Kohtje

Hoi Soothe, Je staat op dit pact, dus een felicitatie met behaalde resultaten stel je, denk ik, wel op prijs. Bij deze dus: van harte gefeliciteerd met vijf jaar lang dag aan dag plakken!!! Je zult het (alweer: denk ik..) wel met me eens zijn dat het belangrijkste bouwsteentje om deze 'mijlpaal' te bereiken bestaat uit één dag droog blijven. Daarom wil ik iedereen feliciteren die er weer 24 droge uren op heeft zitten. Elke droge dag is een schakel in de ketting die weken, maanden en jaren (gaan) vormen. En alle mensen die dit nog niet voor elkaar krijgen maar wel zouden willen, wil ik een bemoedigend hart onder de riem steken door te vertellen dat het mij in den beginne ook onmogelijk leek. De moed opgeven of de omstandigheden als onrechtvaardig bestempelen, en weer gaan drinken was elke keer zoveel gemakkelijker en daardoor aanlokkelijker, dan een keer door de zure appel (ontgifting, ontwenning, nieuwe invulling vinden voor alle gaten die ik steeds met vergetelheid vulde...) heen te bijten. Doch eenmaal met m'n neus in de goede richting gezet en met de hulp van veel ervaringsdeskundigen, en bovenal de bereidheid om mezelf (m'n idee van hoe m'n leven er uit moest zien) fundamenteel te veranderen (dus ook eens adviezen van anderen te volgen..), begon een dag zonder drank in het prille begin steeds aanvaardbaarder te worden en later steeds gewoner.. Zolang ik niet het onmogelijke eis, is niets onmogelijk. Een fijne (feest)dag voor jullie allemaal. Kohtje.

Een verslaafde alleen verkeert in slecht gezelschap één van die vele "typische 12-Stappen kreten"..

Hai Blondie, Leuk je hier weer eens te zien. Ik zie aan je onderschrift dat je ook al meer dan een jaar droog staat. Ik vind het mooi om te zien dat, toen ik begon met naar meetings gaan (nu zo'n kleine vijf jaar geleden) er heel af en toe iemand z'n hand opstak als er gevraagd werd wie er meer dan een jaar clean was (in sommige meetings doen ze dat om te laten zien dat het programma wel degelijk kan werken..) en dat er nu, zo'n kleine vijf jaar later dus, soms meer dan de helft van de bezoekers z'n hand opsteekt. Steeds meer verslaafden zien heil in het Stappenprogramma. Niet dat ik dat nu promoot als dé oplossing, maar het is er één die mogelijkheden biedt voor mensen die er voor open staan. Ik lees ook over je onzekerheid en dat je refusal gebruikt. Ja, die twee horen volgens mij bij elkaar.. refusal bied je een soort zekerheid die je van jezelf (nog) niet hebt. Als je echter serieus aan je Stappen blijft werken, in samenwerking met je sponsor en de mensen in de meetings, kun je die onzekerheid op een gegeven moment los laten. Mij heeft het geholpen dat ik de onhanteerbaarheid van m'n leven ging inzien als een voorwaarde voor mijn leven i.p.v. als een gevolg van mijn drinken. Mijn leven is onhanteerbaar, ik heb niet de controle over de gevolgen die mijn daden nu in de toekomst zullen hebben, ik heb wel de keuzevrijheid welke handelingen ik vandaag doe. De gevolgen zijn niet het eindpunt van het verleden, maar het startpunt van de toekomst... Acceptatie, aanvaarding. Toen ik kon accepteren dat het was zoals het was hoefde ik nergens meer voor te vluchten. Vrij vertaald naar jouw "geval" komt het er op neer dat de uitkomst van het sollicitatiegesprek geen reden is om te vluchten, maar in elk geval een nieuw startpunt oplevert voor de toekomst. Het hangt ervan af of en hoe je die uitkomst aan je ego koppelt.. als je je ego los kunt laten geef je je over aan je HM..

Mijn waarnemingen zijn zelden waar; toch blijf ik ze nemen. S.Carmiggelt

Originally posted by: Rudy ik kan het niet meer onder woorden brengen. dat vind ik vreselijk. ------------ --------------------------------------- Je open stellen maakt een mens kwetsbaar. Ik herinner me de tijd dat ik zoveel mogelijk van alles wilde weten. Gretig was ik en ongeduldig. Maar weten is nog niet voelen. Op het moment ik geen antwoorden meer kreeg op mijn vragen en in een cirkeltje bleef DENKEN en doen, zoekend naar verklaringen, stond er dikwijls een emotionele doorbraak voor de deur. Een emotie kun je niet verwoorden wel voelen en laten zien. Voor mij zijn deze emotionele omslagen van groot belang geweest. quote> Rudy, je raakt hier de kern van de fase van verbazing/vertwijfeling waarin ik me momenteel bevind. In het kader van Stap 12, "de boodschap uitdragen naar de verslaafde die nog lijdt" wilde ik mijn herstelverhaal zo duidelijk mogelijk overbrengen tijdens meetings en in klinieken waar ik op uitnodiging mijn levensverhaal kwam vertellen. Maar ik kwam er achter dat ik niet zozeer vertelde vanuit de overtuiging om anderen te helpen maar meer om mijn ego te strelen met de bevestiging en bewondering van anderen. Toen ik hier eenmaal achter was gekomen en daadwerkelijk wilde vertellen om anderen te helpen, schoten woorden me ineens te kort. Ik realiseer me dat ik niet kan vertellen hoe ik herstel en ik realiseer me dat hoe minder ik vertel, hoe meer ik het "begrijp". Dit is, denk ik, het mysterie van het leven, het goddelijke.. te groot voor woorden

Hoihoi.. Ik lees hier nog altijd met regelmaat mee. Daarmee bevestig ik voor mezelf dat ik nog altijd erken een alcoholist, een verslaafde te zijn. Alcohol. Ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed. Er gaat werkelijk geen dag voorbij of ik denk aan alcohol/alcoholisme/verslaving. En da's maar goed ook. Ik weet dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving als ik alleen op mezelf kan vertrouwen. Lang heb ik alcohol beschouwd als redder in nood. Te pas en te onpas was drinken mijn antwoord op dingen die op mijn pad kwamen. Nog altijd is de weg van de minste weerstand mijn favoriete weg. De minste weerstand heb ik leren ondervinden door me over te geven aan en laten verrassen door het mysterie van het leven zelf, door mijn eigen wensen in dit leven los te laten Ik beschouw alcohol niet meer als vriend, maar zeer zeker ook niet als vijand. Alcohol is een stof, een middel, dat bij inwendig gebruik dingen bij me doet waar ik met de grootst mogelijke wil geen invloed op kan uitoefenen, bekend onder de naam dronkenschap. Sinds ik voor mezelf heb toegegeven verslaafd te zijn, heb ik elk moment de keuze of ik toe zal geven aan dronkenschap of niet. Voor mij heeft dit niets te maken met wilskracht. Honderden, zoniet duizenden keren wilde ik met alle wilskracht die ik had stoppen met drinken en honderden, zoniet duizenden keren, ging het weer anders dan dat ik wilde... Nuchter blijven gaat mijn wilskracht te boven. Voor mij is het toverwoord "vertrouwen". Vertrouwen dat ik zonder geestelijke verdoving precies op tijd dát krijg wat ik op dát moment nodig heb.. of ik het nou snap of wil of leuk vind of niet.. het is zoals het is, het gaat zoals het gaat.. Keep it simple!

Lavendel, nee niet nieuw hier. Jopie, het gaat zoals het gaat. Ik ga nu weer eens een berichtje typen.. komt er zo aan.

Hoi Hannah. Waarom moet ik me voorstellen bij wie is wie? Dank je wel voor je welkom. Ik heb veel aan dit forum, ik lees hier veel ervaringen en daar kan ik mijn eigen ervaringen mooi aan spiegelen en bijstellen. Delen is helen, zeg je. Maar delen zorgt ook heel vaak voor verdeeldheid. En verdeeldheid maakt meer kapot dan ons lief is.

Toen ik jaren terug een half jaar lang elke week een bepaalde AA-groep had bezocht (droog en wel), kreeg ik een "gouden" kameeltje met een stenciltje erbij uitgereikt. Dat stenciltje vermeldde het volgende: DE KAMEEL Het schip der woestijn, de fiere kameel, knielt neer aan het begin van de dag. Hij neemt dan zijn last op met het grootste gemak, hoe zwaar die last ook wel zijn mag. Dan loopt hij kalm voort, steeds stap na stap naar zijn doel, het hoofd waardig omhoog. En aan het eind van de dag, als de avond valt, is hij altijd nog volledig droog! Toen ik opmerkte dat een kameel zich eens in de zoveel tijd volledig vol laat lopen en in het licht van het voorgaande en de AA-gedachte dus gezien kan worden als een binge-drinker, was IK de sfeerbederver...

Coco, Ik heb verleden jaar afspraken gemaakt met mensen die voor dit jaar op mij rekenen. Dat is op zich helemaal geen probleem, maar ik moet daar wel wat voorbereidingen voor treffen. En eigenlijk is dat op zich ook helemaal geen probleem, ben al een aardig eindje op weg met die voorbereidingen. Maar dan ineens ben ik het voorbereiden zat, en wil ik dat het eigenlijk al zover is.. en daar gaat het mis. Ik wil resultaten zonder er iets voor te hoeven doen.. dat is zgn. "oud gedrag".. Door dit nu zo te typen, zet ik voor mezelf de boel weer even mooi op een rijtje. Ik zie ineens weer de onmogelijke wensen die ik heb. M'n wensen kunnen alleen in vervulling gaan als ik ze zelf mogelijk maak. Wonderen gebeuren wel degelijk, maar niet als ik me in een donkere kast verschuil voor de mogelijkheden die me aangereikt worden. Nou is m'n afwaswater weer koud geworden, dus nu echt even aktie!!

Jopie, mijn stoppen met roken, vol overtuiging, en na vier weken toch weer beginnen met roken, heeft me wel aan het twijfelen gebracht of mijn herstelprogramma wel zo goed is als ik zelf altijd geloofde. Ik heb daarover veel geshared in meetings en met mijn sponsor. En ik ben tot de overtuiging gekomen dat mijn programma helemaal ok is, maar dat ik zelf altijd nog achterdeurtjes openhoud. En nu ben ik wat onrustig, op zoek naar het hoe en waarom van die achterdeurtjes.. daarbij hoort dan een dip in mijn zelfacceptatie, mijn vertrouwen in mezelf en mijn hogere macht, mijn gevoel van: waar doe ik het allemaal voor, kortom, daarbij is mijn self-esteem weer even een paar graadjes lager gezet. Gelukkig weet ik uit ervaring dat dit nodig is om mezelf weer eens grondig onder de loep te nemen en me te realiseren dat ik de ziekte verslaving heb waarvoor geen remedie bestaat, maar waarvan ik de progressie wel tot staan kan brengen door aan mezelf te werken. En dat is wat ik weer moet gaan doen. Niet helemaal terugvallen tot aan gebruiken (drinken) aan toe, maar doorgaan. Dat beruchte stapje terug om weer enkele stappen vooruit te kunnen doen. Niet altijd even leuk en makkelijk, maar het werkt zo wel voor me. De bittere pil om beter te worden.

Hoi Coco, Ik zet er voor mezelf juist expres veel moeten in, om die cirkel van niets doen te doorbreken.. ik heb al lang genoeg gelummeld zonder werkelijk iets te doen. Zeg maar van 's morgens opstaan met de wens 's avonds weer m'n bed in te duiken en daar zo geobsedeerd door raken dat ik eigenlijk alleen maar de hele dag zit te wachten tot dat moment daar is. Ik weet wel waar dit vandaan komt. Ik ben veel te veel bezig met de toekomst i.p.v. me bezig te houden met de dingen die ik nu te doen heb.. zit ook wat te piekeren en te dagdromen, terwijl ik nu bezig zou moeten zijn met voorbereidingen. En door dat niet te doen, komt de toekomst ineens snel dichterbij zonder dat ik me er op voorbereid heb. Dan wordt die toekomst ineens onheilspellend groot en hoog, als een vloedgolf. Dus ik MOET nu de weg plaveien naar de toekomst, wil ik niet straks voor een onoverkomelijk probleem te komen staan.. Snap je een beetje? Als ik nu niets doe, dan moet ik straks dingen die ik niet meer aan kan..

Originally posted by: borretje Het zal de 3 maanden- dip zijn, denk ik. Ik vroeg me al af waar hij bleef, maar hij is er hoor. Luid en duidelijk, joehoe! Hebben jullie dat nooit?quote> Borretje, moet je de 40 maanden-dip eens proberen... bluuuuhh. Nergens zin in, totaal geen energie en zelfs geen zin in m'n herstelprogramma, geen zin om anderen te vertellen hoe fijn een clean leven is. En ik moet nog zoveel.. jakkie, bah.. alleen al dáárom heb ik nergens zin in. Zit duidelijk weer in zo'n cirkeltje dat ik moet doorbreken en ik weet wel hoe.. AKTIE!!!!! Maar geen zin.. etc. etc. Ik kan wél accepteren dat ik lui ben, maar niét dat er daardoor niks gebeurd. Ik moet dus de moed zien te vinden om iets te veranderen dat ik kan veranderen. Ik moet mezelf dus in beweging zetten. Ik zal dus moeten accepteren dat, als ik wil dat er iets gebeurd, ik iets zal moeten doen. Ik overzie de consequenties van zowel niets als iets doen, nu moet ik nog de verantwoordelijkheid nemen en een keuze maken. Okee.. ik ga afwassen. Da's tenminste iets.

Ha Cheyenne, Nou, je kunt dáár alvast geen dingen meer doen waar je later spijt van hebt of je voor schaamt. Dat heb je jezelf bespaard. En wat betreft dat niet meer drinken in de toekomst: de toekomst begint elk moment, hè? Om zo lang mogelijk van die alcoholvrije toekomst te kunnen genieten, zou je vanaf NU dat eerste glas niet meer moeten nemen. Hoe langer je wacht, hoe korter je toekomst wordt. Maar dat is natuurlijk geheel aan jou. Fijn dat je dit nog even hebt laten weten. Groetjes.

Hoi Cheyenne, Dit is nou precies zo'n situatie waar ik ook altijd in een soort van paniek terecht kwam. Gedronken en ergens naar toe moeten. Allerlei verzinsels bedenken om maar zo goed mogelijk voor de dag te komen. Mond spoelen, kauwgom, steeds m'n eigen adem ruiken aan de binnenkant van m'n hand. Hopen dat niemand iets zou merken. Kan ik nog wel rijden? Ja, natuurlijk kan dat.. of misschien niet, maar toch maar de gok wagen.. Of niet gaan, misschien wel zo verstandig. Maar dan wel weer een of andere reden verzinnen waarom ik niet kon komen. Nooit als reden opgeven dat ik had gedronken, maar altijd een meer geaccepteerde reden verzinnen.. Dilemma's, zelfbedrog, anderen bedriegen.. het hield niet op. Zoals Niwi zegt: niet meer drinken, is natuurlijk de meest preventieve manier om dit niet mee te hoeven maken. Maar dat geldt dan voor de toekomst. Nu heb je al gedronken en is over een uur (minder al, nu) die promotie. Het meest verstandige lijkt mij om niet te gaan. We denken dat we alles nog wel kunnen als we hebben gedronken, meer dan dat, zelfs. Maar feit is dat het reaktievermogen niet optimaal meer is. Om nog maar niet te spreken van wat anderen wel niet allemaal kunnen ruiken.. Die adem controleren in m'n hand geeft niet dát weer, wat een ander ruikt. O ja, nog wat: mondwater oppassen. Is vaak ook bijna pure alcohol!

Wat kan AA kan betekenen voor mijn herstel? AA heeft een programma voortgebracht dat bestaat uit 12 Stappen waarmee ik mezelf totaal anders in het leven kan zetten. Het is niet zozeer AA als wel dat programma dat voor mij levensreddend is. Het programma leert me mijn ziekte verslaving te onderzoeken, niet in m'n uppie, maar met de hulp van andere herstellende verslaafden die soms veel meer, soms minder ervaring hebben met het werken met de Stappen. Ik heb geleerd dat alcoholisme niet mijn probleem is. Alcoholisme is slechts een uitingsvorm van een veel dieper gaande en wijder vertakte ziekte. Alcohol is slechts een middel waarmee ik de problemen die mijn ziekte me geeft, verdoof. Door te stoppen met drinken ben ik de onderliggende problemen nog niet kwijt. Sterker nog, ze komen dan tot me zoals ze werkelijk zijn.. zo hevig, dat mijn eerste reaktie zal zijn om te willen gaan drinken, zodat ik die werkelijkheid maar niet hoef aan te gaan. Deze eerste reaktie leert me dat ik, als ik wil stoppen met drinken, die werkelijkheid anders moet gaan ervaren. Anders ervaren, want de werkelijkheid zélf kan ik niet veranderen. Ik kan alleen mezelf veranderen. De belangrijkste ingrediënten van mijn verslaving zijn obsessie (het allesoverweldigende verlangen om te drinken, zelfs als ik weet dat ik mijn leven aan het verwoesten ben) en dwangmatigheid (het onvermogen om te stoppen met drinken als ik eenmaal ben begonnen). De obsessie laat mij keer op keer terugkeren naar mijn persoonlijke drug (alcohol) of één of andere vervanger daarvan, wat betekent dat als ik geen alcohol neem (zelfgekozen of door "overmacht") ik op zoek ga naar iets anders dat mij een instant-beloning geeft zoals bijvoorbeeld eten/snoepen, woede, dingen kopen, sex... om maar weer even die aloude bevrediging te ervaren. Vanwege mijn fysieke gevoeligheid voor drugs/alcohol en van alles en nog wat dat me maar enigzins GOED doet voelen, ben ik compleet in de greep van een destructieve macht die groter is dan ik ben. Op deze manier kan ik dus inzien dat ik zowel mét als zónder alcohol mijn leven niet onder controle heb. Het 12-Stappen programma biedt mij een leidraad die ik geheel vrijwillig volg. Wil het programma werken, dan moet ik mij wel onderwerpen aan een aantal zaken die ik eerder altijd bij voorbaat al verwierp. Een van de eerste dingen was dat ik moest toegeven dat ik totaal verslagen was, dat het leven mij in een wurggreep had gekregen. Hulp bij anderen zoeken wilde ik alleen, als ik kans maakte die anderen op een gegeven moment weer te slim af te kunnen zijn. Dit programma kent geen "te slim affers".. Ik heb het zelf gemerkt (eigenwijs als ik ben) en ik heb het vele malen bij anderen gezien (net zo eigenwijs): op het moment dat ik denk het programma te slim af te kunnen zijn, stopt het met werken.. en zodra het programma voor mij stopt met werken bevind ik mij op een glijdende schaal naar beneden, naar drinken. Dit hoeft niet meteen te gebeuren, maar ik zal dan elk probleem dat ik tegenkom weer aanpakken om MIJN manier, op de manier die MIJ het beste uitkomt, met als uiteindelijk resultaat dat ik weer net zo diep in de nesten zit als toen ik aan het programma begon. Om er voor te zorgen dat het PROGRAMMA voor me BLIJFT WERKEN, zal ik ZELF aan het programma MOETEN BLIJVEN werken. Dat kan ik niet alleen, daar heb ik hulp van anderen voor nodig, zoals mijn sponsor, de mensen in de groepen (AA, NA, CA) die ook op hun manier aan het programma en hun herstel werken. Maar ook het geven van voorlichting in klinieken, het vertellen van mijn levensverhaal met de nadruk op mijn herstelperiode aan andere verslaafden, kortom het uitdragen van de boodschap van kracht en hoop. Want alleen door mijn ervaringen met anderen te delen kan ik behouden wat ik heb en kan ik groeien. Dit werkt trouwens vice versa, want ik kan groeien door naar anderen te luisteren en hún ervaringen proberen toe te passen in mijn dagelijkse leven. Als ik het 12-Stappen programma nooit geprobeerd had, het geen kans had gegeven, was ik nu nog steeds in gevecht geweest met mijn verslaving zonder daar daadwerkelijk resultaten in te behalen. Door me open te stellen voor dingen die ik niet voor mogelijk houdt, geef ik mezelf een kans op herstel, op een prettig en hanteerbaar leven. En omdat ik geleerd heb om van mezelf te houden, vind ik dat ik me die kans niet mag ontzeggen. Maar daar moet ik dan wel wat voor doen. Ik hoef maar één ding te veranderen: alles! O ja, wat me ook enorm geholpen heeft om het in dit programma vol te houden, is het bezoeken van veel verschillende meetings. De ene meeting is de andere niet. Ook ben ik niet alleen bij AA wezen kijken (en luisteren) maar ook bij NA (Narcotics Anonymous) en CA (Cocaine Anonymous) Niet het middel is het probleem, de onderliggende ziekte is het probleem. Hoe meer meetings, hoe meer verschillende ervaringen en - bijkomend - hoe meer kennissen. Door me blind te staren op één meeting, op één groep, is het gevaar groot dat ik me, óf een buitenbeentje en/of niet welkom ga voelen, óf dat ik me een hele pief ga vinden in zo'n groep.... beide zijn niet goed voor mij. Nederigheid, onbaatzuchtigheid en anonimiteit zijn voor mij van levensbelang. Ik draag mijn kleine steentje bij en neem vele kleine steentjes mee naar huis om mijn eigen herstelhuisje mee te bouwen.

Diesel, het is KOH, zonder L..

Originally posted by: igor maar morgen weten we het nog en we hebben niet echt gekke dingen gedaan quote> Nuchter doen we nou juist wel ECHTE gekke dingen.. onder invloed LIJKT het alleen maar gek. Dan is het ronduit beschamend..

De zin of onzin van het leven is wat je er zelf in stopt..

Neee, dat is wel heeeel erg lui.. Niet gequote maar van mezelf: Mick, hartstikke goed, meid. Hoop dat je het onzinnige van vluchten uit de realiteit met alcohol als onzinnig kunt blijven zien en dat je doorgaat zoals je nu gaat.

Originally posted by: Suikertje Gefeliciteerd Mick met 6 weken droog!quote>

Nou Eline, zo te zien ben je de alcohol nu in elk geval al de baas.. nu de rest nog..

Okee.. heb m'n kick weer gehad.. kan er weer even tegen.

Yeaaaahhhhh, nog een keer, nog een keer...

Originally posted by: Hannah1 We kunnen 1 dagje met zijn allen gaan quoten, kan je zien hoe het forum er dan uitziet.... quote>