Kohtje

Oliebollenkraam. Gaat die eigenlijk ook dicht? Heb nog nooit zelf oliebollen gebakken. Weinig zin in voor die vier oliebollen per oud en nieuw die we hier nodig hebben.

I coronakapsels. (Kijk maar naar m'n foto, nu het nog kan... ) Het is inderdaad idioot druk in de stad. Normaal gesproken is op maandagmiddag de stad zo goed als uitgestorven. Maar vanmiddag naar de supermarkt onderweg op straat de hele weg m'n mondkapje maar op gehouden.

Zeg @bumperjim, kun je m'n foto even weghalen weer, doe ik zo ook. Denk je hier anoniem te zijn.... gr. de zenuwpees.

Dank jullie wel. De 11 maanden van @Lieke7777 zijn, relatief gezien, een grotere prestatie. Gefeliciteerd daarmee, Lieke. Het wordt -voor de meesten- steeds makkelijker, logischer, vanzelfsprekender om niet meer te drinken naarmate de maanden en jaren verstrijken. @Bob, hoeveel dagen? Vandaag (nog) niet meegerekend 4383. En nee, ik hou het niet meer bij in een hoekje van m'n papieren agenda. Heb ik jarenlang wel gedaan zoals je misschien nog weet. Maar met een dagenteller is het snel uitgerekend.

euhhhummm..... ehh..Tatum... Afkomst verloochent zich niet, dus ik moet het tóch even een beetje opnemen voor Riga. Dat plaatsje valt nog wel mee, hoor. "Riga (Lets: Rīga) is de hoofdstad van Letland en met circa 640.000 inwonersde grootste stad van het land en van de Baltische landen." Dat je 't maar weet, hahaha... @Lieke7777en @Tatum, allebei bedankt voor dit uitstapje. Ben weer even aan het googelen en street-viewen geweest en de zin om er echt eens heen te gaan is weer toegenomen. Is het niet het komende jaar, dan wellicht het daarop volgende jaar. (Zo God en Covid het toelaten.)

Maar toch... Door jouw bericht heb ik net dat filmpje even teruggezocht. Na één minuut heb ik het weer gestopt. Verschrikkelijk. Kan het niet eens afkijken. Nee, zo erg ging ik gelukkig niet te keer. Ik ging eigenlijk helemáál niet te keer. Beetje bozig in mezelf mompelen...

Ja, dat filmpje staat me nog wel voor de geest. Heel herkenbaar wel op bepaalde punten. Dank zij m'n opvoeding heb ik niet dat bewuste k-woord gebruikt, maar krachtige vervangers heb ik wel voor handen en binnensmonds ook wel gemompeld.

Stom, stom, stom... Niet de lampjes voor de kerstboom van te voren even gecontroleerd. Al die zenuwedingen in de boom gehangen. Stekker in het stopcontact..... HET HALVE SNOER DOET 'T NIET... Dan moet ik straks maar gauw nog ergens zo'n nieuw snoer scoren. Lampjes weer uit de boom gehaald. Nog één keer proberen. HET HELE SNOER DOET 'T... Toch maar weer in de boom geslingerd. Brandend dit keer. Ze werken allemaal. Voor de zekerheid even op het memobordje in de keuken geschreven: .kerstboomlampjes En misschien volgend jaar een nieuwe kunstboom. Deze is nu 19 jaar oud en begint wat sleets te worden. Dan mag het binnen het verantwoord bezig zijn betreffende je ecologische voetafdruk.

Ik heb geen idee of daar nog iemand van in leven is. M'n vader kwam er vandaan en z'n zus, m'n tante heeft daar altijd gewoond. Ze was ook getrouwd en weer gescheiden, had twee zoons, maar hun achternamen weet ik niet. Letland werd meestal een beetje doodgezwegen bij ons thuis omdat, als het daar over ging, m'n vader altijd in diepe depressies verzonk met enorm veel drankellende. Contact met de familie was er nauwelijks. Brieven van daar kwamen altijd vol gaten aan (censuur) en telefonisch contact is er in al die jaren maar twee of drie keer geweest. Peperduur en er werd altijd 'meegeluisterd' door 'de Rus'. Toch heb ik in 1976 één keer m'n tante ontmoet. Ze is toen een maand bij ons thuis geweest. Geen prettige maand. Ik weet zo goed als niets van m'n afkomst van vaders kant. En in Letland ben ik nog nooit geweest. Twee keer op het punt gestaan om met de camper te gaan. Vorig jaar zaten we met een hond die ons vanwege z'n leeftijd en gezondheid noopte het wat dichter bij huis te zoeken en dit jaar stak covid een spaak in het wiel. Vanwege m'n ambivalente gevoelens tegenover alles wat met Letland te maken heeft weet ik nog niet of ik me nog een keer kan oppompen om er heen te gaan. Leuk om op deze virtuele reis mezelf weer even toe te spreken: doe nou maar, het is er mooi.

Grappig. Ik kan 'O denneboom' in het Lets zingen. Nou ja, zingen.... En het zal ook wel met een zwaar Nederlands accent zijn, maar toch... Inderdaad, wat je zegt, ik heb er ook geen ene snars aan in het leven. Ik suffel hier in m'n hoekje nog altijd knus met jullie mee. Hiero, virtueel, slaap ik best wel lekker. Geen idee waar we allemaal zijn geweest en nog heen gaan. Maar het geroezemoes... hmmmmm. Fijn.

Doe niet zo vervelend joh... dat gezeur...

Vooral ik wilde na/bij een airedale terriër beslist, zeer beslist, géén basset fauve de Bretagne. Kende ze alleen van plaatjes en dat vond ik geen honden. Tot ik er een paar in het echie zag. Nu genieten we dagelijks van onze tweede fauve. En zou ook niets anders meer willen dan zó een gek en lief dier.

@Borrie, sterkte meid. 't Lijkt misschien minder ingrijpend als een huis leeghalen, maar qua gevoel en herinneringen doet het er niet voor onder. Wat Bumperjim zegt.. wie weet ooit? Kan me voorstellen dat niets Bor kan vervangen maar de nu nog verse leegte kan wel eens dusdanig blijvend (maar minder pijnlijk op den duur) blijken dat je toch weer voor zo'n "genoot" gaat. Maar kan me ook voorstellen dat je in dat geval helemaal 'vers' wilt beginnen. Heb je niet ergens een plek waar je alle spullen zolang op kan slaan tot je er iets minder impulsief mee overweg kan? Wij hadden tot twee keer toe al een andere hond in huis. Deze laatste (zeggen we nu) nu die heeft het voor elkaar. In de woonkamer twee manden, één vlak bij onze eet/werktafel en één naast de tv zodat ie 's avonds ook bij ons ligt en ons altijd in de gaten kan houden. En op de slaapkamer een kussen waar hij van jongs af aan op ligt te slapen én een mand waar de oudste vroeger in sliep. Nu begint hij 's avonds op z'n vertrouwde kussen en in de loop van de nacht verhuist ie naar de mand. Daar heeft ie wat meer beschutting en dus iets meer warmte. (want naast het open raam) En in de camper heeft ie nu ook twee slaapplekjes. Eén onder de tafel en één onder het dashboard. Hoeft nu niet meer te grauwen en grommen om het beste plekje...

@Descartes33, jouw verhaal betreft baclofen. Maar refusal/antabus werkt anders, toch? In mijn beleving is het dan puur de angst voor de gevolgen die je van het drinken af zou moeten houden. Stok achter de deur, zeggen anderen. Maar een stok achter de deur werkt ook op angst. PAS OP!! Eigenlijk het omgekeerde van beloning. Hoewel het toegeven aan die angst en dus niet doen wat je niet moet doen (drinken in dit geval) uiteindelijk wel een gevoel van beloning kan geven. Ja, in sommige gevallen kan ik me voorstellen dat je je liever door dit soort angst/beloning van de drank laat houden dan dat je totaal kapot gaat aan drinken. Uiteindelijk kun je met deze angst langer en gezonder en gelukkiger leven dan mét fatale hoeveelheden drank. Maar ja, dan moet je toch wel genoeg bang zijn.

Ik kan hier met m'n verstand nooit zo goed bij. (idem dito met antabus/refusal.) De oorzaak van craving wordt toch niet weggenomen? Ik bedoel, als je je rot, of juist heel erg goed voelt en een borrel wilt, hoe zorgt zo'n pil er dan voor dat je, in geval van die heftig binnenkomende emoties, niet aan een borrel denkt maar je iets anders laat doen? Of vlakken je emoties af en neemt op die manier de craving af? Gaat het dan echt vanzelf?

Zorgelijk, ja. Het gaat niet over snoepjes.

Ja, het 'verhaal' zelf ontbreekt. Alleen een kop(je) en een enorme staart. Maar geen 'verhaal'.

Ja, @Zbb, ik denk dat het meeste wel gezegd is wat betreft je Antabusgebruik. Je zegt dat je dit keer geschrokken bent van de heftige reaktie maar ook dat je al vaker door antabus heen gedronken hebt. Vorige keren zal je ook wel een schrikreaktie gehad hebben, neem ik zomaar aan. Misschien ook niet, maar deze keer goed schrikken heb je overleefd en zal je in de toekomst (misschien?) wat lakoniek maken over de gevolgen. Tot er een keer komt dat je er met méér dan de schrik vanaf komt of niet vanaf/doorheen komt. Door antabus heen drinken kan, als je trek niet kunt (leren) beheersen, in jouw geval eerder een uitdaging gaan worden in plaats van dat het je tegenhoudt. Dat moet je niet willen en al helemaal niet doen.

Goedemorgen. Ik hoorde net op de radio dat dringend geadviseerd wordt om in je eendje boodschappen te doen. Vroeg me natuurlijk meteen af of in je dyane dan ook mag, is een eendachtige. Maar bedacht me toen dat de dyane in de overgangsregeling zit van de wegenbelasting en dus in december, januari en februari niet de weg op mag. Ga ik dus toch maar gewoon lopend. Probleem opgelost.

Denk je. Maar het zal niet goed gaan met jouw Bor anders dacht je dit niet. Sterkte meis. Hoe dan ook.

Goeiemiddag. Was plotseling even niet zo lekker. Nu nog steeds naar maar beter. Moet je nu kortere zinnen maken omdat er rechts zo'n info-blok zit?

Juist. Echt maatjes zijn, of zoals in het 12-stappen gebeuren, echt sponsor en sponsee zijn, is niet iets wat je zomaar even doet. Je moet elkaar echt kunnen vertrouwen en respecteren. Over en weer. En dat is moeilijker zeldzamer dan het soms in eerste instantie lijkt.

Juist bij een (al langer) stopmaatje zou de toon niet zo belangrijk moeten zijn. Als je het idee hebt dat je stopmaatje je 'verdenkt' zou je daar juist met een stopmaatje over moeten kunnen praten en hoef je niet boos te worden.

Een echte handwerksman in de dop. Doen doe je met je (handige) handen.

@Cleo66 Heb je gezegd: 'je hebt gedronken' of heb je gevraagd: 'heb je gedronken' ? Als je het gevraagd hebt is er geen sprake van (vals) beschuldigen. Dan is er sprake van een 'overspannen' reactie. Als je het gezegd hebt kun je je excuses aanbieden. Je maatje kent als enige zijn/haar waarheid. Laat die dan ook maar bij hem/haar. Zuivere eerlijkheid zit in de persoon zelf en is gekoppeld aan zijn/haar zuivere geweten. Daar sta jij als maatje buiten, hoe graag je ook anders zou willen. Je kunt wel je bezorgdheid uiten door te zeggen waarom je tot je vermoeden kwam. Als er niets aan de hand is zal het snel opgelost zijn, denk ik zo. Als er wel wat aan de hand is dan zul je met grote waarschijnlijkheid ook wel je conclusies kunnen trekken uit de (vervolg)reakties. Maar laat de ander in zijn -al dan niet eerlijke- waarde en ga niet jouw gelijk proberen te krijgen.