Kohtje

Ik wacht met smart op dinsdag. Kan ik m'n jas met nieuwe rits ophalen. Duurt wat langer dan anders, maar toen ik afgelopen dinsdag m'n jas daar bracht (de zgn. 'ritsenturk') zag ik al dat z'n ateliertje vol hing met jassen. Blijkbaar een veelvoorkomend probleem. Zei hij ook, dat vooral die deelbare ritsen die je zowel van boven naar beneden als van beneden naar boven open kan maken, zwak zijn. Nu komt er een 'gewone' rits in. Ik ben trouwens ook wel weer blij dat het niet meer zo benauwd is buiten.

@bolletje, ze was hier gisteren nog, hoor. En afgelopen maandag om 13.50 u. heeft ze nog even verklaard waarom ze hier de laatste tijd wat minder is.

Och @Lika.. soms zijn de 'beste' oplossingen die waar je het minst op hoopt in al je "maar-misschien-tóch... scenario's". In een fractie van tijd kan een heel mensenleven, en meerdere daar omheen, totaal anders gaan verlopen dan wat we zo ongeveer voor ogen hebben. "Ik ben het er geloof ik mee eens. Maar hoewel ik dit zag aankomen ...." Dit klinkt als aanloop en/of begin van het verwerkingsproces. Hou maar lekker van 'm..

Haha... ja, dat track & trace systeem is geweldig. Ook eens aan het wachten op ???iets??? dat tussen zeg maar 8.00 u en 16.00 u zou worden bezorgd. DPD was het, geloof ik. Kon je ook de bezorger 'volgen'. Nog 18 adressen te gaan. Mooi, dacht ik, kan ik nog rustig naar de wc.. zat net, ging de bel.... DPD

Goedemorgen allemaal. Dagpact : MarQ Rupsjenooitgenoeg Kohtje

Als deze bench overdag gewoon z'n plaats is, met deurtje open, dan zal de overgang naar 's avonds deurtje dicht niet zo groot zijn. Maar ook overdag onder toezicht zo af en toe deurtje dicht en na een minuutje of tien weer open zal ook helpen om die bench niet als strafhok te laten zien.. Onze oudste is als pup ook zo aan de bench gewend geraakt. Later kwam er gewoon een mand en de jongste heeft maar twee weken van de bench 'gebruik gemaakt', toen was ie al zindelijk. In ons campetje hebben we achterin onder ons bed ook een bench staan en daar wil die ouwe per se in slapen, altijd met deurtje open. De jongste slaapt op een kussen voorin, voor de bijrijdersstoel.

Ik heb m'n honden trouwens nooit geslagen of geschopt, zelfs niet in m'n meest woeste dronkenschappen. (Ook m'n vrouw niet..) Maar ik zou er niet van opgekeken hebben als ik dat wél had gedaan. Ik was tot alles in staat maar werd geremd door m'n ergens toch aanwezige verantwoordelijkheidsgevoel dat slaan van mens en dier not-done is. Dát hebben m'n ouders er wel bij me ingeramd... Ik maakte wel dingen kapot. Ook al zo zinloos, maar ik moest m'n onmacht érgens kwijt..

Nee, je snapt het dan denk ik niet, @Bor. Als ik dronk zorgde ik minder goed voor de hond. Vergat hem wel eens uit te laten of eten te geven, had geen geduld met 'm of struikelde over hem, niet zozeer omdat hij mij voor de voeten liep maar omdat ik niet goed over- of om hem heen liep en wel eens op een pootje of staart trapte.. Maar jouw hond is de hele dag buiten, meen ik wel eens begrepen te hebben, die heeft alle ruimte om je te ontwijken. M'n tegen mezelf kerende en egocentrische somber- en kwaadheid voelde hij wel degelijk.. zat me vaak met grote vragende angstogen aan te kijken omdat ik onberekenbaar was.. Nu heb ik het over onze vorige hond, die me maar een jaartje in totaal ongeveer nuchter heeft meegemaakt. Deze twee die we nu hebben hebben me niet dronken meegemaakt. Ja, de oudste in z'n jonge jaren wel nog, maar toen was die vorige waar ik het net over had er ook nog.. die zochten toen letterlijk steun bij elkaar. Het schaamrood vliegt me nu nóg naar de kaken als ik dit zo opschrijf. En dan zie ik nu met een goed gemoed twee goedgemoedelijke tevreden honden achter me liggen slapen... pfff... Bedankt voor deze 'terug in die vreselijke tijd flash'. Zo af en toe wel even goed voor me. Weet ik weer waarom het nu zoveel beter is dan toen.

Vanmorgen al koffie 'in de deur' en nu weer tussen de middag 'in de deur'.. daartussen ben je toch wel uit 'in de deur' geweest? Anders mag je je wel insmeren..

Ja, ze zijn niet altijd even makkelijk. Ook al weer net als mijn vrouw. Dus daar gaat de vergelijking met mij helemaal parallel.

Ah... daarom heb ik waarschijnlijk twee van die schatten van honden en ook een lieve vrouw.. omdat ik zelf zo verschrikkelijk ben.. Bof ík even.

Overdag voor elk 'wissewasje' naar buiten met 'm? En prijzen, prijzen, prijzen... als ie wat doet. En vooral superdesuperdesuperde super geduldig blijven. En vooral poep blijven scheppen als het mis is gegaan. En, en, en.... maar dat doe je waarschijnlijk al allemaal. Kalmte gewenst. En veel plezier ook nog.

Goedemorgen allemaal. Dagpact : MarQ Rupsjenooitgenoeg Lars Kohtje

Je kunt het pas geloven als je het eerst ziet. Je kunt het pas zien als je het doet. Doen dus, dat niet-drinken. Leuker kan ik het niet voor je maken, makkelijker ook niet. Duidelijker ook niet. Eigenlijk is het theoretisch heel erg simpel. De praktijk is net zo simpel, precies hetzelfde, ware het niet dat je theorie niet voelt en praktijk wel. De kunst is dus om, als je trek voelt, die trek te negeren en tegen dat gevoel in toch niét te drinken. Alleen zó kun je praktijk en theorie met elkaar in overeenstemming brengen. Simpel toch, hè, dat niet-drinken?

Zoiets ja, maar dan wel op gepaste afstand. Want winden laten kan die ouwe ook goed...

Zo'n IJssel, ruw met wilde golven, is eigenlijk net zo mooi als een spiegelgladde IJssel op een rustige vroege zonnige zondagmorgen.. De honden hebben allebei ook een beetje de wind in de kont.. zelfs de ouwe springt en huppelt. Misschien moet ik hem vaker in z'n gatje blazen..

Ik kreeg destijds geen psycholoog of psychotherapeut toegewezen maar een ergotherapeut. Het psychische deel mocht ik zelf opknappen. Op het moment dat de ergotherapeut me dingen aan wilde leren of attent op wilde maken die ik zelf al bedacht had en toepaste zei ze dat ik slim genoeg was om met m'n handicap om te gaan en kon ze niets meer voor me betekenen. Wél kreeg ik een kaartje van haar mee voor als ik nog ergens tegenaan liep waar ik vragen over had. Maar ze werkt al lang niet meer in dat ziekenhuis, dus bedenk ik me nu dat ik dat kaartje wel weg kan doen. Zit verfrommeld en bijna onleesbaar al zo'n 24 jaar in m'n portemonnee. Bijna zonde om weg te gooien. Heeft zowaar een beetje emotionele waarde gekregen, dat kaartje. Vast onderdeel van m'n portemonnee.

En uitgerekend met dat soort weer gaf de rits van m'n winterjas vanmorgen de geest. Nu in een oud en veel dunner jasje naar buiten, elke keer. Zometeen m'n jas wegbrengen naar de "ritsenturk" zoals we die noemen. Kledingherstelbedrijfje hier achter die, in mijn ogen, wondertjes verricht met ritsen, knopen, naden, en wat al niet meer. Voor heel schappelijke prijzen ook nog. Die jas is dan wel al een paar jaar oud maar was me te duur om nu al weg te doen.

Ja, die ken ik, Lars. Ermee om leren gaan en trucjes toepassen.. met m'n rechter (schilder- en teken)arm/hand was dát op een gegeven moment de uitdaging en al doende leer je. Zie deze mededeling niet als eindpunt maar als start van een (nieuwe) uitdaging. Je bent nooit te oud om te leren. Dat geldt zeer zeker ook voor dit soort dingen.

Waar had je op gehoopt dan, @Lars? En is de revalidatie nu afgelopen dan? Ben je het knokken moe, of is het de tijd van het jaar, het weer?

Schaf je je ook een klein opschrijfboekje aan, @Cleo66? Jij was het toch die laatst met een gecrashte telefoon of zo zat? Ik heb ook zo'n boekje waarin ik de gekste dingen opschrijf: citaten, spreuken, gezegdes, alles wat ik tegenkom en leerzaam, ontroerend of grappig (én leerzaam, ontroerend) vind en blader dat zo nu en dan even door. Alleen al door ze te lezen kan één van die opschrijfsels zo maar de inspiratie zijn om een hele of op z'n minst halve dag in te vullen of te interpreteren... Bijkomend voordeel voor mij van ze letter voor letter op te schrijven is dat ik zo'n spreuk nog eens langzaam (schrijfsnelheid) in m'n bovenkamer langs laat komen zodat ie goed doordringt.. moet je wel nétjes schrijven, met zorg, met aandacht. Maar dat geldt voor alles. Alles wat je langzaam met zorg en aandacht doet dringt beter door en wordt fraaier afgewerkt. Zélfs stoppen met drinken gaat beter als je er zorg en aandacht aan besteedt. Ik dwaal af.. . 't Ging over een opschrijfboekje..

Liefdesverdriet, zo voelt het. Maar realiseer je je wel dat het niet om een vriendin gaat maar om een slavendrijfster? Jij bent haar slaafje, jij moet doen wat zij je opdraagt. Het is niet zo dat zij doet wat jij wilt. Als dat zo zou zijn dan liet ze je wel genieten van die max. vijf en dan ook nog eens zo heel nu en dan. Maar die fase was alleen nodig om jouw goodwill te verkrijgen, daarna heeft ze je ingepalmd, heel geniepig en heel semi-vriendelijk. Ze is niet zo vriendelijk en feestelijk als ze zich doet voorkomen.. het gaat haar om maar één ding: jouw vrijheid, jouw eigen keuzes.

Lekker door kunnen slapen. Dat doet een mens goed.

Goedemorgen met ons allen. DAGPACT: Kohtje

Aan tekortkomingen kun je werken. Heb je het wel eens geprobeerd?