Kohtje

jij met dát feit gefeliciteerd, Adrian. Zolang je jezelf, om wat voor reden dan ook, niet afmeldt hier kun je jezelf blijven zien staan hier. Leuk toch? In elk geval in jouw geval met de voortdurende craving een opsteker dat je 'strijd' in elk geval een lange cleantijd kan opleveren. Want hoe je het ook wendt of keert, alles staat of valt met dat eerste glas dat voor iedereen maar op een armlengte afstand staat.

Je hoeft niet overal wat op te antwoorden, @Bor. Sterkte en probeer zoveel mogelijk je kalmte te bewaren. Kalmte is de basis van moed en wijsheid, denk ik zomaar...

Hoi Sandro. Jij redt het wel, daar ben ik zo goed als van overtuigd. Je schrijven/delen hier is onderdeel van jouw persoonlijke herstelprogramma. Daar kunnen wij dingen uitpikken die op ons zelf van toepassing zijn, maar de dingen die jij 'anders' doet hoeven niet vanzelfsprekend goed of fout te zijn. Ik denk dat jij jezelf goed in de smiezen hebt, ook al heb je dan een keer teruggegrepen naar drank. Deze 'misser' is voor jou een prachtige eye-opener geweest waar je, gezien je reacties hier op dit draadje, al volop de vruchten van aan het plukken bent. Een beetje wat Bor en anderen ook zeggen... KMW.

Het idee (de angst) dat het leven zonder alcohol minder leuk zal zijn is ook een psychisch probleem. Het zit tussen de oren. Het enige dat niet leuk gevonden zou kunnen worden is dat je niet meer zou kúnnen drinken. Als je oprecht niet meer wilt drinken dan is dat niet aan de orde. Als je eigenlijk nog wel zou willen drinken dan is het een kwestie van bedenken dat je drinken niet (meer) leuk vond, in de hoop dat je jezelf, in elk geval voor vandaag, weer even weet te overwinnen. Als je tegen je wil niet drinkt heb je kans dat je een (lange) lijdensweg van craving tegemoet gaat, waarin niet drinken inderdaad niet leuk is. (Wel een hele prestatie, trouwens.) PS, dat alcoholloos leven niet per se minder leuk is wil natuurlijk niet zeggen dat alcoholloos leven leuk(er) is. Het hangt er helemaal van af wat je met de vrije ruimte doet die ontstaat als de grote dempende deken (alcohol) weggehaald is. Er ontstaat zomaar weer een heleboel ruimte voor aktie, creativiteit, ontplooiing.

Niet alleen de dagdraad maar dit hele forum is een groep waar 'gepraat' kan worden met lotgenoten onder elkaar.

Doe je't ook?

De schillenboer en de zgn. voddenjood kwamen in mijn jeugd nog met een handkar langs. De groenteboer met paard en wagen. De bakker met een (overdekte) bakfiets, alleen de melkboer had een karretje met zo'n benzinemotortje op een voorwiel dat-ie zowel vanaf de 'bok' van dat karretje als ernaast of ervoor lopend kon bedienen.. vond ik zo fascinerend dat ik ook melkboer wilde worden.. (vond ik veel leuker dan brandweerman)

Nou knakker, die tonnetjes hebben nog lang stand/stank gehouden, hoor. Zelfs in Amsterdam nog tot ver in de twintigste eeuw... Riolering In 1870 begon Amsterdam met de aanleg van een rioleringsstelsel. De nieuwe wijken die rondom de oude stad verrezen, kregen meteen riolering. Pas vanaf 1934 werden ook de armere wijken van de binnenstad, zoals de Jordaan, op de riolering aangesloten. Dat jaar reed de Boldootwagen voor het laatst.

Ik bezocht destijds verschillende groepen, een paar AA, een paar CA en voornamelijk NA, een stuk of vijftien in totaal in de wijde regio. De eerste weken/maanden heb ik goed geluisterd naar de ervaringen van andere fellows, vooral wat betreft hun manier van werken met de stappen en de resultaten die ze daarmee bereikt hadden. Daaruit destilleerde zich een aantal 'sponsorkandidaten' waar ik er uiteindelijk eentje van gevraagd heb of hij m'n sponsor wilde zijn. Vooral in het begin is het bezoeken van meerdere groepen van grote waarde voor me geweest vanwege het simpele feit dat hoe groter de vijver is waarin je vist, hoe groter de kans op een goede 'match'. Wat betreft dat durven laten zien, dat heb ik moeten leren. Naarmate het vertrouwen groeide ging dat makkelijker en makkelijker. We zijn niet in één dag verslaafd geraakt dus herstel en vertrouwen mag ook z'n tijd hebben. We zijn allemaal vefslaafden in herstel die vragen om kalmte om te accepteren wat je niet kunt veranderen, moed om te veranderen wat je kunt veranderen en wijsheid om het verschil tussen deze twee te durven en kunnen zien. Vooral voor dat laatste is zo'n vertrouwenspersoon soms onontbeerlijk. Hij wees me er op dat er meer mogelijk is dan ik zelf dacht.. Bijna iedereen die ik kende in die groepen vond uiteindelijk wel een sponsor. Soms niet in één keer de 'perfecte', maar je tekent geen contracten. Je mag altijd zeggen: bedankt, tot zover, en een ander vragen.

Ik las hier ergens op het forum dat het begrip 'dry drinking' vanuit de AA kwam. Of dat zo is weet ik niet. Maar wel dat, om dat dry drinking te bestrijden, het programma is ontstaan, die twaalf stappen tot herstel. Met de bedoeling om die stappen te doorlopen in alle eerlijkheid naar jezelf, en om je geest en ogen open te houden samen met een sponsor, iemand die je durft te vertrouwen als je gevraagd wordt naar je duisterste, kwetsbaarste en 'geheimste' kanten en je helpt daarmee en met jezelf in het reine te komen.

Dat klinkt wel lekker en in zekere mate zelfs ook logisch. Maar gisteravond liep ik met de hond in de regen gewoon in t-shirt en korte (=driekwart) broek en in eerste instantie vond ik het wel even lekker maar toen kreeg ik het ineens toch, voor het eerst in tijden, koud... en was ik zelfs even blij dat ik ons benauwde huis weer in kon. ( nou ja, tien minuten later was dat wel weer over, hoor )

Ik moet de bus ook nog wassen maar wacht even tot een wat regenachtige dag. Ik ga ervoor altijd naar zo'n wasbox want hier voor de deur is daar echt geen plek voor. Die wasbox vangt echter altijd de volle zon. Als je dan wast is ie aan de voorkant al weer vies en streperig opgedroogd voor je de achterkant nat hebt gemaakt. Op een regenachtige dag kan-ie op weg er naar toe alvast een beetje voorweken. Rotklus vind ik het altijd met die onhandige zwenkarm met borstels en slangen die altijd ergens aan blijven haken. En dan is ook net altijd 'muntje' op als je net het verst van de geldgleuf af bent... Maar het moet wel gebeuren.

Ach, nou vergeet ik met m'n flauwigheid het belangrijkste: Dagpact; Bor Kohtje

Nee, niet makkelijk. Dat is oploskoffie zonder water drinken. Eventueel met een wolkje poedermelk, ook zonder water natuurlijk. Nee, flauw natuurlijk. Bor weet dat zelf altijd wel goed te omschrijven. Maar dat het niet makkelijk is weet ik wél uit haar ervaringen daarmee.

Sja, daar hou ik nou weer niet zo van, praten over eten.

Op die manier ben ik, toen ik net in dat 'beruchte' herstelprogramma met die twaalf stappen zat, ook grotendeels over m'n absurde angst voor in Nederland voorkomende spinnen heengekomen. Eigenlijk 'gewoon' door mezelf voortdurend voor te houden dat 'onze' spinnen totaal niet gevaarlijk voor ons zijn... maar grote grutten, wat een enorme drempel was dat om over te komen. En nóg (twaalf jaar later) moet ik me dit bij elke spin die ik met blote handen (probeer te) vang(en) duidelijk voor de geest halen. En die hele dikke zwarte met die harige poten die vang ik ook nog altijd met een bakje, transparant, zodat ik kan zie wat ik doe, en een stevig papiertje. En zet ze dan om de hoek buiten de deur. Niet vlak voor de deur, want ik heb enkele keren met eigen ogen gezien dat ze precies teruglopen naar waar ze vandaan gegooid werden.. Bepaalde periodes zit er bijna dagelijks wel eentje in het witte uitstortgootsteentje in de garage. Dat ding werkt als een soort spinnenval. Als ze daarin terecht komen kunnen ze er niet meer uit komen door de te gladde wanden. Eén keer, na een vakantie, zaten er vier van die joekels in.. dat was een heel gepuzzel om ze alle vier onder dat bakje te krijgen. Oef... dit schrijven bezorgt me al kippevel. Ik kan mezelf overtuigen om te doen wat gedaan moet worden, maar niet genezen van die onnodige gruwel. Terwijl ik toch heel goed weet hoe flauw het is om bang te zijn voor zo'n klein, nuttig en ongevaarlijk diertje.

en minstens 5000 vrije geesten zwerven nog rond op de plek van de lege afvalbakken? Zo gaat dat hier meestal... Ik heb jaren geleden in de garage, waar onze 'groene container' staat, eens een gasbrander door zo'n wolk vliegjes gehaald. Getverrr..... doe ik nooit weer. 't Was alsof ik naar een oorlogsfilm keek met allemaal kleine neerstortende vliegtuigjes met een klein rookpluimpje achter zich aan. Dán maar vliegjes, áls ze maar bij die groene bak blijven.

De hoge luchtvochtigheid hier tegenover de drogere lucht 'daar' maakt dat hier meer gemopperd wordt op warmte. Denk ik.

Ik denk eerder dat je je persoonlijkheid terúgkrijgt sinds je niet meer drinkt. Met drinken veranderde je je persoonlijkheid niet maar verstopte hem onder de vertekenende, misvormende invloed van alcohol. Het saai vinden van niet drinken zou een gevolg kunnen zijn van dat je je leven niet interessant genoeg inricht. Zoek iets wat ook maar enigszins je interesse wekt en stort je daar op. De energie die je van drank zegt te krijgen is door je te focussen op interesses ook goed zelf op te wekken. Zo kun je saaiheid, die op verveling duidt, omzetten in 'tijd te kort komen'.. Herstel van alcoholverslaving vergt nu eenmaal actie. En actie betekent beweging (van lichaam en/of geest). Beweging staat haaks op stilstand/saaiheid.

Ja, de diable is ruim vertegenwoordigd in het land waar ook God leeft.

Mogge. Arme diertjes. Allemaal. Ook hier zo'n half op apegapen liggend gevalletje. Tót-ie buiten die ene grote 'vijand' tegenkomt waar-ie bijna elke dag wel een keer tegen moet grauwen en grommen. Dán staat-ie op z'n achterste poten, nekharen overeind... om even daarna weer mee te sukkelen, achter het baasje aan van schaduwplek naar schaduwplek vluchtend tot het puur noodzakelijke rondje hond is voltooid. We hebben hier een natte washand en een plantenspuit om van tijd tot tijd z'n voetzooltjes te koelen. Ook nevel happen uit die plantenspuit vindt-ie lekker. En ijsklontjes likken... maar het grootste deel van de dag ligt-ie het liefst op het donkerste plekje in huis te puffen. Gek genoeg ver verwijderd van ventilatoren en open ('s morgens) ramen. @hondvanbumperjim, sterkte meid. En @bumperjim zelf, sterkte met hondvanbumperjim.

Nee, dat bedoelt Jopie niet, dat weet ik zeker. Ze bedoelt dit: (citaat): Verlies aan rendement Hoe heter, hoe beter, zou je denken. Maar een hittegolf is volgens De Jonge helemaal niet gunstig voor het rendement van zonnepanelen. "In een fabriek wordt een paneel op 25 graden gebracht en getest. Dan geeft dat een bepaalde waarde af en die waarde willen we terugzien op het dak in de zomer. Maar als het paneel op het dak ligt kan het wel 65 tot 70 graden worden. Per graad heeft een paneel een stukje verlies. Met 35 graden gaat het dan om 14 procent rendementsverlies", legt hij uit.

Maar zo'n zwembad, en daar begonnen we mee, is ook niet te versmaden.

Ja, eigenlijk gewoon de ideale camperplaats voor hete dagen. Dansen?? Nee, daar hou ik absoluut niet van. Krijg je het trouwens ook weer warm van. Net als van koken.

Haha, bumperjim. Nou, voor een Citrofiel is er eigenlijk sfeer genoeg. Er staan soms vier, meestal drie Citroëns in de garage. Eéntje mag er buiten met parkeervergunning. We kunnen natuurlijk altijd nog in de garage in de koel geparkeerde camper gaan zitten. Daar zitten gezelliger lampjes in. En een koelkast. Hmmmm.... zo kom je nog eens op ideetjes die de moeite van het overwegen waard zijn...