Kohtje

Dan dóe je dat toch ook niet? Och, ik hobbel weer eens achter de feiten aan. Je dénkt er al over na, niet meer te stoppen, niet meer te stuiten. Bluuuhh. Wát een week.

Jopie weg? Kom je dan onder een andere naam wel weer terug, alsjeblieft? Desnoods sla je een dagje over...

Woensdag is toch gehacktdag?

Dat weet ik nog steeds niet zeker, Etty. 't Zal een combinatiereisje worden van mijn vrouw naar Amsterdam en ik dan door naar Zandvoort of Scheveningen. Maar als haar afspraak daar niet door gaat dan ga ik ook niet die kant helemaal op. Maar dan mag je me op een misschien wel volgende meeting knijpen, die hou je tegoed.

Dus Etty, vandaag sta je eigenlijk al een jaar en dríe dagen droog, al je morgen dan al meerekent...

Van zo'n dag als vandaag op het forum snap ik dus helemaal geen ene malle moer. Ik heb geen idee waar ik ergens bang voor zou moeten zijn of waar ik dat niet hoef, ik lees met open mond allerlei wijsheden, stommiteiten, grote monden, bange hartjes, maar geen idee of dat ook wijsheden, stommiteiten, grote monden en bange hartjes zijn. Geen idee wat de mogelijkheden en onmogelijkheden van kwaadwillenden zijn, ook geen idee of kwaadwillenden kwaadwillenden zijn. Geen idee of de moderator echt is of niet en ook niet of de moderator niet echt is of wel. Heb geen idee hoe te reageren op wie dan ook, behalve op sommige berichtjes die me nog als een beetje vertrouwde ditjes en datjes voorkomen. Die berichtjes lijken vandaag wat misplaatst in deze dagdraad, maar ook geen idee of ze werkelijk misplaatst zijn. Daarom even een vraagje: ik krijg de indruk dat het rustig is geworden maar is de storm geluwd of dreigt er nog wat?

@Moeps, ja, ons oude vriendje was ook een fauve. Toen hij bij ons kwam als pupje hadden we een Airedaleterriër, een fikse jongen. Acht jaar was hij en hij begon een beetje sukkelig te worden in z'n gedrag. We kwamen toen op het idee om er een pupje bij te nemen. M'n vrouw kwam toen met het idee van een fauve. Ik kende dit ras ook niet maar toen ik er wat plaatjes van zag zei ik: nee, ik ga niet met een soort van tekkel over straat. Maar ze bleef aanhouden. Daarbij komt dat we nogal verliefd zijn op Bretagne. Maar zo'n hond vond ik niet echt geweldig in mijn ogen... tot ik er een paar in het echt zag. Ik was meteen verkocht. Wat een stoere rakkers, zeg. Wel wat groter dan de gemiddelde tekkel en ze hebben ook wel wat terriërachtigs, lekker eigenwijs maar zeer zachtaardig. Dus zo kwam onze Bihan bij ons. Bihan is Bretons voor 'klein'. Naast onze Airedale was het maar een ukkie. Uiteindelijk hebben de fauve en de terriër vier jaar lief en leed gedeeld. Toen viel onze ouwe Chabber boven aan de trap dood neer na een hartstilstand. Eén hond vonden we toen jarenlang wel genoeg en Bihan ging goed in z'n uppie. Met ons, uiteraard. Het voordeel van een kleinere hond is dat ie makkelijk overal mee naar toe kan in de auto, cq camper, dus ook mee op vakanties, iets wat we met de airedale bijna nooit deden. Toch, een jaar of vier geleden, stuitten we weer op eenzelfde soort situatie als toen met de airedale. Bihan werd oud en dat was goed te merken. Toen kwam Phelan erbij als pup en het ouwetje leefde op, werd weer een beetje op z'n honds uitgedaagd. Uiteindelijk zijn ook deze twee hondjes weer vier jaar samen geweest. Momenteel denken we nog niet aan weer een tweede hond er bij. Phelan wordt in november vier. Tijdens het lopen ontmoet hij veel vriendjes en vriendinnetjes, daar moet hij het ,in elk geval voorlopig, maar even mee doen. Ik wens je heel veel plezier met jullie fauveje. Maar ook Kalmte, Moed en Wijsheid, want ze hebben wel een sterk eigen willetje. Maar o, ze zijn zo zacht van aard. Natuurlijk speelt het verleden van jullie hondje een belangrijke rol, maar ik hoop dat je een fijne band met hem/haar opbouwt. Ik hoop je ervaringen te horen.

Schiet nou maar op, joh... je houdt op deze manier geen slaaptijd over.

Wat mij vooral stoort aan zo'n 'superslim figuur' als "groene S" met al z'n bombarie, dat zijn z'n spelfouten...

Ik ga maar even wat anders doen. Tot later.

O, deed ik het weer. 'Jongste hond' moet nu gewoon 'hondje' zijn. Hij krijgt sinds gisteravond ineens pas echt door dat z'n ouwe maatje niet meer komt opdagen.. steeds naar de deur kijken, niet naar z'n plaats willen, steeds als ik binnenkom aan me snuffelen... en de bibbers. Vandaag ook het vrouwtje nog weer naar haar werk. Ik blijf maar heel veel in z'n buurt de komende dagen. Nu slaapt ie gelukkig gewoon z'n ochtend/schoonheidsslaapje...

Onze jongste hond, een Basset Fauve de Bretagne, Franse roots ergens ver weg dus, heet Phelan. Keltisch voor 'als een wolf' of 'kleine wolf'.. Uiterlijk heeft ie niet veel van een wolf en qua karakter eigenlijk ook niet zo.. ook een klein schijtluisje, maar super macho heel hoog tegen bomen aanplassen.

Goedemorgen allen. Dagpact Lika Fiet Quinn Myle Kohtje

Lief van je, @spirit. Ik jou wel. Haha, nee hoor, tuurlijk niet. Soms denk of dacht ik wel bij jou: och meis, je moet nu toch wel eens beter weten, zo vaak als je weer 'de fout' inging, edoch ik ben/was zelf geen haar beter, maar ik ben ook vaak aangenaam verrast door je openhartige eerlijkheid en verrassende ontdekkingen in jezelf. Nog even over je kat, Spirit.. tja, die beslissing daar blijf je over twijfelen tot het onomkeerbaar is. En zelfs dan kan nog twijfel toeslaan. Ons hondje deed op z'n laatste ochtend bij ons ook ineens weer heel allert aan en hij at ineens weer wat. Een uur later zakte hij weer helemaal in en bij de dierenarts deed de adrenaline hem weer opleven. Maar het beeld van de laatste maanden liet toch wel duidelijk een aankondiging van het einde zien... je kunt misschien nog maanden doorgaan, maar of het diertje daar zelf op zit te wachten durf ik welhaast zeker met 'nee' te beantwoorden. Sterkte voor nu en morgen. En nee, totaal domme mensen komen niet op dit forum. Daar moet je toch wel wat denkwerk (over jezelf) voor hebben verricht. Een beetje domme mensen barst het hier van. Te vaak teveel gaan drinken is best wel een beetje dom.

Tja, datzelfde hoop ik van mij ook nog altijd, @Myle.

Ik ken alleen het aspirientje tegen hoofdpijn. Ik kreeg vaak te horen: " 's avonds een kerel, dan ook 's morgens een kerel", m.a.w. bijt maar even op je tanden, eigen schuld... Dat hielp natuurlijk ook niet. Voor vrouwen uiteraard helemaal niet. Maar dat aspirientje is het enige waar ik soms nog een béétje baat bij had. En verder, tja.. mijn lichaam functioneert op de menselijke manier. Dus het enige wat absoluut tegen een 'drankkater' helpt is van tevoren niet drinken. Maar dát wil je niet horen. Dus met andere woorden: aan mij heb je niets meer.

Ja, dat lijkt me wel erg belangrijk, die vinger aan de pols houden.. en dáár heb je dan o.a. dit forum voor. Fijn dan je vakantie fijn was, trouwens. Da's ook wat waard, hè?

Lieve Rosee, die eerste zin lezend denk ik meteen: nou, zo hoor je met alcohol om te gaan. Niets aan de hand, lekker af en toe een glaasje zonder daar van tevoren mee 'bezig' te zijn. Meteen daar achter aan zou je dan kunnen denken: 'wat doe je hier op het forum?' Maar je tweede zin rechtvaardigt meteen weer je aanwezigheid hier. Je stelt jezelf een beperking door de waarschuwing aan jezelf om alcohol niet als 'medicijn' te gebruiken, waaruit dus blijkt dat je voor jezelf wel met alcohol bezig móet zijn om ongelukken te voorkomen. In die zin ben je dus toch gecontroleerd aan het drinken. Ook ik heb regelmatig gepoogd gecontroleerd te drinken. Punt was echter altijd, wie controleerd mijn drinken dan.. dat kwam altijd neer op mijzelf. En ik heb door schade en schande ondervonden dat controle over alcoholgebruik aan mij niet uitbesteed moet worden. De relatie tussen mij en alcohol is ooit een grens overgegaan waar voorbij voor mij geen terugkeer mogelijk bleek. Hoe graag ik ook wilde terugkeren naar die tijd dat ik niet hoefde na te denken over wat en hoeveel ik dronk, het is mij nooit gelukt. Daarom heb ik 'asiel aangevraagd' en gekregen in het 'land van alcoholvrij' en daar heb ik me nu een goed bestaan weten te creëren. Inclusief mijmeringen over hoe fijn het vroeger was én wat er uiteindelijk van me geworden is. Maar zonder daar spijt en verdriet bij te voelen. Wel rust.

Ja, en natuurlijk die fles amaretto leeggieten in de gootsteen, aannemende dat je met een halve fles 'amaretto op' de éérste helft bedoeld. Als het de tweede helft van de fles betrof, restant, dan is ie nu leeg en is het zaak om niet aan een nieuwe te beginnen.

haha... ja, dat aangevallen voelen ken ik. Alles en iedereen die 'aan mijn drinkgedrag zat' was aanvaller. Zélfs de verslavingszorg die ik zélf heb ingeschakeld zag ik als aanvaller. Ik ging zelfs eigenwijs tegen die aanvallers in door me te verdedigen met (nog meer) drank, totdat op een gegeven moment tot me doordrong dat ik niet aangevallen werd maar dat ik op m'n manier van leven/denken gewezen werd. Toen bleken ineens de 'aanvallers' degenen te zijn die ik nodig had om mezelf in de spiegel te zien zoals ik was, en niet zoals ik dácht dat ik was. De 'hoe's' en 'waaroms' kwamen bovendrijven, en door dáár mee aan het werk te gaan (met hulp, want je moet het wel zélf doen, maar het hoeft niet alléén) kon ik een in mijn ogen goed genoeg leven opbouwen zónder daar drank in/voor nodig te hebben.

Dag Anita. Om te beginnen Welkom op dit forum. En dan meteen maar met de deur in huis.. "wat wil je nou eigenlijk?" Diep in ons hart, en voor meerderen geldt: met héél ons hart weten we dat nooit meer drinken de ultieme oplossing is voor het 'teveel-drank-probleem'. Dat 'we' dat gewoon niet willen is gedeeltelijk waar. Vooral voor die mensen die nog niet (langere tijd) gestopt zijn. Maar er zijn mensen die hun drankprobleem weten te tackelen door de consumptie blijvend tot (voor hun) aanvaardbare normen terug te brengen. Dat kan ook héél goed NUL zijn. Je zegt dat je na je 3e glaasje geen rem meer hebt. Iets verderop zeg je dat het je niet lukt om je aan je eigen afspraak te houden om niet meer dan 2 glaasjes te drinken. Dus na je 2e glaasje is de rem er niet meer. Ik denk dat je rem helemáál kapot is, niet pas na 3 glaasjes, niet na 2, maar dat bij het eerste glaasje de 'berg af' al onstuitbaar in beweging is gezet. Als je wijn nodig hebt om er 'voor de gezelligheid' bij te horen, zou je je af kunnen vragen of er iets is wáár die wijn zo voor nodig is. Ik bedoel, hoe erg is het om ergens zónder (dat eerste, en vervolgens tweede, derde...) wijntje bij aanwezig te zijn en waarom dan? Het antwoord op die vraag bevat de kern van je drankprobleem. Je zou het je kunnen afvragen. vriendelijke groet terug.

Ik voel me altijd een beetje dom als anderen van alles ontdekken en ontsluieren, maar misschien bén ik gewoon wel dom. Eigenlijk ben ik daar wel van overtuigd. Dom in mensenkennis, zeg maar. Als ik daar weer eens mee geconfronteerd word laaf ik me altijd maar aan de uitspraak 'Zalig zijn de armen van geest'... dat geeft iets 'baarmoederlijks'. Of zo.

Hier idem dito. Het verward wel een beetje en zorgt voor wat persoonlijke onzekerheid, maar ik laat het er maar bij. Niet voor het eerst, maar het slijt/bezinkt/vervaagt op den duur wel weer. En ondertussen bestaat dit forum al tig jaar en maak ik er zelf zo'n tig min een beetje jaar van uit. Dus @Lika, blijf maar gewoon komen zoals je tot nu toe steeds deed. Dat het af en toe een beetje knaagt is vervelend, maar laat het je niet opvreten.

Goedemorgen allen. Dagpact: Billy Quinn Lika Morgon Pelle Vol Catoo Yvonne Kohtje

even een vraagje: over welke bergbeklimming heb je het?