Kohtje

Fijn Spirit . Ja, niet dat gedoe met het buikvirus natuurlijk, maar zoals je het voor jezelf toch fijn weet te maken om van je kleinkind te genieten. Dát.

De grote moeilijkheid voor jou is, denk ik, dat je teveel tijd hebt om over je niet vechten na te denken. M.a.w. dat je te weinig afleiding hebt. Als je, zoals jij, veel aan huis gebonden bent, is alleen een boek pakken of een filmpje kijken, niet echt genoeg. Je zit dan nog steeds min of meer passief thuis waar trek je makkelijk weet te vinden en raken. Het mooiste zou zijn als je wat meer activiteiten buitenshuis zou kunnen vinden. Ik hoor je nooit over trekaanvallen tijdens je haakclubje of tijdens een meeting en ook als je met je hond een wandeling maakt heb je minder kans op trek. Daar geniet je zo te horen van. Die trekaanvallen vinden vooral plaats als je al een tijdje thuis bent. Kun je niet op zoek gaan naar meer bezigheden buitenshuis? Of, binnenshuis, een zéér arbeids/concentratie-intensieve bezigheid, iets waardoor je geen mogelijkheid hebt om in gedachten teveel af te dwalen.. bijv. zelf met schoonschrijven bezig, kan ook calligrafie zijn. Bij voorbeeld, hoor, ik zeg maar iets. (Ik weet van je operatie en andere ongemakken waardoor er op uit gaan niet makkelijk is, maar zoveel als maar enigszins mogelijk is, bedoel ik.)

Ha @Bor, jij óók gefeliciteerd met wie zich aangesproken voelt voor een felicitatie, hoor. Daar heb jij net zoveel recht op als ieder ander.

Goedemorgen allen. Dagpact: Rosee Lars Moosje IJsvogel Tatum Kohtje

Niet echt, nee. Maar je weet zelf dat de fietspaden vol met 'val' kuilen kunnen zitten. Dus blijven uitkijken en af en toe weer wat vaart maken. Maar behoefte? Nee. Ik begrijp uit jouw vraag dat jij die behoefte nog wel hebt. Je zult ook wel allerlei manieren hebben bedacht en uitgeprobeerd misschien, om die behoefte om te zetten in iets "nuttigs" en desondanks tóch nog die behoefte aan een ferme slok hebben. Ik weet niet of jij er open voor wilt staan, maar ik heb me destijds, zoals je wellicht weet, gestort op het 12 stappenprogramma en meetings van de Narcotics Anonymous. Ik had een sponsor die het doorlopen van de stappen als een soort sport zag... hij bekeek ze vanuit elk mogelijke hoek, daagde ze uit en daarmee zichzelf, en sprak daarover in de meetings. Hij liet mij ook zo met die stappen 'spelen' waardoor het werken met de stappen een uitdaging werd en ook het delen met anderen werd zo leuk. Terwijl ik ook maar bij die 12 stappen terecht kwam omdat ik niets anders meer wist. Het zgn. spirituele pad trok me aan omdat ik er niets mee had en dus naar hartelust kon gaan experimenteren, probeerde de draak ermee te steken, maar ook de helpende kanten eigen te maken. M'n shares daarover in de meetings zorgden voor hylarische momenten maar openden ook zgn. 'vastgeroeste ogen' en lieten anderen ook experimenteren, niet zelden met als resultaat langdurig clean kunnen blijven. Me echt storten op m'n herstel heeft m'n stoppen een voor mij serieuze aangelegenheid gemaakt. Ben er acht jaar met plezier druk mee geweest. Zomaar een beetje stoppen en alleen even wat herstelwerk doen als ik 'zin in' kreeg leidde altijd tot 'geen zin in herstelwerk' met alle gevolgen van dien.

Nog even m'n laptop opgestart en ingelogd net voor ik naar bed ga. Had het gisteren nog over mijn vermoeden van m'n gebrek aan empathie. Bedenk me net dat ik een stopdatumgenoot heb: IJsvogel. @IJsvogel, jij natuurlijk van mij ook van harte gefeliciteerd met je eerste droge jaar. En dan zie ik op het jaarpact ook nog een zekere Sebastiaan die vandaag drie jaar droog staat. @Sebastiaan, ik heb eigenlijk geen idee wie je bent, maar je staat op het jaarpact, dus ook jij gefeliciteerd met je 3e 'verjaardag'. En @Lars wil ik nog bedanken voor z'n project.. was dat vandaag je dagbesteding? Petje af!! Zo, nog net op het nippertje... . Ben nog steeds niet overtuigd van m'n empathisch vermogen. Nu naar bed. Welterusten allemaal.

Ik zeg vaak dat vandaag de belangrijkste dag voor me is om droog te staan en blijven en dat blijf ik ook zeggen, maar 13 december 2008 staat wel in m'n geheugen gegrift als de eerste dag van m'n (tot nu toe) droge leven en daarom is elke keer dat het weer de 13e is en al helemaal 13 december een signaaltje naar m'n bovenkamer dat ik weer een maandje en na verloop van tijd een jaar verder ben. En dan dit keer tien jaar doet ook mij best wel wat. Ik wil in één keer hier nog eens iedereen bedanken die me gefeliciteerd heeft met dit feit en dan ga ik nu weer over tot de orde van de vandaag.

@Jannigje, ik lach je niet uit hoor.. die plaatjes zijn voor mij ook een crime. Staan ze er met veel moeite eindelijk in in het bericht dat ik net getypt heb, is er na 'bericht plaatsen' niets meer van te zien.. flauw word ik er wel eens van. Maar dank je wel voor je felicitatie.

Ja @Quinn, het is wel werk, vooral de eerste tijd. Ik ben er zelf zo'n acht jaar lang voor naar NA-meetings gegaan om met hulp van anderen aan mezelf te werken. Dat werken werd op zich steeds makkelijker, leuker en vanzelfsprekender. Dat werken had twee kanten: aan de ene kant was het m'n nieuwe manier van leven geworden, i.p.v. te drinken was ik mezelf nu aan het overtuigen en bewijzen dat dat drinken een idiote manier van doen was en aan de andere kant was dat werken nodig om überhaupt tot deze nieuwe manier van leven te kómen.. Het echte werken is zo langzamerhand wel tot stilstand gekomen, ook al blijf ik levenslang een verslaafde. Maar net als met fietsen zal ik toch wel allert moeten blijven en (op z'n minst af en toe) moeten trappen om niet om te vallen. Dat gaat welhaast als vanzelf. Maar tóch...

Nou, dank nogmaals. En nog met trekhaak ook, kan ons vouwsleurhutje ook nog mee..

@Asterix, gekkie... da's een hartstikke duur cadeau. Een echte 'vierruiter' met origineel Nederlands kenteken... Eén van de vroege Dyane's. Gezien het kenteken dat op HN of HM eindigt is deze in januari 1969 in Nederland op kenteken gezet. Bijna 50 jaar!!! Als je je niet bedenkt nu, dan héééééél hartelijk bedankt. gekkie..

Nu wel. Gisteren nog niet. Morgen ook niet meer, denk ik.

Nou @Pytje, dat is nou verstandig. De koe bij de horens vatten en niet langer doorstrompelen omdat de feestdagen anders zo 'ongezellig' zouden zijn. 13 December is een prima dag om als eerste dag van 'de rest van je leven' alcoholvrij door te gaan, is mij tien jaar geleden ook gelukt. Je mag jezelf wel dankbaar zijn voor zo'n prachtig kerstcadeau. Hohoho....

Nou weet ik dus niet of ik moet zeggen: "dank je wel', of "stommerd, dat je er in trapt..." Ik heb wel eens vanuit mijn gevoel voor empathie iets tegen iemand gezegd wat me een melding bij de moderator opleverde (zonder merkbaar resultaat gelukkig overigens) en het halve forum over me heen.. dan denk ik echt dat ik er helemaal niets van snap en voel me een enorme botte lomperik die totaal niets menselijks heeft. Dat gaat na een tijdje dan wel grotendeels weer over, maar laat toch wel een litteken achter in de vorm van een zekere achterdochtigheid naar dit forum. Maar nooit zo erg dat ik dan niet meer terugkom. Misschien is dat dan wel weer omdat ik echt een botte lomperik ben...

Empathie vind ik ook lastig. Ik héb het niet of ik kán het niet. Of ik heb er een andere kijk op. Empathie staat hier hoog in het vaandel, maar ik snap hem niet helemaal.

Ha Bob, ik wil wel graag die volgende tien jaar maar ik zal toch éérst vandaag weer 'door' moeten. Dus laat ik me daar eerst maar mee bezig houden.

Ach @hub1, wat Yvonne ook al zegt, 'anders' begrijpen is zo menselijk omdat ieder vanuit z'n eigen belevingswereld kijkt en leest, en bij de één komt iets wat je zegt als dolkomisch binnen, bij de ander als diepbeledigend... daar een middenweg in vinden lijdt vaak tot de saaiste en vervelendste wegen die dan óók weer commentaar opleveren. In het dagelijks leven zal dat ook voorkomen, maar hier zit nou eenmaal een concentratie van mensen die 'problemen' met emoties hebben, en juist dáárom is dit zo'n prachtige 'oefentuin'. Als ik had toegegeven aan mijn fijngevoeligheid was ik hier binnen een jaar al weggeweest. Maar ik ben zo bot geweest om mijn fijngevoeligheid op de proef te stellen en met de nodige adempauzes houd ik het hier nu al bijna twaalfeneenhalf jaar uit. Daardoor heb ik mezelf de kans gegeven om zelfs mijn fijngevoeligheid te relativeren. Neem even een adempauze, hub, en kijk het even aan. Maar laat alsjeblieft je account bestaan, dan kan je wijsheid -die ik zeker zie in je woorden- én je humor, nog nagelezen worden.

Vandaag sluit ik dit dagpact met mezelf voor de 3653e keer. Dat betekent in 'ronde getallen' dat ik afgelopen nacht om 0.00 uur de tien jaar heb volgemaakt. Maar goed dat ik van tevoren niet wist dat het zó lang zou gaan duren...

Goedemorgen allen. Dagpact Lars Reacher Kohtje

Nou @hub1, dat had ik van jou nou niet gedacht. Jij draaft ook een beetje door. Dacht dat juist jij de boel wel op een rijtje had wat betreft je mee laten zuigen. Meteen je biezen pakken en je 'footprints' laten wissen als je de controle over je eigen berichten verliest is wel de ultieme vorm van "wraak nemen", vind je dat zelf niet?

Gezondheid, @Lika en ook beterschap. Hoewel het één het ander al impliceert. Wat was er goed aan het gesprek? Was het hoopgevend of gaf het bevestiging? Alles went, zeggen ze. Ik zie het aan m'n broertje en schoonzusje... hun leven is in één klap totaal veranderd na haar hersenbloeding en voor een buitenstaander ziet het er misschien troosteloos uit, maar ze weten er, nadat ze beseften dat het was zoals het is, toch nog een waarde- en liefdevol leven van te maken waarin ze nog kunnen genieten van allerlei dingen en vooral van elkaar.

@Tatum, probeer eens een beetje kalmte meis. Je draaft een beetje door. 'Serieus' is alleen te dragen als er een flinke portie 'niet te serieus' doorheen gemengd zit. Dan heb je meer kans dat anderen iets van je willen en/of kunnen oppikken. 'Niet te serieus' zorgt voor de zgn. kleefkracht, of beklijfkracht.

Ha, Antoinnette.. inderdaad lang niets van je gehoord. Maar je zit niet stil. Fijne berichten en minder fijne, maar goed te zien dat je zo vastberaden bent. 't Is ook geen weg om halverwege spijt te krijgen, lijkt me. Dapper van je. En sterkte met de mammografie. Ik hoop met je mee op een goede afloop.

Ik niet. Ik vraag me nooit wat af, zoals ik al zei.

Doet me denken aan: Kweetnietmeerwie zei tegen Winston Churchill: "Als jij mijn man was zou ik rattengif in je eten doen." Waarop Winston Churchill tegen Kweetnietmeerwie zei: "Als jij mijn vrouw was zou ik het met plezier opeten.