Kohtje

Deze die hier was heeft waarschijnlijk de hele dag schone handen want wegwerphandschoentjes tijdens het vegen 🙂. Weet eigenlijk niet of het dan nog wel geluk brengt. Of dat je er voor dat geluk per se een zwarte hand aan moet overhouden. Tot nu toe gaat de dag nog goed, hier. Even afkloppen. (Ikke bijgelovig?? Kom nou..)

Wat is mijn bouwjaar en waar staat mijn woning... Mormel: 1982, nabij Leuven Claudius: 1961, nabij Tienen woman: 1968, nabij Leeuwarden zbb: 1977, op het water (Haringvliet) Maja: 1968, nabij Wassenaar/Den Haag Yvonne: 1955, nabij Duitse grens, Oost Groningen Smaragdie: 1973. Haarlem Mariposa: 1966, nabij Terneuzen (provincie Zeeland) Spirit: 1961 nabij Rotterdam Bob: 1951, nabij Utrecht Niks: 1985, Overijssel JamesM: 1979, nabij Harderwijk Kohtje: 1957, nabij de IJssel, Zuidwest-Overijssel

Ja, dat weet ik dus niet zo goed, of hij goed articuleert. Daar kan ik niet echt een oordeel over vellen omdat ik hem dus nauwelijks versta... Wat betreft Franse liedjes.. die versta ik sowieso niet goed. M'n Frans is erg basique. 😉

Goedemorgen. Nou, als het goed is kan mijn dag niet meer stuk. Vanmorgen om zeven uur !! heb ik de schoorsteenveger al een hand gegeven. Volgens de overlevering brengt het geluk als je een schoorsteenveger de hand schudt of aanraakt. Blij dat ik geen schoorsteenveger ben. Behalve dat de hele dag door aangeraakt willen worden door bijgelovigen vind ik ook om zeven uur 's morgens al aan het werk moeten niet echt aantrekkelijk.. 🤨

Herman van Veen leuk of niet? Ik weet het niet zo goed. Ik versta die man voor het grootste gedeelte niet... is het z'n uutrechs? z'n gemompel?.. of ben ik gewoon half doof? Hetzelfde heb ik met Frank Boeijen. 😒

Tja, met verslaafden weet je het maar nooit, hè? In mijn, zeg maar 'minder goede' tijden' zat ik 's morgens al aan de wodka i.p.v. een 'normaal' ontbijt. Maar in jouw geval was ik er al helemaal van overtuigd dat je geen fijn gemalen peper bedoelde en zo goed als 99,99% van overtuigd dat het geen chocolade zou zijn. Maar ja, wat ik zeg, verslaafden, hè... die ene 0,01% deed me de vraag stellen. Excuses daarvoor. Er wordt door mijn omgeving nooit meer getwijfeld of ik misschien wel of niet gedronken zou hebben. Toch zijn er, na al die jaren, bij mijzelf nog steeds wel eens van die kleine momentjes waarin het door m'n hoofd schiet of het niet op de een of andere manier 'verdacht' is dat ik bijvoorbeeld een dagje alleen ben. Of ja, ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen... maar het overkomt me soms ineens dat ik het gevoel heb dat ik moet bewijzen dat ik niet gedronken heb. Zou niet weten hoe ik dat moet bewijzen, maar ik bedoel maar... Ik denk dat ik me nog altijd schuldig voel/schaam voor al die keren dat ik me in het verleden een slag in de rondte loog om maar aan te tonen dat ik echt, echt, echt niet gedronken had, terwijl alles er op wees (stand v.d. ogen, manier van praten, geur, etc...) dat ik loog. 🤥

@Claudius, met regelmaat moet ik de gerechten die je eet even opzoeken met Google. Dit keer kwam ik er niet helemaal uit want de verklaring voor mignonnette was als volgt: "Mignonnette" heeft meerdere betekenissen. Het kan verwijzen naar een soort fijn gemalen of gebroken peper, een klein stukje varkensvlees (zoals een filet mignon) of een specifiek type chocolade van Côte d'Or. Ik weet dat je een zwak hebt voor chocolade, maar dat zal toch niet, hè?

Ja, wij hebben zo'n fietskarretje dat je ook als buggy kan gebruiken. We hadden toen een hondje van 17 jaar die niet meer langere stukken kon lopen. We konden dat ding meenemen in de auto naar het bos, of achter de fiets naar de uiterwaarden. Het tweede hondje, die dertien jaar jonger was, kon er, achter de fiets, ook bij in. In het bos of de uiterwaarden liep de oudste dan tot het niet meer ging en die liet zich dan prinsheerlijk rijden, koppie uit het dak of lekker liggend om zich heen kijkend. De jongste liep (rende) uiteraard de pootjes onder z'n lijfje vandaan. Dat karretje hebben we nog wel, maar die jongste (nu oudste, bijna 10) is met geen stok meer in dat ding te krijgen. Zonder stok trouwens ook niet... 😉 Maar lopen gaat 'm gelukkig nog heel goed af. Dus dan maar met de auto, als we uitgebreid gaan bos/uiterwaard wandelen, 2 à 3 à 4 keer per week. Onze jongste, een meidje van 7 gaat ook nog prima op haar eigen pootjes. En als dat niet meer zal gaan, dan zien we wel weer... Misschien wonen we dan ook wel ergens in het ruime noorden des lands. De plannen zijn er...

Vanaf drie de rem er af? Zoals ik je lees is de rem er na eentje al vanaf. Jezelf kennende zou je anders na die ene alles al op de rem zetten, toch?

En je fiets dan, @Woman, neem je die dan ook mee de bus in, of, ingeval van Spirit, de metro? Of bedoel je alleen de buggy, niet als fietsaanhanger?

@Zbb, zit je nog in een behandeling? Zoals je nu gaat lijkt het me best goed te gaan met je. Je moet er misschien dan wel wat voor doen om dat ene iets te láten, maar dan heb je ook wat. Spinnenpoep.. klein maar agressief en hardnekkig spul. En net als vogelpoep nogal aan de zure kant waardoor het in lak en kunststoffen nogal 'invreet'.. Ja, hoe eerder je die puntjes verwijdert, hoe beter.

Lieve mevrouw @Spirit, heb je er wel eens aan gedacht om (alsnog) autorijlessen te nemen en een rijbewijs te halen? Klein goedkoop autootje en je bent, ook met je hondjes, zo vrij als een vogeltje... Ik snap je heen en weer geslinger tussen je eigen stadsstulpje en het 'buitenpaleisje' heel goed. Maar met je diertjes is dat openbaar vervoer toch wel een behoorlijke drempel om 'even' te wisselen. (..denk ik dan zo, maar ik ben een absolute openbaarvervoerleek en verknocht aan m'n autootje, al vijftig jaar lang..)

Helemaal heelhuids terug uit Letland. Riga was wel apart, met in het achterhoofd het idee dat m'n vader daar 100 jaar geleden als 2 jarig dreumesje rondstapte. Mooie stad. We willen er nog een keer alleen voor de stad naar toe, zonder honden in dat geval. PS. de camperkoelkast heeft het de hele rit zonder mankeren gewoon gedaan...🙃

Goh... er zijn echt wel maanden (misschien zelfs, zonder oneerbiedig te willen zijn, jaren) voorbijgegaan zonder dat ik echt aan @jopie heb gedacht, maar gisteren of eergisteren wel even ineens. Van 'hoe zou het met haar gaan' en zo. Waarom ik gisteren of eergisteren dan ineens wel even aan haar moest denken? Dat kwam door het draadje van @Woman, waar Joop Klepzeiker 'ter sprake' kwam. En met de naam Joop kwam ineens mijn prille jeugd in Amsterdam bij me naar boven, waar we in Osdorp in een gloednieuw flatje terecht kwamen en waar naast (4 hoog), onder en schuin onder ons (allebei 3 hoog) drie Ome Jopen woonden, en op 1 hoog een Tante Jopie. En met die herinnering kwam toen als vanzelf (hoe dan??😄) die gedachte aan 'onze' jopie. En zie daar... daar was ze weer even. Onze jopie. Toeval?? Ja, natuurlijk is dat toeval. Alles, het hele leven valt ons toe, alles is toeval. Maar even voor de goede orde: die gedachte kwam dus door de naam Joop, niet door Klepzeiker. @jopie, fijn je weer even te hebben mogen lezen. ❤️

Ja, hahaha... áls ze terugkomen... En anders zoeken, zoeken, zoeken en dan nog steeds belonen als jij bij hem/haar bent teruggekomen. 😇