Monster

Is dit dezelfde Suiker die ik al anderhalf jaar lees? Ik geloof mijn ogen niet !!! WAT BEN JIJ VERANDERD , wat heeft de opname je goed gedaan zeg. Geniet er maar van.

Gipsy, wat bij mij opkomt over te zware problemen is mijn ervaring in de detox. Ik vertelde niets over mijn vlucht. Ze zouden me niet geloven. Het was té erg. Niemand had zoveel ergs meegemaakt. Het was heel logisch dat ik was gaan vluchten. Praatte ik zielig tegen mezelf? Praatte ik mijn ontsporing goed? Had ik gelijk? Het doet er niet toe. Ik ontdekte dat bijna iedereen die daar was zichzelf heel speciaal voelde. De rugzak was speciaal vol. Te vol. Niemand zou het geloven. Er is iets met ons verslaafden dat wij erg op onszelf gericht zijn. Geen oordeel, we hebben het bijna allemaal. Gipsy, jij bent niet te zwaar voor dit forum. Iedereen is speciaal en inderdaad hebben de meesten hier een rugzak die te vol is. Je hoeft het niet te etaleren en je hoeft het niet te verbergen. Je hoeft niet bang te zijn dat je niet tussen een groep verslaafden past.

MijnGerrit haalt de woorden uit mijn mond. Gisteren probeerde ik zoiets te schrijven en iemand antwoordde: tja ik leer van nieuwe mensen evenveel, zij zijn niets minder waard. TUURLIJK IS IEDEREEN EVENVEEL WAARD. Laat niet onverlet dat stoppers die laten zien hóe zij blijven werken en dát zij blijven werken ons voorbeeld zijn, ons hoop geven. Dat heb ik soms nodig. Het is begrijpelijk dat dit forum slechts een fase is die kennelijk over gaat, toch hoop ik dat jullie plezier hebben aan het doorgeven van kennis en ervaring.

truste voor later, droog naar bed

MG en Skip speciaal gefeliciteerd!! (lopen we rondjes? want ik loop achter júllie aan eigenlijk......)

Agnieta, toen ik in de detox kwam vroeg de arts hoeveel pammetjes ik wilde. Ik zei dat ik dat nooit gehad had en dat graag zo zou houden. Dat vond hij onverstandig is zei dat ik élk moment van de opname zoveel mocht komen halen als ik zelf wilde. Nou vraag ik je! Ik heb niets genomen en hij vond dat een vorm van zelfkastijding. Zinloos geweld. Tja.

fijne avond nog en voor straks welterusten.

Fruit. Ongeduld is mijn sterkste kwaliteit. Het meest zichtbare symptoom van mijn handicap Verslaving. Welcome aboard, je zegt niets nieuws. Ik kan je niet zeggen hoe je dat moet veranderen, want daar moet ikzelf nog mee beginnen. We zijn zo gewend aan instant bevrediging van probleem Onrust, nu moet dat dus anders. Stoppen is een proces, accepteren is een proces; dat is me zó vaak naar het hoofd gesmeten. Ik zoek vaak naar de shortcut, de "formule om beter te worden."

Jo, welkom en dank voor het delen. Jouw schrik is invoelbaar en het gevaar komt eng dichtbij. Kan stress ook behandeld worden met Body Stress Release of Yoga of voor mij part een bad? Misschien zeg ik nu héél domme dingen maar de angst voor een terugval geeft toch op zich óók stress? Dank voor de waarschuwing. Ik verbeeld me niets, alcohol heeft een stem die zoveel lijkt op mijn eigen stem dat ik wakker moet blijven. Jij bent één van de wekkers...

Fruit, er zijn hier een hoop denkers die zelfs over het denken (te) veel nadenken. Ikzelf ben er daar eentje van. Het is niet vaak dat ik van breinniveau 30 cm lager, op hartniveau ga ervaren en reageren. Mijn gevoel zegt dat jij nog steeds heel hard vecht. En dat je het alleen doet. Maar dat weet jij alleen. Van hulp gaan je zorgen niet weg. Maar 2 weten meer dan 1 en als je iemand in vertrouwen neemt hoef je het niet meer alleen te dragen. Ik heb met je te doen. Heel veel sterkte!!

Rap, dank je. En het enige wat ikzelf heb gedaan is het niet zelf doen, het niet alleen doen. Zonder vechten dus.

Uit welk klein, egocentrisch en armoedig dal ben ik aan het klimmen en hoeveel lessen volgen nog.............

Hopelijk breek ik niet in, er moet mij iets van het hart. Het motorpak 2 jaar geleden moest ik een nieuw leren motorpak kopen. Mijn pak was meer dan een maat te groot geworden, het was 12 jaar oud. Maar ik riep altijd: "Dat pak kan nog prima, dat wordt ouder dan ik word." Eigenlijk meende ik dat. Een pak kan een jaar of 10 mee, en ik was niet van plan nog 10 jaar door te gaan, visieloos, vechtend, falend. Eenmaal in herstel zat ik niet op de roze wolk waar ik over hoorde en las (en nog lees), ik vond het zwaar. Bekaf, altijd maar nadenken en heel veel fouten van mijzelf zien en altijd maar opletten.............. Afgelopen voorjaar kocht ik een nieuw motorpak. Hardop zal ik zeggen:"Deze past tenminste weer goed en is alleen al daardoor veiliger." De waarheid is: Ik ben vast van plan om nog 10 jaar (en als het mag langer) mee te gaan en het oude pak is nu 14 jaar. Ik ben niet alleen een goed en veilig pak waard, ik heb er weer plezier in om in mijzelf te investeren. Dit mag op meerdere manieren opgevat worden, zo is het ook bedoeld. Eindelijk is er zoiets als zelfacceptatie, eigenwaarde ontdekt en groeiende. Mocht tijd worden, was een zoektocht en zo. Een half jaar geleden vond ik dat ik stil stond. Maar als ik nu terug kijk hoeveel meer dingen fijn zijn geworden alleen al door mijn visie daarop, dan is het ongelofelijk hoe ik verander. En daar zal ik niet de enige in zijn. Nou is het niet de bedoeling dat ik hier wekelijks kom melden wat ik nu weer heb zien veranderen, maar af en toe is het wel fijn om zoiets te delen. Langzaam wordt het leven toch zeker meer de moeite waard.

Kohtje, dat is wel fijn he, dat we nooit bang hoeven te zijn om noodgedwongen stil te staan omdat er geen nieuwe input meer voorbij komt. Ik vind het fijn om mensen te ontmoeten die al wat verder in herstel zijn omdat het helpt bij mijn visie en omdat zij mij nieuwe prikkels voorschotelen. Dank je wel dat je dat om de haverklap doet. Je hebt geen idee hoeveel dat gewaardeerd wordt!

we doen het per dag, we streven naar een week en we gaan voor tien................ en er kan nog méér bij!!

Jootje en DV, Jullie hoeven niet hard te werken. Jullie hoeven alleen maar eerlijk te zijn, en bereid te veranderen. De rest gaat vanzelf (bij mij en vele anderen). Het ergste was het besluit nemen te gaan en dat hebben jullie allebei al achter de rug. Vergeet niet om ook veel te lachen, om anderen en om jezelf. Het is als een cursus, geen gevangenschap. Succes!!

Dank je wel Kohtje. Het is mooi geschreven maar voor mij nog toekomstmuziek. Het betere loslaten is een project waar ik nu middenin zit met alle mislukte pogingen van dien. Gelukkig hoef ik niet alles in één dag te kunnen. Zaterdag was ik in Deventer naar een meeting en ben daarna niet de stad ingegaan. Terwijl ik andere jaren altijd speciaal naar Deventer op Stelten ga want dat is echt een leuk feest!! Nou ja, volgend jaar weer een kans.

Hij die zonder fouten is werpe de eerste steen................. Kruidje, je hebt een keer verloren van iets dat sterker is dan jij bent. Als het makkelijk was bestond dit forum niet. Je was sterk genoeg om het te delen met ons, waarvoor dank. Je bent sterk genoeg om nu weer verder te gaan. Loop weer verder met ons mee, blijf niet hangen. Veel sterkte deze dag!!

truste voor later, fijne avond voor nu

MijnGerrit, ziet de trapleuning er zo uit voorafgaand of na de nuttiging? wat knap!!!

Jaaaaaaaaaaaaa we beginnen weer opnieuw, op naar de 10 Weekpact 13-7-2014 Monster

On-topic again. Teleurstelling komt één op één door verwachting. Dat denk ik nu inmiddels ook. In gebruik heb ik manipulatie toegepast, alles om mijn gebruik mogelijk te blijven maken. De waarheid manipuleren, de mensen om mij heen manipuleren en de situaties om mij heen waar mogelijk óók. Hier is veel controle voor nodig. Voor controle in inschatten van al die dingen nodig. Ik was dus continu aan het anticiperen op verwachtingen. Controle gedrag is een vorm van verslavingsgedrag. Dat wilde ik dus loslaten. Ik had geleerd dat ik geen verwachtingen moet hebben of alleen nuttige verwachtingen. Zoals bv. in het verkeer; bij een groen verkeerslicht verwacht ik veilig door te kunnen rijden. Verwachtingen die in de hoek zitten van NIVEA (niet invullen voor een ander) vertroebelen een open blik. Momenteel oefen ik om zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Niet omdat ik bang ben voor de pijn van teleurstelling die er heus zal zijn, maar omdat ik mij bewust ben dat ik mensen en situaties niet kan sturen, manipuleren. Ergens las ik dat er alleen goede dagen en uitdagende dagen zijn. Mijn vertaling: of het zit mee, of ik mag me afvragen wat ik nog wilde leren dat ik hier weer tegenaan moest lopen. Dit voorkomt misschien geen teleurstellingen maar dit voorkomt wél klagen. Dit laatste valt mij dagelijks op om mij heen.

ik zal niet lachen, ik zie uit naar de foto. Truste voor straks allen

"Zelf weet ik nog steeds niet waar ik zit." Lijkt me toch stug Fruit. Je bent slim zat, doet vaak rake opmerkingen.

In het AA programma leer je inderdaad om de aangerichte schade in het verleden op te ruimen. Bij mij was het nodig om te accepteren dat ik fouten heb gemaakt. Dat ik niet perfect ben. En dat ik nog steeds fouten maak. In mijn zoektocht naar de reden van mijn vluchtgedrag heb ik over mijzelf veel geleerd. Het belangrijkste (tot nu toe) is wel de ontwikkeling van mijn zelfbeeld. Zowel de positieve als de negatieve aspecten. Dit mondde uit in accepteren, mezelf vergeven. Ja, ik heb mijn dochter in haar puberteit, die onzekere periode, verwaarloosd. Ja ik heb veel gelogen tegen mijn man en mijn dochter. 3 jaar lang dagelijks liegen. Ik poets het niet weg. Als ik mezelf NIET vergeef, dan zeg ik eigenlijk: Deze fout was te erg. Jij bent te erg. Jij bent fout. Als jij nou die fout niet had gemaakt, eerder had opgelet, dán was je acceptabel geweest. Nu niet. Klinkt een beetje als: als ik 5 kilo lichter ben dan vinden mensen mij leuk. Nu niet. Oftewel: slaat nergens op. Het is wat het is en ik kan het verleden niet veranderen. Ik kan alleen maar NU laten zien dat ik bereid ben om open te zijn en bereid ben om te veranderen.