dagelijks mee te draaien, ging em niet worden, vergat het regelmatig, of tijdgebrek, of of.. Dus heel veel respect! En lieve LJ, haha wat een heerlijk oud filmpje, kende het Cocktail Trio niet, nu dus wel : ) Vermoed van een aantal hier dat ze (overigens net als ik) moeite hebben met een compliment, nou steek maar lekker in jullie zak, mensen van dit draadje! En weer doorrrrr à la Gerrit en Blondie

- Ik ben niet zo'n schrijver - Laat dat maar aan ons over om dat te bepalen ; ) Je schrijft eerlijk en open over issues, waar ik ook nog enorm veel herkenning in vind. 'Schuldgevoel', is dat zoiets als: "dat had ik beter kunnen doen", das mijn stemmetje, en wat heb ik een hekel aan dat kreng. Innerlijke criticus noemt men dat, ooit geleerd tijdens een cursus. En kritisch is ie! Grrr. Denk overigens dat er net zo veel mannen onder lijden, maar dat wij vrouwen gewoon wat meer babbelziek zijn, ook op een forum ; ) Hoop dat je je vrij voelt om lekker van je af te schrijven waar en wanneer je maar wil! Ik lees je graag Poppy

Welkom Erik, alleen lukte het mij ook niet, samen des te beter. Je hebt je triggers al goed in beeld, nare gevoelens... Duurde bij mij ff voordat het echt zo voelde, maar alcohol is nooit een oplossing, alleen maar een enorm probleem erbij. Nuchter kan ik het leven een stuk beter het hoofd bieden. Heel veel succes, en schrijf vooral lekker van je af!

Welkom terug Toyoung Heel veel succes en schrijf vooral lekker van je af

Och Poppy, ik was een beetje melig gisteren. Niet dat je denkt dat ik het allemaal als een grote grap zie, integendeel. Heb ook een hele woelige tijd achter de rug, en nog hoor. Maar het wordt allemaal wel lichter. En over het 'er mogen zijn', zullen we helaas zelf hard aan moeten werken, met een beetje hulp van mekaar. Tja verdoven, of het nu lichamelijk of psychisch leed is, het forum staat er vol mee. Is niks 'dramatisch' aan, alleen maar logisch. Pff opgegroeid tussen narcisten? Ik vond 'slechts' 1 alcoholist in ons gezin al meer dan genoeg, alle impact die dat heeft gehad. Enneuh, durf te betwijfelen dat er raakvlakken zijn met 'aardig gevonden willen worden'. Als ik kijk naar mezelf; bang voor negativiteit of een 'pak slaag', ook al zou dat alleen in de vorm van woorden zijn. Woorden kwetsen nog meer dan letterlijk slaag. Heb 1 rasechte narcist gekend, alle 'vriendelijkheid' had maar 1 doel, zelfverheerlijking, verder komen in het leven over de ruggen van anderen. Geen tegenspraak, niet in staat tot empathie, brrrr. Denk dat de meeste mensen die zich niet echt uit durven spreken, 'bang' zijn, een niet 'compleet'/goed zelfbeeld hebben. Maar das mijn idee... Fijn dat je merkt dat er verandering komt, ook ik durf me af en toe uit te spreken, niet altijd alleen maar 'lief' hoeven zijn. Niet drinken lost niet alle problemen op, maar het geeft tenminste de kans om te gaan groeien, ontwikkelen. In tegenstelling tot de stilstand die alcohol met zich meebrengt. En dat vereist geduld, heel veel geduld. Soms denk ik geen stap verder te komen in mijn 'issues', maar dat klopt niet. Het gaat alleen met hele kleine stapjes. We gaan gewoon stug door Poppy. En dat hoeven we niet helemaal alleen te doen, gelukkig

Haha Meya, houd jij die humor erin ajb! - lacht hardop - Dan hebben we nu drie deelnemers, nu nog een cursusleider. Wie biedt??

Was net mijn lappie aan het afsluiten, en zag nog jouw reactie staan... Join the club zou ik zeggen! Wat jij nu zegt, heb ik ergens letterlijk geschreven; bang om ruimte in te nemen in de wereld. Voor wat betreft 'bang zijn om domme dingen te zeggen', heb ik ook, nog steeds, na tien maanden forum. Maar kan het loslaten. Ongetwijfeld zullen sommige dingen 'dom' zijn, maar hé, ik heb de waarheid niet in pacht. Doe ook maar wat, net als ieder mens denk ik dan maar. Gewoon lekker schrijven Poppy! Heeeel goed oefenmateriaal, zo'n forum : ))

Wat doet herkenning toch goed. Mooi geschreven Kohtje... Inderdaad lichte bitter/zoetheid. Liters koffie, soms een blok chocola ter grootte van een familieverpakking, mijn (nicotine-vrije) e-sigaret hanteer ik alsof de wereld zou vergaan als ik dat ding niet bij me heb. Zucht. Maar aan de andere kant, de ergste angels zijn er uit. Geen alcohol of nicotine, en tjaa de rest... De rest komt nog wel eens.... Of niet... Wellicht ben ik ook geen ultieme zelfverbeteraar : )

Welkom Poppy! zie dat je aardig je weg gevonden hebt qua posten : ) Heel veel succes!

Valt nog heel wat bij te lezen merk ik. Gipsy, heel veel kracht meis! Enneuh, over hulp vragen en vinden dat je 'dat nu wel geleerd moet hebben', ahum, ben 44 en laten we zeggen dat het niet mijn sterke kant is ; ) En sluit me helemaal aan bij Kruid, take your time!! Nu rush, no hurry....

Herkenbaar Anette, als het 'minder' gaat, de neiging om weg te blijven..... Dus tja wie ben ik om te zeggen: blijf nou schrijven! Maar tis wel wat ik denk. Ik lees ik je graag en het voegt zeker toe!! Maar als het zwaar valt wat op 'papier' te krijgen (wat ik helemaal begrijp), dan jezelf ook niet forceren. Dan komt het wel weer..... (wél af en toe een teken van leven? : ) En tja, geconfronteerd worden met oude zwakheden, ik word er soms ook zo moe van... Maar aan de andere kant, wat zijn een x-aantal maanden clean op een mensenleven? Misschien dat maar vaak voor ogen blijven houden, troost mij iig. In verhouding korte tijd bezig met van alles. En inderdaad het vertrouwen dat het op termijn beter wordt. Hang in there Anette!

Och JoAnn, als je maar een tikkie op de 'gemiddelde vrouw' (en mij) lijkt, dan klopt het beeld wat jij voor ogen hebt voor geen meter met de realiteit. Daarmee wil ik het niet bagatelliseren hoor! Maar jezelf afschilderen als Michelin-materiaal (en jezelf dus 'afkeuren') ik durf het te betwijfelen ; ) Je weet dat ik twee maanden geleden gestopt ben met roken, en aan de nicotine-vrije e-sigaret zit (mijn fopspeentje, haha). Daar zal ik ook ooit eens vanaf moeten, en dan hoor ik heel graag jouw ervaringen om het vervangende snaaigedrag aan te pakken! Want dat is wat ik altijd deed als ik stopte zonder dit hulpmiddel, heeeel veel snaaien, zucht. Benieuwd wat de orthomoleculair genezer aandraagt voor oa schildklier! Ben zelf enorm fan van natuurlijke oplossingen, in plaats van chemische middeltjes (genoeg troep in de zin van alcohol en sigaretten gebruikt voor de rest van mijn leven) Denk zeker dat er heel veel winst te behalen is, op een natuurlijke manier!

Och, het zat er aan te komen....Neemt niet weg dat het zwaar en intens verdrietig is. Kreeg ooit ook te horen, nadat ik bij mijn ex vertrokken was; maar het was toch jouw keus?? Maar die stap maak je niet zo maar, jaren sleutelen aan iets wat maar niet wilde 'werken', dan is er weinig keus... Heel veel sterkte lieve Akk

Welkom Joosje! Goed dat je er bent! Een forum maakte voor mij alle verschil. En wat Gerrit al zei, stap voor stap, en vooral dag voor dag leven heeft mij al een eindje gebracht. Elke dag het besluit: vandaag niet, ongeacht de omstandigheden.... En gelooooof me, heb mezelf soms bijna vast moeten ketenen om niet een fles wijn te halen. Dat wordt allemaal soepeler na verloop van tijd. Heel veel succes!

Dat heeft ze mij ook al een aantal keren 'geflikt' Meya, plotse waterlanders ; ) Monster is erg goed in tot de kern doordringen. En streng zijn voor jezelf, in plaats van jezelf geven wat je echt nodig hebt: wat doen we onszelf aan. Ook hierin maar stap voor stap, leren lief zijn voor jezelf ( ik doe met je mee!)

Monster haalt me de woorden uit de mond, wat nou bewijzen!? Lekker doorgaan zo, we lezen je graag!

Och Jeanne, waarom wisselen van forum? Het ligt allemaal in het verlengde van mekaar, verslaving. dempen. Dat het meestal veel langer duurt dan zes weken om uit een depressie te komen heb ik zelf ervaren en vaak gelezen! Niet afgaan op: nu zou het over moeten zijn. Ieder mens is anders, zo werkt het niet..... En vwb benzo's, veel weet ik er niet van, maar wel dat langdurig gebruik ook weer kan leiden tot... depressie. Je bent stap voor stap zaken aan het aanpakken, en geduld is iets wat wij verslaafden moeten leren... Geduld, heeeeel veel geduld. Het wordt beter, blijf er in geloven!

Fijn dat je 'toegelaten' bent! Hoop dat het voor jou heel veel gaat bijdragen!

Wat goed Wopsy, die eerste maand heb je al binnen! Enneuh, je overtreedt een van de regels hier... Sorry zeggen we hier niet, is mij verteld Wat dacht je van een aanpassing van je nickname? Zo maar een opmerking hoor, je hoeft natuurlijk helemaal niks!! Maar niemand zit hier voor zweetvoeten dus wat nou sorry ; ) Je weet dat alcoholmisbruik vaak leidt tot depressie? En dat het een behoorlijke tijd kan duren voordat je beloningscentrum daarboven weer in balans komt? Ikzelf vond/vind het een rollercoaster aan emoties, niet meer drinken, maar het wordt allemaal beter. Geduld is een schone zaak enzo... Dag voor dag!

Eric, je schrijft over zaken die mij ook bezig houden... Hoe veel/vaak te reageren, op welke draadjes... Wat voelt prettig, waarbij voel ik balans. Mezelf strakke regels opgelegd als ik me weer te veel liet meeslepen, alleen maar op vaste tijdstippen in de week schrijven blablabla. Uiteindelijk werkte het niet. Momenteel kijk ik wanneer ik voel 'he even lekker reageren', en kijk ik in hoeverre tijd en energie het toe laat. Nog maar kort gelee dit 'besluit' genomen. Als dat betekent dat ik een aantal dagen niet kom, of soms enorm veel, ook goed. Maar net als jij dus een zoektocht hoe om te gaan met onmatigheid (hahaha hoezo verslaafd??) Ook wat wel of niet plaatsen/ laten staan op je eigen draad. Brrr te open, of te kwetsbaar, of te veel info.. of of of Ook dat heb ik maar los gelaten. Ten eerste zullen de meeste mensen, net als ik, meestal een draad niet helemaal terug lezen. Ten tweede laat het zien dat je niet alleen een avatar bent, maar een mens! Een mooi mens, Eric. Blijf vooral zoals je bent

Welkom Wopsy! Herkenbaar, je verhaal. Voor mij maakte het uiteindelijk hét verschil, actief of een forum zijn. Daarvoor ook kort of wat langer droog gestaan, maar op eigen houtje lukte het me op de langere termijn nooit. Nu de langste tijd ooit droog, en nog geen haar op mijn hoofd die overweegt weer te beginnen. Alleen lukte het niet, samen kunnen we het wel! Schrijf vooral lekker van je af, wij lezen je graag!

Euh, Ververder..... Zoeken naar een andere roes? XTC? Ben bang dat zo lang je blijft streven naar een 'roesgevoel', in plaats van accepteren hoe het leven nou eenmaal is... zonder uitschieters, extremen... Het heel moeilijk voor je gaat worden ver te blijven van verslavingen. Maar wie ben ik... Misschien heeft iemand anders hier wel iets nuttigs aan toe te voegen, hardlopen of andere vergelijkbare sporten leveren iig gezonde endorfine, zoek het ajb alleen daarin.....

Welkom Lana, en heel veel succes