Kohtje

Allereerst en vooral: gefeliciteerd @brazer met je (bijna) vijfjarige alcoholloze leven. Ten tweede even een reactie op de quote hierboven: datzelfde ervaar ik ook. Alcohol m.b.t. m'n (over)leven is totaal niet meer interessant, niet meer iets waar ik strijd mee lever. Ik vond dat eerst wel wonderlijk, want hoe centraal stond alcohol ten tijde van de verslaving, als iets onontkoombaars, onvermijdbaars, 'deel van MIJ' zijnde... Later veranderde wonderlijk in logisch. Wat je geen aandacht (meer) aan geeft groeit niet en verschrompelt zelfs, tot het op een gegeven moment "PINGGGGG, PFFFFTT" als een zeepbel in het 'niets' verdwijnt. Het wonderlijke is er dus van af. Naast dat ik het natuurlijk als een opluchting beschouw, voel ik ook iets wat lijkt op 'jammer'... Want na me jarenlang hier op het forum goed thuis gevoeld te hebben had ik dat op een gegeven moment niet meer zo. Het klinkt waarschijnlijk hooghartig als ik zeg dat ik steeds minder connectie voelde met de 'strijdende alcoholist', maar zo bedoel ik het niet. Ik wéét nog heel goed waar ik zat toen ik me hier aanmeldde, hoe nodig ik het had om met lotgenoten ervaringen uit te wisselen, maar in de loop der jaren verdampte die noodzaak. Ik merkte dat ik steeds minder kon halen uit dit forum en door alleen nog maar te brengen voelde ik dat ik steeds meer een schoolmeestertje werd. Maar die jarenlange aanwezigheid hier maakt wel dat ik, net als jij, uit nieuwsgierigheid en de behoefte om 'ergens bij te horen' toch nog met regelmaat mee lees en dus ook af en toe nog wat neerpen. Vandaar dat gevoel van 'jammer'. Ik wil hier nog altijd wel bijhoren, maar voel me er niet meer echt bijhoren. Jammer.

Nog even... Door de bank genomen ben ik best ouderwets. Nu zie ik net nog even mijn laatste berichtje hierboven en dan valt me ineens het woordje goededag op. "Er klopt iets niet", dacht ik. "Er moet nog een 'n' tussen, geloof ik. Even nakijken dus." M'n ouderwetse ik had dus inderdaad een 'n' in goededag moeten zetten. Goedendag dus. Maar tegenwoordig wordt 'goededag' (en 'goedeavond') ook goed gerekend. Ik schreef goedendag dus eigenlijk fout, maar omdat langdurig en veelvoudig gemaakte fouten uiteindelijk gedoogd en tenslotte goedgekeurd worden, mag ik deze ouderwetse fout dus toch met een krul en een zoen van de juf laten staan. Pffffff!! 🫤

Even goededag zeggen en laten weten dat qua droogstaan er (nog) niets is veranderd. Ik wens alle 'worstelaars' een ruime overwinning in de strijd. ☀️🌞☀️

Als alcohol dus illegaal was geweest had je wel binnen hun vakgebied gepast. Want drugs zijn drugs. Maar helaas is niet alles illegaal.

@Oskar woensdag 21 mei 1925 🙂

Ach, kijk nou eens. Ik kijk hier nu en dan nog wel eens mee en inloggen doe ik echt nog maar heel af en toe, meer niet dan wel, maar nu keek ik hier weer even en zie een woord dat onmiddellijk mijn aandacht trekt en dat me ineens de onweerstaanbare drang geeft om toch even in te loggen en wat te schrijven. Van onweerstaanbare drang heb ik (nog) altijd veel last, maar vroeger heette die drang "trek", gerelateerd aan drank, en nu is het gewoon onweerstaanbare drang in het algemeen maar nooit meer betrekking hebbende op drank, m.u.v. koffie. Nou ja, sorry, ik gebruik weer ouderwets erg veel woorden om eigenlijk bijna niets te vertellen. Het woord waardoor ik getriggerd werd was 'Zweden'. Aankomende zomer mogen we weer. Dit keer gaan we echter, met het campertje uiteraard, via een omweggetje, via de Baltische staten. Zoals misschien bij een enkeling bekend, kwam mijn vader daar vandaan (Riga) maar uiteraard konden we daar vroeger nooit eens op vakantie naar toe om familie te bezoeken. We zagen hier elke zomer de Turken (er zaten en zitten er hier in de stad erg veel, zoveel dat hier zelfs een Turks consulaat gevestigd is) met volgeladen oude Mercedessen, Ford Taunussen en Ford Transits met hele gezinnen richting hun vaderland vertrekken (en weken later afgepeigerd weer terugkeren), maar voor ons zat zoiets er niet in, dankzij het IJzeren Gordijn en het statenloos zijn van m'n vader. Toen ik volwassen, het ijzeren gordijn neergehaald en mijn vader overleden was, was bij mij de behoefte om die kant op te gaan er niet meer. Maar nu, met de voortgang der jaren en de dreigende situatie in (o.a.) Oost Europa kwam toch de behoefte om die kant een keer op te gaan voordat het om wat voor reden misschien niet meer kán. Per slot van rekening ligt een gedeelte van m'n wortels daar en heb ik het sterke vermoeden dat ik m'n zwaarmoedige kanten ook aan dát wortelgedeelte 'te danken' heb 😒. Eens kijken/ervaren of dat vermoeden inderdaad enigszins te bevestigen is. Nog steeds sta ik niet jubelend te juichen bij het idee die kant op te gaan, maar aan de andere kant spreekt het verkennen van nieuwe horizonten me ook wel weer aan. De bedoeling is om via Polen de Baltische staten in te gaan en dan om in Estland de veerboot naar Finland te nemen. We moeten dan wel voor de honden in Estland op zoek naar een dierenarts omdat die ze een ontwormingspil moet geven en het dierenpaspoort moet tekenen tussen de 1 en 5 dagen vóór we Finland in gaan. Dan in Finland de plek bezoeken waar we in 1992 een wereldmeeting met 'lelijk eendjes' bezocht hebben (Sjeesus, 33 jaar geleden alweer...😶) en dan richting Rovaniemi om nog eens bij de echte kerstman op bezoek te gaan Dat is dus ook al 33 jaar geleden voor het laatst (en eerst) geweest. Daarna het ons inmiddels zeer vertrouwde Zweden weer in en daar langzaamaan de terugreis aanvaarden. Mijn ega werkt nu nog 2 dagen per week, maar omdat ze sinds een aantal maanden ook gepensioneerd is mag ze wat langer vakantie opnemen. We hebben dit jaar vijf weken te besteden aan deze reis. Dat lijkt me wel genoeg. Al met al is het voor ons in elk geval best een avontuur waar ik, ondanks m'n in m'n jeugd ingepaplepelde aversie tegen Oost Europa, toch wel naar uitkijk. Zo. Dit wilde ik even kwijt nadat ik eenmaal ingelogd had, nadat ik dus door @bumperjim getriggerd werd, waarvoor bedankt. ❤️ Groetjes voor iedereen hier.

Och @bumperjim en je hele gezin.... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ En jullie allemaal heel veel sterkte en vooral ook kalmte.

Zelfs dát wordt bij mij minder.. 😟

Dag Claudius. Ik las jouw laatste berichtjes en m'n oog viel op dit: ...tegen mij zegde ze in verleden als ik niet blaas dat dit gelijk staat met positief blazen. Positief blazen betekend een nieuwe opname en zoals de psychiater al meermaals gedreigd heeft een definitieve opname. Maar is dit werklijk zo ? Of is het slechts bangmakerij? Mijn vraag: hoe kunnen ze je dreigen met definitieve opname? Heb je in het verleden onder invloed een misdrijf begaan?

Hoi Bob. Beetje laat, ik weet het, maar alsnog een korte reactie. Ik kan uiteraard niks beloven, maar mocht ik door weet ik veel wat voor omstandigheden in de verleiding komen om iets alcoholisch te gaan nuttigen, dan zal ik hopelijk in staat zijn om daar weerstand aan te bieden. Die verleiding ben ik al in geen jaren meer tegengekomen, maar juist daarom hoop ik dat ik de signalen nog tijdig weet te herkennen. Laat me dus nog maar staan in dit lijstje, want ja, in principe wil ik gewoon doorgaan met een alcoholloos leven. Groetjes.

O, sorry. De deur stond open dus ik kon hier zo naar binnen wandelen. Maar het lijkt er op dat de huiskamer vandaag maar heel even open is geweest en nu gesloten. Nou, dan ga ik maar weer.

Niet om het één of ander, @Woman, maar ik ben enorm nieuwsgierig naar dat "enz".. 😉

Als je er op z'n minst maar voor zorgt dat er iemand in de buurt is die hulp kan inroepen als het helemaal mis gaat.

Haha, @Moeps, zou grappig zijn, ja. De kans is aanwezig want ons voornemen om volgende week een weekje naar Denemarken te gaan is een week opgeschoven. Dus, wie weet... 🙂

Ja lieve Rapilos, maar dat is ons (mensen) idee van een veilig huis. Straathonden zijn niet anders gewend dan op straat te leven, daar hun kostje bij elkaar te scharrelen. Ze zijn totaal niet gewend aan in een huis leven en op (onze) gezette tijden uit te gaan en/of te moeten slapen. Dat ze op straat leven wil niet per se zeggen dat ze ongelukkig zijn. Daar is uiteraard wel sprake van als ze opgesloten, geketend, mishandeld en verwaarloosd worden. Door te denken dat je een 'vrije' hond uit het buitenland redt door hem hier in huis te halen, is de kans groot dat je zo'n dier juist een rugzakje bezorgd. Ze zijn vaak totaal niet gewend aan onze omstandigheden, aan in een huis wonen, aan 'luisteren' en bijvoorbeeld stadsleven of autorijden en ga zo maar door... Ik weet dat er in onze asiels ook veel probleemhonden zitten, maar er zijn er ook die vanwege familieomstandigheden (gezinsuitbreiding, allergie, sterfgevallen of 'gewoon' niet meer gewenst, etc.) in een asiel terecht komen. Het is ook fantastisch als je zó'n beestje (weer) een veilig huis kan geven. En pas op met die sites met buitenlandse 'zielige honden'. Daar is het moeilijk het kaf van het koren te scheiden. Het risico van een (emotionele) miskoop wordt een stuk kleiner als je via Nederlandse asiels zoekt. Daar kun je de honden ook zelf eerst in levende lijve ontmoeten voordat je zo'n vriendje/vriendinnetje voor vele jaren mee naar huis neemt en kun je altijd terecht voor raad en daad als er problemen met je nieuwe huisgenoot zijn. PS. ik word niet gesponsord door Nederlandse asiels of zo. Maar het gevaar van sites met zielige buitenlandse hondjes is dat foto's met een zielig verhaal op heel veel mensen een onweerstaanbaar reddingseffect hebben. Dat siert die mensen, maar er wordt door anderen met grote regelmaat misbruik van gemaakt...