Kohtje

Nou ja, wat stomtoevallig zeg... ik had gisteren precies hetzelfde. Maar dan met afwasmiddel..

Ik heb vanmiddag tussen de bedrijven door ongeveer de helft van deze uitzending bekeken. Misschien morgen de rest nog. Tja, wat een leven, zo gevangen in een verslaving. Maar even heel wat anders, misschien een gekke kronkel, maar ik moest, toen ik die man in die caravan op 'het landje' zag aan dit forum denken. Die enorme troep deed mij denken aan al die spam van de laatste tijd op dit forum.. Blijft maar liggen, hoopt zich op en geeft een ontzettend onuitnodigend uitzicht. Je moet hier zoeken naar het echte leven tussen al die hoofdletterrotzooi. Heeft niemand een idee wat er met de moderatoren gebeurd is? Die liggen toch niet ergens laveloos tussen al die spamtroep in?

Da's jammer. Er zijn (op internet) wel allerlei tips en truukjes om beslagen brillen tegen te gaan. Duikers spugen altijd even in hun duikbril om beslaan tegen te gaan. Maar om nou in een winkel op je bril te gaan staan spugen.... bovendien, hoe moet dat dan met je mondkapje voor? Ik meen me iets te herinneren van bril schoonmaken met wat afwasmiddel. Weet alleen niet hoelang dat blijft werken. Kortom, aan mij heb je niets. Ik wens je (en alle brildragers) sterkte wat betreft de mistige mondkapjeswereld.

De oplossing: lenzen! Alleen moet ik, als ik m'n lenzen draag, in de winkel m'n leesbrilletje bij de hand hebben voor het boodschappenbriefje. Maar dat hou ik dan alleen als ik even wat lezen moet zo half boven m'n neus omdat dat ding anders ook beslaat...

Maar takeiteasy, als jij aan een muziekwerkje begint dan maak je dat toch gewoon af? Dan volg je toch gewoon de melodie en stopt als je aan het einde bent? Kan me niet voorstellen dat je halverwege stopt omdat je niet het geduld hebt om het af te maken. Daar zit toch wel een van de verschillen tussen toon/muziekkunst en beeldende kunst. Denk ik.

Soms. Als m'n armen en handen het toelaten. Ik heb nog verschillende projectjes waar ik elke keer een stukje verder mee kom. Twee hondenportretten en twee naambordjes, waaronder ééntje voor onszelf. We wonen nu een jaar of zestien in dit huis maar hebben nog steeds geen naambordje naast de deur en een huisnummer van foeilelijk messing wat nauwelijks te lezen is omdat het zo donker is op donkere baksteen. Naam en huisnummer komen op een houten bordje in Jugendstil letters omdat ons huis ook uit de Jugendstil (Art Nouveau) periode stamt (gevelsteentje augustus 1907). Ons huis is trouwens heel sober voor wat betreft de Jugendstil versierselen. Heel sober. Saai gewoon. Eigenlijk zie je er aan de buitenkant helemaal niet zo de Jugendstil aan af. En binnen alleen aan de tegeltjes in het halletje beneden en de simpele versierseltjes aan de trapleuningen. Maar dat naambordje komt er wel. Ooit.

Maar verder gaat het hier op en af.

Goedemorgen. Hier zitten de ruiten (het glas) in de ramen en deuren (de draaiende omlijstingen van het glas). De ramen en deuren hangen dan weer in een kozijn of post.

Bor, Renaldo maakte een grapje. Althans zo lees ik het. Dat dat niet per se fysiek hoeft te zijn snapt ook Renaldo wel, denk ik dan toch...

Speciaal voor @Lieke7777777 *1) even inloggen, zo (voor mij) vroeg. Meis, heel veel sterkte, succes, geluk en andere dingen die je nodig hebt en/of kunt gebruiken *2) voor vanmiddag. *1) heb er voor de gelegenheid zeven zevens van gemaakt voor extra geluk. *2) bedoel alles behalve de stimulerende middelen die je juist achter je wilt laten.

Slap, slap, slap. Ik heb een slap plekje in m'n hart voor dit forum.

Drie uur geleden zeg ik nog dat ik weer probeer hier te stoppen, en kiek noe dan... daar istie weer...

Verdorie... daar was ik weer...

Lieve @Cleo66, Zoals de drinker op een gegeven moment machteloos staat tegenover alcohol, zo staat de omgeving van de drinker machteloos tegenover de drinker. Trimbos zegt: "Een drinker kan iemand zijn die regelmatig drinkt, en hij/zij kan ook verslaafd zijn. Als de omgeving kun je soms iemand helpen om zijn probleem in te zien er er van af te komen, maar je kunt iemand die verslaafd is niet laten stoppen met zijn/haar gebruik als hij/zij daar niet zelf achter staat. Hoe graag je dat ook zou willen. En hoe boos, verdrietig en machteloos jij je hierdoor ook voelt. Maar je kunt er wel voor zorgen dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Dat jij je leven niet aanpast aan het gebruik van die ander. Dat je niet al je energie steekt in het helpen van iemand die niet geholpen wil worden. Eigenlijk gaat het erom dat je de verantwoordelijkheid voor het oplossen van het probleem laat waar die hoort. Dat is niet zo eenvoudig, want je hebt de neiging de ander steeds opnieuw te ‘helpen’. Ook al weet je dat je het probleem zo niet oplost. Soms lijkt het alsof je zelf ‘verslaafd’ bent; verslaafd aan het helpen van de ander." Zelfs binnen AA/NA als sponsor kon ik m'n sponsee's niet helpen als ze zichzelf er niet toe konden zetten om te erkennen dat ze een probleem hadden en zélf verantwoordelijk waren voor hun herstel. Daadwerkelijke hulp bestaat feitelijk uit niets anders dan richting aangeven. En dan ook alleen de goede kant op, richting oplossingen. Want wijzen in de richting van het verleden, wat er is aangericht, werkt vaak averechts.

Nou, mijn moeder is weer thuis. Ze is nog wat verzwakt en zal de komende dagen gelukkig wat hulp krijgen. En ik zal er nu dagelijks langsgaan i.p.v. 3x per week. M'n eigen to-do-list wordt langer en langer. Wel de afgelopen dagen vier eetkamerstoelen van nieuw schuimrubber in de zittingen voorzien. Nu weer even kalm aan want m'n handen vallen zowat van m'n polsen, ondanks de pijnstillers. Iets teveel stress. Ik ben een stress-kip. Maar er moet nog zo veel... Morgen weer een dag. Misschien moet ik hier nu toch echt maar eens helemaal stoppen. Heb ik vaker gedacht, geprobeerd zelfs, tot nu toe niet echt met succes. Nou ja, opstaan, knietjes afvegen, kroontje recht en nóg maar eens proberen...

Och @takeiteasy, wat klinkt dit toch allemaal hééééérlijk ouderwets. Vooral dat 'de klant is koning'.. Moet gewoon oppassen dat ik niet weer in zo'n nostalgische bui terecht kom en op zoek ga naar melkboerekarretjes.....

Heeft dus iemand een leeg blikje bier gejat en meteen die fiets ook maar even opgeruimd. Dat siert zo'n lege-bierblikjes-dief dan weer wel.

Vooral die trekhaak en bootje mee, hè?

Mijn hemel, Smaragd.. je ging weer een tijdje lekker en nu weer het oude liedje. Je hebt er 12 ingeslagen. Jou een beetje kennende gaan die vandaag op ook. En als ik er totaal naast zit dan kun je dit berichtje beschouwen als een woestmaker en stimulator om te laten zien dat ik er totaal naast zit.

Dat verhaal van 'stoppen na vrijlaten' doet me er aan denken dat ik nóg twee keer verhuisd ben. Naar het appartementje waar ik terecht kwam nadat m'n vrouw me uit huis gezet had, en later weer terug. Daar op dat appartementje waar ik zat met het hoognodige kon ik EINDELIJK m'n goddelijke gang gaan wat drinken betreft. En daar werd ik zooo moe en bang van, zo alleen zonder de weliswaar bemoeizuchtige, doch onbewust ook altijd mentale steun gevende aanwezigheid van een huisgenoot. Ineens drong het tot me door dat ik hier zomaar in doodsnood kon komen zonder dat iemand het wist. En doodsangst heb ik die laatste jaren meermaals gehad als ik met hartkloppingen, ademnood en totale paniek doodstil op m'n rug in bed de minuten lag te tellen tot ik me beter zou gaan voelen, meestal na een dag of twee, drie. Toen dit me op dat appartementje overkwam miste ik die verfoeide eeuwige controle en bemoeizucht van m'n vrouw zo erg dat ik besloot dat ik wat aan mezelf moest gaan doen. Er was toen in een naburige gemeente net een behandeling gestart volgens het Minnesota model. Eerst vier, later drie dagen per week daarheen en een aantal 12-stappen meetings per week bezoeken... Dat dit voor mij dé oplossing was kwam volgens mij door een aantal dingen: ik zat voor mijn gevoel op de bodem van de put en m'n herstel was niet iets wat me 'opgedrongen' werd maar kwam vanuit de puur persoonlijke wens om te stoppen. Daar bovenop kreeg ik niet het gevoel dat ik gestopt was omdat ik wat regeltjes had geleerd om me aan te houden als ik zou willen drinken maar dat ik mezelf leerde begrijpen en daardoor de noodzaak of zelfs maar behoefte van/aan drinken kon wegnemen. Ik woon nu al weer jaren samen met mijn vrouw onder één dak maar de controle cq bemoeizucht die ik nog wel eens ervaar is nu meer stimulerend voor mij dan dat ik er de zenuwen van krijg. Nog steeds heb ik regelmatig een schop onder m'n achterste nodig en die krijg ik ook regelmatig. Maar liefdevol.

Ik ben even aan het tellen gegaan (ha, lekker, getalletjes.... ).. ik ben ook al vijftien keer verhuisd. Nooit bij stilgestaan dat het zo vaak was. Maar verklaart misschien wel waarom ik nu absoluut geen zin heb in verhuizen.

Een man van uitersten. Schiermonnikoog vs België.

Ja, ik noem dat altijd 'm'n gedachten naar schrijfsnelheid terugbrengen', waardoor ik weer een beetje overzicht over m'n eigen gedachten krijg.. De zijsprongetjes die ik altijd volg tijdens 'gewoon' denken en die me totaal van hetgeen ik wilde zeggen/denken afleiden, sterven al schrijvende een stille dood omdat ik nog bezig ben de hoofdlijn op te schrijven. Door me op die hoofdlijn te concentreren middels het schrijven (liefst in het mooiste handschrift dat ik in huis heb omdat dat zorg en aandacht nodig heeft) ben ik veel minder geneigd om allerlei paniek en chaos veroorzakende uitwassen van muggen tot olifanten te laten groeien.

Of een muur met schoolbordenverf schilderen. Kun je nog simpeler gewoon met krijtjes werken.