Kohtje

Dat flierefluiten van jou is gewoon een zwaar verdiend momentje voor jezelf.. Net als dat je die vriend 'zwaar verdiend' hebt. Veel geluk voor jullie samen!

Alleen al dat reizen op zo'n ongebruikelijke tijd (midden in de nacht) maakt het bijzonder. Zo zijn wij jaren geleden met ons eerste mini-campertje (die Koh-i-noir heette en waar mijn Kohtje van afgeleid is) 's avonds naar Calais gereden naar de veerboot naar Dover. Daar hebben we 's nachts op het parkeerterrein bij de veerboten achter in de auto geslapen (tussen allemaal supergrote campers), wekkertje gezet, 's morgens heel vroeg buiten koffie gezet op een klein brandertje, broodjes gehaald in het restaurant dat daar ook was en toen ingecheckt bij de boot. Die zou om vijf uur 's morgens vertrekken maar dat werd uitgesteld omdat boze Bretonse vissers de haven blokkeerden. Uiteindelijk konden we zo'n vier uur later vertrekken. Dit alles speelde zich af in februari, vrieskoud en donker.. héél bijzonder..

Ja, en over drie weken of zo zit je weer aan het ontbijt met uitzicht op ons... Begin je je nu toch wel een beetje te verheugen, Lars? Ik hoop het voor je want daar is vakantie voor bedoeld. Verheugen van tevoren, genieten ter plekke en nagenieten als je weer met ons zit 'opgescheept'...

Ja meis, ik snapte best wel hoe je het bedoelde, maar vind het vaak leuk om te doen of ik 't niet snap. Stom hè? Gevolg hiervan is dat mensen soms denken dat ik doe alsof, wanneer ik iets echt niet snap... tja..

Goedemorgen. Ben je 't even kwijt, Yvonne? Die andere frummers heten heren. Het is dus: goedemorgen dames en heren. Weet je 't weer?

Heb m'n bericht al aangepast. Voor de 'zuurpruimen'.

Met dit verschil dat jij diep ging omdat je niet kón stoppen en Maarten omdat ie niet wïlde stoppen... Hij deed het niet alleen voor zichzelf maar óók voor anderen.

Hoe open, ongeremd en leuk denk je dat nodig is om niet uit de maatschappij gestoten te worden? Je doet nog mee met de wereld, dus je gevoel zal je wel bedriegen. Dat word je heel stiekem nog door je verslaving ingegeven. Niet op reageren, Rosee... je bent leuk genoeg. Genoeg is genoeg. O zo!!

Sja, die Maarten hoeft zich echt nergens voor te schamen.. 163 km. Ik ben na een paar slagen in de rondte al bekaf.. Maar ik durf er wat om te verwedden dat ie zelf vindt dat ie niet geslaagd is. Me dunkt..

M'n vrouw slikt ook dat spul nadat haar schildklier er twee jaar geleden plotseling helemaal mee ophield. Ze zette in korte tijd helemaal op, vooral in haar gezicht. Eerst twijfel je nog, is het verbeelding??, maar een pasfoto die ze toen moest laten maken zette alle twijfel opzij. Ze gooien het op de ziekte van Lyme die al eerder bij haar was geconstateerd. Maar het heeft idd een paar weken geduurd voor ze op de juiste dosering zat.

Ja, halve wereldreis. Ruim twéé maanden onderweg geweest trouwens. Inclusief zo'n 800 kilometer zelf gereden van de haven naar haar nieuwe 'thuis' en keuringen e.d... Maar er zitten nu Amerikaanse platen op (over de blauwe nederlandse heen.. heb hier overigens nog de originele franse platen, als 'herinnering'..) Weer een beetje beter, Lente?

Net een mailtje binnen dat onze verkochte Dyane na ruim een maand eindelijk bij haar nieuwe eigenaren is aangekomen in Amerika (Connecticut). Ze zijn tevreden en hebben al een soort van meeting in de planning over enkele weken. Ha... we'll keep in touch...

Helemaal met je eens, Yvonne. Wat een kanjer die man... of ie 't nu wel of niet haalt, 't is nú al een bovenmenselijke prestatie.

Ja, ook hier weer de omschakeling naar 'na de vakantie'. Nét een beetje licht (nog wel) bij het opstaan maar meteen ook grijs en motterig. De honden waren nog niet toe aan hun ochtend-uitje maar moesten tóch en liggen nu lekker de schade in te halen. Op zo'n ochtend als vandaag kijk ik ineens véééél te ver vooruit.. naar de volgende zomervakantie. Da's niet goed maar gaat vanzelf en levert altijd een gevoel van weemoed op ('tis weer foorbij...'). Hoort erbij. Over een uurtje of twee (of eerder al) is alles weer 'normaal'. En over een maandje of twee (of eerder) kan ik me al weer verheugen op de donkere dagen met kaarsen, houtkachel, stamppotten en dat soort dingen.. maar nu nog niet. Nu verbaas ik me enkel een beetje dat ik voor het eerst sinds jaren weer eens een dagdraad geopend heb hier...

Goedemorgen allemaal.

Als je gaat vernieuwen, aan de straatkant op z'n minst wat ventilatieroosters voor de 'doorstroming' van verse lucht... ?

Bor, er moet op z'n tijd ook tijd voor een feestje zijn. En een feestje 'Culturele Hoofdstad' organiseer je nou eenmaal niet voor een paar tientjes. 't Is een enorme promotiestunt voor jullie hoofdstad. Veel van die uitgaven betalen zich ook weer terug door bezoekers. Ik vind dat de Leeuwarders trots mogen zijn op hun stad én op hun feest.

Goedemorgen zo met z'n allen bij elkaar.. Plannen met wie, wanneer en hoe ik bepaalde meubelstukken en ander gerei van flat naar huis, van flat naar stort, van flat naar kringloop, van huis naar stort etc... moet brengen. Ben slecht in plannen dus dat wordt nog wel een klusje. Maar ik wil nu eindelijk eens van al dat ge-heen-en-weer af zijn. Dus.....

't Is al gezegd: alleen voor vandaag. De rest van je leven is niet iets wat eindigt over (hopelijk) zóveel jaar. De rest van je leven is wat vandaag/nu begint en zich vandaag/nu afspeelt. Door het verdere verloop los te laten is het makkelijker om je morgen aan te passen aan het verloop van vandaag. Ik weet ook niet of ik mezelf kan vertrouwen. Al helemaal niet op de langere termijn. Maar ik kan mezelf wel continu in de gaten houden wat betreft m'n eerlijkheid. Naar anderen, maar belangrijker nog: naar mezelf. En dat in de gaten houden doe ik ook het beste dag voor dag. Niet te groot maken. Overzichtelijkheid en hanteerbaarheid maken het voor mij makkelijker om eerlijk naar mezelf te zijn en blijven.

Zo is het helemaal, Zonnig. Daarom wordt ook wel gezegd dat je als alcoholist, of meer nog: verslaafde, gewoon waanzinnig bent. We weten op een gegeven moment allemaal wel hoe we onszelf aan het vergiftigen en voor de gek houden zijn en tóch gooien/gieten/spuiten/slikken/roken.. we onszelf weer vol op een moment dat we dénken daarin een oplossing te vinden. En die gedachte zit nou eenmaal in een verslaafde vanwege de ervaring van ontspanning/rust die we ermee hebben, de waangedachte. Door aan m'n herstel te blijven werken, me bewust te blijven van m'n verslavingsgevoeligheid, in contact te blijven met 'lotgenoten' en daardoor vice versa ook met mezelf hoop ik me ook op cruciale momenten voor de geest te kunnen halen hoe waanzinnig gebruik feitelijk is en te 'kiezen' voor de rauwe, maar ook wonderschone werkelijkheid/realiteit.

tarantula in blik... lekker veel pootjes om af te kluiven. Jammer dat ze niet groter zijn...

Dat lesje ook ooit gehad toen ik voorzitter was van een (toen nog vrij nieuwe en zelf opgezette) NA-meeting. Alles klaargezet en -gelegd, koffie gezet en wachten. Al zou er maar één iemand komen, dan kon je spreken van een meeting. Maar er kwam niemand. Na een kleine tien minuten mezelf op zitten vreten maar koffie voor mezelf ingeschonken, en wat in de literatuur gaan lezen.. Na een kwartiertje hoopte ik vurig dat er niet alsnog iemand zou komen want ik had het naar m'n zin zo in m'n uppie. Wat een rust en wat een heerlijk sfeertje om die literatuur aandachtig te lezen.. Ik heb het volledige uur volgemaakt en met een beetje spijt dat 'het' voorbij was de boel weer opgeruimd en afgesloten. Maar waar ik aanvankelijk boos en teleurgesteld was, was ik uiteindelijk tevreden en dankbaar voor deze ervaring. Uiteindelijk is het met deze meeting helemaal goed gekomen. Wordt, als ik de verhalen later hoorde, nog steeds druk bezocht.

Ik zou me ook drie keer bedenken hoor, fleur. En zelfs dan nog, zelfs met een tralatroela achter me niet...

of ditte dan....?

't kan nog altijd erger, fleurtje