Kohtje

Hoe is dat zo gekomen?

Baas boven baas, om het zo maar te zeggen.

Dat dachten ze hier in Nederlanders land waarschijnlijk ook toen die hele crisis begon. Dáárom hamsterden ze natuurlijk toiletpapier...

Hoi.

Ik wil ook helemaal niet dat je bang bent of wordt. Ik moet voor de volledigheid van m'n eigen verhaal nog wel wat toevoegen. Drank is voor mij lange tijd geweest wat drank voor de meeste mensen is, een stemmingsverhoger of -verzachter. Af en toe zakte ik in een weekend of tijdens 'speciale gelegenheden' eens door en dan had ik daarna een kater en raakte ik weken tot maanden, soms zelfs jaren, geen drank meer aan. Ik leefde ook niet naar zulke weekenden of gelegenheden toe, ze overkwamen me gewoon op zeker moment. Het toeleven naar zulke gelegenheden en het steeds meer omstandigheden als 'speciale gelegenheid' bestempelen begon pas toen ik tegen de veertig begon te lopen. Ik kreeg een aandoening waar ik veel last van had, ik werd afgekeurd voor m'n werk, m'n/ons nog vrij jonge huwelijk liep enkele forse scheuren en deuken op en ik wist niet meer hoe verder te gaan. M'n zware alcoholmisbruik heeft al met al zo'n tien jaar in beslag genomen. Daarin zitten zo'n vier - vijf jaar dat ik met opnames en programma's aan het werk was om te stoppen inbegrepen. Dus vijf jaar alcoholist zónder hulp en vijf jaar mét hulp om er af te komen. Waarmee ik wil zeggen dat alcoholverslaving me overviel. Had nooit kunnen bedenken dat ik alcoholverslaafd zou kunnen raken. Achteraf is het makkelijk te beredeneren.

Maar dat is geen garantie dat ze nooit zullen gaan drinken. Ik heb in m'n jeugd ook alcoholisme in vele gradaties bij meerdere mensen van zeer dichtbij tot wat verder weg meegemaakt. En bewust tot in elk geval m'n 20e nooit een druppel aangeraakt. (Niet helemaal waar, als ukkie van een jaar of 2 - 3 lepelde ik graag de suiker uit de glaasjes die achterbleef na de citroentjes en jenevertjes met suiker...) Pas toen ik zelfstandig in het leven kwam te staan en verzachting zocht voor de harde realiteit kwam als bijna logische 'oplossing' de alcohol m'n leven langzaam aan verpesten.

Niet stiekem, @Lika.

Gelukkig, ik zie weer een stukje herkenning. Hoe langer ik op dit forum mee lees (best al lang) hoe meer ik ga geloven dat ik best redelijk normaal ben (duurt heel lang).. Eergisteren eindelijk ook naar de kringloop geweest om spullen die al wel een half jaar in de garage enorm in de weg lagen toch maar eens weg te brengen. Zie er altijd tegen op omdat ze daar steeds kritischer worden en dan zeggen: dit is te vuil of te versleten of te kapot of weet ik veel en dan kun je dat spul weer mee terug nemen of naar de stort brengen, op een heel andere lokatie. En dan moet je d'r weer flink voor betalen, vooral als het wat zwaarder spul betreft. Maar o, wat een opluchting toen ik bij de kringloop alles dáár kon laten. En wat een ruimte voorlopig weer even in de garage..

Ditje-datje nr. zoveel: Op de Canarische eilanden komen van nature geen kanaries voor. Hetzelfde geldt voor de Maagdeneilanden. Daar komen van nature ook geen kanaries voor.

Mij heeft het geholpen om verslaving als ziekte te zien, drieledig. Physiek, mentaal en spiritueel. Mijn vrouw, al sinds kind diabetes type I ziet haar diabetes niet als ziekte maar als aandoening. Zo ziet zij 'mijn' verslavingsgevoeligheid ook. We hebben er wel eens over gekibbeld. Maar uiteindelijk is het zoals lady jane zegt: geloof wat jou helpt en vooral DOÉ wat jou helpt. Uiteindelijk gaat het er om dat je die eerste kunt laten staan zonder dat daar een specifieke reden voor moet zijn.

Ik bedoel hiermee dat je door voortdurend de vinger aan de pols te houden en eerlijk naar jezelf te zijn je je verworven inzichten ook moet kunnen en durven bijstellen als dat nodig is. Herstel is een proces waarin sommige inzichten van dit moment in de toekomst toch weer vertroebeld kunnen blijken te zijn.

INZICHT ZONDER HANDELEN BRENGT GEEN VERANDEREN!!! en handelen zonder inzicht ook niet echt.

Onder ons????

Goeiedag allemaal. Zo naar het verre oosten om eetkamerstoelen te bekijken. Lekker kleurige fleurige. We kunnen wel wat kleur gebruiken in huis. Daarna door naar een IKEA want we hebben een llijstje dingetjes variërend van braadpannetje tot bureaubladonderlegger. We nemen het campertje maar mee, dan hebben we toilet en koffie bij ons. Handig omdat je bijna nergens meer echt makkelijk terecht kunt. En zo komt het campertje ook weer even in beweging. Die moet, na de zomervakantie, nog stééds een keer naar de wasbox. Maar ik kan me er maar steeds niet toe zetten om dat ding alleen dáárvoor de garage uit te manoeuvreren. Fijne dag allemaal.

ja, dáár worden Britten high van. De teashop is daar wat hier de coffeeshop is. High en Tea horen daar bij elkaar.

Nou ja @Jannigje, ik heb in zoverre verstand van hout dat ik, net als jij, weet dat hout werkt. Is het een oude deur of (relatief) nieuwe? Een oude deur kan wat uit het lood gezakt zijn. Zowel de constructie van de deur zelf als dat de scharnieren los zijn komen te zitten. Bij een nieuwere deur kan dat uiteraard ook, maar het kan ook komen doordat de verflaag (inclusief (vooral) de niet zichtbare onderkant) niet intact is waardoor vocht in het hout kan trekken. Het lijkt mij een kwestie van schaven en goed in de verf zetten. Maar ik ben schilder, geen timmerman. Toch maar zien dat er iemand van de woningbouw komt kijken. Een leugentje om bestwil is in dit geval wel geoorloofd, lijkt me. Als een deur slecht opengaat dan sluit hij meestal ook slecht.

Ben je door je badeendjes heen? Of zijn spruitjes de nieuwe badeendjes?

Als het nou echt niet lukt, @Yana, dan zit er niets anders op dan na de coronacrisis maar eens hier te komen. Tegen die tijd is dat bordje misschien wel af en hangt het naast de voordeur.

Hmmm.... kind kan de was doen, zeg je. Het zal allemaal heel simpel zijn maar als ik dit zo lees word ik al weer helemaal daas. Maar ik zal het op m'n gemak allemaal eens proberen uit te vogelen. Niet nu, heb net de auto volgeladen met spullen voor de kringloop. Dus eerst daar naartoe en dan meteen de weekendboodschappen doen. Met mondkapje uiteraard. Die mondkapjes beginnen hier net als leesbrilletjes overal te liggen en hangen. Ik denk maar zo, als ze een tijdje niet gebruikt zijn zijn ze wel weer clean. Dus aan de binnenspiegel vd auto, de sleutel van de gangkast naast de kapstok, aan de klink van de voordeur, op m'n tekentafel, in m'n broekzak, in m'n jaszak enz... overal mondkapjes..

@Yana, ik heb een telefoon vol foto's maar heb geen idee hoe ik ze hier op m'n laptop, laat staan het forum moet krijgen... Maar stel je ook weer niet teveel van dat naambordje voor. Ik had het over Jugendstil maar alleen de lettervorm is Jugendstil. Het bordje zelf is gewoon rechthoekig, 25 x 10 cm. Dennengroen met crèmewitte letters.

@nancy, gefeliciteerd met je/weer een trouwdag. Het is weer trouwdagentijd, lijkt wel. Wij waren een weekje of twee geleden 29 jaar getrouwd en twee dagen daarvoor kenden we elkaar 35 jaar. We kennen elkaar al meer dan de helft van ons leven. Raar idee omdat we helemaal geen familie van elkaar zijn...

Lekker om dit aan je geadresseerd te zien. Het digitaal communiceren heeft alle vormen van beleefdheid danig aangetast. Dronken koppen doen er ook geen goed aan.

Hoe kom je nou zo weer van de trap gevallen? Rare zin maar oprechte vraag. Word altijd zo triestig/bezorgd als ik je lees en weet nooit te reageren, behalve dan door in m'n schulp te kruipen uit een gevoel van onmacht. Ik vind je lief overkomen en, zoals Bor ook zei, enorm zacht. Daar is niets mis mee. Maar dat o zo kwetsbare... daar word ik, ik denk door een tekort aan inlevings-/voorstellingsvermogen, stil van...

Goed van je, Borrie. Ik heb zo'n gruwelijke hekel aan telefoneren, da's niet normaal meer. Dus ik vind het echt goed van je.

@Bor, gisteren drie letters gezet op ons naambordje. Moet er nog 22. Komt goed.